ผมมีนัดกับพี่คนหนึ่งเพื่อหารือเรื่องการจัดกิจกรรมหนึ่งที่ผมรับอาสาเป็นผู้ดำเนินรายการ
เดิมนัดหมายกันที่จามจุรีสแควร์ ตอนทุ่มครึ่ง เพราะเห็นว่าพี่คนนี้จะไปธุระปะปังแถวนั้นอยู่แล้ว และเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดผมจึงวางแผนจะพาเฌวาไปด้วย
ผมและเฌวาออกจากบ้านตอนห้าโมงเย็น เริ่มจากรถสองแถวหน้าบ้าน
ช่วงนั้นเป็นช่วงเย็นนักเรียนเลิกเรียนแล้ว รถจึงแน่น คันที่ผมขึ้นไปนั่งไม่มีที่ว่างให้นั่งแล้ว มีน้องสองสามคนที่นั่งอยู่หอบกระเป๋าใบเบ่อเร่ออยู่บนตัก ลุกจะให้ผมนั่งเพราะเห็นว่าอุ้มเฌวาอยู่ด้วย ผมปฏิเสธไปบอกไม่เป็นไร ในใจผมอยากจะทดลองอุ้มเฌวายืนโหนรถแบบลำบาก ๆ ไปอย่างนี้ สักพักนึงน้องคนนึงที่นั่งอยู่ด้านในก็ลุกออกมาแล้วให้ผมไปนั่ง บอกผมว่า “ขอโทษครับเพิ่งเห็น” ผมจึงเข้าไปนั่งโดยไม่ลืมขอบคุณ และเฌวาก็ยกมือไหว้ ผมแอบยิ้มกับน้ำใจงาม ๆ ของน้องคนนั้นและคนที่จะลุกให้ผมนั่ง...
ลงจากรถสองแถวก็ต่อรถตู้ จุดหมายปลายทางคือสถานีรถไฟฟ้าสนามเป้า เพื่อที่จะต่อไปยังสถานีสีลมก่อนจะต่อรถไฟใต้ดินมายังจามจุรีสแควร์
นั่งรถเป็นชั่วโมงก็ยังไม่ถึง ราวหกโมงครึ่งพี่คนที่นัดไว้โทรศัพท์เข้ามาบอกว่าเสร็จธุระแล้ว หลังจากพูดคุยสอบถามถึงตำแหน่งแห่งหนจึงเปลี่ยนจุดนัดหมายไปยังศูนย์การค้าแถวสถานีรถไฟฟ้าอารี
เฌวาขึ้นรถตู้ได้ก็หลับ ช่วงที่รถอยู่บนทางด่วนเฌวาตื่นทำทีท่าว่าจะอาเจียน เพราะคนขับรถขับรถค่อนข้างฉวัดเฉวียนเดี๋ยวหยุดกระทันหัน เดี๋ยวก็ออกตัวกระชาก ถ้าเฌวาอาเจียนออกมาละก้เป็นเรื่อง แต่ก็ผ่านพ้นมาได้
ลงรถที่สถานีรถไฟฟ้า พบกับพี่แล้วก็ชวนไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ร้านฟูจิ ผมกะเฌวากินชุดแซลมอนย่างซีอิ้วด้วยกัน ผมใช้เวลาบนโต๊ะอาหารคุยเรื่องงานไปด้วย ใช้เวลาราวชั่วโมงเสร็จธุระก็เสร็จทั้งเรื่องงานและกิน
ร่ำลากับพี่แล้วผมก็พาเฌวาเดินเล่นแถวนั้นก่อนจะกลับ
ผมและเฌวากลับโดยการขึ้นรถฟ้าไปลงที่สถานีตากสิน แล้วเพื่อนคนหนึ่งจะมารับไปส่งบ้าน
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เฌวาเดินทางด้วยรถไฟฟ้า คราวที่แล้วยังดูตื่น ๆ แต่คราวนี้คุ้นเคยมากขึ้น
เพราะต้องใช้เหรียญหยอดแลกบัตร เหรียญไม่พอจึงต้องแลก เฌวาดึงเอาเงินไปแลกเหรียญ ซึ่งก็ทำตามกติกาที่วิญญูชนพึงกระทำ คือต่อแถวเข้าคิว...
ผมเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพเฌวาบนรถไฟฟ้าปรากฏว่าเลยไปหลายสถานี้ ต้องนั่งย้อนกลับมา แล้วเปลี่ยนขบวนรถอีก เฌวางงถามว่าทำไมขึ้น ๆ ลง ๆ ตั้งหลายครั้ง
ผมพาเฌวามาลงที่สถานีรถไฟฟ้าตากสิน ซื้อนมให้เฌวาดื่มระหว่างรอรถมารับ สักพักก็ให้ผมอุ้มก่อนจะหลับผล็อย ตื่นอีกทีถึงบ้านแล้ว
น้องเฌวา น่ารักจริงๆ ตั้งแต่ตอนต้น แป๋วแหวว พร้อมลุย.. หลังๆนี่ ง่วง..555
...เห็นบันทึกนี้แล้วก็อดแวะมาชมความน่ารักสดใสของเฌวาไม่ได้ ชอบๆๆๆ
แบบนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน เฌวาก็สู้ตายค่ะ เสมอ แน่ๆเลย ..^____^..
คนข้างหน้าหนูเขาเรียกว่า "ผู้ใหญ่ ตัวก็สูงใหญ่กว่า เท้าก็ใหญ่กว่า และเกิดก่อนหนูอีก"...เฮ้อ ๆ ๆ
แปลว่า "คนเป็นผู้ใหญ่ทำอะไรก็ดีไปหมด หนูจึงจำเป็นต้องทำตามแบบอย่างผู้ใหญ่ เพราะหนูอยากเป็นคนดีของสังคมค่ะ"
โทรทัศน์ประเทศไทยหลายช่องบอกหนูว่า..."วินัยเริ่มที่บ้าน" ค่ะ
นางสาวงามของประเทศลาวพูดให้หนูฟังทางโทรทัศน์ว่า "วัฒนธรรมเป็นของประเทศซาด มารยาทเป็นของครอบครัว"ค่ะ
"หนูอยู่กับครอบครัว ทุกคนอยู่ที่บ้าน แต่วันนี้หนูออกจากบ้านมาอยู่ในสังคม แต่เป็นสังคมของประเทศไทย คือบ้านอันกว้างใหญ่ของหนู ทำให้หนูตระหนักว่า หนูต้องรักษาและปฏิบัติตามเพื่อให้เป็นผู้มีวินัย มีมารยาทและมีวัฒนธรรม" ค่ะ
แวะมาชมความน่ารักของน้องเฌวาค่ะ
พาลูกเก็บเกี่ยวประสบการณ์ตลอดๆๆๆ นะคะ
น้องแตงโม 4 ขวบแล้วนะ
สวัสดีครับอาจารย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ
เฌวาชอบถูกถ่ายรูปและวิดิโอมากครับ
พอรู้ว่าจะต้องถูกถ่ายภาพก็จะโพสต์ท่าให้โดยไม่ต้องบอกเลย
สงสัยโตขึ้นไปจะเป็นแบบที่อาจารย์ว่าจริง ๆ
ไปพิษณุโลกจะพาไปสวัสดีครับ...
เฌวา น่ารักทุกท่า ทุกกาละ ทุกเทศะ แหม หาวยังน่ารัก ชอบเฌวาแก้มป่องมากๆ ขอบคุณค่ะ
น่ารักมากๆครับ จุ้บๆ
มาดูน้องเฌวา
และขอบคุณ ที่ส่งกำลังใจให้ครับ
เรียบร้อยจัง อิ อิ ไม่ค่อยเห็นอารมณ์นี้เลย
แม่กวางและหลานเฌวาจ๋า..
ป้าใหญ่ขอร่วมรำลึกถึงสิ่งดีๆมากมายที่ พ่อของเฌวา ได้มอบแก่สังคม..สะท้อนจากบทความและกิจกรรมดีๆ ที่ พ่อของเฌวาเขียนแบ่งปันให้พวกเรา .. ป้า ลุง น้า อา..ได้อ่านตลอดมา..
การเคลื่อนไหวครั้งสุดท้ายของพ่อของเฌวาในบ้าน G2K ได้หยุดอยู่ที่บันทึกนี้และก่อนหน้านี้ของป้าใหญ่ :
http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/449065?refresh_cache=true
..พ่อของเฌวา ได้มามอบทั้งดอกไม้เป็นกำลังใจและความระลึกถึงกัน..เราจะต่างมีกันและกันในใจตลอดไป..ป้าใหญ่กำลังจะขึ้นบันทึกตอนต่อไป หวังว่าพ่อของเฌวา จะได้อ่านจากอีกมิติหนึ่งด้วยความสุขนะจ้ะ..
ป้าใหญ่มาบอกว่า พ่อของเฌวาไม่ต้องห่วงแม่กวางและลูกเฌวา..พวกเราเหล่ากัลยาณมิตรที่นี่ จะดูแลใส่ใจดวงใจอย่างดีที่สุดจ้ะ..
เช้านี้เปิดงานวันแรก เมื่อเข้าgotoknow ก็ตกใจและเสียใจ เมื่อทราบข่าวคุณหนานเกียรติ ไม่อยากนึกว่าคุณปรารถนา และเฌวา รวมถึงพ่อแม่พี่น้องของคุณหนานเกียรติ จะเป็นอย่างไร ขนาดเราไม่เคยพบกันยังรับไม่ค่อยได้..
ทั้งที่รู้ว่าต้องเราต้องจาก วันหนึ่งเราต้องจากกันอยู่แล้ว ไม่ว่าใครก็ตาม
แต่..เร็วเหลือเกิน
ความทุกข์ที่ถาโถม
ยาขนานไหน หมอดีขนาดไหนก็ไม่สามารถรักษาเราใจเราได้
นอกจากธรรมะ และเวลา เท่านั้น
ขอให้น้องเฌวา เติบโตขึ้นอย่างเข้มแข็ง และมีพลังความรักจากคุณพ่ออยู่เต็มหัวใจ
บล็อกของคุณหนานเกียรติ เป็นส่วนหนึ่งที่แสดงให้เราเห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ที่พ่อมีต่อลูก
และเชื่อว่าจะเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจลูกและครอบครัวต่อไปในอนาคต
เคารพรักคุณหนานเกียรติ
แม่หว้า
หลับให้สบายนะค่ะพี่
ขอบคุณ คุณความดีที่พี่ทำให้กับสังคมเสมอมา ความรู้สึกของชาว g2k ณ เวลานี้เสียใจมากในการจากไปของพี่
เรายังไม่ได้กินขนมจีนด้วยกันอีกมื้อเลยนะค่ะ พวกเราจะระลึกถึงพี่เสมอค่ะ
โตขึ้น น้องเฌวา มาอ่านคง...ปลื้มมากมาย
คุณค่าของบล๊อกอีกอย่างหนึ่งค่ะ
น้องเฌวาน่ารักมาก
หนูเฌวาเดินทางไปกับบ่อยครั้ง แล้วพ่อนำมาบันทึกให้ป้า ๆ ได้อ่านความน่ารัก ความซนของหนู่
แม่กวาง-หลานเฌวา จ๋า
ป้าใหญ่มามอบบันทึกจากใจนี้ พร้อมเป็นกำลังใจให้จับมือกันเดินต่อไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ตามแรงปรารถนาของ พ่อหนานเกียรติ นะจ้ะ..
"เฌวา ลูกยอดปรารถนาของพ่อหนานเกียรติ-แม่กวาง" :
http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/450291
ภาพประทับใจ จากไฟล์น้องคิม นพวรรณ
ที่นี่..เราไม่ทอดทิ้งกันนะจ้ะ..ภาพนี้ฝืมือ แม่กวาง..ท่าทางที่ เฌวา เกาะแขนลูกชาย คุณสิงห์ ป่าสัก..น่าเอ็นดูจริงๆ
ตบแต่งจากไฟล์ภาพ คุณสิงห์ ป่าสัก
ภาพนี้เฌวา น่ารักมากจ้ะ..ป้าใหญ่ตามไปเก็บมาฝากจากไฟล์ของ ลุงวอญ่าฯ