นีนาถ
นาง รัชนีนาถ จารุอดุลย์ แพงพง

นิทานที่ 37 ก่ำพ้างัวพอย


นิทานที่ 37

 

 

ยังมี สองพี่น้อง                 เกิดฮ่วมอุทรเดียว

พี่ซาย เป็นงัวงาม              คู่คนเป็นน้อง

พ่อแม่ หมดบุญเสี้ยง          สองชายปะปล่อย

เป็นก่ำพอย ใหญ่ขึ้น          พอข้าวบ่าวแวง

 

ตกคราว เมืองแห้งแล้ง       ธรรมชาติฮาวี

ก็จึ่ง ชวนกันหนี                สู่แดนอุดมเข้า

     ตามทางพ้อ                เด็กเลี้ยงงัวเป็นหมู่

อ้ายจึ่ง บอกให้น้อง           ไปซวนท้าแข่งซน

 

ถ้าว่า งัวก่ำพ้า                   ซนซนะงัวเขา

     ของเดิมพัน                  ห่อเข้ากิน วางให้

ถ้าหาก เสียไซท้า              วางพี่ซายแลกเปลี่ยน

ตกลง ซนต่อสู้                   มีซัยเรื่อยตลอดทาง

 

พาน้อง กินห่อเข้า              ย้อนซนเก่งไหวพริบ

     ไปเถิงเมือง                  แข่งพนันซนซ้าง

ทุกเทื่อ งัวพอยสู้               ซนะเขา แล้วท้องอิ่ม

     เสียงซ่าเท้า                 พระยาเจ้าอยากแข่งซน

 

ท้างัว ซนต่อซ้าง                พลายเอกของพระยา

ถ้าว่า พลายสารเสีย            สิแบ่งเมืองครองสร้าง

ถ้าว่า ทางพระยาแพ้*         สองซายต้องเป็นทาส

งัวพอย ซนต่อสู้                 จนซ้างท่าวตาย

 

พระยา ใจโหดฮ้าย             จึ่งท้าต่อเดิมพัน

หันเอา งัวซนงู                   ใหญ่ปานขอนไม้

งัวซิด ซนงูเกี้ยว                เขาแทงขาดท่อน

ก่อนตาย งูเลยพ่นพิษฮ้าย   งัวสิ้นซีพตาม

 

งัวพอย ไปเกิดก้ำ              สวรรค์ถิ่นเป็นพระอินทร์

     ยังคงฮัก                      ห่วงหานำน้อง

บัดนี้ พระยาผันลิ้น             สิวางเมืองให้นั่ง

กำพ้า มึงต้องถางไฮ่แล้ว     สามภูน้อย จึ่งนั่งเมือง!

 

ก่ำพ้า โหยฮ่ำไห้                 หาพี่ขอแฮง

เนรมิต เพียงคืนเดียว          ไฮ่สามภูแล้ว

พร้อมทั้ง มีฮวงเข้า             เหลืองงามเป็นเกี่ยว

ซาวเมือง ซมก่ำพ้า             ฤทธีกล้ากว่าพระยา

 

ก่ำพ้า! มึงอย่าซ้า               ต้องปุกก่อศาลาเย็น

     กลางนทีหลวง              สอดศิลป์ประดับเอ้

     มีสะพานข้าม                บริวารไปสะดวก

กูสิ ไปพักฮ้อน                   นำข้าหมื่นคน แท้นา*

 

วอนหา พระอินทร์พี่อ้าย      เลยสั่งนาคา

ปลอมตัว มาเป็นแสน          ก่อตัวเกาะเกี้ยว

กลายเป็น ศาลากว้าง         พระยาหลวงพักผ่อน

พอคราว ศาลาจมใต้น้ำ      ตายพร้อมพวกแห่แหน

 

(26 มกรา 2011)

 

* พระยาแพ้ (ลาว) - พระยาชนะ (ไทย)

* นำข้าหมื่นคน - นำข้าราชบริพาร หมื่นคน

หมายเลขบันทึก: 424355เขียนเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2011 08:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:36 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

เป็นที่รวบรวมคำกลอนลาว ผญาอีสาน หรือคิดถึงบ้านละครับ ตอนนี้หนาวบ้างหรือเปล่าครับ


สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ

ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาเยี่ยมอ่าน...ตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้วค่ะ อุณหภูมิใต้ 0 ค่ะ

คืนวันเสาร์นอนดึกหน่อยเท่านั้นเอง

 

  • สวัีสดีค่ะ 
  • เป็น ผญา หรือ กลอนลาว คะเนี่ย
  • ป้าแดง ชอบมาก ผญาอิสาน พยายามรวบรวมไว้เหมือนกันค่ะ 
  • ขอบคุณค่ะ 

สวัสดีค่ะป้าแดง

เป็นคำกลอนถอดจากภาษาลาวค่ะ...ซึ่งเป็นนิทานคำกลอนที่ใช้ภาษาลาวยุคปัจจุบันโดยก่ายจาก "หนังสือเสียวสวาด" ที่ใช้ภาษาเก่าประมาณ 400 ปี เค้ามูนเดิมของลาวล้านซ้างค่ะ....

บ่แม่นผะหยาดอกค๊า...

ขอบคุณป้าแดงหลายๆ ที่สนใจและแวะเข้ามาอ่าน

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท