ผู้บริหารกับการจัดการคนหมู่มาก

        การบริหารงานด้านใดๆ ก็ตาม มักจะต้องประกอบไปด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่างด้วยกัน เปรียบเสมือนการต่อจิกซอ ที่มีชิ้นส่วนอยู่หลายชิ้น เเต่เราในฐานะผู้บริหารต้องมองให้ออกว่าจะต่อชิ้นไหนก่อนที่จะสามารถทำให้จิกซอนี้เสร็จสมบูรณ์เร็วที่สุด แน่นอนค่ะว่าแต่ละชิ้นย่อมมีความสำคัญเท่ากันและมีความสัมพันธ์กันทั้งหมด ซึ่งระหว่างที่เราต่อนั้นเราอาจจะต้องพบเจอกับอุปสรรคต่างๆ มากมาย โดยที่เราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้เพียงลำพังจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยบุคคลอื่นๆ ในการที่จะช่วยพลักดันให้งานชิ้นนั้นบรรลุไปตามวัตถุประสงค์ขององค์กร

        ดังนั้นผู้ที่เป็นผู้บริหารจะต้องดูคนออก บอกคนได้ ใช้คนเป็น จึงจะประสบผลสำเร็จในการบริหารงานให้ได้ผลดี สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ

             -  สร้างความสัมพันธ์ของผู้ร่วมงาน ให้ความสำคัญในชีวิตของผู้ร่วมงาน การกินการอยู่ให้อยู่ในระนาบเดียวกันอย่าทำตัวพิเศษกว่าจงไปเป็นเพื่อนกับเขาทั้งในชีวิตงาน เเละมีคำเเนะนำดีๆ เป็นเพื่อนกึ่งผู้นำเเต่ควรระเว้นในสิ่งที่ไม่ดีไม่งามหรือประพฤติผิดให้ผู้ร่วมงานพบเห็น มันจะนำมาซึ่งความเสื่อมศรัทธา วันสำคัญของผู้ร่วมงานเราต้องให้ความสำคัญ ยิ่งถ้าจำวันเกิดได้โดยที่ไม่ต้องมีใครบอกหรือมีของเล็กน้อยๆ มาฝาก ให้คำปรึกษาอย่ามองข้ามปัญหาของผู้ร่วมงาน ก็จะดีมาก
             -  ทำงานเป็นทีมเพื่อสร้างเเรงจูงใจ  ธรรมชาติของมนุษย์มักชอบการเเข่งขัน ไม่เช่นนั้นคงไม่มีการแข่งขันขึ้นมากมาย เเข่งรถ เเข่งบอล เเข่งวิ่ง ทุกอาชีพมีช่องให้เราสร้างโจทย์ขึ้นมาเป็นเป้าหมายในการ    เเข่งขัน เเข่งกับบริษัทหรือห้างร้านอื่น เเข่งกับพนักงานในองค์กรเดียวกัน หรือเเข่งกับเป้าหมายที่เราสร้างขึ้นเพื่อกระตุ้นให้ได้เนื้องานตามที่เราต้องการโดยมีเเรงจูงใจเป็นรางวัล
             -  รวมใจให้เป็นหนึ่ง  ต้องสร้างเเรงจูงใจให้ผู้ร่วมงานรักกันรวมกันเป็นหนึ่ง  เช่น จัดการแข่งขันกีฬาภายในองค์กร มีการท่องเที่ยวเพื่อเป็นการพักผ่อนหลังจากที่ทำงานมาตลอดทั้งปี
            -  เชิดชูเละให้คำชม  เป็นนายคนไม่ใช่เก่งเเต่สั่งงานหรือจับผิดผู้ร่วมงาน มันต้องมีทั้งพระเดชเเละพระคุณควบคู่ขนานไปกันทั้งสอง อย่างคำชมเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจให้คนที่ทำงานมีกำลังใจ ซึ่งคนที่ทำงานให้เราได้ดีต้องมีการเชิดชูให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นได้เห็นเป็นเเบบอย่างว่าทำสิ่งที่ดีให้เเก่องค์กรก็ต้องได้รับสิ่งที่ดีตอบเเทน
            -  หูหนักเเละใจหนักเเน่น  สิ่งที่ได้ยินได้ฟังต้องพิจารณาให้ดีเเละถี่ถ้วนคิดให้รอบคอบอย่าใช้อารมณ์ในการตัดสินใจหรือจิตที่เเฝงเล้นเป็นตัวหารในการตัดสินใจ สิ่งที่ได้ยินถือเป็นข้อมูล  ความเชื่อต้องมีขอบเขต จึงจะทำให้การตัดสินใจไม่ผิดพลาดหรือพลาดน้อยที่สุด

         ทุกอย่างที่ได้กล่าวมาอาจจะไม่ตรงกับหลักทฤษฎีนะค่ะ เป็นเพียงสิ่งที่คิดว่าถ้าผู้บริหารทำได้ก็คงจะทำให้องค์กรบรรลุเป้าหมายไปแล้วครึ่งหนึ่งค่ะ