สัมภาษณ์ก่อนเข้าเรียน2 กระทรวงอุตสาหกรรม

ความสำเร็จอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น -ทันตแพทย์สมสุจีรา.. เดอะท็อปซีเคร็ต-

รายละเอียดของโครงการเสริมสร้างผู้ประกอบการใหม่ของ NEC ดูได้ที่

http://www.qchq.org/nec.htm    เรียนฟรีครับ

 

อยากเป็น.....ก็จงวางตัวเองอยู่ใน...........

 

-ผมรู้จักโครงการนี้ได้ยังไง

...สง่า เจ้าของร้าน สง่า(อะไรต่อนะลืมแระ...ha) ที่เปิดอยู่ที่ชั้นสองของห้าง เซ็นเตอร์วัน อนุเสาวรีย์ชัย (ที่โดนเผานั่นแหละ) เป็นเพื่อนสนิทกับผมตั้งแต่ตอนเรียน ม.ปลาย เป็นคนแนะนำให้ผมรู้จักกับโครงการนี้ แล้ว สง่า รู้จักโครงการนี้ได้งัย...ผมจำไม่ได้เหมือนกัน จำได้เพียงว่า เพราะว่าห้างโดนเผา ร้านของสง่าที่ขาย ซีดี มือสอง แล้วก็อีกร้านที่รับจำนำโน้ตบุ้ค ที่อยู่ชั้นสาม(เพิ่งนึกออก) ก็พลอยโดยเผาไปด้วย(แหงอยู่แล้ว)...สง่า ยังพูดติดตลกว่า ย้ายมารวมกันให้เขาเผา...(ทีแรกสง่าเปิดอีกสาขาอยู่ที่ ยูเนี่ยนมอลล์ เพิ่งย้ายร้านจากยูเนี่ยนมอลล์มาเปิดที่ชั้นสามเซ็นเตอร์วัน) สองร้าน หมดไป สองล้าน ..กำ(ภาษาที่ใช้บ่อยทางแชทรูม แปลว่า กรรม)

...ก็เลยว่างงาน แล้วก็มีโอกาสได้เข้าเรียนคอร์สนี้เมื่อปลายปีที่แล้ว เป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์

  หง่า(เรียกสั้นๆ) เล่าให้ฟังว่า เป็นโครงการที่ดีมาก(ที่จริงเล่าเยอะกว่านี้ แหะ แหะ) หง่ารู้ว่าตอนนี้ผมกำลังคิดการใหญ่ ...หลายคนแปลกใจว่าทำไมผมกล้าคิด ไม่รู้เหมือนกัน ผมรู้แค่ว่า ผมกล้าคิดก็เท่านั้น(อันที่จริงมันมีที่มาเอาเป็นว่า..ต้องเปลี่ยนความคิด ชีวิตถึงจะเปลี่ยน)  หง่าก็เลยแนะนำให้ผมเข้าไปที่เว็บไซค์ ของ NEC ผมก็ลงมือสมัครสมาชิกเลย แล้วก็แจ้งความประสงค์ที่เข้ารับการอบรมซึ่งตอนนั้นเขายังไม่มีโครงการรับสมัครรุ่นถัดไป ..ไอ้ผมก็เข้าใจผิดว่าเขารับต่อเนื่องไปเรื่อยๆ

   ในที่สุดผมก็ได้รับแจ้งทาง อีเมล์เมื่อต้นเดือนมกราคมว่า ทางสำนักพัฒนาการจัดการอุตสาหกรรม กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ได้เริ่มเปิดรับสมัครผู้ต้องการเข้าฝึกอบรมในโครงการเสริมสร้างผู้ประกอบการใหม่ โดยรุ่นแรกจะเริ่มเรียนวันที่ 29 มกราคม 2554 ถึงวันที่ 19 มีนาคม 2554 รุ่นถัดไปวันที่ 26 กุมภาพันธ์-เดือนเมษายน(จำวันที่ไม่ได้) เรียนเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ ผมจัดแจงดาวน์โหลดไฟล์ ใบสมัคร และแบบประเมินผล แล้วก็ทำการกรอกข้อมูลต่างๆ ลงไป โดยหวังว่าจะเรียนให้ทันรอบแรก...ผมโทรหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของสำนักงาน ชื่อพี่กาญจ์ พี่แกบอกว่าจะนัดสัมภาษณ์เลยมั้ย ตอนนั้นผมก็ยังไม่แน่ใจ อ้าว..เพิ่งรู้ว่ามีสัมภาษณ์ด้วย นึกว่าจะได้เรียนเลย  อ้อ..งานนี้เรียนฟรี ครับ มีอาหารกลางวันให้ด้วย

 

-นุ่งกางเกงขาสั้นไปติดต่องานที่กระทรวง

....เป็นความคิดที่ไม่เข้าท่า ระยะหลังผมรู้สึกว่าตัวเองคิดอะไรช้าไปหมด ...ลังเลบ้างในหลายๆโอกาส อาจารย์ ตั้ม เพื่อนผมให้ฉายาผมว่า โจลังเล จะว่าไปจารตั้มก็ให้ฉายาผมเยอะแยะไปหมด แล้วแต่ว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจหมอหรือว่าหมออยากจะแซวอะไรก็แซว เช่นบางทีก็เรียกผมว่า โจเนียน (ผมไปทำเนียนกินข้าวบ้าง กินเหล้าบาง..ที่บ้านพักครูทั้งๆที่ไม่ใช่ครูบาอาจารย์กับเขาแล้วยังทำเนียนไม่ค่อยออกตังค์)  โจนาธาน(ตอน นาธาน โอมาน กำลังดัง) พ่อบ้านโจ(ตามซีรี่ย์เกาหลี) มีมากกว่านี้เยอะแยะไปหมด แต่คำว่า โจลังเลสะกิดใจผมที่สุด เพราะผมยอมรับ ..ผมต้องคิดช้า เพราะเมื่อก่อนผมคิดเร็ว แล้วก็มักจะผิดพลาด ก็เลยลังเลที่จะตัดสินใจอะไรโดยเร็ว

...กว่าจะออกเดินทางจากโคราชก็ 6 โมงเย็นของวันที่ 23 มกราคม 2554  ถึงร้านเน็ตของอาเถียรที่คลอง 11 ก็ 4 ทุ่มกว่า ตอนนั่งอยู๋บนรถทัวร์ผมคิดได้ว่า "มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก" ของครูหยุยก็อยู่ที่อำเภอลำลูกกานี่นะ..บางทีพรุ่งนี้วันจันทร์ผมอาจจะเข้าไปทำธุระที่มูลนิธิของครูหยุยก่อนดีมั้ยนะ..แล้ววันอังคารค่อยไปสัมภาษณ์

...9 โมงเช้าวันจันทร์ ผมเข้าไปหาอาเถียรที่ร้านขายของชำซึ่งห่างออกไปจากร้านเน็ตที่น้องฝนลูกสาวอาดูแลประมาณสองร้อยเมตร ไม่ได้เจออาเถียรนานเลยตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น ผมมาอยู่กินนอนปรับสภาพจิตใจที่ร้านเน็ตของอาตลอด ตอนนั้นอาไม่ค่อยสบายเป็นโรคเก๊าท์..แต่พบกันคราวนี้อาเถียนอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด....

 

******มีคนจะใช้เครื่องเดี๋ยวมาต่อ..อันเดิม ...ก็เลยยังไม่ได้ทำการบ้านเลยอ่ะ******