๖๖๐.นายหนึ่งกับจักรยานคันเก๋า
จักรยานสีแดงคันนั้น เป็นจักรยานที่ค่อนข้างเก่า คันเล็ก ๆ สามารถใช้ประโยชน์ในการขี่ไปมาได้สะดวกพอ ๆ กับจักรยานใหม่ แต่ถ้าหายหรือพังไปก็ไม่เสียดาย ญาติให้มาเพราะเขาไม่ต้องการใช้แล้ว ถ้าจะประมาณราคาในขณะนั้นก็คงไม่เกิน ๑๐๐ บาท ในสมัยนั้นคือเวลาเกือบ ๓๐ ปีที่ผ่านมา ทำไมต้องเป็นเรื่องราวของจักรยานสีแดงคันเก่า ที่เคยมองว่าไร้ค่าคันนั้น
ยายคิมบรรจุเป็นครูที่โรงเรียนบ้านนอก ไม่มีน้ำประปา ไม่มีไฟฟ้า แม้ว่าจะห่างจากที่ว่าการอำเภอเพียง ๓๐ กิโลเมตร พวกครูต้องพักที่บ้านพักครูกันทุกคน กลับบ้านในเมืองเย็นวันศุกร์และกลับโรงเรียนวันอาทิตย์ เมื่อลงจากรถไฟแล้วก็โดยรถสองแถวไปประมาณ ๒๕ กิโลเมตรและเดินด้วยเท้าอีก ๕ กิโลเมตรแล้วต่อรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปอีก ๕ กิโลเมตร บางครั้งก็เดิน
สำหรับครูที่มีบ้านอยู่ในตัวอำเภอก็ใช้รถมอร์เตอร์ไซค์ ถ้าเป็นฤดูฝนรถโดยสารจะแล่นไปได้ประมาณ ๑๕ กิโลเมตรแล้วนั่งเรือหางยาวต่อไปถึงหน้าวัดที่โรงเรียนตั้งอยู่ อีกกรณีหนึ่งเดินด้วยเท้าประมาณ ๑๕ กิโลเมตร ฟังแล้วลำบากน่าดู แต่เมื่อนึกทบทวนดูแล้วเป็นเรื่องที่สนุกมาก
ครูบางท่านเมื่อครบกำหนดเงินเดือนตกเบิกเป็นก้อนโต ก็ไปซื้อรถมอเตอร์ไซค์ หรือบางคนก็มีจักรยานไว้สำหรับขี่ไปขึ้นรถสองแถวอีกหมู่บ้านหนึ่ง ที่อยู่ห่างกันประมาณ ๕ กิโลเมตร ไม่ว่าจะขี่จักรยาน มอร์เตอร์ไซค์หรือเดินเท้า พวกเราก็เห็นว่าเป็นเรื่องปกติไม่เดือดร้อนสักนิดเดียว
ยายคิมไม่มีความสามารถในการขับขี่รถมอร์เตอร์ไซค์ และไม่เคยคิดซื้อจักรยานคันใหม่เพราะกลัวทำหาย เมื่อไปพบจักรยานคันเก่า ๆ สีแดงและเล็ก ๆ น่ารักจอดทิ้งอยู่ที่บ้านพี่ญาติ จึงได้ขอเขามา เอาไปซ่อมเพียงเล็กน้อย สามารถได้ใช้ขี่ไปมาอยู่นาน และเด็ก ๆ ชอบมากด้วยเพราะมันคันเล็กดี
ยายคิมมีลูกศิษย์รุ่นแรกชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ และ ๖ เด็ก ๆ เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น แต่เด็ก ๆ ที่นี่น่ารัก เพราะโลกทัศน์ยังไม่กว้าง มีเด็กที่เรียนดีอยู่ครอบครัวหนึ่ง คนโตเป็นพี่ชายชื่อหนึ่ง น้องสาวชื่อสองและสาม อยู่ชั้น ป. ๔ -๕ -๖ ตามลำดับ
หนึ่งเป็นเด็กชายตัวค่อนข้างเล็ก ผิวขาว ท่าทางเรียบร้อยผลการเรียนอยู่ในระดับดีมากทุกวิชา แต่ครอบครัวค่อนข้างขาดแคลน มีบ้านหลังเล็กแต่สะอาด พ่อ แม่ มีกิริยามารยาทดี ทุกคนช่วยกันทำมาหากิน ไม่มีนาหรือไร่เป็นที่ทำกิน ครูทุกคนชื่นชมครอบครัวนี้มาก เมื่อหนึ่งใกล้จะจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ หนึ่งมาบอกครูทุกคนว่าคงไม่ได้เรียนต่อ เพราะพ่อ แม่ไม่มีเงินส่ง และไม่มีเงินจ่ายค่ารถไปโรงเรียนอีกด้วย ครูใหญ่ได้พาหนึ่งไปขอทุนการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมในอำเภอ และพาหนึ่งไปสอบแข่งขัน และหนึ่งสอบได้ด้วย ทำให้มีทุนการศึกษาสำหรับชั้นมัธยม
ยายคิมมีโอกาสไปเยี่ยมหนึ่งที่บ้านมาแล้วครั้งหนึ่ง คือตอนที่ไปพูดให้พ่อ แม่ของหนึ่งพยายามช่วยกันหาเงินส่งหนึ่งเรียน ซึ่งเขาก็ได้แต่รับฟัง เมื่อทราบว่าหนึ่งได้เรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนในอำเภอ ยายคิมจึงรีบไปแสดงความยินดีและเสนอมอบจักรยานคันนี้ให้กับหนึ่ง เพื่อใช้สำหรับขี่ไปโรงเรียน ตอนนั้นยายคิมเงินเดือนน้อย แต่ก็ได้ไปขอบริจาคจากญาติ ๆ คุณปู่คุณย่ายังมีชีวิตอยู่ให้สมญากับยายคิมว่าเป็น "นังนักสังคมสงเคราะห์ประจำบ้านและประชาสงเคราะห์ประจำซอย"
ญาติ ๆ ได้รวมกันคนละเล็กละน้อย ทำให้มีเงินมาจำนวนหนึ่ง เพียงพอสำหรับเป็นค่าชุดนักเรียนและอุปกรณ์การเรียนให้กับหนึ่ง ในแต่ละวันยายคิมได้เห็นหนึ่งขี่จักรยานผ่านไปและกลับหน้าโรงเรียน รู้สึกชื่นใจเหมือนกับการเชียร์หรือลุ้นอะไรสักอย่าง
เพียงอีกไม่ถึงปียายคิมก็ได้ย้ายโรงเรียน และได้รับทราบข่าวของหนึ่งบ้างเป็นบางเวลานาน ๆ ครั้ง และได้ทราบอีกครั้งว่าหนึ่งจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ได้รับทุนการศึกษาให้ไปเรียนต่อชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนชายประจำจังหวัด จนกระทั่งยายคิมได้ย้ายโรงเรียนอีกครั้ง ข่าวก็เงียบหายไป
วันหนึ่งนานมากแล้ว ยายคิมได้ต้อนรับแขกพิเศษคือหนึ่งและน้องสาวอีก ๒ คนของหนึ่ง ขณะนั้นหนึ่งกำลังเรียนที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงและบรรยากาศดีที่สุดของภาคเหนือ โดยน้องสองและสามต้องหยุดเรียนเพียงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ และออกไปทำงานในโรงงานเพื่อหาเงินเป็นค่าเรียนของหนึ่ง
การมาเยี่ยมครั้งนี้ ทั้งสามคนไม่ได้ทราบมาก่อนว่ายายคิมพักอยู่ที่ไหน อย่างไร เพราะยายคิมไม่เคยบอกเพียงแค่ทราบว่าอยู่ในตัวจังหวัด แต่ทั้งสามคนได้พยายามสืบเสาะเป็นเวลานานมากกว่าจะทราบ หนึ่งเป็นเด็กหนุ่มโตขึ้น ส่วนสองและสามก็โตเป็นผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวกันทั้งสามคน ทั้งสามคนเล่าว่าใช้เวลาสืบเสาะหาเราเป็นเวลานานมาก เพราะเมื่อยายคิมย้ายออกมาก็ไม่เคยกลับเข้าไปที่หมู่บ้านแห่งนั้นอีกเลย
นับตั้งแต่นั้นมาอีกเมื่อยายคิมต้องย้ายที่ทำงานไปยังจังหวัดต่าง ๆ อีกหลายแห่ง ก่อนย้ายไปได้ไปที่หมู่บ้านที่หนึ่งเคยอยู่ พบกับความเปลี่ยนแปลงสภาพถนนหนทาง มีตึกใหม่ ๆ ขึ้นมากมายตามความเจริญของบ้านเมือง ทำให้บางคนอาจจำไม่ได้สำหรับคนที่ไม่เคยอยู่ในละแวกนั้น แต่ยายคิมก็ยังคิดถึงเด็กเช่นหนึ่ง สอง สามและอีกหลาย ๆ คนเสมอ ยายคิมและหนึ่งไม่เคยพบกันเป็นเวลาหลายปี
เมื่อสามปีที่ผ่านมายายคิมได้รับโทรศัพท์จากหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย เข้าใจว่าคงมีใครสักคนโทรผิดเลขหมาย เมื่อลองรับสายดู ปรากฏว่าเป็นหนึ่งพูดมาตามสาย "สวัสดีครับคุณครู คุณครูจำผมได้ไหม ผม..หนึ่งนะครับ"...ยายคิมและหนึ่งได้สนทนากันเป็นเวลานาน จนได้รับทราบว่าหนึ่งได้ทำงานที่มั่นคงขององค์การมหาชนที่มีระดับ ในตำแหน่งของผู้บริหาร สองและสามได้เรียนการศึกษานอกโรงเรียนและจบปริญญาตรี โท และปัจจุบันมีงานทำในบริษัทเอกชนและรับราชการ หนึ่งได้พาคุณพ่อคุณแม่ไปอยู่ที่กรุงเทพฯ ด้วย คราวนี้หนึ่งได้ติดตามหายายคิมทาง Internet จึงโทรศัพท์ไปขอหมายเลขมือถือที่โรงเรียน และได้ติดต่อกันกับยายคิมมาจนทุกวันนี้
ปัจจุบันหนึ่งมีครอบครัว มีบุตร ๒ คน ภรรยาทำงานแห่งเดียวกัน ย้ายครอบครัวเข้าไปอยู่ที่กรุงเทพกันทั้งหมด พ่อและแม่ยังมีสุขภาพแข็งแรง หนึ่งบอกยายคิมว่า "พ่อและแม่จำคุณครูได้เสมอ..พ่อบอกว่า..จำได้สิคุณครูคนที่ช่วยเหลือหนึ่ง และให้รถจักรยานหนึ่งขี่ไปโรงเรียนไง" และเราได้คุยกันทางโทรศัพท์เสมอ...ทำให้นึกทบทวนจักรยานสีแดงคันเก่าเก๋ากึ๊กคั้นนั้นว่า "มันไม่ได้ไร้ค่าดั่งที่เราคิด" ถ้าหากยายคิมขายจักรยานคั้นนั้นให้ใคร ๆ ไปเราก็คงได้เงินไม่เกิน ๑๐๐ บาทแล้วก็หมดไปไม่เหลือค่าอะไร ไม่มีความหมาย
วันนี้ยายคิมขอจมกับอดีตที่มีความหมายอีกสักครั้ง เพราะได้รับพัสดุกล่องโต ๒ กล่องคือผ้าห่มอย่างดี ๑ ผืน เสื้อกันหนาวอีก ๒ ตัว และผ้าพันคออีก ๖ ผืน ผู้ส่งคือ "นายหนึ่ง" ก่อนหน้านี้ ๖ เดือน ยายคิมได้รับโทรศัพท์จากภรรยาของหนึ่งว่าหนึ่งจะเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นก็ไม่ได้รับการติดต่อ จนถึงวันนี้ทราบว่าหนึ่งได้กลับมาแล้ว มีเสื้อกันหนาวและผ้าพันคอจากต่างประเทศมาฝากยายคิมด้วย และได้คุยกันทางโทรศัพท์อีกครั้ง
ความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์เป็นเรื่องธรรมดา แต่ความผูกพันทางจิตใจนั้นแตกต่างกัน ถ้าหากมีโอกาสก็จะนัดพบกับครอบครัวของหนึ่งบ้าง การหวนอดีตทำให้นึกถึง "จักรยานเก่าสีแดง" คันนั้น ที่มีคุณค่าและความหมายต่ออนาคตและโอกาสของเด็กคนหนึ่ง ขอมอบความสุขให้กับท่านผู้อ่าน แม้ว่าการกระทำของยายคิมที่ผ่านมา ไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นเช่นวันนี้ก็ตาม แต่ผลมากจากการกระทำของเราแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม แต่มันมีความหมายต่อความรู้สึกอย่างยิ่ง...กับความสุขที่ปนเปื้อนหยดน้ำตาของความตื้นตันใจ
ความเห็น (50)
พี่คิมจ๋า อ่านแล้วชื่นจิต อิ่มใจไปด้วยเลยค่ะ .. ของอย่างเดียวกัน หากต่างเจ้าของ กาล สถานที่ คุณค่าก็ต่างไป .. โอกาสที่ได้รับ จะส่งหรือสร้างให้เกิดสิ่งดีๆ ต่อไปจริงๆ ขอบคุณค่ะพี่ .. :)
อ่านแล้วเป็นแรงใจในการทำความดีต่อไป ขอตั้งชื่อว่า จักรยานสีแดงของนายหนึ่งครับ ขอบคุณพี่มากครับ
ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆ ควรค่าแก่ความทรงจำนะคะ..
พี่ใหญ่ได้เคยมีจักรยานของตัวเองเมื่อหลายปีมาแล้ว..ใช้งานตามที่สมควรแก่กิจธุระ และได้ยกให้แม่ค้าในซอยตามที่เขาขอ ให้ลูกชายแม่ค้าถีบไปเรียนหนังสือ..จากนั้น ยังไม่เคยมีคันใหม่ เพราะลืมการทรงตัวบนรถสองล้อนี้แล้วค่ะ
เป็นบันทึกที่มีคุณค่าสำหรับทุกคนครับ
- จักรยานสีแดงแฝงคุณค่า
คือศรัทธาสร้างสรรค์วันคืนผ่าน
ครูเชิดศิษย์ศิษย์เทิดครูคู่ตำนาน
แสนชื่นบานรู้รับมอบรู้ตอบแทน
ดอกไผ่
สวัสดีค่ะ พี่คิม
อ่านแล้วประทับใจสัมพันธ์มั่น
ครูและศิษย์ แวะมาเขียนกลอนให้อ่านค่ะ
-สวัสดีครับยายคิม......
-".....มีคุณค่าและความหมายต่ออนาคตและโอกาสของเด็กคนหนึ่ง....."
-ขอบคุณเรื่องราวดี ดี นะครับ.....
-วันนี้ไปบ้านลานทอง....มา.....ครับ..
-เก็บภาพ "รถถีบ"มาฝาก....ให้ระลึกถึงครับ....
-ขอบคุณครับ
หลายอย่างที่ทำ ซึ่งเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเรา..
แต่ผลที่ได้รับกลับเกินคาด..
อ่านบันทึกนี้แล้วน้ำตาซึม..เค้าเรียกว่าปิติ ใช่ไหมคะ "คุณครูพี่คิม"
สวัสดียามค่ำๆค่ะพี่คิม...
เพราะผลแห่งการทำดีด้วยใจของพี่ พี่จึงได้รับผลตอบแทนอันน่าชื่นใจ
ขอชื่นชมลูกศิษย์ของพี่ที่มีความกตัญญูเพราะมีแบบอย่างที่ดีให้เห็น
นี่คือกำไรชีวิตทั้งของพี่และของหนึ่ง 
ห่มผ้าอุ่นๆหนาๆนะคะ...คิดถึงค่ะ จุ๊บ จุ๊บ
จักรยานสีแดง ยังกับนัดไว้กับเสก โลโซ
คุณค่าความเป็นครูก็อยู่ที่ศิษย์แสดงกตัญญูตอบครับ
- ประทับใจมากกับเรื่องราวระหว่างศิษย์(หนึ่ง)กับพี่ครูคิม เคยได้ยินคำพูดที่ว่า ได้เป็นครูและลูกศิษย์กันแล้ว เป็นแล้วเป็นเลย เป็นตลอดชาติ ลาออกก็ไม่ได้ จริงแท้ดังคำเขาว่าเลยนะครับ ยิ่งมีความผูกพันทางใจที่ลึกซึ้งกันเช่นนี้ด้วย
- ขอบคุณแนวคิดและการปฏิบัติดีๆจากครูรุ่นพี่ๆครับ
*** " แต่เด็ก ๆ ที่นี่น่ารัก เพราะโลกทัศน์ยังไม่กว้าง " ความน่ารัก-การรู้จักกาลเทศะ-การรู้จักที่เหมาะ-ที่ควร หาได้ยากยิ่งสำหรับเด็กยุคปัจจุบันจริงๆ ขอบคุณ พี่คิมนะคะ ที่สะท้อนให้เห็นความต่างที่ควรพัฒนาฯ ***
สวัสดีค่ะยามเช้าค่ะพี่คิม
ขอบคุณเรื่องราวที่น่าประทับใจ...อิ่มใจเลยค่ะ ปลื้ม...
ขอบคุณค่ะคุณครู
สวัสดีค่ะน้องpoo
นาน ๆ เราติดต่อกันครั้งหนึ่งค่ะ คราวที่พี่คิมไปกรุงเทพ แล้วนายหนึ่งนัดว่าจะมารับ แต่เรานัดกันก่อนเป็นเดือน
พอไปจริง ๆ พี่คิมลืม และกลับไม่คอยว่ามีนายหนึ่งมารอรับ นั่งแท็กซี่ไปคนเดียวหน้าตาเฉย นึกแล้วขำค่ะ
ครอบครัวนี้ แม้จะมีพื้นฐานที่ยากจน แต่เขาสอนลูก ๆ ให้เป็นคนดีค่ะ น้องสาวที่ไม่ได้เรียนต่อ ภายหลังมาเรียน กศน. ตอนนี้มีงานทำมั่นคงค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
ตอนนี้กลับถิ่นฐานหรือยังคะ จักรยานสีแดงของนายหนึ่ง ก็เข้าท่าดีนะคะ เพราะนายหนึ่งบอกว่า หากไม่มีจักรยานก็ไม่อาจไปโรงเรียนได้
เมื่อวานพี่คิมอ่าน "สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว" ขออาขารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล คิดถึงอาจารย์น้องขจิตมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
กาลเวลาผ่านไปตามวัย ทำให้ย้อนอดีตได้มากมายนะคะ ว่าง ๆ น้องเอาไดอารี่มานั่งอ่าน บางวันถึงกับอึ้ง...ไปเลยค่ะ
น้องขี่จักรยานตอนเย็นทุกวันค่ะ ออกกำลังกาย แต่ขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็น เพราะขับรถยนต์เป็นก่อน จึงไม่กล้าขับมอเตอร์ไซค์
เรื่องของครูกับศิษย์ มีมากค่ะ แบบปึกแป้นปีกยังมีเลยนะคะ
มาปลูกต้นไม้ให้คุณครูคิมครับ
แวะมาสวัสดียามเช้าค่ะ
อากาศสดชื่น 
จิตใจแจ่มใสเบิกบาน
สุขกับวันดีๆนะคะพี่คิม...
สวัสดีค่ะท่านโสภณ เปียสนิท
กลับมาแล้วหรือคะ เห็นหายไปหลายวัน ตอนนี้ยายคิมก็หายไปนั่งนับหน้ากระดาษค่ะ อ่านแล้วก็วางไม่ลงสักที
เรื่องของนายหนึ่งเป็นตัวอย่างของเยาวชนที่ดีมาก ๆ ในการประพฤติดี จากครอบครัวที่ยากจนสุด ๆ แล้วได้ดีมีสุข มีความกตัญญูสูง
ยายคิมจะอบรมนักเรียนเสมอว่า...การจัดคนดีวัดจากความกตัญญู เป็นสำคัญ
สวัสดีค่ะน้องธรรมทิพย์
กลอนไพเราะมีความหมายลึกซึ้งมากนะคะ ยายคิมกำลังเปิดอ่านไดอารี่เก่า ๆ ค้นหาบันทึกที่เกี่ยวกับนายหนึ่งค่ะ
เขาเป็นเด็กดีมาตั้งแต่ต้นค่ะ ตอนนี้ก็เป็นผู้ใหญ่ที่ดี ดูแลครอบครัว เลี้ยงพ่อแม่ เป็นหลักให้น้อง ๆ ทั้งสองค่ะ
สวัสดีครับเกลอ
รับปากเกลอไว้แล้วว่าเดือนนี้จะอยู่บ้านเฝ้าบ้าน ระวังบ้าน
แต่ หาคนไปทำงานแทนไม่ได้ ต้องมาฉลองวันเกิดโดยการมาทำงานให้กลุ่มเกษตรกรครับเกลอ
- พี่คิมครับ
- ผมอ่านแต่ชุดเก่าๆมีชื่อแบบนี้ครับ
- เร่ร่อนหาปลา เดินป่าหาชีวิตจริง มหาวิทยาลัยชีวิต ทางทากและสายน้ำเชี่ยว
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ...พี่คิม...
- อ่านเพลินเลยค่ะ...
- ได้บุญหลายเลยนะค่ะ...การให้โอกาสสำหรับคนที่จะหมดโอกาส เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมค่ะ สำหรับอีกหลาย ๆ คน บนโลกใบนี้ค่ะ...
- ขอบคุณบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ...
สวัสดีครับครูคิม สบายดีนะครับ ครูคิมได้ผ้าห่ม เสื้อกันหนาว และผ้าพันคอ จากนายหนึ่ง ซึ่งผมก็ขอชื่นชมจากใจจริงทั้งครูคิมและนายหนึ่งครับ การเป็นครูเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ แต่การเป็นครูที่ดีผมว่าเป็นหน้าที่ที่ใหญ่ยิ่งมากกว่านะครับ ครูคิมมีเรื่องเล่าดีๆ มาเล่าสู่กันฟังเสมอ และผมก็เก็บรวบรวมข้อมูลไว้ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันเสมอ วันที่ 9 - 12 ธันวาคมนี้ ผมจะไปทัศนศึกษาที่ประเทศจีน กลับมาแล้วผมจะหอบของฝากจากประเทศจีนมาฝากครูคิม โดยจะนำไปฝากที่ ค่ายจิตอาสา จังหวัดน่าน นะครับ
-สวัสดีครับ....
-วันนี้มาเยี่ยม///ยาย//// ครับ....
-เมื่อวานมี "รถถีบ"มาฝาก....
-วันนี้มี..."ชุมเห็ดเทศ" มาฝากคุณยายคิมครับ....
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
นางงามกางจ้องขี่รถถีบ...คุณเพ็ชรท่าทางจะชอบม๊าก ๆ ๆ รถถีบประวัติก๋าศาสตร์ระหว่างยาคิมและนายหนึ่ง เก๋ากว่าของคุณเพชรมากค่ะ
สวัสดีค่ะน้องคุณระพี
การที่เราให้อะไรใคร เราไม่ได้หวังผลมากมาย เพียงแต่ขอช่วยในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แล้ววันหนึ่งเราก็ได้รู้ว่ามันมีความหมาย ก็ทำให้เราอยากทำความดีอีกต่อไปค่ะ
สวัสดีค่ะน้องkrugui Chutima
ขอขอบคุณในความห่วงใยค่ะ
ขอขอบคุณที่มาอ่านเรื่องเล่าระหว่างครูกับศิษย์คนหนึ่ง ไม่คิดว่ากำไรหรือขาดทุนอะไรหรอกนะคะ ทำได้แค่ทำด้วยใจค่ะ
สวัสดีค่ะ ผอ.พรชัย
ก็สีมันแดง จะให้เป็นสีอื่นได้ไง แต่ความรู้สึกน่าจะเป็นสีขาวนะคะ ที่ไทยรัฐจะไปเที่ยวจีนกันหรือคะ น้องโต้งบอก
สวัสดีค่ะคุณเนิ่ม ขมภูศรี
ความสบายใจคือความสุขค่ะ ขอขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่คิม
- อ่านแล้วเต็มอิ่มไปกับความรักความความผูกพันธ์ ของคุณครูกับลูกศิษย์
- แม้เพียงน้อยนิด แต่มีคุณค่าและความหมายอย่างคาดไม่ถึงนะคะพี่คิม
- ขอบคุณเรื่องราวแห่งความประทับนี้ค่ะ
พี่ครูยายคิมจ๋า...
ซึ้งจังเลยค่ะ จริงๆนะคะ T_T
สวัสดีค่ะน้องธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ไม่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับเด็กปัจจุบันแล้วนี่คะ ต้องเล่าย้อนอดีตแบบคนแก่ทั่วไป เป็นความจริง จริงเลยนะ
ความเป็นครูและลูกศิษย์กันแล้ว บางรายยิ่งมีความผูกพันทางใจที่ลึกซึ้ง ก็คงเหมือนครูทั่วไปค่ะ เพียงแต่ท่านไม่ได้ออกมาเล่า
ยาบยคิมมีโอกาสจึงได้เล่า
สวัสดีค่ะน้องK.Pually
ลืมบอกค่ะ ที่โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ มีลูกศิษย์มาสอนอยู่ด้วย ๓ คนค่ะ นักเรียนสงสัยว่า "คุณครู ๓ ท่าน ทำไมเรียกยายคิมว่า...คุณครู"
ใช่ค่ะ เด็กปัจจุบันอ่อนด้อยในจิตสำนึกด้านกตัญญูค่ะ
สวัสดีค่ะหนูรี
ขอขอบคุณค่ะที่มารับความรู้สึกดี ๆ นี้ มะนาวน่ารักจังค่ะ มีหยดน้ำ ทำให้ชุ่มชื้นยามมองค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเนิ่ม ขมภูศรี
กลางวันไม่อยู่ค่ะ ออกไปร้านไทยมาร์ท หาของใช้ประจำบ้าน แวะดูหนังที่โลตัสรอบหนึ่ง
สวัสดีค่ะkrugui Chutima
ขอขอบคุณที่มาเยี่ยมถึงสองรอบ และขออภัยที่ตอบช้าค่ะ วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น แต่เย็นแบบสบาย ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะเกลอวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ติดตามข่าวปากพะยูนแล้ว ใจหายมากนะคะ ที่ทะเลน้อยน้ำยังท่วมอยู่ สงสารชาวบ้านแถวนั้นมาก
ที่บ้านเกลอไม่เป็นอะไรมากก็รู้สึกสบายใฝจ
สวัสดีค่ะน้องขจิต ฝอยทอง
อยากอ่านไหมละคะเล่มนี้ เรื่องเล่าใกล้เคียงกับเร่ร่อนหาปลา และเรื่องราวของห้วยขาแข้งค่ะ
สวัสดีค่ะน้องบุษยมาศ
การให้โอกาสแก่คน ๆ หนึ่ง พี่คิมว่ามันเหนือกว่าให้อะไร ๆ ทั้งหลายทั้งปวงนะคะ เพราะโอกาสของคนคือชีวิตค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาทักทายยามเช้า กับบรรยากาศดี ๆ ก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะครูโต้งอภิชาต
ไปกันทั้งหมดโรงเรียนหรือว่า นักศึกษาปริญญาโทคะ ขอให้เดินทางปลอดภัย และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความตั้งใจค่ะ
กิจกรรมที่น่าน เลื่อนเป็น ๒๑ มกราคม แล้วนะคะ
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
ดอกชุมเห็ดเทศเคยเห็นค่ะ ความรู้สึกน่ากลัว คิดว่าเป็นต้นไม้มีพิษค่ะ ขอขอบคุณสำหรับการแนะนำสรรพคุณ
สวัสดีค่ะน้องติ๋มKanchana
บางเรื่องเราไม่คาดหวังต่อผลนั้น คิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ควรให้ เด็กสมยันี้มีสำนึกกตัญญูน้อยมากนะคะ นายหนึ่งและภรรยาน่ารักมากค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…
ขอขอบคุณที่มารับความรู้สึกดีด้วยกัน ขอเป็นกำลังใจให้กับการสอนลิงน้อยนะคะ
สวัสดีค่ะน้องนกบุษรา
พะโต๊ะ สุขสบายดีกันแล้วใช่ไหมคะ ขอขอบคุณกับดอกไม้สวยงามค่ะ ส่งกำลังใจมาให้น้องนกเช่นกันค่ะ
...ทั้งงงง....ชีวิตจิตใจ....
ฉันมีแต่ให้....ให้เธอ....
สวัสดีครับครูคอม ไปกันกับ นักศึกษาปริญญาโท ครับ ค่ายจิตอาสา เลื่อนไปวันที่ ๒๑ - ๒๔ ม.ค. ๕๔ ใช่ไหมครับครูคิม ขอบคุณครับที่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า
สวัสดีค่ะเกษตร(อยู่)จังหวัด
ตอนนี้พี่คิมออกมาอยู่ที่ศูนย์มะเร็งอุดรแล้วค่ะ รอเริ่มกิจกรรมตอนบ่ายค่ะ
ลืมดูชื่อโรงแรมอีกแล้ว เออหนอแปลกดี เลยไม่รู้ว่านอนพักที่โรงแรมอะไร
สวัสดีค่ะน้องครูโต้งอภิชาต
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ เจอกันอีกครั้งที่น่าน ต้นปีหน้าค่ะ ตอนนี้ยายคิมไปทำกิจกรรมจิตสาธารณะที่ศูนย์มะเร็งอุดรฯ ค่ะ