ดูหนังรักในวันพ่อ (2-100)

 

 

       ตั้งแต่เช้าก็ได้ยินเสียงบ่น...ดูสิ ผมขาวมาจากไหนอ่ะ จะแก่ไปถึงไหนล่ะนี่..เฮ้อ…ต้องย้อมอีกละ…

      ฟังแล้วก็นึกขำ ๆ ไม่มีใครอยากแก่สักคน อยากหนุ่มสาวตลอดกาล มีผมขาวมาให้เห็นสักเส้นก็กลุ้มใจ ต้องหาวิธีทำให้ผมหายหงอก รอยย่น ๆ ที่หางตาก็ต้องหาสรรพสิ่งทั้งหลายมาป้ายมาทาให้หายย่นหายเหี่ยว...ฮา ๆ

     แล้วถ้าเผื่อเราเกิดมาแล้วไม่แก่ไม่ตายเลย อยู่ยงคงกระพันเป็นสาวสองพันปี ในขณะที่คนรอบตัวเราพากันแก่เฒ่าชราและจากเราไป (ตามวัฏจักรของชีวิต) เราจะรู้สึกอย่างไรนะ?

      เลยทำให้คิดไปถึงภาพยนตร์เรื่อง “The Curious Case of Benjamin Button” (ใช้ชื่อภาษาไทยว่า “เบนจามิน บัตตัน อัศจรรย์ฅนโลกไม่เคยรู้” เป็นภาพยนตร์ที่ฉายในประเทศไทยเมื่อปี 2552 ได้รับรางวัลออสการ์ 3 รางวัล คือ รางวัลออสการ์ สาขากำกับศิลป์ยอดเยี่ยม, สาขาแต่งหน้ายอดเยี่ยม และ สาขาเทคนิคสมจริงยอดเยี่ยม นำแสดงโดยBrad Pitt และ Cate Blanchett

 คอหนังสือของ ของ F. Scott Fitzgerald คงรู้จักและได้ผ่านตาเรื่องนี้มาแล้ว F. Scott Fitzgerald เขียนเรื่องนี้ออกตีพิมพ์ในปี 1922

 

        The Curious Case of Benjamin Button เป็นเรื่องของชายคนหนึ่งชื่อ Benjamin Button ที่เกิดมาด้วยวัยแปดสิบและย้อนอายุถอยหลัง นั่นคือ เกิดมาด้วยสรีระและกายภาพของชาววัยแปดสิบปี ในขณะที่พัฒนาการ ความคิดของเขาเป็นตามวัยปกติเช่นคนทั่วไป เมื่อเวลาผ่านไปเขากลับมีร่างกายที่หนุ่มและเติบโตขึ้นและเรื่อยไปจนกระทั่งมีร่างกายเป็นเด็กทารก ในวัยของอายุแปดสิบปีของอายุจริง

        ได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ครั้งแรกก็ติดใจ จนต้องไปหามาชมครั้งที่สอง ความจริงแล้ว...เนื้อหาของเรื่องก็ไม่ต่างจากชีวิตคนทั่วไป คือ เกิด เรียนรู้ ทำงาน มีประสบการณ์ มีความรัก สูญเสีย เจ็บป่วย และตายจากโลกนี้ไป

         แต่ชีวิตที่อยู่ในสภาวะที่ไม่ปกติของ Benjamin Button ทำให้เขามีการเดินทางของชีวิตที่สวนทางและต่างจากผู้คนทั่วไป ในขณะที่คนที่เขารัก คนที่แวดล้อมเขาอยู่ในวัยเด็ก เขามีสรีระที่แก่ชรา ในวัยแก่ชราเขากลับมีสรีระที่กลายเป็นเด็ก ในขณะที่คนที่เขารักอยู่ในวัยสาวสะพรั่งเขาอยู่ในร่างของชายสูงอายุ และในขณะที่เขากลายร่างเป็นเด็กน้อยแบเบาะ คนที่เขารักกลับแก่เฒ่า

         ชมแล้วก็คิดต่อว่า สำหรับ Benjamin Button แล้ว “ความตาย” อาจจะเป็น “ของขวัญ” ที่เขาต้องการที่สุดก็ได้ เพราะหากเขาต้องมีชีวิตอยู่ในขณะที่คนที่รายรอบตัวเขาจากไป... คงไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการแน่เลย

         อมยิ้ม ๆ อยู่นาน อย่างนี้จะไปกลัวแก่เฒ่า ผมหงอก เหี่ยวย่นอะไรกันมากมายนักเล่า ก็ชีวิตมันก็เดินไปตามวัย ตามช่วงเวลาที่ควรเป็นพร้อม ๆ กับคนที่เรารักและรักเรานี่

         คิดถึงวันที่พ่อยังอยู่... พวกลูกสาวทั้งหลายชอบเซ้าซี้ถามพ่อว่า...พ่อจ๋า ๆ พ่อว่าลูกสาวคนไหนหน้าตาดีที่สุด พ่อหันมามองหน้าลูกสาวแต่ละคนมองไปมองมาแล้วก็บอกว่า...

.....สู้แม่(ของพวก)เอ็ง ไม่ได้สักคน....ฮา ๆ

ก็ขอแค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก และ รักเราจนแก่เฒ่า จับจูงมือกัน สุข-ทุกข์ไปด้วยกัน...แล้วจะไปกลัวอะไรกับความแก่ความชราและความตาย... จริงไหมคะ  

(^__^)

[แสงแห่งความดี...]

สวัสดี ครับ คุณคนไม่มีราก

จะไปกลัวแก่เฒ่า ผมหงอก เหี่ยวย่นอะไรกันมากมายนักเล่า ก็ชีวิตมันก็เดินไปตามวัย ตามช่วงเวลาที่ควรเป็นพร้อม ๆ กับคนที่เรารักและรักเรานี่...

อมยิ้ม....เช่นกัน นะครับ พ่อคุณคนไม่มีรากเหมือนพ่อของผยเลย

พ่อของผม..จะบอกกับลูกว่า...ลูกสาวทุกคนของพ่อ สวยสู้แม่ของลูกไม่ได้สักคน

และผมแอบตอบอยู่ในใจต่อนะครับว่า....ลูกชายของพ่อทุกคนก็เหมือน หล่อ...สู้พ่อไม่ได้สักคนเดียว

...

สุขสันต์วันพ่อ นะครับ...ท่านจะอยู่ในใจเสมอ

[แสงแห่งความดี...]

ผมแอบตอบอยู่ในใจต่อนะครับว่า....ลูกชายของพ่อทุกคนก็ หล่อ...สู้พ่อไม่ได้สักคนเดียว

 

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี

ดีใจที่ได้เห็นกัลยาณมิตรมาทักทายค่ะ

ดูหนังดูละครแล้วท่านให้ย้อนมาดูตัว... ดูแล้วก็คิดถึงความรักของพ่อกับแม่ ยามที่ท่านยังอยู่ค่ะ ... ความรักของท่านทั้่งสองหล่อเลี้ยงทำให้หัวใจของลูกหลานชุ่มชื่นอยู่เสมอ แม้ท่านจะจากไปแล้ว

คุณแสงแห่งความดีโชคดีที่ยังมีทั้งคุณพ่อและคุณแม่ให้ได้ไปกราบ ไปหา ไปคุย...

ช่วงที่ผ่านมาคนไม่มีรากได้ประสบกับการจากไปของญาติผู้ใหญ่ติด ๆ กันสองท่าน ทำให้นึกละวาง ปลงใจไปได้หลายอย่างในชีวิต... อะไรจะสำคัญเท่ากับการทำดี ให้ความรักกับคนที่อยู่กับเราตรงหน้าเล่า...

มีความสุขมาก ๆ นะคะ

ด้วยความระลึกถึงค่ะ

(^__^)

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

กิจกรรมวันพ่อ หนังรักในวันพ่อ ทำให้คนที่สูญเสียพ่อไปแล้วแบบผม  คิดว่า  "ท่านเมื่อยังมีชีวิตอยู่กับเรา ทำไมจึงไม่ดูแลปรนนิท่านให้มากกว่านี้  เสียใจมากครับ" แต่ท่านกับยังอยู่กับผมตลอดไป  ขอบพระคุณ  สำหรับบันทึกที่มีคุณค่า

ด้วยความระลึกถึง

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะท่านอ.ประจักษ์

ดีใจที่ได้ทักทายกับอาจารย์ค่ะ

แม้พ่อแม่จะจากไป แต่ถึงอย่างไรท่านก็ยังคงอยู่ในใจลูกหลานเสมอค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ด้วยความระลึกถึงยิ่งค่ะ

(^__^)

[วราภรณ์]

• สวัสดีค่ะ  คุณคนไม่มีราก
• มีเรื่องเล่าดี ๆ มาแบ่งปันอีกแล้ว
• เรื่องนี้มีโครงเรื่องที่แปลกน่าสนใจ คิดสวนทาง...
  ชื่นชมความคิดทั้งคนเขียนเรื่องและคนเขียนบันทึก อิอิ..
• คิดถึงเช่นกันค่ะ
• ขอบพระคุณค่ะ