ยินดีเป็นอย่างยิ่งกับพี่บัณฑิตใหม่ของเรา

แล้วตัวเองล่ะเป็นอย่างไรบ้าง

ช่วงเวลาแห่งความปิติยินดีกับเหล่าบัณฑิตก็ค่อยๆผ่านพ้นไป  ทีละนิดๆ   แต่ก็อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ก่อน บายเนียร์  แล้วว่าจะรับมือกับการไปร่วมงานเลี้ยงอย่างไร  ซึ่งปานก็ทำตามแผนได้อย่างดี  ด้วยการไม่กินข้าวเที่ยงค่ะ  กินผลไม้แทน  จนถึงตอนเย็นไม่รู้สึกหิวเลยนะคะเพราะว่ากำลังตื่นเต้นที่จะได้ไปงาน แต่ขณะเดินทางนั้นหิวมากเลยคะ  กำลังนั่งทนอดอยู่ไปถึงก็ต้องรอรุ่นพี่มาให้ครบก่อนถึงจะกินได้  และแล้วเมื่ออาหารมาถึงโต๊ะ ก็จัดการทันทีเลยคะ กินได้แค่จานเดียวเท่านั้น กินข้าวเสร็จ เค้าก็เสิร์ฟผลไม้ ไม่มีขนมหวานเหมือนอย่างที่คาดหวังค่ะ  (อดค่ะงานนี้)  แต่ก็ดี ปานจะได้ไม่ต้องกิน (อุตส่าอดข้าว) เป็นผลดีกับเรานะเนี่ย  ข้าวก็กินได้ไม่มาก ขนมหวานก็ไม่ได้กิน สรุปว่าก็กินเหมือนปกติค่ะ

ว่ากันมาถึงวันรับหมวก ดีกว่านะค่ะ  ขอบอกว่าตื่นเต้นมากค่ะ กินอะไรไม่ลงเลย ทั้งวันกินแค่นม 1 กล่องเท่านั้นเอง  กว่าจะได้กินเต็มที่ก็ 6 โมงเย็น แต่ก็ยังกินไม่ลงยังตื่นเต้นอยู่ค่ะ พยายามกินเข้าไปให้ได้มากที่สุด  เหตการณ์เหล่านี้ทำให้ระดับน้ำตาลในลือดลงไปเยอะเลยนะปานว่า   วันต่อมาก็กินปกติค่ะยังคงควบคุมอาหารน้ำตาลเหมือนเดิม

[ติ๊ก]

ทีหลังอย่าอดเผื่อมื้อหน้านะปาน เพราะคุณอาจได้โรคกระเพาะมาเป็นเพื่อนก็ได้นะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน .....กิ้ว ๆ

 

 

 

[ปาน]

ว่าแต่เค้าตัวเองก็เป็น  อิอิอิ