สาวน้อยเรื่องมาก ทำให้ครูปวดหัวทุกวัน

สาวน้อยเรื่องมาก ทำให้ครูปวดหัวทุกวัน

         เป็นสาวน้อยที่ครูจิ๋วเองต้องเอาใจใส่เป็นอย่างมาก เพราะทุกวันเขาสามารถที่จะทำให้ครูที่ดูแลเขา คือครูปุ่น ปวดหัวได้ทุกวัน เป็นเด็กที่เอาแต่ใจตนเองสูงมาก เพื่อนทุกคนหันหน้าหนีตลอด  แก้ไขปัญหาด้วยการร้องไห้  เสียงร้องของน้องเหมียวขึ้นชื่อมาก เมื่อมีเสียงร้องไห้เดาได้เลยว่าเป็นเสียงใคร

        สาวน้อยของเรามาอยู่กับโครงการบ้านอุปถัมภ์เด็กได้ 2 ปี แล้ว มาถึงก็เข้าเรียน ชั้นประถมศึกษา ปีที่ 1 เลย ปัจจุบันเรียน ป. 2  ซึ่งมาใหม่ๆเขียนหนังสือไม่ได้เลย อ่านหนังสือไม่ออก  อยู่ในโลกส่วนตัวเฉพาะตัวคนเดียว  แต่ปัจจุบันเล่นกับเพื่อนมากขึ้นพูดคุย รับผิดชอบงานที่ได้รับมอบหมายมากขึ้น  เขียนหนังสือเก่งขึ้น อ่านหนังสือได้ดี แต่มีเทคนิคในการจัดการครูที่จะสอนการบ้าน  โดยในแต่ละวันเหมียวจะจัดตารางครูว่าครูคนไหนที่จะสอนการบ้านของเขา  เหมียวจะเข้าไปหาแล้วต้องสอนให้เสร็จ  ถ้าสอนไม่เสร็จเดี๋ยวจะมีการร้องไห้ทันที แต่ปัจจุบันเริ่มมีการรอคอยมากขึ้น โดยเฉพาะถ้าเลือกครูจิ๋วสอนเพราะมีเพื่อนๆพี่ๆ น้องหลายคนที่ต้องสอน เหมือนกัน  แต่ทุกเย็นเหมียวจะมานั่งคอยครูจิ๋วอ่านหนังสือ  อ่านไปนวดขาครูจิ๋วไปทุกวัน

         น้องเหมียวของเราได้มีโอกาสพาไปเยี่ยมแม่ที่ทัณฑ์สถานหญิงกลาง  ซึ่งเด็กกับแม่ไม่ได้พบกันเลยประมาณ 4 ปี น้องเหมียวเป็นเด็กที่คลอดในเรือนจำ เติบโตในเรือนจำมาตลอด 3 ปี จนแม่ออกมาแล้วน้องเหมียวได้ไปอยู่กับพ่อ ที่พาตระเวณไปทั่ว ไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน จนพ่อถูกจับอีกครั้ง  น้องเหมียวจึงได้มาอยู่กับเรา  แต่มีน้องชายอีก 1 คน ที่คลอดในเรือนจำเหมือนกัน

         เป็นสาวน้อยที่กำลังปรับตัวเองเป็นอย่างมากเพราะมีสัญญาใจกับครูจิ๋วว่า ถ้าไม่ปรับปรุงตัว ครูจิ๋วจะไม่พาไปเยี่ยมแม่กับน้องอีก จึงเป็นสิ่งที่น้องเหมียวอยากไปมาก เป็นสิ่งเดียวที่เหมียวยอมทุกอย่างที่จะได้พบกับแม่ของเขา

[นางสาว ทองพูล บัวศรี]

เป็นเด็กที่เริ่มตั้งใจเรียน เพราะมีความฝันว่า จะได้กลับบ้านใช้ชีวิตกับแม่

และน้องชาย น้องเหมียวจะบอกกับครูจิ๋วเสมอว่าจะได้กลับบ้านแล้ว

และก็จะมาย้อนถามว่าแม่เหลืออีกวันที่จะได้ออกมา

[นางสาว ทองพูล บัวศรี]

เป็นสาวน้อยเวลาไปที่ไหนจะต้องอยู่ใกล้กับครูจิ๋วเสมอ เสมือนคนพิทักษ์ครูจิ๋ว

เหตุผลคือ ครูจิ๋วเคยพาน้องเหมียวไปบ้านที่อยุธยาด้วย เขาจึงมีความรู้สึกว่า

อยุธยาบ้านครูจิ๋วก็เหมือนบ้านของเขาด้วย เวลาปิดเทอมก็บอกว่า เมื่อไรจะกลับเสียที

[นางสาว ทองพูล บัวศรี]

วันนี้น้องเหมียวสร้างความปวดหัวใหครูที่อยู่เวรแต่เช้า

ครูจิ๋วลงมาซักผ้า ได้ยินเสียงน้องเหมียวร้องไห้ลั่นบ้าน

จนครูจิ๋วต้องเดินไปปลอบว่าร้องไห้เพราะอะไร แต่ไม่ยอมบอกสาเหตุ

สุดท้ายบอกว่า ครูจิ๋วกลับจากการดูงานมาแล้ว จะพาไปเยี่ยมแม่

แต่ถ้าไม่กินข้าวเช้า เป็นอันว่าสัญญาของเรายกเลิกทันที

เท่านั้นหายร้องไห้เป็นปลิดทิ้ง ไปนั่งกินข้าวเช้ากับเพื่อนเหมือนปกติ