น้ำท่วมบ้านแต่ช่วยผสานแผลใจ

น้ำท่วมเรือนชานบ้านช่องไร่นาเสียหายหนักเกือบค่อนประเทศด้วยเหตุของภัยธรรมชาติ แต่สามารถผสานให้คนไทยหันกลับมารักและห่วงใยกัน เรียกว่า ความสุขบนความทุกข์

          ขณะนี้ไม่มีข่าวอะไรที่จะฮิตและฮอตเท่าข่าวน้ำท่วม  ผู้เขียนเองก็มีญาติอยู่โคราช ตังเองก็อยู่อุบลฯ  ต้องอาศัยโทรถามสารทุกข์สุกดิบ ส่งกำลังใจไปช่วย  และเห็นใจพี่น้องร่วมชาติที่ประสบกับภัยธรรมชาติครั้งนี้  บ้านตังเองก็กำลังจะท่วม และในวันนี้มานั่งอ่านข่าว เขาก็พาดหัวข่าวว่าอุบลฯเจอวิกฤตน้ำท่วมหนัก  ตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก
แต่อนาคต อีก1-2 วันนี้ไม่แน่  ณวันนี้ เราสามารถเดินทางข้ามฝั่งอุบลฯ-วารินได้สบาย  สถานที่ท่วมขณะนี้ก็เป็นพื้นที่ที่ท่วมซ้ำซากมานานและท่วมเกือบทุก ๆ ปี ยังไม่ขยายวงกว้างเท่ากับปี พ.ศ. 2521  ที่ปีนั้นเขื่อนอุบลรัตน์แตก  เมืองอุบลฯทั้งเมืองจมอยู่ใต้น้ำหลายวัน  แถว ๆ โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ต้องพายเรือแทนขับรถยนต์กัน  แต่ตอนนี้ต้องเรียกว่าท่วมปกติ  คือ ท่วมในส่วนที่ท่วมบ่อย ๆ เท่านั้นหละคะ

           แต่อย่างไรก็ตามสิ่งที่ผู้เขียนมองเห็นความสุขบนความทุกข์ของคนไทยอย่างหนึ่งก็คือ  ไม่ได้อ่านข่าวความขัดแย้งของคนไทยหลายฝ่ายที่ออกมาห้ำหั่นกัน  แต่เห็นคนแต่ละฝ่ายออกมาช่วยเหลือผู้ประสบภัยกันก็ดีใจมากและมีความสุข  ถึงแม้จะเป็นสุขปนทุกข์ก็ตามก็ยังดีกว่าความทุกข์ล้วน ๆ โดยเฉพาะความทุกข์ใจ

 

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

เมตตาคือธรรมค้ำจุนโลกครับ ร่วมด้วยช่วยกันยามเพื่อนไทยวิกฤต

[โสภณ เปียสนิท]

ดีจังครับที่ช่วยเหลือกัน ขอให้คนไทยเป้นแบบนี้ตลอดไป อย่าให้เงิน อย่าให้ใครมายุเราให้ทะเลาะกันเลยครับ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

มาให้กำลังใจค่ะ..ร่วมด้วยช่วยกันนะคะ..อยากเห็นมาตรการป้องกันที่ยั่งยืน..เช่น การต่อยอดโครงการพระราชดำริ ที่ทรงทำไว้เป็นแบบอย่าง..