เดือน กรกฎาคม ของทุกปีที่อินเดีย เริ่มเข้าสู่ฤดูฝน
วันหนึ่งขณะผมเดินอยู่ต้องรีบหลบเข้าใต้ต้นไม้ใหญ่ แขกโพกศรีษะเหลียวมองผมแล้วหัวเราะฟันขาว ๆขณะพวกเขาถีบ 3 ล้อต่อไปในเมืองพาราณสี
คือฝนลูกเห็บโตเท่าผลลิ้นจี่หรือผลลองกองครับ
ผมยืนเอามือคลำศรีษะเพราะโดนเข้าอย่างจัง กว่าฝนจะจางหายไปก็ร่วมชั่วโมงครับ
ฤดูฝนที่อินเดียนี้ มันตกเอาจริงเอาจังมาก ตกตลอดวันตลอดคืนประมาณ 2 สัปดาห์ได้ เราไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเลยครับ
เมื่อมองฤดูฝนในประเทศไทยแล้วเหมือนอยู่ผิดฤดู แต่พระสงฆ์ในพุทธศาสนาก็เข้าอยู่จำพรรษาในฤดูฝนนี้ แว่วเสียงพระเทศน์เรื่องประวัติวันเข้าพรรษาแล้ว ผมอดที่จะสงสัยมิได้
คือว่า สาเหตุที่พระสงฆ์เข้าอยู่จำพรรษาเพราะท่านไปเหยียบข้าวกล้าในนาของชาวบ้าน อ้างเหตุผลนี้จนกลายเป็นตำนานไปแล้ว
เมื่อไหร่จะมีการสังคายนากันสักทีครับ
เรื่องนี้ผมขอมองต่างมุมคือมองในมุมของผมเองครับว่า ฤดูฝนในอินเดียแดนเกิดพุทธศาสนานั้น ฝนมันตกอย่างจริงจัง ผู้คน นักบวช ไม่สะดวกในการเดินทางไปไหนมาไหนแน่นอน
ด้วยเหตุนี้ จึงมีการกำหนดให้พระสงฆ์เข้าอยู่จำพรรษา 3 เดือนดังกล่าว
ที่อ้างว่าเป็นเพราะพระสงฆ์ไปเหยียบข้าวกล้าในนานั้น ผมฟังไม่ขี้น
คือว่า ท่านจะไม่รู้เชียวหรือว่า...สิ่งไหนเป็นหญ้าและสิ่งไหนเป็นข้าว พระสงฆ์ในยุดโน้นยิ่งเป็นพระอรหันต์ด้วยแล้ว
ท่านรู้แจ้งแทงตลอดเลยละ และที่ผมเห็นมา ขณะนี้ชาวอินเดียปลูกข้าวสาลีกันมากและปลูกมานานแล้ว ในเรื่องนี้คุณเห็นเป็นอย่างไรครับ ฮา ๆ เอิก ๆ.
โปรดติดตามตอนต่อไป ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi
ขอบคุณ คุณ ขจิต ฝอยทอง มากครับที่รออ่าน
ด้วยมิตรไมตรีที่ดีงาม
จาก...umi
อยากให้ Dr.Ka-Poom จัดทัวร์ล่องใต้มาจริง ๆ ฮา ๆ เอิก ๆ บรรยากาศดีนะถาม
คุณ ขจิตที่เคยอยู่ ม .ทักษิณดูก็ได้ครับ ที่นี้เราทุกคนยินดีต้อนรับทุกท่าน
ดัวยมิตรไมตรีที่ดีงาม
จาก...umi
ความจริงเรื่องฝนตกน่ะถูกครับ
แต่เท่าที่รู้มาพระที่เป็นมูลเหตุหรือเป็นต้นบัญญัติไม่ใช่พระอรหันต์นะครับ เป็นพระฉัพพัคคีย์ (6 รูป) ที่ไม่ได้สำเร็จพระอรหันต์ และท่านเหล่านี้ก็เเป็นตันบัญญัติหลายข้อ (อาบัติ)
เดิมทีพอถึงหน้าฝน พระท่านก็จะหยุดพัก แต่พอมีภิกษุจำนวนมากขึ้นและที่สำคัญไม่เป็นพระอรหันต์ ท่านมีความต้องการที่จะเดินทางไปประกาศศาสนาแม้ช่วงฤดูฝน อย่างเช่นพระฉัพพัคคีย์ อาจจะพลาดไปเหยียบข้าวกล้า พืชผัก และสัตว์เล็กสัตว์น้อย โดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นสาเหตุที่ทำให้ชาวบ้านตำหนิ กล่าวโทษ
พระพุทธเจ้าอาศัยมูลเหตุนี้จึงบัญญัติธรรมเนียมปฏิบัติในการเข้าจำพรรษา ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งตลอดฤดูฝน