เรื่องฝากจากพี่อ้อ จากการไปร่วมงานเกลี่ยดินที่ รพ.สต.เฉลิมพระเกียรติฯบ้านเมืองใหม่ ติดตามอ่านในบันทึกได้เลยนะคะว่า น่าสนใจขนาดไหน (^_^)
นี่หรือคือการให้
ศุภลักษณ์ พริ้งเพราะ............ผู้เขียน
นักวิทยาศาสตร์การแพทย์ชำนาญการ
ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ ๖ (ขอนแก่น)
วันนี้คุณให้อะไรกับคนรอบข้างแล้วหรือยัง เป็นคำถามง่าย ๆ แต่คำตอบนี้ซิ กว่าจะตอบออกมาได้ต้องคิดกันนานเหมือนกัน แม้แต่รอยยิ้มยังไม่แน่ใจเลยว่าวันนี้ได้ยิ้มให้กับคนข้าง ๆ แล้วหรือยัง แต่สำหรับคุณบุญจันทร์ พากุล เป็น อสม. หมู่ 4 ตำบลในเมือง อ.เวียงเก่า จ.ขอนแก่น และเป็น อสม.ในความรับผิดชอบของ รพ.สต.บ้านเมืองใหม่ อ้อได้มีโอกาสได้พูดคุยกับคุณพี่บุญจันทร์ว่าเข้ามาเป็น อสม.ได้อย่างไร คำตอบพรั่งพรูออกมาจนบันทึกใส่สมองไม่ทันกันเลยทีเดียว คุณพี่บอกว่า ชีวิตผมก็ไม่ได้มีอะไรมากครับ ก็ทำนา ทำสวน และรับจ้างไปเรื่อย แต่ผมมีความสามารถหลายอย่าง ไม่ว่าจะด้านช่าง ทั้งช่างไม้ ช่างไฟ ช่างประปา สารพัดช่างว่างั้นเถอะ เวลามีงานบุญหรืองานอะไรก็ตามผมก็จะเข้าไปมีส่วนร่วมและช่วยงานตลอด จนกระทั่งชาว บ้านไว้ใจถึงขนาดว่าถ้ามีงานที่ไหน ถ้าไม่เห็นผมมาเป็นต้องตามหากันเลย จากนั้นผมก็เริ่มเข้ามาทำกิจกรรมของหมู่บ้านโดยเริ่มจากการเป็นกรรมการหมู่บ้าน ทำงานนี้ประมาณ 5 ปี จากนั้นมี อสม. เขาได้ออกไปทางหมู่ 4 ที่ผมได้ตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่จึงได้ให้โอกาสผมได้เข้ามาร่วมงานกับทีมของหมู่ 4 ปัจจุบันนี้ผมก็เป็น อสม.ได้ 24 ปีแล้วครับ ผมไม่ทราบว่าจะบอกยังงัย รู้แต่ว่าผมชอบมาก ชอบได้ช่วยเหลือคนอื่น ถึงแม้งานส่วนใหญ่ที่เข้ามามันจะเหนื่อยมากก็ตาม นอกจากจะเป็นความชอบแล้วผมอยากจะบอกว่าผมรักและรักมากในงานจิตอาสา มันคงอยู่ในสายเลือดผมไปแล้ว ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้พาเพื่อนบ้านพัฒนาหมู่บ้านที่ผมและครอบครัวได้อาศัยอยู่ แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าจะพัฒนาเฉพาะหมู่ 4 เท่านั้น หมู่บ้านใกล้เคียงผมก็เข้าไปช่วยพัฒนาด้วยเหมือนกัน อย่างเช่น ได้ช่วยเหลือคนในหมู่บ้านไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ได้เข้าไปร่วมกับชมรมดูแลผู้สูงอายุ เข้าไปมีส่วนร่วมกิจกรรมของโรงเรียน และผมเข้าไปร่วมแข่งขันกีฬาด้วย ที่สำคัญก็คือผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลด้วยนะครับ โอ้ ! อะไรจะขนาดนั้นแต่อ้อก็เชื่อนะคะเพราะเท่าที่มาวันนี้พี่บุญจันทร์ก็ทำอย่างที่พูดจริง ๆ กุลีกุจอทำงานอย่างไม่กลัวเหน็ดกลัวเหนื่อยกันเลย จากนั้นจึงถามต่อว่าแล้วได้อะไรจากการเป็น อสม. เพราะเงินเดือนก็ไม่ได้ มีแต่เรียกมาช่วยงาน งานนั่นงานนี่เยอะแยะมากเลย ได้รับคำตอบจากพี่บุญจันทร์ว่า ได้ให้ และมีความสุขที่ได้ทำ ก็คงจะจริงที่พี่บุญจันทร์พูดนั่นแหล่ะ เพราะรอยยิ้มของพี่บุญจันทร์เปล่งประกายมาก แสดงว่าการให้ทำให้เรามีความสุขเช่นนี้นี่เอง
ใช่ค่ะความสุขที่แท้จริงคือการ "ให้"
ใช่แล้วค่ะคุณกศน.ตำบลกุดเค้า
ดูเหมือนว่า แทบทุกคนที่มาร่วมงานนี้
มาด้วยใจที่ใส ๆ เป็นงานจิตอาสาของผู้มีจิตสาธารณะ
มาร่วมด้วยช่วยออกแรงกันจริง ๆ
ระลึกถึงขึ้นมาก็ "อิ่มใจ"
สวัสดีค่ะอาจารย์
มีความสุขมากๆนะคะ