เป็นแค่เพียงการเอื้อนเอ่ย....
จึงอาจเป็นแค่เพียงการเอื้อนเอ่ยกับบางบทตอนของชีวิต
ที่ชักนำเราให้รู้สึก ถึงความเปล่าดายในวันเวลา
เนิ่นนานนิ่งค้างในความรู้สึก แต่อาจชั่วครู่ในการกระทำ
เก็บบางสิ่งไว้ในใจเนิ่นนาน แม้แค่เพียงผ่านพบ
รู้สึกเช่นใด ในความหมายของช่วงเวลานี้ของชีวิต
เปล่าเลย...ไม่อาจคาดหวังกับคำตอบที่จะได้นั้น
รู้เพียงแต่ว่า ในบางครั้ง กาลเวลามักยื่นคำตอบแก่เราอย่างจริงจัง แน่นอนและยุติธรรม
จึงเพียงแต่ฝากความหวังให้ความเนิ่นนานของเวลาเป็นสิ่งสะท้อนความเป็นตัวเราออกมา แค่เพียงเท่านั้น
หลายต่อหลายครั้ง ที่เราต่างเพียรพยายามทำตามคำเรียกร้อง
ที่ออกมาจากความเป็นตัวของตัวเอง
ที่บอกให้เราหยิบจับ กระทำ เอื้อมคว้าเอาซึ่งสิ่งนั้น
และก็นั่นแหละ
สุดท้ายแล้ว
เราต่างต้องหยุดลงตรงเส้นทางที่ความเป็นตัวเรา
กับสิ่งที่เราต้องเลือกเป็นไป
ซึ่งอาจไม่น่ายินดีนัก แต่เราก็ต้องเลือก
เพื่อเพิ่มเติมให้ความหมายของชีวิตสามารถอธิบายได้
และสุดท้าย
เราก็อาจจะบอกว่า
ในบางบทตอนของชีวิต
เราเองเป็นผู้สร้างและแต่งแต้มความเป็นไป
ถูกต้อง.. หรือแปรเปลี่ยนไปเช่นไร
นั่นคือ ทางที่เราคัดแล้ว
อย่างน้อยก็ในเบื้องต้น
เถอะ....
จงเริ่มต้นกับบทชีวิตบทใหม่
กับตอนที่เราเป็นคนขีดเส้นเอง
จึงอาจเป็นการกล่าวทักทาย
กับความเชื่อมั่น
ในอีกช่วงหนึ่งของชีวิต
ความเห็น (1)
อาจเปลี่ยนเปลี่ยนชีวิต
แต่เศษเสี้ยวที่ดีของความรู้สึก
ทำให้ภูมิใจลึก ๆ ว่า
เส้นทางนี้เราเป็นผู้ที่จะเดิน