กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ : คอย

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

 

      ณ ผืนพงไพร       ก่อนอรุโณทัย      ฝนคลั่งพรั่งพรู

ลมซัดไม้โยก        โบยโบกเอนลู่       สัตว์ป่าหดหู่     หนาวเหน็บเจ็บกาย

     รังเจ้านกน้อย      หญ้าแห้งเรียงร้อย       หลุดเลื่อนเคลื่อนย้าย

ลมเร่งเคว้งคว้าง      ไกลห่างจุดหมาย     นกน้อยเดียวดาย   เคลื่อนย้ายซุกตัว

          จ๊ะเอ๋ ! เธอจ๋า      เสียงหวานแว่วมา       คาคบเหนือหัว

สวัสดีกิ้งก่า      สกุณาเห็นตัว    เหลือบมองกายทั่ว     มันมีสามขา

     
        กิ้งก่าเล่าขาน       เห็นลมพัดผ่าน      บ้านนกตกมา

เห็นเธออิงแอบ   แนบโพรงพฤกษา     ฉันรอเวลา    จะมาทักทาย

        ถ้าเป็นเช่นนั้น      เมื่อคืนนี้ฉัน        ก็ไม่เดียวดาย

มีเธอเฝ้ามอง      คุ้มครองเคียงกาย    ที่หนาวก็หาย   ฉันขอขอบคุณ              

        ฝนตกอีกนาน            เวลาล่วงผ่าน        ความหิวคุกรุ่น

กิ้งก่าใจดี            ปรี่เกื้อเจือจุน             ฉันจะเกื้อหนุน        หาอาหารให้

       ไม่เป็นไรหรอก     นกน้อยรีบบอก           ฉันพอทนได้

ที่ต้นไม้นี้        คงมีแมงไซ้        จะจิกชอนไช         เพียงแต่พอกิน

       กิ้งก่ารีบบอก          แมงไม่มีหรอก            ฉันเป็นเจ้าถิ่น

เมื่อหมดผลไม้        แมงไปหมดสิ้น        เธอเปียกเกินบิน       โปรดจงรอฉัน

     
         แต่เธอก็เปียก        นกน้อยร้องเรียก         กิ้งก่าไม่หวั่น

สามขาเปะปะ         ผละหาแมงพลัน             แล้วคาบด้นดั้น        มาให้นกน้อย

        น้ำตารินไหล          นกน้อยซึ้งใจ               อาหารอร่อย

เธอนั้นแสนดี          คงมีเพื่อนคอย              มาหาเธอบ่อย        อบอุ่นไมตรี

        เปล่าเป็นเช่นนั้น       กิ้งก่าตอบพลัน              ทุกตัวหลบลี้

พิการสามขา        ตาบอดด้วยซี         เขาต่างหลีกหนี        รับผิดชอบฉัน

 

          โถ!  อย่าเสียใจ       เธอนั้นยิ่งใหญ่           มีค่ามากครัน

น้ำใจประเสริฐ        เลอเลิศอนันต์           จงอย่าได้หวั่น       กับกายพิการ

 

          กิ้งก่าห่วงไย         นกกินแมงไป          ตัวเดียวเล็กจ้าน

เธอคงหิวนะ        เปะปะปีนคลาน         งุ่มง่ามตามลาน        หาเหยื่อเผื่อมิตร

 

        แมวป่าหิวโซ        รอเหยื่อผุดโผล่     เข้ามาใกล้ชิด

รอมาเนิ่นนาน        เหยื่อผ่านมืดมิด      ลูกน้อยตัวนิด       ร้องหาอาหาร

 
        กิ้งก่าตาบอด       ตาเดียวไล้ลอด           หาแมงเจือจาน

ใจมันจดจ่อ    ขอแมงเนื้อหวาน       ใต้ใบกิ่งก้าน       ไม่ทันระวัง

      ฝ่ายเจ้านกน้อย     ซุกตัวเฝ้าคอย     เพื่อนด้วยความหวัง

เพื่อนจะกลับมา       ตามวาจาสั่ง      ฝนตกพรูพรั่ง      มันยังเฝ้าคอย

      ท่ามกลางสายฝน       มิตรภาพเริ่มต้น      กิ้งก่านกน้อย

อบอุ่นเพียงครู่      จู่จู่เลื่อนลอย      กิ้งก่าไร้รอย      เธอไยไม่มา

 

 

แรงบันดาลใจจาก มิตรภาพกลางสายฝน    อาศรมก้ามกุ้ง : วิมานไม้ไผ่

ขอขอบคุณเจ้าของเรื่องเป็นอย่างสูง