กวาดใคร

ใครกวาด

1. สุนัข บนถนน...        อยู่กับคน  กำลังกวาด

ธรรมดา ธรรมชาติ     ที่ชี้นำ ถึงความจริง

2. สุนัข บนถนน...    อยู่กับคน ไม่อยู่นิ่ง

กวาดพื้น ให้เพริศพริ้ง   เหมือนกวาดใจ ใสพิสุทธิ์

3. สุนัข บนถนน...   อยู่กับคน  ที่เร่งรุด

ทำงาน มิเคยหยุด  สมคุณค่า ความเป็นคน

4. สุนัข ในโลกนี้...  ทำหน้าที่ แค่นอนกรน

ท่องเที่ยว เทียววกวน   ผสมพันธุ์ ตามสันดาน  

5. กิน นอน แลหอนเห่า    เพื่อนแก้เหงา ช่วยเฝ้าบ้าน

เคลียคลอ พอสำราญ   แล้วสุดท้าย ตายเหมือนกัน

6. สุนัข บนถนน...     ถ้าเป็นคน ทำเช่นนั้น

กิน-นอน-ผสมพันธุ์     คงเป็นคน แค่เพียงนาม....

-ปณิธิ ภูศรีเทศ-

(ภาพ-สุนัขกับนักการฯกวาดถนนในโรงเรียน -ปณิธิ)

 

[บุณย์เสนอ]

บทกวีกินใจ ทำให้มั่นใจว่า ทุกครั้งที่ได้พบปะกับนักการฯ ที่อายุมากกว่าเรา เรายกมือไหว้เขา บางคนเคยสงสัย และถามว่า "ทำไม ไปไหว้ภารโรง?"  คำตอบที่อยากตอบแต่ไม่พูดออกมาก็คือ "เราไหว้เขาเพราะ เขาทำงานหนัก เราไหว้ความเป็นคนของเขา ภารโรงบางคนน่าเคารพกว่าอาจารย์บางคน"  ที่ทำงานน้อยแต่ได้เงินเดือนมาก 

[กาญจนา สุวรรณเจริญ]

• หากใครเป็นเช่นนั้น ก็น่าคิดนะคะ
• ว่าแต่มีมั๊ยคะนี่...ใกล้ๆ

[Peter p]

กินใจจริงๆครับ สัจธรรมมันเป็นเยี่ยงนี้เองครับ

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

ขอบคุณ "บุณย์เสนอ - peter p "

"ครูKanchana" ที่มี Comment ให้

ขอบคุณที่เปนกำลังใจ

จะเขียน ต่อต่อไป ถ้าไม่เป็นลมไปซะก่อน

-ปณิธิ-