โปรแกรมเรียนรู้ผ่านการปฏิบัติเพื่อเสริมศักยภาพจิตอาสา(3)
วันนี้ผู้เขียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ติดค้างบันทึกไว้เลยขอเขียนต่อจากบันทึกนี้นะครับ ตอนเช้าผู้เขียนมาที่ประชุม พี่ครูต้อย พี่มด และเจ้าหน้าที่พร้อมที่จะทำกิจกรรมแล้ว คุณหมอนพ. สิทธิพร ห่อหริตานนท์บรรยายเรื่อง เส้นทางแห่งสุขภาวะที่ดีและยั่งยืน
พี่ครูต้อยเริ่มกิจกรรมสัมพันธ์กายและใจพร้อมกับคุณพัชรี สุวรรณ์และคุณลัดดา ปุกกองโดยแบ่งผู้เข้าร่วมประชุมเป็นสองกลุ่มเพื่อฝึกกิจกรรมสัมพันธ์กายและใจ
เมื่อรวมกันเสร็จก็แจกอุปกรณ์สำหรับทำหอคอย(แผนชีวิตพิชิตเบาหวาน) ให้แต่ละกลุ่มออกแบบหอคอยที่สูงที่สุดและแข็งแรงที่สุด อาม่าพี่มดก็มาร่วมกิจกรรมด้วย คนใส่เสื้อสีน้ำตาลนั่นแหละ คนวางแผนเลย(ฮา) ตอนทดสอบความแข็งแรงพี่มดใช้กระดาษพัด 5 ครั้งไม่ล้ม ผู้เขียนใช้ถาดขนาดใหญ่พัดครั้งเดียว ของบางกลุ่มกระเด็น(ฮา) หลังจากนั้นก็ช่วยกันสรุปกิจกรรมว่าได้เรียนรู้อะไรจากการสร้างหอคอยบ้าง
เมื่อทานข้าววันเสร็จพบว่ามีหลายท่านเข้ามานอนแล้ว (ฮา) เลยยังไม่ได้บอกสักหน่อย คงเกิดการเรียนรู้จากเมื่อวานเลยทำกิจกรรมผ่อนพักตระหนักรู้และนวดคลายเครียด(อ่านจุดประสงค์การดำเนินกิจกรรม ขั้นตอนการดำเนินกิจกรรมและการประเมินกิจกรรม ได้ที่นี่ครับ )
หลังจากนั้นแต่ละกลุ่มก็ไปวัดความดัน ผู้เขียนก็ไปวัดความดันพร้อมกับพี่เภสัชและคณะทำงานทุกๆๆท่าน เพราะ น้อง Dr. Pop จะสอนสมาธิสำหรับการบำบัดโรคตอนบ่าย
ตอน น้อง Dr. Pop สอนผู้เขียนเสียดายไม่ได้ถ่ายภาพไว้เพราะว่า ปฏิบัติกิจกรรมด้วย ผู้เขียนและสมาชิกที่เข้าร่วมกิจกรรมได้เรียนรู้การฝึกสมาธิหลายแบบมาก นอกจากนั้นยังฝึกการกำหนดลมหายใจ การจับชีพจร เสียดายเวลาค่อนข้างน้อย…แต่เมื่อวันความดันครั้งหลังลดลงกว่าครั้งแรกเกือบทุกคนรวมทั้งผู้เขียนด้วย(ผู้เขียนเหลือแต่ความดันทุรังสูง ฮา)
ตอนก่อนจะเลิกกิจกรรมก็มีการเขียนพันธะสัญญากันและรับมอบเป็นที่ระลึกจากการร่วมกิจกรรม หลังจากนั้นก็ถ่ายภาพรวม กิจกรรมนี้เป็นเพียงกิจกรรมเริ่มต้นของการสร้างจิตอาสา ผู้เขียนได้เรียนรู้กิจกรรมหลายอย่างจากเจ้าหน้าที่และผู้เข้าร่วมกิจกรรม มีผู้เข้าร่วมกิจกรรมท่านหนึ่งเขียนกลอนไว้ ขอไปหาก่อนแล้วจะเอามาให้อ่าน รอดูกิจกรรมนี้ต่อไปนะครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน…
อ่านเพิ่มเติมได้ที่บันทึกพี่ครูต้อยบันทึกนี้ครับ
อ่านได้ที่บันทึกพี่มดบันทึกนี้ครับ
ความเห็น (19)
มาชมท่าพี่ต้อยค่ะ๕ ๕ ภาพสุดท้ายเห็นพี่ต้อยชัดเจนแต่ไกล ;)
- ขอบคุณน้องปู
- จำดร.Pop ได้ไหมครับ
- ฝนที่ใต้ตกไหมครับ
น้องดร.ขจิตจ๊ะ
* น่าสนุกจังเน้อ ....ตอนนี้เสียงพี่ Pually เหลือแค่ 30 % พรุ่งนี้จะมีเพิ่มหรือลดลงก็ยังไม่รู้เนาะ..... คืนนี้พักผ่อนออมแรงไว้นะจ๊ะ!
* นัดหมายใส่เสื้อสีชมพูที่ศิริราชช่วงเช้า หลังเสร็จสิ้นพิธีการใครใคร่เปลี่ยนก็เปลี่ยนได้จ้า.... แล้วพบกันนะจ๊ะ WOW! ดีใจจัง !
- ขอบคุณมากครับพี่
- ที่แจ้งให้ทราบ
- เอจะมีเสื้อสีชมพูไหม
- ฮ่าๆๆ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร.ขจิต
ตามมาขอบคุณที่แนะนำและนำภาพบัวแฝดขึ้นให้ ดีใจจริงๆ
และถึงเวลานี้ก็ยังไม่สามารถนำภาพขึ้นเองได้เลย
จะพยายามต่อไปเรื่อยๆ
นี่แหล่ะครูประถมบ้านนอก โลเทคจริงๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค่ะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
- ภาพมันขึ้นแล้วครับ
- ไปที่บันทึก
- กดแก้ไขบันทึก
- แล้วลงมาที่คลิกเพื่อแทรกภาพ
- เอาเม้าชี้ที่บันทึก
- กดที่ภาพแล้วภาพ
- จะมาอยู่ในบันทึก
- ลองดูนะครับ
สวัสดีค่ะ
มีกิจกรรมเยอะดีนะคะ การฝึกสมาธิท่าต่าง ๆ แบบไหนบ้างคะ ขอขอบคุณที่เขียนให้อ่าน...ค่ะ
- พี่ครูคิมครับ
- มีนอนสมาธิ
- สมาธิจากเพลง
- การกำหนดลมหายใจ
- เดินสมาธิ
- การใช้เพลงบำบัด ฯลฯ
- พี่คิมสบายดีนะครับ
มาชมกิจกรรมรวมใจที่มีความสุขและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ...
รายงานอากาศ..ที่กทม.ฝนตกหนักทุกเย็น-ค่ำ..
- ขอบคุณพี่ใหญ่มากครับ
- ที่ม.เกษตรฯเหมือนจะตกเหมือนกัน
- แบบนี้กลับบ้านดีกว่า
- พี่ใหญ่สบายดีนะครับ
บ้านพี่ฝนตกแล้ว ไปแล้วด้วย
ดีจัง ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้
น่าสนุกจังอาจารย์ อาม่าก็น่ารักด้วย
ฝึกสมาธิมีหลายแบบดีจังค่ะ
แบบต่างๆ ดาวพอฝึกไหว แต่ถ้าให้นอนสมาธิเนี่ย เผลอหลับชัวร์ 555
ปล. โรคความดัน (ทุรัง) สูงของพี่แอ๊ดเนี่ย ท่าจะรักษายากนะคะ อิอิ
กิจกรรมดีๆเยอะเลย แอบนำไปใช้บ้างจะว่าอะไรไหมคะ อาจารย์
- ความดันทุรังสูง สมาธิเอาไม่อยู่ (ฮาๆ)
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆของชาวจิตอาสาครับ
สวัสดีค่ะ
- ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
- ดูแลสุขภากด้วยค่ะ
- ฝันดีค่ะ
เรียนน้องอ.ขจิต
พี่กลับจากปฏิบัติธรรม
รู้สึกติดหวัดมาด้วย
วันนี้นอนทั้งวันเลย
ที่มหาชัยก็ตกหนักค่ะ
บันทึกนี้ทำให้สบายใจ
ที่ได้ทำงานนี้ผ่านไปด้วยดี
ศุกร์ที่แล้วไปนั่งทำAAR กันที่ชั้น 7ตึกแม่
วันที่ 15ตค.จะนัดเจอจิตอาสาเพื่อวาง
แผนการทำงานร่วมกัน
ขอบคุณน้องอ.ขจิตมากค่ะ
ที่ช่วยให้งานสำเร็จด้วยดี
ขอบคุณมากครับพี่ อ. ดร. ขจิต ผมขอ link กับบันทึกของพี่ตอนนี้ที่ http://gotoknow.org/blog/otpop/400536
ป้าดอกไม้....
ยังอยู่น่ะจ๊ะ...ไม่ได้หายไปไหนงานยุ่งมากๆเลย คน กศน.ก็เป็นอย่างนี้แหละ ทำงานทุกอย่างที่เข้ากับคนชนบท แต่ก็สนุกดี ที่ได้ทำงานกับคนมากๆ ได้ประสบการณ์และมุมมองของคนทั่วๆไปที่ได้สัมผัส...... ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เข้าใจ บทบาทของคน ที่ให้ทั้งความจริงใจและไม่จริงใจ .... แต่ป้าดอกไม้ก็เคยชินเสียแล้ว โดยเฉพาะกับคนที่ชอบแทงด้านหลัง แต่ก็ยังต่อสู้น่ะ พยายามให้อภัยเขาเสมอมา..ตลอด 11 ปี .....
ใจป้าดอกไม้ยังสู้ต่อไป