มองชีวิตจากดินสอในมือของคุณ
ดินสอ หรือเครื่องเขียนที่คุณใช้นั้น สามารถสะท้อนชีวิตของคุณได้นะ
ไม่ใช่ดูจากการใช้ดินสอเซ็นต์ลายเซ็นต์ หรือดูลายมือ แต่อย่างใด
คำถามสำคัญ
" คุณเคยใช้ดินสอหรือยางลบจนหมดแท่งบ้างไหม"
ถ้าถามว่า เคยใช้ปากกาจนหมึกหมดเกลี้ยงหรือไม่ อันนี้หลายคนเคยทั้งนั้น
แต่การมองชีวิตจากดินสอจะง่ายกว่า
การใช้ดินสอ ที่จะต้องเหลาดินสอ หรือใช้กบเหลาสอ พอเหลาๆไปเรื่อยๆ ดินสอจะสั้นลงๆๆ
หลายคนทำดินสอหายไปซะก่อน
หลายท่านใช้ดินสอกด นี่ก็เป็นอีกกรณีหนึ่ง
การใช้ดินสอจนหมดแท่งได้แสดงว่าคุณเป็นคนที่รักษาของได้ดีมาก และใช้ของได้คุ้มค่ามากๆ
เมื่อดินสอสั้นจนมือจับไม่ถนัด อาจจะหาอะไรบางอย่างมาต่อให้ดินสอยาวขึ้น
และนัยสำคัญอีกอย่างหนึ่ง ยิ่งดินสอสั้นๆ เมื่อตกหล่น คุณยังสามารถค้นหาดินสอแท่งนั้นจนเจอ
แล้วใช้จนดินสอหมดแท่งได้
ในขณะที่หลายคน หาของชิ้นใหญ่กว่าดินสอไม่เจอ คนที่ใช้ดินสอหมดแท่งจัดว่า มีสติสัมปะชัญญะที่ดีมากๆ
เรื่องการใช้ดินสอ หรือยางลบ จนสั้นกุดนั้น หลายคนแค่เห็นว่า สั้นกุดลง ก็โยนทิ้งทันที
ความเห็น (5)
นายบอนเขียนได้ทุกเรื่อง ตอนแรกจะเดินหนีไปทำงานส่งอาจารย์วันเสาร์แต่ขอแถมบันทึกนี้อีกหนึ่งก่อน
ดินสอ..ที่วางที่โต๊ะมีมากเสียจนใช้ไม่เคยหมดแท่ง ส่วนใหญ่เป็นดินสอของเชลย หมายถึงนักเรียนทิ้งไว้ในห้อง lab แต่ดินสอที่ใช้จะแหลมไปทุกแท่ง ส่วนใหญ่จะไม่ชอบเขียนดินสอแล้วตอนนี้
ไม่ชอบไม่ได้หมายความว่าไม่ใช้
แต่มีตัวเลือกที่ดีกว่า เพราะอายุมากขึ้น ใช้ปากกาจะเห็นชัดเจนมากกว่า ดินสอไม่ได้เรื่อง
และไม่มีเวลาเหลาดินสอจนกุด มักจะใช้ที่สะดวก มันไม่ได้หมายความว่า จะต้องมีสติ..ในการใช้ดินสอสักหน่อย
แต่ถ้าดินสอมันสั้นกุดจนจับไม่ได้ ก็เอาอะไรมาต่อให้จับได้นั้น คุณพ่อเคยทำให้เมื่อ 40 กว่าปีมาแล้ว แต่ตัวเองไม่เคยทำแบบนั้น เพราะมีมากมายที่ให้ใช้ จะเสียเวลามานั่งทำแบบคุณพ่อ คงทำงานส่งอาจารย์ไม่ได้
แต่มีสิ่งมีชีวิตที่ใช้จนกุด ใช้จนวิ่น แต่ไม่เคยคิดจะโยนทิ้งเลย ลองทายดูซิว่าใคร...
ยี้ ขอตัวไปทำรายงานนะคะ นายบอน
ของทุกสิ่งทุกอย่างกว่าจะผลิตออกมาจะได้จะต้องสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติมาก และรบกวนธรรมชาติ(มากเกินพอแล้ว) วัตถุดิบที่ป้อนเข้าไปจะได้ทั้ง
1.ได้ผลิตภัณฑ์หลัก
2.ของเหลือ (ของที่ถูกทิ้ง)
ซึ่งวันนี้ก็ได้เรียนวิชาพุทธเศรษฐศาสตร์ในเรื่องของการผลิตมาค่ะ ฉะนั้นเราจะต้องใช้ผลิตภัณฑ์นั้นให้คุ้มค่า
ปล.ของดี(ผลิตภัณฑ์หลัก) จะถูกส่งออกหน้าโรงงาน ส่วนของเสีย(เศษเหลือ) ถูกขนส่งหลังโรงงานเพื่อกำจัด (เผา ทำลาย) อะไรที่ตามมาน่ะเหรอ? มลพิษที่ไม่เพียงแต่ทำร้ายมนุษย์ด้วยกันเองไม่พอยังมาทำร้ายธรรมชาติผู้เป็นผู้ให้อีก แล้วคุณบอน! คิดว่าอย่างไรค่ะ
ครูอ้อยครับ
แหม พอเขียนบันทึกกระจาย กลับสร้างความเดือดร้อนให้ ครูน้อยซะอีก ความจริงจะมายี้ เอ๊ย เขียนตอนไหนก็ได้นะครับ ตามเวลาเปิดร้านสะดวกซื้อ ตลอด 24 ชั่วโมง
ครูอ้อยเคยซื้อดินสอบ้างไหมครับ หรือว่า เก็บรวบรวมจากเชลย เอ๊ย เด็กนักเรียนมาใช้ แหม ดีจัง อิอิ
ที่ว่าใช้ปากกาจะเห็นชัดกว่า ความจริง ดินสอมีหลายเบอร์นะครับ ดินสอวาดรูป สเกตภาพจะต่างจากดินสอธรรมดา ท่าทางครูน้อยคงจะใช้ดินสอ 2H เลยดูไม่ชัด จางๆไปมั่ง
เรื่องสตินั้น นายบอนเปรียบเทียบกับการรู้ตัวครับ เช่น วางของไว้ที่ไหน ก็ควรที่จะนึกได้ เช่น ครูน้อยวางกระเป๋าเงินไว้ในลิ้นชัก แต่พอจะหยิบเงินให้นายบอน เอ๊ะ นึกไม่ออกว่า เอาวางไว้ไหน
เห็นครูอ้อยมีดินสอของเชลยสะสมไว้มากมาย ก็มีให้หยิบเลือกใช้เยอะ ท่าทางดินสอที่ไม่ได้เหลา ก็คงจะวางทิ้งจนลืมไปเลย เพราะถ้ามันไม่แหลม ก็หยิบอันที่แหลมมาใช้ แหม .. มีของเหลือใ้ช้เยอะมันดียังงี้นี่เอง
สำหรับคำถามชิงรางวัล (รึเปล่าครับ) สิ่งมีชีวิตที่ใช้จนกุด วิ่น แต่ไม่เคยคิดจะทิ้งเลย มีคนให้คำตอบกับคำถามประเภทนี้ว่า สามี
แต่นายบอนคิดว่า คงจะหมายถึง ร่างกายของตัวเราเองกระมังครับ จะทิ้งก็ไม่ได้ นอกจากสิ้นอายุขัย
คุณไลครับ
ไม่รู้ว่าเขียนเพื่อสะกิดครูสิริพรรึเปล่า เพราะครูน้อยท่านมีดินสอตั้งเยอะ นายบอนว่าจะไปขอรับบริจาคมาใช้มั่ง
สำหรับผลิตภัณฑ์ที่ออกจากโรงงาน ไม่ว่าจะของดี (ผลิตภัณฑ์หลัก) หรือของเสีย ล้วนผลิตขึ้นมาตามกลไกการตลาดทั้งนั้นครับ แต่ถ้ามันตกรุ่น หรือล้นตลาด ของบดีก็เป็นขยะได้ทั้งนั้น ยิ่งมีผลิตภัณฑ์รุ่นใหม่ๆออกมาตีตลาด และตั้งราคาต่ำกว่า ยิ่งจะทำให้ผลิตภัณฑ์หลักที่คุณไลว่า กลายเป็นขยะเร็วขึ้น คือ เป็นสินค้ามือสองในราคาถูกได้เร็วขึ้น ทำให้คนซื้อไปใช้ได้ง่ายขึ้น เมื่อมีสินค้าใหม่ รุ่นใหม่ ก็จะเห่อตามกระแส ทิ้งของเก่า ให้กลายเป็นขยะได้เร็วขึ้น
น่าสนใจเหมือนกันนะครับ นายบอนก็พึ่งเคยได้ยืนวิชาพุทธเศรษฐศาสตร์ อยากไปนั่งเรียนมั่งจังครับ