สังฆทาน.....ก่อนตาย
สังฆทาน.....ก่อนตาย
พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญสังฆทาน
“คฤหบดี เมื่อท่านถวายสังฆทานอยู่ จิตจักเลื่อมใส ท่านผู้มีจิตเลื่อมใสพลันสิ้นชีพในขณะนั้นจักเข้าถึง สุคติในโลกสวรรค์”
พระสูตร และอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฎฯ อ๐. ฉ. เล่มที่3 หน้า 740
วันนี้เป็นอีกวันที่ได้ทำในสิ่งที่เป็นความฝันก็ว่าได้ คือวันที่มี พระประจำโรงพยาบาล หลังจากพยายามติดต่อพระสำหรับเยี่ยมไข้คนไข้ Palliative care ได้นาน 2 เดือนแต่ไม่สามารถดำเนินการได้เนื่องจากภาระหน้าที่ของตัวเองที่ต้องเลือกทำในสิ่งที่สำคัญก่อน วันนี้เป็นวันที่ต้องเสียพี่พยาบาลที่เป็นที่รักและเป็นคนเก่งคนหนึ่งของโรงพยาบาลฉันจะขอความร่วมมือ และขอคำแนะนำเกี่ยวกับงานพัฒนาคุณภาพจากพี่และไม่เคยผิดหวังเมื่อขอความช่วยเหลือจากพี่ พี่ป่วยด้วยโรคมะเร็งตับระยะสุดท้ายเป็น เวลา 3 เดือน ตั้งแต่ทราบข่าวว่าพี่ป่วยฉันก็ไปเยี่ยมให้กำลังใจพร้อมกับแนะนำการทำสมาธิตามที่ได้ไปเรียนหลักสูตรครูสมาธิมาเป็นเวลา 6 เดือนและฉันก็ไปเยี่ยมสอบถามการปฏิบัติของพี่เป็นระยะพี่ก็บอกว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากฉันมีหน้าที่ให้กำลังใจ วัตถุประสงค์ในการแนะนำการทำสมาธิก็เพื่อพี่จะได้นำมาใช้ในช่วงเปลี่ยนผ่านของชีวิตและหันเหความสนใจในช่วงรอยาระงับปวดออกฤทธิ์ ช่วงบ่ายของวันก่อนที่พี่จะเสียชีวิตพี่หัวหน้าตึกที่พี่นอนได้โทรตามฉันเยี่ยมอาการของพี่เพราะดูว่าพี่อาการทรุดลงมาก ฉันเข้าเยี่ยมและเตือนสติให้พี่พยายามกำหนดให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะความดันโลหิตพี่เริ่มลดลงเราเลยตามญาติสนิททั้งสามีและบุตรเพื่อมาอยู่กับพี่ในระยะสุดท้ายของชีวิต ประมาณ 20.00น.ฉันก็ได้รับโทรศัพท์ตามมาดูอาการพี่เพราะความดันโลหิตเริ่มจะวัดไม่ได้แต่ยังมีชีพจรอยู่ปรากฏว่ามีทั้งพี่น้องพยาบาล แพทย์ น้องผู้ช่วยเหลือคนไข้ต่างก็มาเยี่ยมเพื่อให้กำลังใจในช่วงสุดท้ายของชีวิตที่ขาดไปก็คือลูกทั้ง 2 คน ที่ยังอยู่ที่กรุงเทพฉันเลยบอกกับทุกคนว่าพี่คงอยู่ถึงเช้าแน่แต่ก็มีหลายคนไม่เห็นด้วย
เช้าวันรุ่นขึ้น 7 นาฬิกาเมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็แวะไปเยี่ยมพี่ก็พบว่าพี่ มีอาการหายใจ Air hunger โดยมีน้องๆพยาบาลมาเยี่ยมพี่เพิ่มขึ้น มีการเวียนกันมาเยี่ยมและสลับกันไปทำงาน เห็นดังนั้นฉันเลยมีความคิดที่จะนิมนต์พระมารับถวายสังฆทานจึงติดต่อพระอาจารย์ที่ติดต่อไว้เพื่อให้ท่านมาเยี่ยมให้สติกับผู้ป่วย แต่ติดต่อไม่ได้ในช่วง 7.30น.คงเนื่องจากท่านไปบิณฑบาต เลยต้องใช้วิธีที่ฉันนำกล่าวถวายสังฆทานโดยให้สามีและพี่สาวของผู้ป่วยกล่าวตามพบว่าเมื่อเริ่มกล่าวพี่พยาบาลที่เป็นผู้ป่วยนอนนิ่งตลอดเวลาหายใจเหมือน air hunger ความดันโลหิตวัดไม่ได้ มือทั้ง2ข้างซีดขาวเกือบถึงข้อศอก จนทุกคนคิดว่าพี่ไม่รู้สึกตัว แต่พบว่าพี่กล่าวตามเราทุกคำถึงแม้นจะไม่ชัดเจน จนสามีพี่เขาหันมามองหน้าฉัน ฉันจึงกล่าวช้าๆเพื่อให้พี่พูดตามได้จนจบและให้น้องพยาบาลที่สนิทกับพี่เขา นำไปถวายพระที่วัดพระเจ้าทันใจตอนแรกน้องเขาก็ไม่รู้จะนำไปถวายที่วัดไหนน้องเขาเห็นว่าพี่เขาแขวนพระวัดพระเจ้าทันใจจึงเลือกวัดนี้ ตอน 8.30น.พระอาจารย์ที่ติดต่อไว้ก็ติดต่อกลับจึงได้แจ้งความประสงค์กับท่าน ท่านก็มีเมตตามาที่โรงพยาบาลพูดคุยและมาบอกนำทางพี่ ได้โยงสายสิญจน์จากพระพุทธรูปมาที่ศีรษะพี่เป็นภาพที่เราประทับใจมาก คิดว่าพี่คงมีความสุข สงบพระอาจารย์อยู่จนกระทั่งพี่เสียชีวิต
จากการเรียนอภิธรรมเรื่องเกี่ยวกับ กรรม พบว่า อาสันนกรรม ( กรรมที่ทำเมื่อใกล้ตาย )จะมีผลต่อการเกิดในภพต่อไป การจะทำให้อาสันนกรรมเป็นกุศลก็มี 2 วิธี คือให้ระลึกถึงเรื่องที่ดีในเวลาใกล้ตาย หรือการได้กระทำกรรมที่ดีในเวลาใกล้ตาย ซึ่งพี่ก็ได้ปฏิบัติทั้ง 2 สิ่งพี่คงได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ฉันจึงรู้สึกอิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูก เหมือนทุกๆครั้งที่เราได้ช่วยแก้ปัญหาให้คนอื่นถึงแม้นจะเหนื่อยแต่ความเหน็ดเหนื่อยนั้นก็หายไปแบบปลิดทิ้งเมื่อเห็นรอยยิ้ม หลายๆรอยยิ้ม ทั้งของญาติพี่ๆเพื่อนๆน้องๆผู้ร่วมงานทุกคน เมื่อมีการเริ่มต้น ก็จะมีครั้งต่อๆไปที่ฉันจะได้ทำให้ผู้ป่วยรายอื่นๆ
มีความสุขและสงบตามความเชื่อของศาสนาพุทธ ก่อนเสียชีวิตตามความสมัครใจของผู้ป่วย
ความเห็น (11)
เป็นแนวทางที่ดีสำหรับผู้ป่วยในวาระสุดท้ายครับ
ขอบคุณค่ะ คุณครูหยุย
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ...
เคยมีคนไข้โคม่า ต้องใส่ช่วยเครื่องหายใจแล้วหมอต้องใช้ยาเพื่อ sedate คนไข้ให้หายใจเข้ากับเครื่อง เค้าจะดูง่วงๆ ตลอด...ในวันที่จะทำบุญตักบาตรถวายสังฆทาน เลยขอให้คุณพยาบาลงดยา sedative drug เพื่อให้คนไข้มีสติรู้ตัวเต็มที่ในบุญที่เค้าได้ทำ...จิตจะได้รับกุศลเต็มที่ค่ะ ^^
ขอบคุณค่ะ และเห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่คุณ blue star
ได้ทำให้กับคนไข้เพราะทุกเช้าวันพุธตัวเองต้องไปโรงพยาบาล
แต่เช้าเพื่อช่วยคนไข้ที่ใส่เครื่องช่วยหายใจได้ใส่ บาตรจะพบ
ว่าคนไข้ที่เราคิดว่าสับสนแต่ที่จริงผู้ป่วย รับรู้ได้ และมีอาการตอบสนอง
ในช่วงที่พระท่านให้พร
- ดีใจครับ ที่มีคนเขียนเรื่อง palliative care อีกคนแล้ว
- เย้!!
- แวะไปดู ที่ บันทึกคนทำงาน แล้วยังครับ
* แวะไปอ่านแล้วคงต้องกับมาเขียนของตัวเองให้มากขึ้นค่ะอาจารย์
* เมื่อเห็นยอดผู้อ่านเรื่องของตัวเองมากว่า 50 ก็มีกำลังใจเขียนมากขึ้นค่ะ
- นอกจากเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความรู้ากการปฏิบัติแล้ว เหตุผลอย่างหนึ่งที่ผมเขียนบันทึก คือ กลัวลืม ครับ
- ข้อนี้ช่วยได้มากครับ เวลาเราทบทวนเพื่อเขียน มันเหมือนเป็นการจัดระบบความจำของเราด้วย แล้วสุดท้ายก็ได้บันทึกที่คงอยู่ตลอดไป ให้เรากลับมาอ่านเมื่อไรก็ได้ครับ
สวัสดีคะ
เเม่หนูป่วยเป็นลิ้นหัวใจรั่ว
มีวิธีการดูเเลอย่างไรบ้างคะ
สวัสดีคะ
เป็นมานานหรือ ยัง ตอนนี้มีอาการอย่างไรบ้างค่ะ
แพทย์เจ้าของไข้ให้รักษาอย่างไร บ้าง
พยาบาลแนะนำอะไรให้บ้างเรื่องการปฏิบัติตัว
ขอบคุณที่ให้......และขอรับไว้เพื่อสืบสานต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ คุณ oraphan ที่จะช่วยสืบสานต่อ