เล่าเรื่อง NKM5 ตอนที่ ๓
ผมผละจากกลุ่มที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเพื่อไปเข้าร่วมกิจกรรมในโซนบึงบูรณาการ ซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของวันนี้ กว่าจะรู้ว่าผมตัดสินใจผิดพลาดในการเลือกเซคชั่นนี้ เวลาก็เลยไปกว่าครึ่ง และทำให้ผมพลาดโอกาสในการพูดคุยและเรียนพับกระดาษกับพี่ชิว-ดร.บัญชา ธนบุญสมบัติ ดังที่สมาชิก gotoknow ล้อมวงเรียนกันหน้าห้แงประชุมหลังออกมาจากการเสวนาของ gotoknow
โซนที่ผมเข้าไปเรียนรู้เป็นการทำกิจกรรมของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะเป็นบริษัทที่ปรึกษาเกี่ยวกับการทำ KM ใช้ชื่อเซคชั่นนี้ว่า “I knew U know”
ผมเข้าไปนั่งในช่วงที่วิทยากรกำลังเริ่มต้นพูดคุยซักถามถึงที่มาของผู้มาเข้าร่วม ซึ่งมีมาจากหลากหลาย ทั้งครู แพทย์ พยาบาล พนักงานบริษัท ผู้ประกอบการ ฯลฯ
กิจกรรมเริ่มจากการแจกชาร์ทให้ผู้เข้าร่วม บางคนก็ได้หนึ่งแผ่น บางแผ่นสองคน และบางคนก็ไม่ได้ ผมคือกลุ่มหลังที่ไม่ได้รับแจก
ในการ์ดเหล่านั้นบ้างก็เป็นคำศัพท์ บ้างก็เป็นข้อความ ทั้งหมดมีเนื้อหาเกี่ยวกับการจัดการความรู้
หลังจากที่ได้รับการแจกการ์ดแล้วก็ให้แต่ละคนแต่ละคู่พิจารณาเนื้อหาในการ์ด ในขณะเดียวกันทีมงานสี่คนก็โยงเชือกออกจากจุดกึ่งกลางของวงกิจกรรมแกไปเป็น ๔ แฉก เชือกเส้นแรกปลายสายติดกระดาษมีข้อความว่าแนวคิด-ทฤษฎี ปลายที่สองข้อความว่ากระบวนการจัดการความรู้และบริหารความเปลี่ยนแปลง ปลายเชือกเส้นที่สามมีข้อความว่าเครื่องมือการจัดการความรู้ และปลายเชือกเส้นที่สี่มีข้อความว่ากิจกรรมการจัดการความรู้
แล้ววิทยากรก็ถามว่าเนื้อหาในการ์ดแต่ละแผ่นนั้น ตรงกับหรืออยู่ในกลุ่มใดใน ๔ กลุ่มที่ระบุไว้ในปลายเชือกแต่ละสาย แล้วการ์ดแต่ละแผ่นก็ไปแขวนไว้กับเชือกในเส้นที่ผู้ถืออยู่เห็นว่าควรจะอยู่ที่นั่น แน่นอนว่ามีทั้งถูกและผิดในทัศนะของวิทยากร รวมทั้งทัศนะของผมที่ต่างไปจากวิทยากรเช่นกัน
วิทยากรบอกว่าไม่ถูกแต่ก็ไม่เฉลยว่าที่ถูกคืออะไร จากนั้นก็มีวิทยากรอีกคนขึ้นมาบรรยาย เริ่มต้นได้ไม่นานผมก็ลุกออกมาจากที่นั่นด้วยความผิดหวัง และยิ่งเสียดายยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่าในช่วงเวลาเดียวกันนั้นกัลยาณมิตรกลุ่มหนึ่งเรียนพับกระดาษและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
ผมออกมากิจกรรมนั้นก็เลิกไปแล้ว พบเพียงกระดาษที่พับเป็นรูปร่างต่าง ๆ ของหลายคน ทั้งพี่ใหญ่ พี่คิม พี่อุ้มบุญและป้าแดง รวมทั้งเจ้าออโต้ ทั้งหมดยังสนุกสนานกับการพูดคุยอยู่หน้าห้องประชุม พีใหญ่บอกว่าจะเลี้ยงข้าว แล้วให้พวกเราเลือก คุณเอกเลือกอาหารญี่ปุ่น
พักใหญ่ พี่ใหญ่ ป้าแดง พี่คิม พี้อุ้มบุญ คุณเอก ดิเรก ออโต้ และผมก็ย้ายมาคุยกันในร้านอาหารญี่ปุ่นภายในห้าง และสักพัก อ.กวาง หญิงสาวของผมก็ตามมาสมทบ
แม้ว่าจะเป็นอาหารญี่ปุ่นซึ่งเป็นมื้อต่อเนื่องจากมื้อกลางวัน แต่ความเอร็ดอร่อยก็มิได้ลดจางลงไป บรรยากาศแห่งการพูดคุย บรรยากาศแห่งมิตรภาพช่วยทำให้อาหามื้อนี้โอชะขึ้น
หลายเรื่องราวที่คุยกันในวง หนึ่งในนั้นคือเรื่องราวของผมกับ อ.กวาง หญิงสาวของผม ที่ถูกสัมภาษณ์จากพี่ใหญ่ พี่คิมและคนอื่น ๆ ในวง เจอกันได้ไง รักกันได้ไง คิดอย่างไรต่อกัน ฯลฯ เล่นเอาผมเขินไปพักใหญ่ แก้เกี้ยวด้วยการพาเจ้าออโต้ไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างนั้นผมคงถูกล้วงข้อมูลเชิงลึกไปไม่น้อย
เรื่องหนึ่งที่พูดคุยในวงคือการจัดกิจกรรมอาสาของครูสองคนสามี-ภรรยา โดยการนำนักเรียนไปเข้าค่ายฯ นอกสถานที่ ทั้งที่ทั้งคู่แบกรักภาระทุกประการ คุณเอกอาสาว่าจะช่วยหาผู้สนับสนุนเสื้อสำหรับการเข้าค่ายฯ ให้ พี่ใหญ่ได้ยินก็ควักกระเป๋าจ่ายเป็นเจ้าภาพให้ทั้งหมด โดยไม่ประสงค์จะออกนาม (ต่างจากผมที่ประสงค์จะออกนาม แต่ไม่ประสงค์จะออกเงิน ฮิ ฮิ...)
ในการพูดคุยนั้นพี่ใหญ่ร่วมแบ่งปันเรื่องราวและซักถามอย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง ต่างไปจากบุคลิกที่ผมเห็นในบันทึกของพี่ใหญ่ที่ค่อนข้างจริงจัง
พี่ใหญ่เป็นผู้ใหญ่ใจดีที่น่ารักมาก ๆ หน้าตาอิ่มเอิบแจ่มใส ผมทราบภายหลังว่าพี่ใหญ่เคยทำงานเป็นระดับผู้บริหารในธนาคารแห่งประเทศไทย สถานที่ซึ่งทั้งพ่อตาและแม่ยายผมทำงานอยู่ และด้วยเหตุนี้ที่ทำให้ผมมีสิทธิเข้าไปใช้สถานที่ในธนาคารแห่งประเทศไทยเป็นสถานที่แต่งงาน
ตามคำเรียกร้องครับ
ความเห็น (30)
แวะมาจับจองที่นั่งแถวหน้า
ชอบมุขนี้อ่ะ "(แหะ แหะ ต่างจากผมที่ประสงค์จะออกนาม แต่ไม่ประสงค์จะออกเงิน ฮิ ฮิ...)"
อ่านบันทึกนี้ทำให้ได้รู้จักครอบครัวของน้องหนานเกียรติมากขึ้นนะคะ
เฌวา เป็นอย่างไรบ้าง วันก่อนดูคลิปเฌวา ร้องเพลง ด้วยหละ แต่ อิ..อิ..อิ...มิประสงค์จะออกนาม
"ไม่ประสงค์จะออกนาม แต่ไม่ประสงค์จะออกเงิน" เเต่ 'ขอเเรง' ด้วยนะครับ ;)
แวะมาดูภาพอีกรอบ (เดาออกแหละว่าน้องหนานเกียรติกำลังขึ้นไฟล์ภาพ)
แต่เดาผิด คิดว่าจะได้เห็นภาพงานแต่ง ที่ธนาคารแห่งประเทศไทย กินแห้วเลย
รอลุ้น เจ้าของเม้นท์ 2 ก็แล้วกัน อิ..อิ...อิ...
สวัสดีค่ะ
ประสงค์จะออกนาม ประสงค์จะออกเงิน และประสงค์ออกแรง....แต่ออกนามไปก่อนละกัน เงินและแรงรอไม่มีกำหนดค่ะ ฮา ๆ ๆ ๆ
แค่เนี๊ยะ....รอให้มีแฮงหลายจะลุกขึ้นมาเขียนมั่ง....และจูงมือหญิงสาวคนสำคัญมาอ่านด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ
อยากเห็น "พระหล่อ" ค่ะ
อิ..อิ..อิ...เฝ้าหน้าจอ รองานแต่ง
สาวแก้มแดง หนุ่มสุดหล่อ พ่อคุณเอ๋ย
อยากฟังเสียง เพลงที่ร้อง ให้ทรามเชย
ช่วยเฉลยเพลงอะไร ใคร่อยากฟัง
แล้วเกิดอะไรขึ้น....เหตุใดจึงกลายเป็นภาษาขอมไปได้.....ช่วยด้วย....ช่วยลบออกที...
ฺฮ่า ฮ่า จาก NKM กลายไปเป็นงานแต่งได้ไงเนี่ย...
พี่อิงคิดว่า รายการ "วันวาน...ยังหวานอยู่" ซะอีก
HA HA HA วันนี้มีเวลา แวะป่วนได้ทั้งวัน
- โอ้โฮ! มีโอกาสได้เห็นภาพประวัติศาสตร์นี้ด้วย..ขอบคุณครับ
- ภาพนี้เหมือนกังวลๆอะไรสักอย่างมั้ยครับ (ฮา)
นำบรรยาการการเรียนรู้การพับกระดาษ ....มันส์จนขาโต๊ะหักเลยเชียว....
แต่หลายคนคงอยากฟังตำนานรักต่อนะพี่ ✿อุ้มบุญ✿ ว่าเล่าต่ออีกสักบันทึกคงดี เสียดายเย็นนั้นพี่ พลาดโอกาส.......
สวัสดีครับ เอก
ด้วยความยินดีครับ
รู้สึกว่าช่วงนั้นจะยังว่างอยู่
มีเพียงงานเขียนที่ค้าง ๆ ต้องเร่งดำเนินการให้เสร็จครับ
สวัสดีครับอาจารย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ไปไปมามาเป็นเรื่องงานแต่งไปเลย ฮิ ฮิ...
หน้าที่กังวลนั้น เป็นห่วงว่าคนข้างล่างเขาจะทนฟังไม่ไหวครับอาจารย์...
เย้....ได้ฟังเสียงสด ๆ ตามคำขอ
เป็นปลี้มแทนเจ้าสาว นะเนี่ย
เอาใจและร่าง ออกมาวางเดิมพัน
เดินทางไกลอยู่ใต้แสงจันทร์
คิดถึงทุกวัน คิดถึงทุกคืน
คิดถึงคนรัก ชุบชูใจให้ตื่นฟื้น
โอ้ฝันอยู่ทุกค่ำคืน ในคืนที่มีแสงจันทร์ อ่อนหวาน
เอาความฝันใฝ่ สองเราไว้ที่ปลายฟ้า
เดินทางผ่าน สายธารเวลา
ขอให้ศรัทธา อย่าลืมลางเลือน
รอแสงสว่าง อรุณรุ่งรางมาเยือน
ฝากใจไว้กับแสงดาวเดือน
ขอให้มาเยือนอยู่ในนิทรา (หลับฝัน)
สวัสดีค่ะ
ต้องขอขอบคุณ KM วงอาหารญี่ปุ่นเสียแล้ว....จองแล้วนะคะ จองเป็นผู้เล่า พี่ใหญ่ยังไม่ทราบว่า....การเฉลยได้เริ่มขึ้นแล้ว
สวัสดีค่ะ
- อ่านแล้วนึกถึงเพลง " เฮ้อ " เสี้ยดายยยยยยยจัง .......เสี่ยดายยยยยยยยจัง นะคะ
- ผู้ที่มีบทบาทมากที่สุดในการอบรมสัมนาต่างๆก็คือ วิทยากรนะคะ ถ้าไม่สามารถทำให้ผู้เรียนสนใจได้ก็จะทำให้เราเสียเวลาเปล่า
- ไม่เป็นไรเนาะ คงไม่เจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยนักนะคะ
- ชอบบรรากาศงานแต่งฯจัง
- ทึ่งนะเนี่ยะ ... พี่หนาน หล่อ ขนาด
อ่านตอนต้นๆรู้สึกกังวลเกี่ยวกับเลือกโซนผิดของน้องหนานเกียรติ
แต่..พออ่านตอนหลังๆทำไมมันหวานแหววกับหนุ่มหล่อสาวสวยไปได้นี่...
สโลแกนของน้องคงต้องมีคนยืมไปใช้อีกหลายเลยเน้อ อิๆๆๆ
สวัสดีครับคุณหมอ...
แหะ แหะ มันเป็นอดีตไปแล้วครับ...
สวัสดีครับพี่
เข้าเรียกว่าขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่พอเหลาลงไปกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้...
สโลแกนผมไม่มีค่าลิขสิทธิ์ครับพี่ นำไปใช้ได้ตามชอบใจเลยครับ...
งานนี้ในวงกินอาหารญี่ปุ่นได้สัมภาษณ์พี่หนานเกียรติกันด้วย ท่าทางจะสนุกไม่เบาเลยนะคะ แถมมีภาพและวิดิโอประกอบกันอีกด้วย :)
ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าต่อและมีภาพความหลังที่สดชื่นประกอบอีกด้วย..วันวานที่ผ่านมาจนถึงมี น้องเฌวา เป็นโซ่ทอง..พี่ใหญ่ได้เห็นความรักจากแววตาและการแสดงออกที่โรแมนติคของคุณหนานเกียรติและน้องกวาง..สะท้อนครอบครัวที่อบอุ่นและเป็นปึกแผ่นอย่างยิ่งค่ะ..
จะเอาเพลงนี้มาฝาก วันก่อนเห็นภาพงานแต่งพ่อน้องเฌวา มาอยู่บันทึกนี้นี่เอง
สุขสันต์วันฉลองวิวาห์อีกคราครั้งค่ะ http://www.youtube.com/watch?v=Ccd3xu93zOs&feature=related
เทย์มากครับ
ดีใจที่ได้อ่านครับ