เรื่องเล่าจากภาพ : สูงวัยเพลินใจด้วยต้นไม้
สวัสดีครับ
วันนี้ขอนำเสนอภาพกิจกรรมที่ผมและครอบครัวช่วยกันจัดให้กับแม่ของผมได้เพลิดเพลิน หลังจากการผ่าตัด เปลี่ยนเลนส์ เนื่องจากมีอาการต้อกระจกที่ดวงตาข้างขวามาแล้วประมาณ 2 เดือน
กิจกรรมนี้ไม่ยาก คือ การแบ่ง ย้าย ขยายพันธุ์ไม้ที่มีอยู่ในบ้าน เป็นกิจกรรมที่ไม่ต้องใช้สายตา ไม่ต้องใช้ประสาทสัมผัสหลายอย่าง สามารถทำได้ตามใจชอบ
เริ่มต้นจากการเตรียมตัว
ควรสวมถุงมือ เพราะช่วยป้องกันอันตรายบางส่วนจากเชื้อโรคหรือแมลงที่แอบอยู่ในดิน
หากท่านทำคนเดียวไม่สะดวก ลูกหลานก็อยู่ช่วย ระหว่างช่วยกัน ก็คุยกันไปด้วย ช่วยเติมความอบอุ่นหรือพลังรักร่วมกัน
หากมีผ้ากันเปื้อนมาคลุมเสื้อและกางเกงด้วยก็จะดี (แต่ครั้งนี้... ผมลืมเตรียมไว้)
ต่อจากนั้น... เลือกต้นไม้ที่มีอยู่ในบ้าน เลือกที่ต้องการขยายพันธุ์ หรือต้องการเปลี่ยนกระถาง
ซื้อดิน กาบมะพร้าว และกระถางมาเพิ่มบางส่วน
ช่วยอยู่ข้างๆ เตรียมอุปกรณ์บางส่วน ยกดิน แบ่งดิน แยกต้นไม้ออกเป็นกลุ่มๆ เพื่อสะดวกในการจับต้นไม้ใส่กระถาง
หรือบางครั้งก็ส่งตัวแทนมาช่วยท่านบ้าง เป็นบางครั้ง น้องเมฆรู้งานช่วยจับต้นไม้ให้ คุณย่าตักดินใส่
ทำไปเรื่อยๆ เพลินๆ ไม่เบื่อ ไม่บ่น
จัดหาต้นไม้พอประมาณ ไม่มาก ไม่น้อย
พอแก้เหงา อย่าทำจนหมด เหลือไว้ครั้งต่อไปบ้าง
เมื่อทำเสร็จแล้ว พักผ่อน ช่วยกันทำอาหาร คุณย่าชิม คุณยายปรุง
เติมพลังท้อง เติมพลังใจ
แลกเปลี่ยนประสบการณ์ เล่าสู่กันฟัง KM ระหว่างผู้สูงวัย และ แบ่งอาหารกันกิน
กิจกรรมวันนี้เสร็จสิ้นแล้ว ง่ายๆเท่านี้เอง ทำได้ไม่ยากเลย กับการสร้างความอบอุ่นในครอบครัวให้กับผู้สูงอายุในบ้านของเรา
สรุป :
พ่อแม่ที่แก่เฒ่า ท่านก็ต้องการบางส่วนจากเวลาของที่ลูกหลานพอจะมี พอจะแบ่งให้ เหมือนกัน เหมือนกับที่ท่านเคยมอบให้แก่ลูกหลานมาแล้วที่ผ่านมา
เสียสละเวลาบางส่วนของชีวิต เพื่อเติมพลังให้กับอีกส่วนของชีวิต
ความรัก
คือ การให้
คือ การเสียสละ
คือ การเข้าใจกันและกัน
คือ ... ฯลฯ.
ความเห็น (10)
ดูแล้วอบอุ่นดีค่ะ คิดถึงบ้าน แม่วิก็ชอบปลูกต้นไม้เหมือนกัน
เรียน อ.ต้อม.. เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่น น่ารัก น่าประทับใจ และคิดถึงคุณแม่มากเลยค่ะ(คุณแม่เสียแล้วค่ะ) ชอบปลูกต้นไม้เหมือนกัน
เรียน อ.วิ และ คุณฐิตินันท์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม คุณแม่ยาย ผมบอกว่า สนุกดี ได้คุณย่ามาคุยที่บ้าน คุณยายก็ยิ่งชอบทำอาหาร สนุกทั้งคู่ ได้ผลสองต่อ ครับ
ดูแล้วคิดถึงแม่จัง แม่ทำกับข้าวที่อร่อยที่สุด
ขอให้คุณย่า หายไวๆนะครับ ผมชอบฟังผู้ใหญ่ kM กันครับ ฟังแล้วได้แง่คิดดีๆ เห็นแล้วชื่นใจ ขอบคุณครับอาจารย์ ที่เปิดมุมมองดีๆ ที่......บางทีเราอาจลืมไป
สวัสดีคะ อาจารย์ต้อม เห็นภาพแล้วคิดถึงแม่จังเลยคะ แม่สุจากไปแล้วเมื่อปี 51 คะ ช่วงนั้นสุเป็นนักศึกษาผู้ใหญ่ เรียนเสริมระดับปริญญาตรี สาขาสหการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏ 3-4 ปี พร้อมทำงานไปด้วย สุมีเวลาน้อยมาก แทบจะไม่ได้มีเวลาใกล้ชิดแม่เลย แม่ไม่ชอบมาอยู่ด้วย ท่านก็มีบ้านเหมือนกัน ห่างกัน แต่ขี่รถไปหากันก็แป๊บเดียว แต่สุแทบจะไม่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิด อาหารก็ไม่ได้ไปส่ง มีแต่ให้เงิน ไว้ซื้ออาหารทำกินเอง เพราะชอบแบบนั้น บางทีไปเยี่ยมก็ซื้อข้าวกล่องไปให้ แต่สุยอมรับเลย ไม่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิด คิดเสมอว่า เมื่อเรียนจบแล้วมีเวลามากขึ้น จะเอาแม่มาพักอยู่ด้วย เคยเอามาอยู่ด้วย ท่านบอกว่าคิดถึงบ้าน อยากกลับไป อยู่ที่บ้านตนเอง และก็ถือของหิ้วของกลับไปจริงๆๆ คือเห็นแล้วสะเทือนใจ ที่แม่ไม่ยอมอยู่ด้วย ใกล้จะจบ ใกล้จะรับปริญญาแล้ว ใกล้จะได้มีเวลาเหลือมากขึ้น แม่ก็หัวใจล้มเหลวไปก่อน คือใจจริง เมื่อรับปริญญา ถ้าหากว่าแม่ยังไม่จากไป แม่จะได้รู้ว่า ที่ลูกยังไม่ได้เอาใจใส่ดีนัก เพราะลูกทั้งทำงาน ทั้งเรียนหนังสือ จะได้เข้าใจกัน แม่ก็มาด่วนจากไป แบบไม่เข้าใจกัน
- มันช่างเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาเหมือนสวรรค์แกล้ง ให้สุต้องมีงานทำเสียจนไม่ว่าง เพราะเรียนหนัก เรียนเฉพาะเสาร์อาทิตย์ แต่วันที่ไม่ได้ไปเรียน ก็ต้องทำรายงานส่งครู เสาร์อาทิตย์เรียน 6 วิชา การบ้านก็ 6 วิชา พร้อมทำงานไปด้วย จนไม่ได้สังเกตว่าแม่มีอาการป่วยภายใน ร่างกาย ท่านก็ไม่ยอมบอกลูกด้วย กลัวลูกลำบากใจ ตอนท่านไป ก็ไม่ได้สั่งลา เพราะท่านหายใจไม่ออก หมอบอก หัวใจไม่ทำงานแล้ว ตอนนี้ปอดทำหน้าที่แทน อาการไม่รู้สึกตัวแต่ถ้าสุรู้ว่าไม่รู้สึกตัว แต่หูถ้าได้ยินอยู่ก็จะสั่งลา หรือไม่ก็ให้กำลังใจกัน
- เห็นภาพคุณย่าคุณยายของน้องเมฆแล้วช่างอบอุ่นเหลือเกิน อิจฉาคะ ที่มีทั้งคุณย่าคุณยายมาอยู่พร้อมกัน แล้วยังให้คุณย่าคุณยาย ทำตามสิ่งที่แต่ละคนชอบ ชอบต้นไม้ ชอบอาหาร อาจารย์ต้อมโชคดีจริงๆๆ ที่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิด และพ่อแม่ ก็เข้าใจ ลูก
- สุก็อยากจะบอกว่า อย่าทำอะไรมากเกินไป จนเห็นความสำคัญอย่างอื่น มากกว่า พ่อแม่ของตน จนไม่มีโอกาสได้เข้าใจกัน และจากไปแบบไม่ได้สั่งลาคะ
- ชอบคะ ที่อาจารย์ต้อมเขียน ว่า"เสียสละเวลาบางส่วนของชีวิต เพื่อเติมพลังให้กับอีกชีวิต" สุเข้าใจ และซาบซึ้งประโยคนี้ที่สุด เพราะสุได้พลาดไปแล้วคะ
- ยาวมากคะ แต่รู้ซึ้งบทความนี้คะ ขอให้เป็นอุทาหรณ์
ชอบมากค่ะน่ารักกันทั้งครอบครัว
อาจารย์ทำได้เยี่ยมมากค่ะ
วิธีการง่ายๆแต่มีอานุภาพสูงสุด
krugui เพิ่งไปทำกิจกรรมกับคุณแม่เพิ่งกลับมาเหมือนกันค่ะ รู้สึกสบายใจและความสุขยังติดอยู่ที่ปลายจมูกอยู่เลยค่ะ..
เรียน ทุกท่าน
ความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว เป็นพลังที่ช่วยสร้างสิ่งต่างๆให้เกิดขึ้นมากมายในโลกนี้
เวลาบางส่วนที่ขาดหายไป เวลาที่มอบให้แก่กัน สร้างทุกข์และสุขได้จริงๆ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ร่วมกันครับ
วีระศักดิ์
ทำให้อดย้อนอดีตไม่ได้ ถ้าใครคิดว่าจะทำอย่างนั้น จะทำอย่างนี้.......อย่ามัว จะ เลยครับ ถ้าสิ่งนั้นดี ลงมือทำเลย เพราะอนาคตคือความไม่แน่นอน ไม่รู้เราจะมีวันพรุ่งหรือเปล่า
สำหรับผมแล้ว ญาติผู้ใหญ่ไปดีเกือบหมด (สายตรง หมดแล้ว) ทั้ง พ่อ แม่ ปู่ย่า ตายาย เมื่อกว่าสิบปีแล้ว
ปัจจุบันทำได้แค่ ทำดี ไม่เลือกคนและเวลา พร้อมอุทิศส่วนกุศล ฉะนั้น ท่านที่มีพรหม มีเทวดา ที่มีชีวิตอยู่ๆที่บ้าน สมควรกราบกราน ขอพรจากท่าน ดีกว่าไปเที่ยวขอพรจากพระหินพระปูนที่เขาร่ำลือกัน
ขอความสุขสวัสดีแด่ผู้มีกตัญญูกตเวทิตา ทุกท่าน โดยเฉพาะ อ.ต้อม ที่จุดประกายแก่ผองมิตร