โคลงสี่สุภาพ : โปรดรู้ว่ารัก แรงบันดาลใจจาก To Make You Feel My Love
คราเธอทุกข์ท่วมท้น
หนักหนา
เธอพบพานเภทภัยพา
ทุกข์ท้อ
สองแขนจะมอบมา
โอบอุ่น นะแม่
คือรักมิลวงล้อ หลากล้วนจริงจัง
สนธยาย่างเยื้อง ดาวฉาย
ผิชลเนตรนางพราย
พร่างหน้า
จวบกัปจวบกัลป์กราย
กรกอด เสมอแม่
คือรักภักดีข้า มอบให้นางเดียว
ยอมรับรักเถอะเจ้า
จอมใจ
นานเท่านานเพียงใด
มั่นแท้
แรกพานพบหวั่นไหว
หวังสวาท นางนา
คือรักภักดีแล้
เลือกเจ้าจันทร์ฉาย
ยอมหิวโหยโศกเศร้า ซมซาน
ยอมคุกเข่าคืบคลาน
เขตแคว้น
ยอมทนทุกข์ทรมาน
ทำเพื่อ นางแล
เพียงเพื่อนางรักแม้น
มอดม้วยจำยอม
แรงบันดาลใจจาก
To Make You Feel My Love : Kris Allen
ความเห็น (81)
- ข้ามฟ้ามาขอฝัน เติมชีวันให้หายเหงา
- สุขเร้นเป็นเพียงเงา แต่ความเศร้าอยู่ข้างกาย
- ข้ามฟ้ามาสร้างฝัน หวังสักวันคงสมหมาย
- เงาหม่นคงคลี่คลาย อสงไขยไร้พรมแดน
ข้ามฟ้ามาพบพลัน เติมชีวันฉันหายเหงา
สุขเร้นเพียงบางเบา มืดหม่นเทาโถมทับกาย
ข้ามฟ้ามาสร้างฝัน สร้างสีสันให้เฉิดฉาย
วูบเดียวก็ลับหาย มืดดำกรายกลับดังเดิม
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับอาจารย์
- โคลงของอาจารย์ไพเราะและมีความหมายมากครับ
- ขอบคุณครับ
ขอบคุณค่ะ ไปแวะเยี่ยมผู้มีความสามารถมาแล้วนะคะ
ชอบครับ โคลงหาอ่านยากมาก เขียนบ่อยๆครับ
- ชอบค่ะ..
- ภาษาง่ายๆ
- เข้าใจง่าย
- ได้อรรถรส
- เยี่ยมค่ะ..**^_^**
ขอบคุณค่ะ ผศ.โสภณ และครูแป๋ม ชอบเล่นล้อต่อโคลงค่ะ แต่ช่วงหลัง ก๊วนหายไป และไม่ค่อยมีเนื้อหาให้เขียน จึงห่างหายไปบ้างเหลือร่องรอยเพียง โคลงสุภาษิต ซึ่งแต่งไว้ สองร้อยกว่าบทค่ะ
ตอนนี้จึงอาศัยต้องอาศัยเนื้อหาจากเพลงเป็นแรงบันดาลใจค่ะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
วาระปีใหม่นี้ จงสุขี ความทุกอย่าราวี ท่านได้ ทำใดส่งผลดี ทุกสิ่ง เสมอนา ลาภยศปรากฏไซร้ ปีใหม่นี้อวยพร ขออนุโมนาในความเก่งของคุณครู ขอให้มีกำลังใจในการแผยแพร่ความรู้เป็นวิทยาทานต่อไป พระมหาวินัย วัดสุปัญญาราม เสลภูมิ ร้อยเอ็ด
สวัสดีค่ะ
มาสวัสดีปีใหม่
มีความสุข สงบ ตลอดปีนะคะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
คุณครูจงพรั่งพร้อม บารมี ทุกข์โศกโรคไพรี ผ่านพ้น ลาภยศเพิ่มทวี เติมต่อ ตามนา สุขกายสุขใจล้น อย่าได้ ทุกระทม
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
คุณครูจงพรั่งพร้อม บารมี ทุกข์โศกโรคไพรี ผ่านพ้น ลาภยศเพิ่มทวี ตามต่อ เติมนา ปรารถนาใดให้เลิศล้น เสร็จสิ้นสมประสงค์
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
พระจันทร์วันเพ็ญจ้า กลางนภา สว่างกว่ามวลดารา ทั่วฟ้า มองดูพร่างพราวตา งามเด่น งามสิ่งใดในหล้า พ่ายแพ้ปัญญา
เสียงลือเสียงเอ่ยอ้าง ถึงครู จึงคิดอยากชมดู เนิ่นแล้ว ใครใครต่างเชิดชู คนเก่ง ความคิดครูเพริศแพร้ว ยากแท้เสมอเหมือน
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
พระหนึ่งพึ่งใคร่รู้ อยากเรียน จึงมุ่งศึกษาเพียร แต่งไว้ ขอครูโปรดติเตียน ดูหน่อย ดูว่าผิดถูกไซร้ ฝากให้วิจารณ์
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
สุขกาย บาทที่สี่ ขออภัยที่เผลอ, อย่าได้ทุกระทม ลืมใส่ ข์
หน้าหนาวโลกกลับร้อน รนกาย หยาดเหงื่อเคืองระคาย มากล้น หากใจจักผ่อนคลาย ทนอยู่ ได้นา อยู่อย่างผู้หลุดพ้น อยู่ได้เพราะธรรม
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
เสียงลือเสียงเอ่ยอ้าง ถึงครู จึงคิดอยากชมดู เนิ่นแล้ว ใครใครต่างเชิดชู คนเก่ง ความคิดครูเพริศแพร้ว ยากแท้บรรยาย
นมัสการมนน้อม บูชา
ขอชื่นชมภาษา สื่อไว้
คำโคลงที่พรรณนา นำกล่าว เกินแล
ยกย่องเกินจริงไซร้ ส่งให้ครูเขิน
นมัสการพระคุณเจ้า
การส่งข้อความในบันทึกนี้ เมื่อจบ ๑ บรรทัด ให้enterอีก ๑-๒ ครั้งเจ้าค่ะ
ขอขอบคุณ คุณณัฐรดา มากๆ ค่ะ ครูภาทิพชอบงานศิลปะทุกชิ้น
ไปชื่นชมผลงานอยู่บ่อยๆ คะ มีความสุขตลอดปีนะคะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ร้อยกรองครูฝากไว้ เป็นพยาน
หาใช่กล่าวเกินการณ์ แน่แท้
สังเกตจากผลงาน ครูแต่ง
ภาทิพครูเลิศแล้ เสกสร้างคำโคลง
ต้องขออภัยคุณครู ด้วยไม่รู้เรื่องการใช้คอมเท่าไร แต่ด้วยความที่ใจรักภาษาไทย ก็เลยลองฝึกทักษะดู
พอดีแต่งอวยพรคุณครูท่านหนึ่งเมื่อคราวปีใหม่ ท่านเป็นครูที่ดีมาก จึงขอฝากให้คุณครูภาทิพวิจารณ์ด้วย
อาจารย์ท่านหนึ่งไซร้ สอนดี
นาม"เอี่ยม อามาตย์มุลตรี" ชื่อนั้น
ขัติยะวงษาโรงเรียนดี สอนสั่ง ประจำนา
งานศึกษาปลูกปั้น ท่านล้วนยินดี
ขออาจารย์เอี่ยมนั้น สุขี
ความทุกข์อย่าย่ำยี ท่านได้
ทำใดส่งผลดี ทุกสิ่ง เสมอนา
ลาภยศปรากฏไซร้ ปีใหม่นี้อวยพร
..น่าจะบอกว่า เสกสร้างคำกานท์ ควรรกว่า. ลืมบอกอาจารย์เอี่ยมเป็นอาจารย์ผู้ชาย
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
พอดีท่านสอนภาษาไทย อาตมาเเป็นลูกศิษย์ท่าน
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
มีพระบาลีบทหนึ่งเวลาไปขอพรพระผู้ใหญ่ท่านมักจะให้พรบทนี้ ว่า
"โย ปุพเพ จ ปมชฺฌิตฺวา ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ
โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภามตฺโต ว จนฺทิมา"
แปลว่า ผู้ใดประมาทแล้วในกาลก่อน ภายหลังเขากลับเป็นผู้ไม่ประมาท ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่างได้ เหมือนพระจันทร์พ้นแล้วจากเมฆหมอกส่งฟ้าให้แจ่มจรัสอยู่ฉะนั้น.
อาตามก็เลยเขียนเป็นกลอนว่า,,
ผู้ใดประมาทพลาดพลั้งในครั้งก่อน มินิ่งนอนในความผิดคิดทำใหม่
เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญเด่นอำไพ สาดแสงให้โลกาน่าชื่นชม.
คุณครูเก่งเรื่องร้อยกรองก็ลองเอาพระบาลีบทนี้ไปแต่งดูบ้างนะ หรือบทอื่นๆที่ผู้รู้ท่านแปลเอาไว้ น่าจะเป็นประโยชน์ในการเป็นข้อคิดเตือนใจสำหรับคนทั่วไปได้ เป็นการเผยแพร่ธรรมะในรูปแบบร้อยกรอง ทั้งง่ายต่อการจดจำด้วย ขออนุโมทนาขอบคุณล่วงหน้า.
-
การพิมพ์ ในบันทึกนี้ สามารเคาะ เว้นระยะ จัดกรอบข้อความให้สวยงามได้ค่ะ
 |
คุณครูจงพรั่งพร้อม บารมี
ทุกข์โศกโรคไพรี ผ่านพ้น
ลาภยศเพิ่มทวี เติมต่อ ตามนา
สุขกายสุขใจล้น อย่าได้ทุกข์ระทม
|
คุณครูจงพรั่งพร้อม บารมี
ทุกข์โศกโรคไพรี ผ่านพ้น
ลาภยศเพิ่มทวี ตามต่อ เติมนา
ปรารถนาใดให้เลิศล้น เสร็จสิ้นสมประสงค์
|
พระจันทร์วันเพ็ญจ้า กลางนภา
สว่างกว่ามวลดารา ทั่วฟ้า
มองดูพร่างพราวตา งามเด่น
งามสิ่งใดในหล้า พ่ายแพ้ปัญญา
จุดอ่อนของโคลงบทนี้ คือตำแหน่งสัมผัสลงเสียง อา หมด และตอนจบ ก็ลงอา
|
เสียงลือเสียงเอ่ยอ้าง ถึงครู
จึงคิดอยากชมดู เนิ่นแล้ว
ใครใครต่างเชิดชู คนเก่ง
ความคิดครูเพริศแพร้ว ยากแท้เสมอเหมือน
|
พระหนึ่งพึ่งใคร่รู้ อยากเรียน
จึงมุ่งศึกษาเพียร แต่งไว้
ขอครูโปรดติเตียน ดูหน่อย
ดูว่าผิดถูกไซร้ ฝากให้วิจารณ์
|
หน้าหนาวโลกกลับร้อน รนกาย
หยาดเหงื่อเคืองระคาย มากล้น
หากใจจักผ่อนคลาย ทนอยู่ ได้นา
อยู่อย่างผู้หลุดพ้น อยู่ได้เพราะธรรม
|
ร้อยกรองครูฝากไว้ เป็นพยาน
หาใช่กล่าวเกินการณ์ แน่แท้
สังเกตจากผลงาน ครูแต่ง
ภาทิพครูเลิศแล้ เสกสร้างคำโคลง
ต้องขออภัยคุณครู ด้วยไม่รู้เรื่องการใช้คอมเท่าไร แต่ด้วยความที่ใจรักภาษาไทย
ก็เลยลองฝึกทักษะดู
|
พอดีแต่งอวยพรคุณครูท่านหนึ่งเมื่อคราวปีใหม่ ท่านเป็นครูที่ดีมาก
จึงขอฝากให้คุณครูภาทิพวิจารณ์ด้วย
อาจารย์ท่านหนึ่งไซร้ สอนดี
นาม"เอี่ยม อามาตย์มุลตรี" ชื่อนั้น
ขัติยะวงษาโรงเรียนดี สอนสั่ง ประจำนา
งานศึกษาปลูกปั้น ท่านล้วนยินดี
ขออาจารย์เอี่ยมนั้น สุขี
ความทุกข์อย่าย่ำยี ท่านได้
ทำใดส่งผลดี ทุกสิ่ง เสมอนา
ลาภยศปรากฏไซร้ ปีใหม่นี้อวยพร
..น่าจะบอกว่า เสกสร้างคำกานท์ ควรรกว่า.
ลืมบอกอาจารย์เอี่ยมเป็นอาจารย์ผู้ชาย
|
พอดีท่านสอนภาษาไทย อาตมาเเป็นลูกศิษย์ท่าน
|
มีพระบาลีบทหนึ่งเวลาไปขอพรพระผู้ใหญ่ท่านมักจะให้พรบทนี้ ว่า
"โย ปุพเพ จ ปมชฺฌิตฺวา ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ
โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภามตฺโต ว จนฺทิมา"
แปลว่า ผู้ใดประมาทแล้วในกาลก่อน ภายหลังเขากลับเป็นผู้ไม่ประมาท ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่างได้ เหมือนพระจันทร์พ้นแล้วจากเมฆหมอกส่งฟ้าให้แจ่มจรัสอยู่ฉะนั้น.
อาตามก็เลยเขียนเป็นกลอนว่า
,,ผู้ใดประมาทพลาดพลั้งในครั้งก่อน
มินิ่งนอนในความผิดคิดทำใหม่
เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญเด่นอำไพ
สาดแสงให้โลกาน่าชื่นชม.
คุณครูเก่งเรื่องร้อยกรองก็ลองเอาพระบาลีบทนี้ไปแต่งดูบ้างนะ หรือบทอื่นๆที่ผู้รู้ท่านแปลเอาไว้ น่าจะเป็นประโยชน์ในการเป็นข้อคิดเตือนใจสำหรับคนทั่วไปได้ เป็นการเผยแพร่ธรรมะในรูปแบบร้อยกรอง ทั้งง่ายต่อการจดจำด้วย ขออนุโมทนาขอบคุณล่วงหน้า.
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
คุณครู คำว่า ภาทิพ แปลว่าอะไร คำนี้ใช่มาจากภาษาบาลีมั้ย ภา น่าจะมาจาก ภู ธาตุ ในความมี, ความเป็น,(หรือจะมาจากคำว่า อาภา ที่แปลว่ารัศมี,แสงสว่าง,) ทิพ มาจาก ทิว ศัพท์ แปลว่ากลางวัน ยืมมาแล้วเปลี่ยนแปลงรูปและเสียงใหม่ โดยเปลี่ยน ว เป็น พ สำเร็จรูป เป็น ทิพ ถ้าถือตามหลักนี้ น่าจะแปลว่า เป็นผู้ที่มี(ชิวิต)สว่างไสว แต่คนไทยเรานิยมแปลคำว่า ทิพ (ย์) ว่าสิ่งที่ประเสริฐ ทิพ เอา อิ ลง เป็น เอ เป็น เทพ อันนี้ว่าตามที่เรียนบาลีไวยากรณ์มานะ
สวดมนตร์จนเสร็จสิ้น คาถา
จันทร์ดับจับตำรา ท่องถ้วน
บันทึกมากเหลือคณา นานตอบ
ตามอ่านสารโคลงล้วน หลากแล้วรังสรรค์
การเขียนโคลงสืบเท้า ทางธรรม
ยินยิ่งภิกษุนำ แนะไว้
เวลาว่างจดจำ จารแต่ง ตามนา
อานิสงส์คงดลไข้ ขัดข้องลับเลือน
ภารัศมีแจ่มจ้า เจิดแสง
ทิพสวรรค์เทวแฝง ฟากฟ้า
(ย์)กาลกิณีแรง เรียมตัด
ภาทิพคนเดียวท้า หนึ่งนี้นามเดียว
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
พระจันทร์วันเพ็ญจ้า กลางนภา
สว่างกว่ามวลดารา ทั่วฟ้า
มองดูพร่างพราวตา งามเด่น
งามสิ่งใดในหล้า พ่ายแพ้จันทร์งาม
ในทางพระศาสนาถ้าอะไรที่งามเกินเปรียบ เกินบรรยาย ท่านมักจะเปรียบกับพระจันทร์วันเพ็ญ ดังบาลีว่า จนฺโท ปณฺณรโส ยถา เหมือนพระจันทร์วันนเพ็ญฯ อพฺภามุตฺโต ว จนฺทิมา เหมือนพระจันทร์ที่พ้นแล้วจากเมฆหมอกฯ
นมัสการพระคุณท่าน มีคำหนึ่งที่สงสัย ในชินบัญชร "ตันหังกร" คือ...?
พระจันทร์วันเพ็ญจ้า กลางนภา (เพ็ญ ต้องหาคำเอก มาแทน)
สว่างกว่ามวลดารา ทั่วฟ้า
มองดูพร่างพราวตา งามเด่น
งามสิ่งใดในหล้า พ่ายแพ้จันทร์งาม
(จุดอ่อน คือ ทุกตำแหน่ง สัมผัส ลง อาหมด)
อาจแก้เป็น
จันทร์เพ็ญดูเด่นโค้ง คัคนานต์
สว่างดับบริวาร แวดล้อม
ดาราส่องประสาน แสงวุบ วับนา
จันทร์แจ่มจนดาวห้อม หุบให้จันทร์ฉาย
พระจันทร์วันเพ็ญจ้า กลางหาว
สว่างยิ่งกว่าดาว ทั่วฟ้า
งามระยับแพรวพราว ดุจดั่ง เพชรนา
งามใดในแหล่งหล้า พ่ายแพ้ใจงาม
สหสฺสสดารา เอกจนฺโท ดาวพันดวง ก็สู้พระจันทร์ดวงเดียวไม่ได้. ขออภัยคำว่า ใด กำลังเรียนเรื่องการประพันธ์ไทยครับคุณครู ไม่ค่อยถนัดเรื่องการใช้เทคโนโลยี บวชมาแต่น้อย ตอนนี้อายุ 26 ปี เป้นพระ ได้ 5 พรรษา ตอนนี้เรียนอยู่คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ตันหังกร เป็นนามพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง เหมือนกันกับ ทีปังกร ก็เป็นพระนามพระพุทธเจ้าเช่นกัน ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำ น่าจะใช้คำว่า เจิดจ้า คัคนางค์ หรือ คัคนานต์ ครับคุณครู ท้องฟ้าใช่มั้ย
น้ำฝนใส่ตุ่มตั้ง เต็มดี
บนตุ่มกระบวยมี ตักได้
ตักดื่มแต่พอดี พออิ่ม ท้องนา
ตักมากหากเหลือไว้ สาดทิ้งเสียดาย
พอดีทำตุ่มน้ำเอาไว้แล้วมีกระบวยสำหรับตัก ก็เลยแต่งโคลงเขียนไว้เตือนสติ เพราะบางคนตักมากดื่มไม่หมด เพ็ญ ที่ครูแนะนำ ต่อไปจะใช้คำว่า เจิดจ้า แทน ขออนุโมทนาขอบคุณ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
มาร่วมศึกษาด้วยคงไม่คิดว่าเป็นการรบกวนนะครับคุณครู มีอะไรก็แนะนำด้วย
- นำผลงานมาลงได้ตลอดเวลาค่ะ
- ครูภาทิพจะมาอ่านทีหลัง
- กลางวันจะไม่ใช้อินเตอร์เน็ต
- หลังจากออกกำลังกาย สวดมนต์ ก็จะเข้ามาอ่าน มาตอบค่ะ
- และก็จะไม่ดึกเกินไป
- ลูกเล่นของโคลง สัมผัสอักษรระหว่างวรรค หากลงท้ายจัตวาได้ก็ไพเราะยิ่ง
- คัคนานต์ท้องฟ้า
- ขณะแต่ง อาจจะเปิดพจนนานุกรมไว้ http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp
- เราจะสามารถตรวจคำได้ค่ะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ปกติของจิตนั้น สดใส
แต่ที่แปรเปลี่ยนไป วุ่นว้า
เพราะกิเลสครองใจ สิงสู่
ดีอยู่ยังกลับบ้า กิเลสนั้นครอบงำ
ปภสฺสรมิทํ จิตฺตํ ปกติจิตนั้นปภัสสร มีรัศมีเหมือนจันทร์เจ้า แต่ที่เศร้าหมองไปเพราะกิเลสที่จรมา คนเราก็มีกิเลสกันทุกคน โดยเฉพาะกิเลสที่เห็นได้ชัด คือโลภะ โทสะ โมหะ เมื่อรู้ว่ามีแล้วจะมีสติรู้เท่าทันมันมากแค่ไหน...
กิเลส กัดกร่อนเนื้อ หมองศรี
โลภะ ขาดปรานี แบ่งให้
โทสะ ตัดไมตรี เพียงชั่ว ขณะแฮ
โมหะ คือเขลาไซร้ โซ่คล้องจากฌาณ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
กิเลสเป็นเหตุให้ หม่นหมอง
อย่าปล่อยให้ครอบครอง จิตได้
จักก่อทุกข์ให้เนืองนอง เกินกล่าว
รู้เท่าทันกิเลสไซร้ จักได้นอนสบาย
คุณครูช่วยแนะนำหน่อย แต่งว่าไงดีจึงจะเพราะ
รักก็รักหลากล้น เหลือหลาย
กลัวกิเลสมากมาย ขุ่นข้อง
อยากพ้นจากงมงาย ถวิลแม่ นางนา
หลงเสน่ห์ยังเรียกร้อง เกลือกกลั้วตลอดกาล
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
คุณครูทำอย่างไรจึงจะนำข้อความที่เขียนให้มาวางอยู่ตรงกลางมีวรรคตอนที่สวยงามได้ เวลาพิมพ์ก็เคาะตามที่คุณครูบอกอยู่นะ แต่เวลาที่บันทึก กลับเป็นอย่างที่เห็น และขอพรคุณครูอย่างนึงว่า ในการร่วมแสดงความคิดเห็นในห้อง โคลงสี่สุภาพ โปรดรู้ว่ารักนี้ อย่าได้ทำขั้นตอนการส่งอะไรให้ซับช้อนนัก เรื่องรหัสก็ดี เรื่องอีเมลก็ดี เพราะอาตมาไม่ค่อยชัดเจนในเรื่องนี้เท่าไร และบางห้องก็เข้าไปดูแล้ว คิดจะแสดงความเห็น เต่ห็นเขาบอกว่าต้องบันทึกการเข้าห้องก่อนอะไรทำนองนี้ ห้องนี้ง่ายหน่อย เขียนเพียงชื่อ แล้วบันทึกก็เป็นอันจบ..
พี่ครูภาทิพ
- ไปชมภาพสวยๆของเหล่าเยาวชนมาแล้ว ไม่เบาเลยท่าแต่ละคน...นั่น
- พี่ครู
- สิ่งนี้คืออะไร ช่วยตอบทีกำลังสอนการบ้างลูกดิ่งค่ะ
บันทึกนี้ไหง ไปเกี่ยวพันกับเรื่องส้วมล่ะ
ตัวปั๊ม ค่ะ http://www.toilet.zateers.com/
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
แม้จะเป็นพระหนุ่มอายุเพิ่ง 25 ก็จริง แต่ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องเทคโนโลยี บวชมาตั้งแต่เล็ก จนบัดนี้ ร่ำเรียนมาแต่ทางธรรม จนได้เป็นมหาเปรียญ รู้เรื่องบาลีดีระดับนึง ต้องขออภัยด้วยที่ขอความกรุณาไว้แบบนั้น
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
แม้จะเป็นพระหนุ่มอายุเพิ่ง 25 ก็จริง แต่ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องเทคโนโลยี บวชมาตั้งแต่เล็ก จนบัดนี้ ร่ำเรียนมาแต่ทางธรรม จนได้เป็นมหาเปรียญ รู้เรื่องบาลีดีระดับนึง ต้องขออภัยด้วยที่ขอความกรุณาไว้แบบนั้น
พี่ใช้คำค้นในgoogle ว่า "เมื่อส้วมตัน มีปัญหา" ก็จะพบสิ่งที่การ
พี่กูช่วยได้ดีจริง ๆ "ลูกยางปั๊ม"
- การจัดข้อความ
- หากพิมพ์ข้อความในกรอบของบันทึกนี้
- ใช้แป้นเคาะเป็นตัวเลื่อนอักษร ต้องการเลื่อนไปยังตำแหน่งใดก็เคาะไปเรื่อยๆ หากต้องการเว้นวรรคก็เช่นเดียวกัน คือ เคาะแป้นเคาะเพื่อเลื่อน
- เมื่อต้องการเว้นระยะห่างระหว่างบรรทัด ก็ใช้ enter
- ลองผิดลองถูกประเดี๋ยวก็เป็นเองค่ะ
- ผิดเป็นครู ไม่เคยเป็นอาชีพอื่นเลย อิอิ
ขอบพระคุณยิ่งค่ะพี่ครูภาทิพ การบ้านลูกดิ่งเรียบร้อยแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะ ท่าน ผศ.โสภณ
 |
รักที่รักหลากล้น เหลือหลาย
รักที่งดงามกาย ก่อนนั้น
เพียงผิวผ่องนวลหาย ห่อนกอด นวลนา
หนอนเน่าชอนไชครั้น แค่ข้างฤๅเห็น
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
อายุก็เคลื่อนคล้อย เลยไป
พาพัดสู่มรณภัย ไม่เว้น
หลงลืมบ่งบอกนัย เราแก่ แล้วนา
มิอาจหลบหลีกเล้น ฝากให้พิจารณา
ลืมไปปีใหม่แล้ว ตอนนี้อายุ 26 เมื่อกี้บอกยี่สิบห้า เดี๋ยวจะเป็นพูดเท็จไป
ขอตอบที่เดียวกันนะคะ
|
กิเลสเป็นเหตุให้ หม่นหมอง
อย่าปล่อยให้ครอบครอง จิตได้
จักก่อทุกข์ให้เนืองนอง เกินกล่าว เนืองนอง ใช้กับ น้ำ ค่ะ
รู้เท่าทันกิเลสไซร้ จักได้นอนสบาย
คุณครูช่วยแนะนำหน่อย แต่งว่าไงดีจึงจะเพราะ
แต่งดีแล้วค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป พรสวรรค์+ฝึกฝนค่ะ
คุณครูทำอย่างไรจึงจะนำข้อความที่เขียนให้มาวางอยู่ตรงกลางมีวรรคตอนที่สวยงามได้ เวลาพิมพ์ก็เคาะตามที่คุณครูบอกอยู่นะ แต่เวลาที่บันทึก กลับเป็นอย่างที่เห็น และขอพรคุณครูอย่างนึงว่า ในการร่วมแสดงความคิดเห็นในห้อง โคลงสี่สุภาพ โปรดรู้ว่ารักนี้ อย่าได้ทำขั้นตอนการส่งอะไรให้ซับช้อนนัก เรื่องรหัสก็ดี เรื่องอีเมลก็ดี เพราะอาตมาไม่ค่อยชัดเจนในเรื่องนี้เท่าไร และบางห้องก็เข้าไปดูแล้ว คิดจะแสดงความเห็น เต่ห็นเขาบอกว่าต้องบันทึกการเข้าห้องก่อนอะไรทำนองนี้ ห้องนี้ง่ายหน่อย เขียนเพียงชื่อ แล้วบันทึกก็เป็นอันจบ..
- เหตุที่บางบันทึกต้องป้องกันคนที่ไม่ใช่สมาชิกมาเขียนเพราะ ถูกรบกวนจากพวกโรคจิต มาเขียนอะไรที่รบกวนจิตใจ มีบางบันทึกที่ยังเปิดให้ผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกมาลงข้อความได้
- ครูภาทิพมีบันทึกเป็นร้อยบันทึกเมื่อถูกรบกวน ตามแก้ยุ่งยาก ประกอบกับช่วงหลังเขาไม่ให้สิทธิลบ ต้องแจ้งเขาก็เลยต้อง ใช้การคุมให้บันทึกได้เฉพาะสมาชิกค่ะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ความรู้ครูฝากไว้ เป็นพยาน
บอกบ่งว่าเกิดนาน แน่แล้ว
อายุนับประมาณ คงจะ มากนา
ที่สุดยังไม่แคล้ว แก่เถ้าชรากาล
คุณครูอายุประมาณ ห้าสิบได้มั้ยครับ ใช้คำว่า เถ้า ได้นะครับ ยักเยื้อง ไม่เป็นไรนะครับ ขอให้คุณครูสุขภาพแข็งแรง มีกำลังกาย กำลังสติปัญญาให้ความรู้เป็นวิทยาทานต่อไป
- มีหลายบันทึกที่เปิดไว้ คิดว่าพระคุณเจ้าน่าจะมีความรู้ถ่ายทอดได้ดีกว่าครูภาทิพ
- ลองฝากผลงานไว้นะคะ
"วิสาขปุรณมีบูชา " http://gotoknow.org/blog/tip-poem/182792
มาฆบูชา http://gotoknow.org/blog/tip-poem/166295
อาสาฬหบูรณมีบูชา http://gotoknow.org/blog/tip-poem/194500
เข้าพรรษา http://gotoknow.org/blog/tip-poem/194563
http://gotoknow.org/blog/tip-poem/273761
มาฆมาส มาฆคราส http://gotoknow.org/blog/tip-poem/240819
ความรู้ครูฝากไว้ เตรียมการ
วันที่หมดวิญญาณ อยู่ได้
กายดับแต่ผลงาน งามงอก เงยนา
ครูแก่แลเจ็บไข้ เข็ดคู้สารพัน
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
วันนี้ก็ขอบคุณ คุณครูมากครับ ที่ให้คำแนะนำดีๆมากมาย จะพยายามฝึกฝนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะดี เพื่อที่จะได้ใช้ความรู้ในเรื่องนี้ แต่งเรื่องธรรมะดูบ้าง ที่แต่งมาชอบใจโคลงบทนี้มาก
อายุก็เคลื่อนคล้อย เลยไป
พาพัดสู่มรณภัย ไป่เว้น
หลงลืมบ่งบอกนัย เราแก่ แล้วนา
มิอาจหลบหลีกเล้น ฝากให้พิจารณา
แก้ใหม่ จากไม่ เป็น ไป่ โคลงของคุณครูแต่ละโคลงไพเราะมาก มีความหมายในตัว เมื่ออายุ 25 ปี คนก็ว่า เบญจเพสๆ ก็ยี่สิบห้านั่นเอง มาจากศัพท์ว่า ปญฺจวีส แปลว่า 25 นำมาแล้วเปลี่ยนแปลงรูปและเสียง จาก ปญฺจ เป็น เบญจ วีส รัสสะ อี เป็น อิ เอา อิ เป็น เอ สำเร็จรูป เป็น เพส บางทีคำนี้ก็ยังใช้ลักลั่นกันอยู่ในส่วนของผู้ที่ไม่เข้าใจ เขียนเป็นเพศก็มีให้เห็นอยู่ดาดดื่น
หากสะดวก ที่นี่ก็สามารถนำเสนอผลงานแง่คิดทางธรรมได้ เช่นกันค่ะ
http://gotoknow.org/blog/mongkol38
คิดว่าท่าน ผศ.ก็น่าจะบวชเรียนนานเช่นกัน
ครูภาทิพยินดีมากที่พระคุณเจ้านำความรู้เรื่องภาษาบาลีมาเผยแพร่ ขอขอบพระคุณเช่นกัน
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
๏ เชิญชวนปฏิบัติด้วย กตัญญู
พุทธธรรมค้ำชู โลกไว้
สืบสานวิสาขปุ- รมณี บูชา
เสริมส่งพุทธศาสน์ให้ ห่มหล้าเย็นเสมอ ๚
วิสาขปุรณมี ครับคุณครู หรือ วิศาขปุรณมี เขียนได้ทั้งแบบบาลี และสันสฤตครับ
- ๕๕๕ คงจะไม่ชินกับคำ เพราะหัวเรื่องก็เขียนถูกนี่นา
- จะเข้าไปแก้ไขค่ะ
บทนี้แต่งได้ดีจริง ๆ ค่ะ อาจจะปรับแก้ในบางส่วน
อายุก็เคลื่อนคล้อย เลยไป
พาพัดสู่มรณภัย ไป่เว้น
หลงลืมบ่งบอกนัย เราแก่ แล้วนา
มิอาจหลบหลีกเล้น ฝากให้พิจารณา
มิอาจหลบหลีกเล้น ฝากให้พิจารณา
เร้น = ซ่อน ปิดบัง
หรือจะใช้โทโทษ
มิอาจหลบหลีกเหล้น ฝากให้พิจารณา
เหล้น = เล่น
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
หลีกเร้น ก็นึกอยู่ มันทำไมไม่คุ้นตา ขอขอบคุณครับ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ไปเขียนว่าหลีกเล้น อายคุณครูเลยงานนี้ อาตมาก็ว่าแต่คนอื่นเขียนผิด สมดังสุภาษิตอีสานบทนึงว่า
"ติแต่เขาคนฮ้ายภายโตบ่เตื้องต่อ ติแต่คออึงเผ้า คอเจ้าผัดแห่งจน"
ที่จริงไม่คิดว่าคุณครูจะเขียนผิด หรอกคำว่า วิสาขปุรณมี แต่คิดว่าเวลาพิมพ์มันอาจคลาดเคลื่อนไป เพราะต้องรีบทำ รีบแต่ง เลยลืมตรวจทานอีกครั้งก่อนบันทึก แต่คำว่า เร้น เล้น ยอมรับว่า เขียนผิดจริงๆครับ
- ครูภาทิพเขียนผิดบ่อยค่ะ เมื่อไม่แน่ใจก็จะพิมพ์ในเวิร์ด และข้างตัวจะมี
พจนานุกรมเล่มใหญ่ไว้คอยตรวจสอบค่ะ
- ครูภาทิพ เขียนบันทึกทางธรรมในบันทึกของผู้อื่นหลายบทค่ะ
นี่เป็นการเขียนสรุปความจากการอ่าน
http://gotoknow.org/blog/ruamrosbotkawi/418300#2319209
เพียงธรรมยังแบ่งชั้น แยกชน
นึกว่าฐานะคน เท่านั้น
หนากิเลสครอบตน ตามติด
คือปุถุชนชั้น เฉกนี้เรียมเอง
ปุถุชนกิเลศล้น เหลือหลาย
สาธุชนศีลกราย เกาะบ้าง
กัลยาณชนหมาย ฌาณเกิด
อริยชนสร้าง หลุดพ้นอุปาทาน
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
เกิดแก่แลชรา พรั่งพร้อม
พยาธิมรณา ตามติด ตนแฮ
บุญบาปตามห้อมล้อม ส่งให้ชั่วดี
เกิดแก่เจ็บตาย ก็เป็นสิ่งธรรมดา ก็ธรรมดานี่แล ที่ทำให้โกณฑัญญะพราหมณ์ ได้ดวงตาเห็นธรรมเป็นพระโสดาบัน หรือที่เรียกกันว่า ธรรมจักษุ คำว่าธรรมจักษุนี้ ก็น่าจะหมายถึง เข้าใจในเรื่องราวของธรรมชาติ คือเกิดขึ้นแล้วจะต้องดับไป เพราะพิจารณาตามพระบาลีบทนี้ว่า
ยํ กิญจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมํ
"สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งปวงย่อมมีความดับไปเป็นธรรมดา" ที่ว่าเข้าใจเรื่องราวของธรรมชาติแล้วได้ดวงตาเห็นธรรมนี้ คงจะหมายถึงเกิดความเห็นแจ้งด้วยญาณ แทงทะลุเข้าไปในความรู้สึก ไม่ใช่เห็นในระดับทิฎฐิ เห็นแจ้งกับเห็นในระดับทิฏฐิ นี้ก็ต่างกัน เหมือนกันกับทำอย่างไรจึงจะรู้ว่าพ่อแม่รัก ลูกๆก็ตอบว่าดูจากการแสดงของพ่อแม่ นั่นก็ถูก แต่ไม่ใช้ความรู้แจ้งเรื่องความรักของพ่อแม่ ต่อเมื่อใดมีครอบครัวมีลูกแล้ว ความรู้สึก เป็นห่วงลูกก็เกิดขึ้น นั่นแลชื่อว่า เห็นแจ้ง เรื่องเห็นแจ้งความรักของพ่อแม่นี้ ท่านอาจารย์ รศ.อุดม พิริยะสิงห์ ท่านสอนเอาไว้ ตั้งแต่เรียนรัฐศาสตร์เมื่อสี่ห้าปีที่แล้ว ก็เลยเอาความคิดนี้มาพิจารณาเรื่องธรรมดา ก็คงไปกันได้ จึงเขียนยกย่องท่านไว้ในที่นี้ด้วย.
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
เผลออีกแล้ว แก่แล้วยังมาชราอีก แก่ซ้ำซ้อนจริงๆ อายุเท่านี้ความหลงลืมก็ไม่เว้น หลงลืมธรรมดานี่ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่หลงลืมด้วยอำนาจโมหะ นี่สิไม่ดี มีแนวคิดอย่างไรครับคุณครูจึงจะแต่งได้ไพราะ
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
มี บุญบุญส่งให้ ใจสบาย
บุญ มากทุกข์สลาบ หมดสิ้น
มาก บุญสื่อความหมาย สุค-ตินา
ดี ชั่วงูแลบลิ้น อย่าได้หมิ่นบุญ
แก้ใหม่ครับ...
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
มีชาติแลชรา พรั่งพร้อม
พยาธิมรณา ตามติด ตนแฮ
บุญบาปตามห้อมล้อม ส่งให้ชั่วดี
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
เกิดแก่แลชรา พรั่งพร้อม (เรียกว่ากลอนพาไป)
พยาธิมรณา ตามติด ตนแฮ
บุญบาปตามห้อมล้อม ส่งให้ชั่วดี
ส่วนบาทอื่น ๆ ก็ดีแล้วค่ะ
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
เกิดแก่เจ็บตามมา มั่นแท้
พยาธิมรณา ตามติด เสมอนอ
ธรรมชาติพามนุษย์แพ้ พ่ายด้วยธรรมดา
การตั้งกระทู้จะนิยมตั้ง เป็นคำคล้องจอง เช่น บุญมีกรรมบัง หรือไม่ก็นำสำนวนสุภาษิตมาตั้งค่ะ
มี บุญบุญส่งให้ ใจสบาย
บุญ มากทุกข์สลาย หมดสิ้น
มาก บุญสื่อความหมาย สุค-ตินา
ดี ชั่วงูแลบลิ้น อย่าได้หมิ่นบุญ
ไม่เข้าใจความหมาย ชั่วงูแลบลิ้น
ทำดีมีบุญ
ทำ บุญตุนเก็บสร้าง สะสม
ดี กว่าเก็บบาปถม ทบไว้
มี ปิติหลุดตรม ตรอมจิต
บุญ ส่งหนุนนำใกล้ ก่อเกื้อนิพพาน
สม วาดหวังวางไว้ เรียนโคลง
หญิง ทึ่งเลือกคำโยง อย่างยอด
อุ้ม โอบอิ่มจรรโลง ใจยิ่ง พี่จ๋า
บุญ ต่อเติมตลอด ดั่งตั้ง ตารอ
................ช่วยทีพี่จ๋า..................
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากครับ แต่ก็ยังซ้ำอยู่นะครับ
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
เกิดแก่เจ็บตามมา มั่นแท้
พยาธิมรณา ตามติด เสมอนอ
ธรรมชาติพามนุษย์แพ้ พ่ายด้วยธรรมดา
พยาธิ ก็แปลว่า เจ็บไข้ สิ่งที่มาเบียดเบียนครับ แบบนี่พอได้มั้ยครับ
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
กำเนิดแลชรา มั่นแท้
พยาธิมรณา ตามติด เสมอนอ
ธรรมชาติพามนุษย์แพ้ พ่ายด้วยธรรมดา
กำเนิด กำเหนิด คำไหนถูกครับ ที่ว่า ดีชั่วงูแลบลิ้น หมายถึง ดีแม้เพียงเล็กน้อยก็ให้ผลครับ ดังพระบาลีว่า
มาวมญฺเญถ ปุญฺญสฺส น มตฺตํ อาคมิสฺสติ
อุทพินฺทุนิปาเตน อุทกุมโภปิ ปูรติ
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ โถกํปิ อาจินํ (1คาถา และอีก 2 บาท รูปแบบคำประพันธ์ในบาลี เรียกว่าคาถาครับ 8 พยางค์ เป็นหนึ่งบาท 4 บาท เป็นหนึ่งคาถา)คำแปล แปลว่า
คนไม่ควรดูหมิ่นต่อบุญ ว่าบุญมีประมาณน้อย จักไม่ให้ผล แม้หม้อน้ำ ย่อมเต็มไปด้วยหยาดน้ำที่ตก ผู้มีปัญญาสั่งสมบุญอยู่ แม้ทีละน้อย ๆ ย่อมเต็มได้ด้วยบุญ ครับ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ วัดสัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯสมัยท่านเป็น พระราชกวี พศ.2513 อาตมาบังเอิญได้อ่านในกระดาษบันทึกของท่านที่พับเอาไว้ในหนังสือเก่าๆเล่มนึงท่านเขียนไว้ว่า
อย่าดูหมิ่นบุญกรรมจำนวนน้อย
จักไม่ต้อยตามต้องสนองผล
แม้ตุ่มน้ำเปิดหงายรับสายชล
ยังเต็มล้นด้วยอุทกที่ตกลง
ซึ่งก็ต้องตามบาลีข้างต้นนี้เลยครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับ คุณครูมีอะไรก็แนะนำได้เลย อาตมาชอบคำแนะนำดี เพราะพุทธเจ้าตรัสว่า
นิธีนํว ปวตฺตารํ ยํ ปสฺเส วชฺชทสฺสินํ
นิคฺคยฺหวาทึ เมธาวึ ตาทิสํ ปณฺฑิตํ ภเช
ตาทิสํ ภชมานสฺส เสยฺโย โหติ น ปาปิโย
แปลว่า บุคคลพึงเห็นบัณฑิตใด ที่มีปญฺญากล่าวว่าข่มขี่ชี้โทษให้เห็น เหมือนคนที่บอกขุมทรัพย์ให้ฉะนั้น ควรคบบัณฑิตเช่นนั้นไว้ เพราะเมื่อคบบัณฑิตเช่นนั้นอยู่ ย่อมมีแต่คุณหาโทษมิได้. ที่พิมพ์บาลีมานี้ก็เพื่อให้เกิดความสมบูรณ์พร้อมทางวิชาการครับ.
 |
สม วาดหวังวางไว้ เรียนโคลง
หญิง ทึ่งเลือกคำโยง อย่างยอด (ต้องเป็นคำโทคือมีรูปวรรณยุกต์โท)
อุ้ม โอบอิ่มจรรโลง ใจยิ่ง พี่จ๋า (คำสร้อยคำรับต่อความจากสุดท้าย ใจยิ่ง พี่เฮย
บุญ ต่อเติมตลอด ดั่งตั้งตารอ ตลอด ต้องใช้คำรูปโท
สม จิตคิดวาดไว้ เรียนโคลง
หญิง จึ่งเลือกคำโยง อย่างนี้
อุ้ม โอบเพื่อจรรโลง ใจอิ่ม เอมแฮ
บุญ ต่อเติมเสริมชี้ ช่วยสร้างสืบสาน
เรียน ตัวต่อตัว คำต่อคำ เลยนะคะพี่ครูปลื้มใจจัง ....ในความกรุณา
✿อุ้มบุญ✿ นำคำโคลงมาคารวะครูอีกครั้งโปรดชี้แนะ
สม วาดหวังวางไว้ เรียนธรรม
หญิง นิ่งน้อมรับคำ ครูเอื้อน
อุ้ม ไว้ดั่งใจจำ จดจ่อ
บุญ ต่อตั้งตามเตือน ตนดั่ง ดลใจ
.........................................
บทนี้สมบูรณ์แล้วค่ะ
ชีวิตตกอยู่ใต้ ธรรมดา
กำเนิดแลชรา มั่นแท้
พยาธิมรณา ตามติด เสมอนอ
ธรรมชาติพามนุษย์แพ้ พ่ายด้วยธรรมดา
ขอบพระคุณสำหรับความรู้ใหม่
- ๘ พยางค์ ๑ บาท
- ๔ บาท ๑ คาถา
- ถ้า พันคาถา ?
อาปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส โถกํ โถกํปิ อาจินํ (1คาถา และอีก 2 บาท รูปแบบคำประพันธ์ในบาลี เรียกว่าคาถาครับ 8 พยางค์ เป็นหนึ่งบาท 4 บาท เป็นหนึ่งคาถา)คำแปล แปลว่า
คนไม่ควรดูหมิ่นต่อบุญ ว่าบุญมีประมาณน้อย จักไม่ให้ผล แม้หม้อน้ำ ย่อมเต็มไปด้วยหยาดน้ำที่ตก ผู้มีปัญญาสั่งสมบุญอยู่ แม้ทีละน้อย ๆ ย่อมเต็มได้ด้วยบุญ
ทำบุญเพียงแต่น้อย สะสม
บุญย่อมพาทับถม ท่วมท้น
เฉกฝนเปาะแปะพรม ลงบาตร พระนา
เลยล่วงพาเต็มล้น หลากให้เห็นนอง
(ครูภาทิพไม่ใช้หม้อตามต้นความเพราะไม่ชอบใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ในตำแหน่งที่ไม่กำหนดคำเอก คำโทจึงใช้บาตร แทน)
สม วาดหวังวางไว้ เรียนธรรม
หญิง นิ่งน้อมรับคำ ครูเอื้อน
อุ้ม ไว้ดั่งใจจำ จดจ่อ
บุญ ต่อตั้งตามเตือน ตนดั่งดลใจ
เตือน ผิดเพราะ?
ตนดั่งดลใจ ต้องเขียนติดกัน
ข้อบังคับของโคลงสี่สุภาพ (สังเกตจากแผนผัง)
๑. บทหนึ่งมี ๔ บรรทัด
๒. วรรคหน้าของทุกบรรทัด มี ๕ พยางค์ วรรคหลังของบรรทัดที่ ๑ - ๓ มี ๒ พยางค์
บรรทัดที่ ๔ มี ๔ พยางค์ สามารถท่องจำนวนพยางค์ได้ดังนี้
ห้า -สอง (สร้อย ๒ พยางค์ มักลงท้ายด้วย นา แฮ เฮย เพื่อรับคำ ต่อคำ เชื่อมคำ )
ห้า- สอง
ห้า - สอง (สร้อย ๒ พยางค์ มักลงท้ายด้วย นา แฮ เฮย เพื่อรับคำ ต่อคำ เชื่อมคำ )
ห้า - สี่ (หากจะให้เกิดความไพเราะในการอ่านนิยมลงเสียงจัตวา)
๓. มีตำแหน่งสัมผัสตามเส้นโยง
๔. บังคับรูปวรรณยุกต์ เอก ๗ โท ๔ ตามตำแหน่งในแผนผัง
|
หลักการจำตำแหน่งวรรณยุกต์ แบบฉบับลุงอ่ำ
|
๕. กรณีที่ไม่สามารถหาพยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์ตามต้องการได้ให้ใช้
เอกโทษ และโทโทษ เอกโทษ และโทโทษ คืออะไร?
|
คำเอกคำโท หมายถึงพยางค์ที่บังคับด้วยรูปวรรณยุกต์เอก และรูปวรรณยุต์โท กำกับ อยู่ในคำนั้น โดยมีลักษณะบังคับไว้ดังนี้ |
|
|
คำเอก ได้แก่ พยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์เอกบังคับ เช่น ล่า เก่า ก่อน น่า ว่าย ไม่ ฯลฯ และให้รวมถึงคำตายทั้งหมดไม่ว่าจะมีเสียงวรรณยุกต์ใดก็ตาม เช่น ปะ พบ รึ ขัด ชิด (ในโคลงและร่ายใช้ คำตาย แทนคำเอกได้)
|
|
|
คำโท ได้แก่ พยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์โทบังคับ ไม่ว่าจะเป็นเสียงวรรณยุกต์ใดก็ตาม เช่น ข้า ล้ม เศร้า ค้าน |
|
คำเอก คำโท ใช้ในการแต่งคำประพันธ์ประเภท "โคลง" และ "ร่าย"และถือว่าเป็นข้อ บังคับของฉันทลักษณ์ที่สำคัญมาก ถึงกับยอมให้เอาคำที่ไม่เคยใช้รูปเอก รูปโท แปลงมาใช้ เอก และ โท ได้ เช่น เล่น นำมาเขียนใช้เป็น เหล้น ได้ เรียกว่า "โทโทษ" ห้าม ข้อน นำมาเขียนเป็น ฮ่าม ค่อน เรียกว่า "เอกโทษ" เอกโทษและโทโทษ นำมาใช้แก้ปัญหาได้ แต่ในปัจจุบันไม่นิยมใช้เอกโทษและโทโทษ |
- ด้วยความกรุณาอย่างเหลือล้น....
- ✿อุ้มบุญ✿ ขอนำคำโคลงที่พี่ครูแก้ไขให้ไปเก็บไว้ในบันทึกนะคะ
- สงสัย ✿อุ้มบุญ✿ต้องกลับไปเรียนป.๔ใหม่แล้วหล่ะค่ะเรื่องคำเป็นคำตาย อีกทั้ง วรรณยุกต์
- ....เฮ้ย...ยาหม่องอยู่หนใดพี่จ๋า........
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
ดีแล้วครับ พันคาถา เหรอ จะเป็นกี่บาทคำถามนี้ดีมาก เหมือนกับคำถามตอนที่อาตมาไปสอนพุทธศาสนา นักศึกษาฆราวาส ภาคสบทบ รัฐศาสตร์ มมร. ตอนนั้นอธิบายเรื่อง ว่าพระพุทธเจ้าบรรลุวิชชาสามในคืนวันวิสาขะ ยามต้น ปฐมยาม ทรงบรรลุ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ทรงระลึกชาติหนหลังได้ นักศึกษาถามว่า พระอาจารย์แล้วพระพุทธเจ้าระลึกชาติได้กี่ชาติหละ อาตมาตอนนั้นก็ตั้งตัวไม่ทัน ก็เลยหัวเราะ ก็เลยนึกได้ว่า พระโพธิสัตว์ บำเพ็ญบารมีมา สี่อสงไขย แสนมหากัปป์ (กัปป์ถูกมั้ยครับ) ก็เลยตอบว่า กัปป์นึง ร้อยยี่สิบปี ถ้าแสนมหากัปป์จะเป็นกี่ปีหละ ก็หัวเราะกัน แต่พันคาถาที่คุณครูถาม ก็เคยผ่านตาอยู่ในหนึงสือเล่มนึงแต่ก่อนคุณครูจะถามก็เคยหาอยู่หลายครั้งครับ แต่หายังไงก้หาไม่เจอ อาตมามีหนังสือมาก ชอบอ่าน ชอบสะสม ก็เลยไม่รู้อยู่ตู้ไหน แต่จะพยายามหามาให้ได้ เพราะจะได้เป็นความรู้เช่นกัน โคลงของคุณครูบทนี้ก็ดีมากครับ จะเป็น บาตร หรือ หม้อ ก็ได้ เหมือนกันโดยอรรถต่างกันโดยพยัญชนะครับ ไพเราะมากครับ
นิธีนํว ปวตฺตารํ ยํ ปสฺเส วชฺชทสฺสินํ
นิคฺคยฺหวาทึ เมธาวึ ตาทิสํ ปณฺฑิตํ ภเช
ตาทิสํ ภชมานสฺส เสยฺโย โหติ น ปาปิโย
แปลว่า บุคคลพึงเห็นบัณฑิตใด ที่มีปญฺญากล่าวว่าข่มขี่ชี้โทษให้เห็น เหมือนคนที่บอกขุมทรัพย์ให้ฉะนั้น ควรคบบัณฑิตเช่นนั้นไว้ เพราะเมื่อคบบัณฑิตเช่นนั้นอยู่ ย่อมมีแต่คุณหาโทษมิได้
ชนใดกดขี่ชี้ โทษทัณฑ์ นะพ่อ
เขาย่อมจริงใจครัน ต่อเจ้า
คือบัณฑิตเลิศปัญ- ญายิ่ง ยอดนา
ควรคบคลุกคลีเข้า คู่ไว้สนิทสนม
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
เหมือนกันโดยอรรถต่างกันโดยพยัญชนะ เป็นสำนวนแปลหนังสือบาลี คล้ายๆกับคำไวพจน์ในภาษาไทยครับ
จำอะไรได้อีกอย่าง ตอนที่ไปอบรมครูสอนบาลีที่วัดปาน้ำ ภาษีเจริญ เมื่อสองสามปีที่แล้ว ท่านอาจารย์พระมหามนตรี ขนฺติสาโร ป.ธ ๙ ท่านเป็นวิทยากรอบรม เรื่องการสอนบาลี มีกลอนนึงที่แปลกและไพเราะดีที่ท่านแต่ง จึงขอนำมาลงในที่นี้ ตามที่จำได้
ถี รมติ ปุ ขุ รมติ ธํ
หึ รมติ ปํ หํ รรมติ โป
แปลว่า สตรีมีจิตหมายในบุรุษ ภิกษุขูดกิเลสหมดจิตสดใส
กระบือชอบโคลนตมหล่มปลักควาย หงส์มุ่งไปสระบัวกลั้วชลธาร
ที่จริง ถี ก็มาจากศัพท์ ว่า อิตฺถี -ผู้หญิง รมติ- ย่อมยินดี ปุ-ปุริโส-ผู้ชาย หึ-มหึโส-ควาย ปํ-ปงฺก หรือ ปงฺเก เปลือกตม,โคลน, หํ-หํโส-หงส์ โป-โปกฺขรณิยํ-สระโบกขรณี (คำว่าบงกช ก็เช่นกัน เขาแปลกันว่า บัว มาจากศัพท์ว่า ปงฺก-เปลือกตม และ ช-เกิด นำมาแล้วเปลี่ยนแปลงรูปและเสียง สำเร็จรูปเป็น บงกช แปลตามศัพท์เดิมว่า สิ่งที่อาศัยน้ำและโคลนตมจึงเกิดขึ้นมาได้ ดังบาลีว่า อุปลํ ว ยถา อุทเก ) ได้พูดแล้วก็เลยพูดมาก ต้องขออภัยคุณครูด้วย
|
อย่ากังวลค่ะ แต่งเล่นไปเรื่อย ๆ มันจะพัฒนาไปเอง มีปัญหาคลิกไปที่นี่>>
ถี รมติ ปุ ขุ รมติ ธํ
หึ รมติ ปํ หํ รมติ โป
สตรีมีจิตหมายในบุรุษ ภิกษุขูดกิเลสหมดจิตสดใส
กระบือชอบโคลนตมหล่มปลักควาย หงส์มุ่งไปสระบัวกลั้วชลธาร
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
วันนี้ก็ได้อะไรมากมาย ขอรบกวนคุณครูแต่เพียงเท่านี้ครับ (เอวํ โหตุ ขอสิ่งที่คุณครูปราถนาจงสำเร็จเทอญ.)
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ
วันนี้ก็ได้อะไรมากมาย ขอรบกวนคุณครูแต่เพียงเท่านี้ครับ (เอวํ โหตุ ขอสิ่งที่คุณครูปราถนาจงสำเร็จเทอญ.)ลืม คำว่า ธํ มาจาก ธํสินา หรือ ธํส แปลว่า กำจัด (กิเลส)คำนี้ ก็เคยคิดเหมือนกันว่า สมาธิ ที่เราแปลกันว่า ความตั้งมั่นแห่งจิต มาจากศัพท์เดิมว่าอะไร ปรึกษากันกับอาจารย์สุเชษฐ์ ชัยประภากร อาจารย์ ผู้สอนบาลีให้อาตมานี่แหละ ว่า สมาธิ มาจากศัพท์อะไร จะเป็น สม- อาธิ หรือ สํ อุปสรรค บท หน้า และก็ ธํส ธาตุ ในการกำจัด ก็ยังไม่ได้มติที่แน่นอน.
สตรีมีจิตหมายในบุรุษ ภิกษุขูดกิเลสหมดจิตสดใส
กระบือชอบโคลนตมหล่มปลักควาย หงส์มุ่งไปสระบัวกลั้วชลธาร
ถ้าในตำราการแต่งกลอน ใส กับ ควาย ไม่ใช่คำที่สัมผัสกัน
ใส เกิดจาก ส+อะ+ย ควาย คว+า+ ย
แต่กลอนชาวบ้าน หรือกลอนโบราณ มักใช้สัมผัสกัน
และเราก็ไม่ควรไปแสดงความรู้คัดค้าน เอาแต่ใจความที่เขาสื่อก็พอค่ะ
ถี รมติ ปุ ขุ รมติ ธํ
หึ รมติ ปํ หํ รรมติ โป
แปลว่า สตรีมีจิตหมายในบุรุษ
ภิกษุขูดกิเลสหมดจิตสดใส
กระบือชอบโคลนตมหล่มปลักควาย
หงส์มุ่งไปสระบัวกลั้วชลธาร
สตรีหวังชื่นชู้ ชมชาย
ภิกษุพรหมจรรย์หมาย หลุดพ้น
โคลนตมปลักเหมาะควาย คลุกแช่ ตัวนา
หงส์ย่อมเหินเหาะด้น แห่งห้วงชลาศัย
ครูภาทิพ เปิดบันทึกใหม่ที่นี่ค่ะ>>