กลอนวันแม่

กลอนวันแม่
หากกล่าวถึง คำนี้ คำว่าแม่
บังเกิดแก่ สายตาชน คนทั้งผอง
ก็นิ่งคิด นิ่งเงียบ นิ่งยืนมอง
ไม่มีสอง นึกถึงคุณ พระมารดา

เราเกิดมา ตัวยังเล็ก ยังแบเบาะ
ใจยังเสาะ ยังอ่อนแอ นั่นแน่หนา
ก็มีแม่ คอยดูแล ตลอดมา
จนกายา เติบใหญ่ ดั่งใจจินต์

พอท่านแก่ ชราเฒ่า เข้าโลงศพ
มือประนพ สองกรหัตถ์ ลงผกผิน
ก่อนหน้านี้ ไม่ฟัง ไม่ยลยิน
กางปีกบิน ออกจากแม่ ไปแต่ตัว

พอนานเข้า เริ่มสำนึก บุญคุณแม่
ก็แน่แท้ แม่ไม่อยู่ ให้ทูนหัว
ถึงแม่ไป แม่ก็ไป ได้แต่ตัว
ลูกชั่วชั่ว ขอทำดี เพื่อแม่เอย