"ตอนเช้าที่อึดอัด" เมื่อเช้านี้ (21 ก.ค.49) ผมออกจากบ้านอำเภอวารินชำราบ 07.30 น.เพื่อไปทำงานที่ ม.อุบลฯ พอออกจากบ้านขึ้นถนนสายหลักก็พบว่ารถติดยาวเหยียด และพอจะมาเติมน้ำมันต้องเข้าคิวค่อนข้างยาวประมาณคันที่4 เห็นจะได้ นี่เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจากภาวะความทันสมัยแท้ๆ ที่พยายามที่จะเลือกสรรเอาแต่ความสะดวกสบายของตนเป็นหลัก(รวมทั้งตนเองด้วย)ไม่ยอมแม้กระทั่งที่จะนั่งรถยนต์สาธารณะเพื่อช่วยกันลดการใช้จ่ายพลังงานของชาติ ตลอดทั้งการรักษาสิ่งแวดล้อม ซึ่งนับวันที่เหลือน้อยลงทุกที และมีราคาที่สูงขึ้นทุกวันเป็นไปตามหลักเศรษฐศาสตร์
“ภาวะน้ำมันแพงเราควรทำอย่างไร” ตัวเราเองคงไม่สามารถที่จะไปกำหนดราคาของน้ำมันได้ แต่ผมเชื่อเหลือเกินครับว่าเราสารมารถที่จะกำหนดปริมาณการใช้ได้ ซึงผมใคร่ขอเสนอทางออกอย่างนี้ครับ
1. หาคนช่วยจ่ายค่าน้ำมัน ในกรณีการไปทำงานสำหรับคนที่ทำงานด้วยกัน หรือทางผ่านหรืออยู่ใกล้กัน ควรไปรถคันเดียวกัน เพื่อจะได้ประหยัดทั้งน้ำมัน และค่าใช้จ่ายได้เป็นอย่างดี
2.พยายามลดการเดินทางที่ไม่จำเป็น กล่าวคือ เราควรหลีกเลี่ยงหรือลดการเดินทาง หากมีความจำเป็นเราควรพิจารณาว่ามีใครบ้างที่เขาจะไปในเส้นทางเดียวกับเรา เพื่อจะไปด้วยกันหรือ พิจารณาดูว่าในเส้นทางที่เราจะไปมีรถยนต์สาธารณะที่ไปถึงโดยสะดวกหรือไม่เพื่อเราจะไม่ได้เอารถยนต์เราไปเอง เพื่อลดปริมาณการใช้น้ำมันเชื้อเและค่าใช้จ่าย
3. รัฐควรจัดให้มีระบบขนส่งมวลชนที่ดีได้มาตรฐานและทั่วถึง เพราะที่ผ่านมารัฐจะดูแลเฉพาะในเมืองหลวง และปริมณทลเท่านั้นส่วนคนต่างจังหวัดก็ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมไม่มีการกับกำดูแลอย่างทั่วถึง มีการบริการที่ไม่ปลอดภัยอีกทั้งถ้าหากขึ้นไปนั่งไม่รู้จะไปถึงที่ทำงานทันหรือไม่ (ไม่ตามกำหนดเวลา)
4. รัฐควรจัดหาพลังงานทดแทน แน่นอนที่สุดครับพลังงานยิ่งใช้ก็ยิ่งเหลือน้อยและในที่สุดก็จะหมด ดังนั้นถึงเวลาแล้วหน่วยงานของรัฐควรเร่งหาและพัฒนาพลังงานขึ้นมาทดแทนอย่างจริงจัง เพื่อเราจะได้มีพลังงานที่ถูกลงและมีใช้ตลอดไป
สำหรับพี่น้องเกษตรกรที่อยู่ตามชนบทนั้นเราสามารถปลูกต้นสบู่ดำเพื่อเก็บเมล็ดพันธุ์มาบีบเอาน้ำมันสำหรับใช้ในรถไถเดินตาม และเครื่องยนต์สูบเดียวทั่วไปโดยไม่ได้ไปปรุงแต่งอะไรเลย ปกติสบู่ดำ 4 กก.จะบีบน้ำมันได้ 1 ลิตรและนอกจากนั้นยังพบว่า เมล็ดยางพาราที่กำลังปลูกกันมากในเขตอีสานเราสามารถนำเมล็ดมาบีบน้ำมันใช้เป็นเชื้อเพลิงได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามในการดำเนินชีวิตให้มีความสุขนั้นเราต้องเดินทางสายกลางนะครับ พยายามยึดหลักตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แล้วเราจะมีความสุข
ขอบคุณครับ
อุทัย อันพิมพ์
ไม่มีความเห็น