ไม่มีแล้วจามจุรี


ใครหนอใคร ทิ้งขนำ นองน้ำตา

          1. กลับมา ตรงนี้ ไม่มีแล้ว               วี่แวว ฉำฉา หน้าขนำ

เหลือเพียงภาพ ที่ประทับ กับความจำ         ว่าสีน้ำ พู่กัน เริงบรรเลง

          2. ปากกา ลูกลื่น เคยโลมไล้           แมกไม้ คุยโขมง ดังโฉงเฉง

ฉำฉา ชื่นใจ ไร้วังเวง                                ต้นกล้า ร้องเพลง เพลิดเพลินใจ

          3. แต่กลับมา วันนี้ ไม่มีแล้ว             โอ้...เจ้าแก้ว จามจุรี อยู่ที่ไหน

ใครโค่นเจ้า อย่างไม่เหลือ เยื่อและใย          ใครหนอใคร ทิ้งขนำ นองน้ำตา

-ปณิธิ ภูศรีเทศ-

(ภาพสีน้ำ-ปากกาลูกลื่น:ทุ่งนาที่เคยมีจามจุรี ถนนพิษณุโลก-บ้านกร่าง/ปณิธิ)

หมายเลขบันทึก: 423803เขียนเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2011 22:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีค่ะ

  • สวยมาก ค่ะ
  • ขอบคุณที่นำสิ่งสวยงามมาให้ชมเสมอๆนะคะ

 

@@@ขนำน้อยโดดเดี่ยวอยู่กลางทุ่ง

ใจก็พุ่งถึงฉำฉาเคยเคียงข้าง

ใครใจร้ายปล่อยให้เจ้าอ้างว้าง

สองข้างทางเปลี่ยวเหงาเศร้าฤดี@@@

                ขอให้มีความสุขตามที่ปรารถนาทุกประการค่ะ

                     ขอบคุณบทกวีดีๆที่นำมาแบ่งปันเสมอ

ว่ากันว่า  ต้นไม้ใหญ่กลางนา

จะทำให้ต้นข้าวใต้ร่มไม้..ไม่เจริญงอกงามดี

ต้นไม้จึงถูกตัดโค่นลง ..จนหมดสิ้น

 ชอบภาพวาดอันงดงามค่ะ ขอให้คุณปณิธิมีความสุขในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ค่ะ

  • ช่วงนี้ งานรัดตัวครับ เสียดายจัง ไม่มีเวลาเขียนบันทึกเลย
  • ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจเสมอมาครับ
  • ...เดี๋ยวจะกลับมาเขียนอย่างเร็วที่สุด
  • ปณิธิ ภูศรีเทศ

แวะมาอ่านกลอนเพราะๆของครู 'ปณิธิ' บรรยากาศเหงาๆ...เศร้าๆ...

ทำให้นึกถึงเพลง...ลาแล้วจามจุรีค่ะ...

 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท