ตามหายาย


ทำอย่างไรจะให้ประชาชนมีสุขภาพฟันดีถึง ๘๐ ปี

        เช้าวันอังคารที่แสนยุ่งเหยิง  ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังช่วยน้องแป้งจัดกิจกรรมส่งเสริมทันตสุขภาพในเด็กเล็กที่วัดโคกสะอาด  โดยข้าพเจ้าเป็นพิธีกร จัดกิจกรรมเป็นฐานต่างๆ เพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับการดูแล

        สุขภาพช่องปากแก่เด็กๆและผู้ปกครอง   ในระหว่างนั้น อยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของข้าพเจ้าก็ดังขึ้น  ข้าพเจ้าแอบดูว่าใครโทรมาเนี่ยกำลังยุ่งอยู่นะ  สายตาก็เหลือบเห็นชื่อของพี่ที่ สสจ.บนหน้าจอ         

         “ฮัลโหล น้องช้าง แก่งคอยยังไม่ส่งงานพี่เลยนะ” เสียงหวานๆแต่เอาการเอางานของพี่พร้าวเข้ามาตามสาย

        “งานอะไรหรือคะ”  ข้าพเจ้าถามอย่างงงๆ

        “ก็รายชื่อผู้สูงอายุ ๘๐ ปี ฟันดีไง พี่เห็นแก่งคอยมีผู้สูงอายุที่สุขภาพฟันดีส่งเป็นตัวแทนจังหวัดและตัวแทนเขตมา  ๒  ปีซ้อนแล้ว  หวังว่าปีนี้คงไม่ทำให้พี่ผิดหวังนะจ๊ะ”  สมองข้าพเจ้าก็คิดขึ้นมาทันทีว่า ทำไงดี   เราได้สอบถามน้องๆทุกสถานีอนามัยแล้ว  น้อง ๆ  บอกว่า  ไม่มีผู้สูงอายุที่อายุ  ๘๐  ปีแล้วฟันยังดีอยู่เลย 

        “ พี่คะ  หนูได้ถามน้อง ๆแล้วยังหาไม่ได้เลย  แล้วพี่จะมีเวลาให้หนูส่งรายชื่อได้ถึงเมื่อไหร่คะ  ตอนนี้หนูไม่สะดวกเพราะมาช่วยน้องแป้งจัดกิจกรรมอยู่ที่วัดโคกสะอาด ขอเวลาให้หนูอีกสักหน่อยได้ไหมคะ”      

        “ งั้นพี่มีเวลาให้หนู  ๓ วัน  พี่ต้องส่งรายชื่อให้ทางศูนย์เขตเค้าช่วยหน่อยนะ น้องช้าง”  ข้าพเจ้าถึงกับอึ้ง  ในสมองคิด  คิด  คิด  เราจะไปหาที่ไหนดี  ในใจก็หวนคิดถึงคุณยายคนหนึ่งที่เราเคยตรวจฟันให้และพบว่าฟันดี   และสุขภาพร่างกายแข็งแรง  ยังกับสาว ๆ  และได้ขอชื่อที่อยู่ไว้   เพื่อว่าจะได้ส่งรายชื่อให้จังหวัด  แต่ช่วงนั้นจังหวัดไม่ได้ให้ส่ง ก็เลยเก็บรายชื่อไว้  แต่เมื่อจะใช้ก็หาไม่เจอ  ทำให้รู้ว่าเรายังเก็บข้อมูลไม่เรียบร้อยไม่เป็นระบบ  ต้องจัดระบบการเก็บให้ดี  พอดีหันไปเห็นพ่อกำนันนั่งคุยกับนายก อบต. ลองถามดูดีกว่า

        “ พ่อกำนัน ที่ตำบลนี้มีใครอายุ  ๘๐  ปี  ฟันดี  และแข็งแรงมั่งมั้ยคะ  หนูจะส่งรายชื่อเข้ารับรางวัลที่จังหวัดค่ะ”   กำนันและนายกบอกว่า  

        “ไม่มีเลย  ไม่เคยเห็นใครแบบนั้นหรอก” สายตาเหลือบไปเห็นหลวงพ่อกำลังนั่งทำงานอยู่  ลองถามดูก็ไม่เสียหลายเนาะ

        “หลวงพ่อคะ หลวงพ่ออายุเท่าไหร่  ฟันดีมั้ยคะ  หนูจะส่งรายชื่อไปรับรางวัลที่จังหวัด”  

        “หลวงพ่ออายุ ๖๒ จ้า ฟันฟางก็ไม่ค่อยเหลือแล้ว” แป่ว!!  พอเสร็จงานกลับจากวัด ข้าพเจ้าก็กลับมาที่โรงพยาบาลเจอคนเฒ่าคนแก่ไม่ได้ต้องปรี่เข้าไปถาม

        “คุณยายคุณตาอายุเท่าไหร่คะ  ฟันดีไม่คะ ของจริงหรือของปลอม”  ส่วนใหญ่ตอบว่า

        “มันหายไปหมดแล้ว  นี่ก็ใส่ฟันปลอม  มีของจริงไม่กี่ซี่  ถามทำไมจ๊ะ”   

        “อ้อ  หนูหาผู้สูงอายุ ๘๐ปี  ฟันดี  สุขภาพร่างกายแข็งแรงไปรับรางวัลที่จังหวัด คุณตาคุณยายพอจะรู้ไหมว่า  ที่บ้านมีเพื่อนฝูงอายุ   ๘๐  ปี  และมีฟันดีไหมคะ” 

        ส่วนใหญ่ตอบว่า  หาคน  ๘๐  ปี  ยาก  ส่วนใหญ่ไปหมดแล้ว ที่อยู่ก็ฟันไม่ดี เดินไม่ได้   เฮ้อ! ทำยังไงดีเนี่ย   เรารับปากจังหวัดแล้วซะด้วย ถ้าหาไม่ได้เสียชื่ออำเภอแก่งคอยหมด มียายคนหนึ่งบอกว่าที่บ้านมีคนอายุ  ๘๐  ปี  อยู่ ๒-๓  คน  ข้าพเจ้าดีใจมีความหวัง  ถามชื่อที่อยู่ได้ก็รีบโทรไปหาพี่ที่อนามัยนั้นทันที  พี่เค้าก็ดีนะ  กำลังติด อบรมอยู่ที่อนามัยอื่นแต่ก็จะรีบไปดูให้พรุ่งนี้เช้า  ในระหว่างนี้ ข้าพเจ้าก็ไม่รอเปล่า หาคนอื่นต่อไป  ในวันรุ่งขึ้น จิตอาสาของโรงพยาบาลมีการประชุมประจำเดือน  ข้าพเจ้าก็เข้าไปร่วมประชุมด้วย  แจ้งว่าหนูมีเรื่องขอความช่วยเหลือหนูหาผู้สูงอายุ ๘๐  ปี  ฟันดี  สุขภาพแข็งแรง ไปรับรางวัลที่จังหวัด  ถ้ามีแจ้งหนูด้วยหนูมีเวลาไม่กี่วัน  ต้องส่งรายชื่อให้จังหวัด ในระหว่างเดินทางไปไหนปากก็จะสอบถามไปเรื่อย ๆ  ไปตลาด ไปติดต่องานที่ไหนก็สอบถามหาไปเรื่อย ๆ   ในใจก็หวลคิดถึงแต่ยายคนที่เคยเจอ  แต่ไม่รู้ยายอยู่ไหน  วันหนึ่งไปตลาดหาซื้อกับข้าวและแวะซื้อขนมบัวลอยไข่หวาน ปากก็ถามน้องคนขายขนมว่ามีพ่อแม่ปู่ย่าตายายที่อายุ  ๘๐  ปี ฟันดีไหม  น้องตอบว่ามีพี่อยู่ในซอยข้างบ้านหัวมุมตลาดทางไปรถไฟ  ยายชื่ออะไรจ๊ะ  ดีใจว่าเจอแล้ว 

         พอวันรุ่งขึ้นรีบขับรถไปหาคนที่น้องขายบัวลอยบอก  ไปเจอยายคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าบ้าน 

          “สวัสดีคะยาย  ยายอายุเท่าไหร่คะ” 

          “๘๓  ปีแล้วจ้ะ”   ยายบอก   ฮู้!!   เจอแล้ว  เวลายายยิ้มก็เห็นฟันเต็มปาก

         “ยายจำ    หนูขอดูฟันหน่อย  ฟันดีหรือเปล่าคะ” 

         “ยายถอนฟันด้านในไปหลายซี่แล้ว”   แง้ว!!   เสียดายจัง  

        “ยายขา ถ้าหนูไม่มีใครหนูขอส่งชื่อยายไปรับรางวัลนะคะ  ยายชื่ออะไรคะ  อยู่บ้านเลขที่เท่าไหร่   มีเบอร์โทรศัพท์ไหมคะ  เอาไว้ติดต่อ  ขอบคุณนะคะ” 

        ข้าพเจ้าขับรถไป ในใจก็คิดตลอดว่า  ต้องเจอคนที่มีฟันดีกว่านี้   หาคนใหม่ต่อไป ระหว่างทางเจอผู้หญิงสูงอายุ  กำลังหิ้วน้ำอยู่  ยายน่าจะ ๘๐ ขึ้นนะ  จอดรถถามดูดีกว่า  ตาพลันมองเห็นผู้ชายสูงอายุนั่งอยู่ในบ้าน  ไม่ไปถามยาย  ถามตาดีกว่า 

        “คุณตาคะ  สวัสดีค่ะ   หนูมาหาผู้สูงอายุ ๘๐ ปี  ฟันดีเพื่อไปรับรางวัลที่จังหวัดค่ะ  คุณตาอายุเท่าไหร่แล้วคะ” 

          “๘๗  ปี จ้ะ”  คุณตาบอก   

        “งั้นหนูขอดูฟันหน่อยนะคะ”  ว้าว!!    อยู่ครบอุดแล้วเรียบร้อย  หินปูนไม่มี  สะอาดใช้ได้  

        “ตาขามีโรคประจำตัวอะไรไหมคะ”     

        “เป็นโรคหัวใจ   ไขมัน  เพิ่งผ่าตัดมาเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เองแหละ”   

        “แล้วคุณตาเดินได้ไหมคะหรือต้องใช้ไม้ค้ำช่วย”   

        “ก็พอเดินได้นะ  แต่ต้องใช้ไม้ช่วย”    

        “งั้นคุณตา  หนูจะส่งรายชื่อคุณตาให้จังหวัดนะคะ  คุณตาชื่ออะไรคะ   อยู่บ้านเลขที่เท่าไหร่”  ลูกสาวคุณตาได้ยินเสียงก็เดินมาจากด้านใน

         “คุณเป็นใครจะเอารายชื่อไปทำอะไร   ไว้ใจได้แค่ไหนเนี่ย”  มอง  มอง  ตั้งแต่หัวจรดเท้า 

         “หนูมาจากโรงพยาบาลแก่งคอยคะ  อยู่ห้องฟัน  หาผู้สูงอายุ  ๘๐  ปี  ฟันดี  ไปรับรางวัลที่จังหวัดสระบุรีนะค่ะ”

          เฮ้อ!  พี่เค้าคงไม่ไว้ใจเรา  แต่ไม่เป็นไร ต้องเอางานไว้ก่อนละกัน  โทรศัพท์หาพี่ที่จังหวัดดีกว่า  จัดการนัดวันกับคุณหมอจากศูนย์เขตที่จะมาตรวจฟันให้คุณตาเสร็จสรรพ  แต่พอถึงวันนัด คุณหมอเห็นสภาพร่างกายคุณตาแล้วก็แอบส่ายหน้า  เพราะคุณตาเพิ่งผ่าตัดมา   ข้าพเจ้าไม่ย่อท้อ      วิ่งไปบ้านโน้นไปบ้านนี้วิ่งไปถึงหน้าวัดแก่งคอย ไปเจอคุณยาย ๘๐  ปี  แต่ฟันไม่ดี  ในระหว่างนั้นเวลาก็ใกล้ค่ำแล้ว   ข้าพเจ้าขับรถไปติดต่อเรื่องการประกวดเมนูผักที่โรงเรียน  เสร็จกลับมา  ผ่านตลาด แวะซื้อผักหน่อยก็ดี  ระหว่างนั้นสายตาก็มองไปเห็นคุณยายคนหนึ่งเดินกลับเข้าไปในบ้าน   รีบตรงดิ่งเข้าไปหายาย 

          “คุณยายขา  คุณยายอายุเท่าไหร่คะ  หนูหาคนสูงอายุ  ๘๐  ปี  ฟันดีไปรับรางวัลนะค่ะ”  

          “ยายอายุ  ๘๐  ปี  ๕  เดือนจ้ะ”   ยายหันหน้ากลับมาตอบเนิบๆ    ดีใจ.....กระโดดกอดคุณยาย 

         “ยายขาหนูหายายมาตั้งนานอยู่ตรงนี้เอง”  รีบโทรหาหมอที่อยู่ศูนย์อนามัย   

        “หมอขา....พี่เจอแล้ว  ฟันดี  แข็งแรง   เช้งกะเด๊ะเลย   หินปูนไม่มี  คราบอาหารไม่มี  คุณยายชื่อคุณยายเจริญ     เกิดวันที่............บ้านเลขที่..............เบอร์โทรศัพท์...............ค่า”

          ดีใจ.....ดีใจ.....  ในที่สุดเราก็หาคุณยายในตำนานเจอ    ท้ายสุด  ข้าพเจ้าก็ฉุกคิดได้ว่าเราต้องใช้ความพยายามตั้งมาก  กว่าจะหาคุณยายที่อายุ ๘๐ ปีแล้วฟันยังดีได้  แสดงว่าสุขภาพฟันของคนส่วนใหญ่คงยังไม่ดี  พอสูงอายุฟันก็หลุดหายไปแล้ว  หรือบางคนฟันก็เสียตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มเป็นสาว  คงเป็นภาระของเราที่จะต้องทำงานให้หนักขึ้น  เพื่อช่วยให้ชาวบ้าน    ชาวอำเภอแก่งคอยมีสุขภาพฟันที่ดี  แต่อย่างน้อย  คุณยายเจริญ  กับคุณยายบุญมี  คุณยายลุ้ยที่เคยไปรับรางวัลฟันดีเมื่อปีก่อนๆ ก็เหมือนเป็นแสงสว่าง   เป็นความหวังว่า   ถ้าเราปฏิบัติตัวได้ถูกต้อง   การมีสุขภาพฟันดี  ทั้งที่อายุ ๘๐ ปีแล้ว  ก็เป็นสิ่งเป็นไปได้  ไม่ไกลเกินเอื้อม......มิใช่หรือ

           

หมายเลขบันทึก: 407120เขียนเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2010 16:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 17:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

โอโห พี่ชูศรี กว่าจะหา สว ที่ฟันดีได้ยากเหมือนกันนะครับ เคยเจอที่กรมอนามัยตอนมาประกวดฟันดี โอโหหลายท่านรักษาฟันได้ดีมากๆๆ สู้ๆๆครับ

สวัสดีค่ะ  อ.ขจิต ฝอยทอง

ใช่ค่ะอาจารย์กว่าจะหา สว ที่เพียบพร้อมแบบนี้  หาได้ยาก  แต่พี่คนนี้เขาขยัน  ไม่ย่อท้อ  เรื่องออกพื้นที่ต้องยกให้เขา  แบบว่า  ขาลุยเลยค่ะ

ขอบคุณค่ะอาจารย์

ด้วยความระลึกถึงค่ะ

สวัสดีครับ ชา รพ.แก่งคอย ต้องทำงานหนักในการหาผู้สูงวัย 80 ปี มีฟันแท้ตามเกณท์ แต่ไม่เกินความสามารถในการตามหา โชคดีครับคุณตาคุณยาย

สวัสดีค่ะ  ท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--  

ไม่เกินความสามารถจริงๆค่ะ  หากงานทุกอย่างเราตั้งใจทำ  ด้วยหัวใจบริการ

ลุ้นไปด้วยตลอดตื่นเต้นมาก

ขอบคุณครับ

ขอบคุณค่ะ  คุณต้นสเต็ก

ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันเสมอ

อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนนะคะ

สวัสดีค่ะ

ยายคิม เหลือครบและไม่เคยเจ็บป่วยเรื่องฟันค่ะ  เพราะไม่ทานรสหวานตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ

คุณยายคิม คะ  ถ้าโครงการนี้ยังอยู่ในอีก ๒๐ ปีข้างหน้า...ขอจองคุณยายคิมเพื่อส่งเข้าประกวด  สุขภาพฟันดีนะคะ

ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท