เข้าใจความรู้สึกผู้เจ็บป่วยมากขึ้น

ความรู้สึกยามเจ็บป่วย

       เมื่อเสาร์ที่ 18 ก.ย. ที่ผ่านมาได้รับอุบัติเหตุจนเท้าข้างขวาเอ็นอักเสบเดินไม่ได้ ต้องพึงพาพี่สาวพาไปร.พ พอไปถึง ห้องER ก็มีรถเข็นนั่งมารอรับ  ตอนแรกรู้สึกว่าเราไม่อยากนั่งเลยนะอยากจะเดินเองจังเลย แต่พอลองยืนแล้วไม่สามารถยืนได้ ปวดข้อเท้ามากเลย  จึงจำเป็นต้องนั่งรถเข็น  ไปให้หมอตรวจ ต้องขอชมเชยเจ้าหน้าที่ต้อนรับเขามากเลย พอรู้ว่าเป็นที่ข้อเท้าบวมมาก น้องเจ้าหน้าที่ต้อนรับก็รู้หน้าที่ทันทีที่จะต้องให้การปฐมพยาบาลเบื้องต้นด้วยการประคบเย็นให้ทันที่โดยไม่ต้องให้พยาบาลหัวหน้าเวรหรือแพทย์มาสั่งเลย    พอประคบแล้วก็เข็นรถให้เรามานั่งรอเอกสารและรอพบแพทย์  โรงพยาบาลเขาได้ HA  ด้วยนะ แต่แปลกตรงที่ว่าแพทย์เวรฟังแค่เรื่องเล่า ที่เราบอกเสร็จ ก็ไม่เคยมองดูเลยว่าอาการของขาเราเป็นอย่างไรบ้าง ท่านบอกได้เลยเหมือนเป็นตาวิเศษ "คุณตอนนี้สงสัยว่าคุณจะเอ็นฉีกขาดนะ " เดียวให้เอาผ้าพันไว้ และประคบเย็น 48 ชั่วโมง  แล้วค่อยประคบร้อนต่อไปนะ บอกเสร็จท่านก็เขียนใบสั่งยาให้พี่สาวไปซื้อยามา เดียวให้พยาบาลใช้ผ้าพันให้นะ  แล้วก็ลุกจากไป

        เราก็เลยนั่งงงว่า เราคิดถูกหรือเปล่าที่ตั่งใจมาที่นี้เพราะเขามีแพทย์เฉพาะทางโรคกระดูกที่เก่งมากเลย แต่พอมาแล้วได้เจอกับแพทย์ตาวิเศษเสียนี้  เลยต้องกลับบ้านไปนอนกินยา ประคบเย็นตามคำแนะนำของแพทย์ตาวิเศษ 48 ชั่วโมงต่อไป 

     พอเช้าวันจันทร์ เปิดผ้าที่พันข้อเท้าออกดูพบว่า  มันบวมมาก ๆๆ เขียวซ้ำไปเกือบครึ่งหน้าแข่งเลยจึงต้องรีบไปหาหมออีกรอบ ได้พบแพทย์เฉพาะทาง ได้ไปตรวจ X-RAY ดู โชคดีที่ไม่มีกระดูกแตกหรือหัก แต่เอ็นอักเสบมาก ต้องไปฉีดยาแก้อักเสบและยาลดบวม พอกลับมาบ้านก็เลยนึกถึงเวลายามเจ็บป่วยที่เวลาไปหาหมอเราอยากให้หมอดูเราสักนิดหนึ่งนะเป็นอะไรเป็นตรงไหน  ต้องรักษาแบบไหน ใช้เวลาเท่าไร  ทั้งที่เราก็มีความรู้อยู่บ้างนะ  สำหรับคนที่เจ็บป่วยที่ไม่มีความรู้อย่างเราเขาก็คงจะรู้รึกไม่ต่างกับเราเป็นแน่นเลย

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

สวัสดีครับคุณ ต๋อย

นี้คงเป็นอีกบริการหนึ่ง ของการบริการ