เมื่อเด็กคนหนึ่ง ได้ถือกำเนิดออกมาจากท้องของแม่ จากโลกอันมืดมิด จากภายในมดลูกอันอบอุ่น ได้ยินแต่เสียงของการเต้นของหัวใจและการทำงานของลำไส้ของใครบางคน และได้ยินเสียงไกลๆของเสียงพูดที่เรียกตัวเองว่า"แม่" ทั้งๆที่ทารกน้อยนั้น ไม่รู้ความหมายเลยด้วยซ้ำว่า"แม่"มีความสำคัญอย่างไร
เมื่อเด็กคลอดออกมาตั้งแต่วินาทีแรก แสงสว่างอันเจิดจ้า เสียงที่ดังมาจากทุกสารทิศ พื้นผิวสัมผัสอันหยาบแข็ง และ....เขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้....ร้องไห้ได้เพียงอย่างเดียว เขาหวนหาใครสักคนที่เข้าใจเขา ปลอบประโลมเขา มีมิตรไมตรีต่อเขา
ครั้น...เมื่อมีใครสักคน คอยอุ้มเขา กอดเขา ปลอบประโลมเขา เขาจะไว้ใจคนๆนั้นที่สุด ซึ่งไม่จำเป็นเลยว่า ต้องเป็นพ่อแม่ตามสายเลือดที่เขาไว้ใจขึ้นอยู่กับใครที่ใกล้ชิดกว่ากัน
ฉะนั้น...จงอุ้มลูก กอดลูก ปลอบประโลมลูกให้เร็วที่สุด ยามที่เขาร้องให้และขอความช่วยเหลือ อย่าช้า และอย่าเข้าใจผิดว่า การอุ้มลูกบ่อยจะทำให้เด็กติดมือ ขอได้โปรดละความเข้าใจผิดอันนี้
แล้วคุณจะได้พบกับความมหัศรรรย์ของความไว้ใจที่ลูกมีให้คุณ
ไม่มีความเห็น