ครูของฉัน...ถวัลย์ มาศจรัส(1-21)
อ.ถวัลย์ มาศจรัส
อาจารย์ถวัลย์ มาศจรัส หรือที่บรรดาเพื่อนร่วมงานต่างเรียกขานกันว่า “ปู่” ด้วยความรักและเคารพนี้ โดยส่วนตัวแล้วฉันถือว่าท่านเป็น “ครู” เพราะนอกจากสอนเรื่องงาน ยังสอนการใช้ชีวิต สอนให้รู้จักมองแง่มุมต่าง ๆ ในสังคม และที่สำคัญท่านสอนให้รู้จักการ “เขียนหนังสือ”
“ปู่” เป็นนักเขียนที่ได้รางวัลมากมาย จากหลายองค์กรและสถาบัน โดยเฉพาะรางวัลจากสถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ ที่ได้รับรางวัลถึง 26 รางวัล จนประกาศวางมือไม่ส่งผลงานประกวดอีก (เพื่อเปิดโอกาสให้นักเขียนคนอื่น ๆ) แน่ล่ะ ท่านเป็นนักเขียนที่ไม่ธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ “วิธีการสอนเขียนหนังสือ” ของปู่ ซึ่งมักจะเป็นไปในทำนอง “สอนแบบไม่สอน” และ เน้นที่ “ตัวผู้เรียนเป็นสำคัญ”
แรก ๆ ที่เขียนงานแล้วส่งให้อ่านและปรับแก้ ปู่ยิ้ม ๆ ที่มุมปากแล้วบอกว่า “เออ...มีมุมมองแปลก เก็บรายละเอียดดี เขียนต่อไปนะ...” ตอนนั้นจำได้ว่าปลื้มใจสุดจะประมาณได้ มีนักเขียนใหญ่ชมนี่นา จนภายหลังได้มาอ่านงานของตัวเอง จึงตระหนักรู้ว่า ปู่พยายามที่จะค้นหาจุดเด่นข้อดีของฉัน (เท่าที่มี) มาชมและให้กำลังใจ และนั่นคือ การเน้นและให้ความสำคัญกับ “ตัวผู้เรียน” อย่างแท้จริง
วันหนึ่ง ปู่บอกว่า ... “เดี๋ยวนี้เขียนหนังสือลงล็อค เข้าที่เข้าทางแล้วนะ...” เป็นคำชมอีกครั้งที่ทำให้ตระหนักรู้ในทันทีว่า ครั้งแรกนั้นหาใช่ “คำชม” ไม่ แต่เป็นการให้กำลังใจด้วยจิตเมตตาอันเอกอุที่มีต่อลูกน้องที่ริอยากเขียนหนังสือ
ปู่มักจะแนะนำให้อ่านหนังสือเล่มนี้เล่มนั้นและเล่าด้วยท่าทางสบาย ๆ ว่า “คนจะเขียนหนังสือให้ได้ดี ต้องอ่านมาก เพื่ออ่านความคิดของคนอื่นและทบทวนความคิดของตัวเองเมื่อความคิดคมชัดแล้ว ภาษาที่เขียนจะสื่อถึงใจคนอ่านได้ง่ายขึ้น”
อีกครั้งหนึ่งที่ฉันต้องมีหน้าที่เขียนถึงบางสิ่งที่ตัวเองมีโอกาสไปทราบถึงเบื้องหลัง ทำให้การเขียนครั้งนั้นฝืดฝืน จึงเดินไปบ่น ๆ ให้ปู่ฟังว่า เขียนไม่ออกเพราะรู้สึกขัดกับความรู้สึก... ปู่เงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่กำลังเขียนมากมายตรงหน้า พูดสั้น ๆ ว่า “คนเราก็มีทั้งมุมที่ดีและไม่ดี เลือกมองส่วนที่ดีแล้วเก็บมาเขียน...นั่นน่ะหน้าที่เรา...ส่วนที่ไม่ดีของใคร ก็เป็นของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา...”
นั่นคือการสอนให้เข้าใจโลก ให้รู้จักแยกแยะ “อารมณ์ความรู้สึก” ออกจาก “ความจริง” ซึ่งเป็นภาระหน้าที่ของเรา ด้วยหัวใจที่เปิดกว้างและในแง่มุมที่เป็นบวก
อีกข้อหนึ่งที่ปู่ไม่เคยสอน...แต่ฉันสังเกตเห็น ก็คือ การหลีกเลี่ยงการใช้คำที่นำไปสู่ความรู้สึกใน "ทางลบ" ไม่ว่าจะเป็นคำที่ตีความได้หลายอย่าง คำหยาบทั้งโดยตัวหนังสือหรือสาระในการตีความ คำกระทบกระเทียบเปรียบเปรย นี่คงเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ตัวหนังสือของปู่เป็นที่ขึ้นชื่อว่า "อ่านง่ายสบายใจ ไม่เป็นพิษเป็นภัย" กับใคร
ทุกวันนี้ฉันรักการเขียน ทุกครั้งที่เขียนก็อดที่จะระลึกถึง “คำสอน” ของปู่ไม่ได้ รางวัลเล็กที่ฉันได้รับมาบ้าง ก็เป็นผลโดยตรงมาจาก “การสอนเขียนหนังสือ” ของท่านนี่เอง
ดีใจและภูมิใจที่ตัวเองเป็น “ศิษย์มีครู”
ขอบพระคุณและคารวะอาจารย์ถวัลย์ มาศจรัสด้วยหัวใจ
(^__^)
ความเห็น (40)
ผมแอบอ่านหนังสืออาจารย์หลายเล่ม จนวันหนึ่งได้ไปพบตัวจริงที่สนามบินนั่นแหละ ฮ่าๆๆ
- ส่งอาหารว่างครับพี่หญิง
- สุขสันต์วันทำงาน (บ่าย ๆ ) ครับ
อ่านแล้ว ปูเริ่มสงสัยต่อแล้วสิคะว่า พี่หญิงปิงของปูนี้ มีอะไรให้น่าค้นหาอีกมากมายเลยเชียว .. มาส่งกำลังใจและความคิดถึงค่ะ จุ๊บ ๆ ;)
- สวัสดีค่่ะ คุณคนไม่มีราก
- มีโอกาสอ่านงานเขียนของท่านหลายเรื่อง
อ่านแล้วก็เห็นด้วยกับมุมมองชีวิตเชิงบวกที่ทำให้ผู้อ่านสุขใจ - ขอบพระคุณมุมคิดดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
ผมชอบงานเขียนท่าน บทความทางวารสาร หนังสือภูมิปัญญาไทย สมัยก่อนท่านอยู่ สปช.(สำนักงารคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ) งานเขียนท่านอ่านง่าย นำไปใช้งานได้ครับ
แยกแยะอารมณ์ความรู้สึกออกจากความจริง
พี่คนไม่มีรากทำได้แล้ว ข้ารู้ข้าเห็น อิอิ
- สวัสดีค่ะ
- ศิษย์ย่อมมีครูนะคะ
- ---
- สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะทุกท่าน
อ. ขจิต ฝอยทอง คนไม่มีรากมีหนังสือเกือบทุกเล่มของท่าน เพราะท่านแจกค่ะ ...ฮา ๆ
คุณ กิตติพัฒน์ ขอบคุณค่ะรู้ใจจัง ชอบทั้งกาแฟและองุ่นพอดีเลย สุขสันต์วันงานยุ่งค่ะ
น้อง poo ไม่ต้องสงสัยอะไรค่ะ พี่ก็คนธรรมดา ๆ คนหนึ่งนี่เอง...ฮา ๆ คิดถึงเช่นกันค่ะ
อ. ธรรมทิพย์ หนังสือของอ.ถวัลย์ มีหลายหลากประเภทค่ะ ทั้งวิชาการ ทั้งเรื่องสั้น นิทานเสริมความรู้ แต่งานที่ท่านหถนัดที่สุดคือ "เรื่องสั้น" ซึ่งท่านได้รับรางวัลมากมายจนประกาศไม่ส่งเรื่องสั้นประกวดอีกค่ะ
อ.พรชัย คะ อ.ถวัลย์ท่านเคยเป็นครู สังกัดสปช. และเข้ามาทำงานในกรม จนช่วงหนึ่งท่านออกหน้ังสืืืออันลือลั่นคือ "คนในกรม" ท่านจะเน้นสอนน้อง ๆ เสมอว่า ให้เขียนให้ง่าย ชัดเจน ไม่ซับซ้อน โดยต้องชัดเจนที่ความคิดของคนเขียนก่อน จึงจะสื่อให้แก่คนอ่านได้ค่ะ
น้อง กอ จ้ะ พี่ยังแยกความคิด/ความรู้สึก ออกจากความจริง ไม่ค่อยได้ค่ะ ท่านถึงสอนพี่บ่อย ๆ ไงล่ะ...ฮา ๆ
พี่ pa_daeng คะ จริงค่ะ ศิษย์ต้องมีครูและไม่นอกครู...พี่สบายดีนะคะ น้องสบายดีค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาส่งความระลึกถึงเช่นกันค่ะ พี่หญิงสบายดีนะค่ะ ส่วนบุษราสบายดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- มาอีกรอบครับ
- มาพร้อมกับดอกไม้หน้าตาแปลก ๆ มาฝากพี่ครับ
- พี่หญิงรู้จักบ่ครับ
สวัสดีค่ะคนไม่มีราก
*** พบอาจารย์บ่อยมาก เพราะชอบเข้าร่วมโครงการพัฒนาด้านวิชาการของท่าน
*** อัตชีวประวัติของท่าน ทำให้เกิดแรงบันดาลใจที่จะเขียนหนังสือ และต่อสู้กับปัญหา
*** มีหนังสือเกือบทุกเล่มของท่านเช่นกัน....ท่านทันสมัยมากและไม่เคยหยุดนิ่งค่ะ
*** ขอบคุณคนไม่มีราก
สวัสดีค่ะ
ห่างหายจากตรงนี้ไปนานเลยค่ะ คิดถึงทุกคนตรงนี้มาก ตอนนี้หมดภาระกิจที่หนักอึ้งเลยมาได้....ดีจังที่มีอาจารย์แสนเก่งและดี งานเขียน...ไม่ค่อยถนัดหรอกค่ะ ชอบอ่านๆๆๆมากกว่า
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวดีๆ นะคะ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ
^__^
คนไม่มีรากโชคดีที่ได้มีโอกาสเป็น ลูกน้อง และ ลูกศิษย์ ของท่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
อ่านบันทึก นี้ ของคุณคนไม่มีรากแล้ว
ย้อนมองตัวเอง พบว่า ตัวเอง มีความคิดบางส่วน เหมือนกับอาจารย์ ถวัลย์ มาศจรัส
...และคิดต่อว่า....ความคิดเช่นนี้ ...เป็นสิ่งที่มีอยู่ในตัวตน ของ ใคร หลาย ๆ คน ...
...เพราะโดยพื้นฐานจิตใจของคนเราแล้ว ....มีมุมที่มองโลกได้กว้างเสมอ...
ผมเชื่อเช่นนั้น ครับ เมื่อมองโลกได้กว้าง...เราก็จะเห็นส่วนดี ดี ของโลก เสมอ
...
มาเยี่ยม คุณคนไม่มีราก ด้วย อาหารมื้อเที่ยง ด้วย นะครับ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณเรื่องเล่าของ "ปู่ "นะคะ ไม่ได้เป็นนักเขียน
แต่จะนำมาใช้ในการเขียนแสดงความคิดเห็นในบล็อก
ว่าอะไรควรเขียน อะไม่ไม่ควรเขียนนะคะ
วันนี้ทานหลังข้าวแกงส้มดอกขจร อร่อยมากค่ะ
ได้ข้อคิดดีๆเพื่อปรับปรุงการเขียนหลายข้อค่ะ
ขอบคุณความรู้ดีๆค่ะ
สวัสดีค่ะ
ครูใจดีมีโอกาสเข้ารับการอบรม การเขียนหนังสืออ่านเพิ่มเติมกับท่านอาจารย์ถวัลย์ มาศจรัส ท่านถ่ายทอดเรื่องราวและเทคนิควิธีการเขียนหนังสือ ได้เยี่ยมมาก ฟังแล้วไม่เบื่อ เกิดแรงบันดาลใจในการเขียนหนังสือ... ชื่นชม และเคารพท่านเป็น "ครู" เช่นกันค่ะ
ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามามากนักค่ะ และความรักและความปรารถนาดียังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ขอให้มีความสุขในการทำงานนะ
ด้วยความคิดถึงมากมายค่ะ
ยินดีค่ะน้องต้นเฟิร์น
(^___^)
เห็นชื่อท่านใน"บรรณานุกรม" บ่อยมากค่ะ
เพิ่งได้รู้จักท่าน วันนี้เอง
ขอบคุณอาหารน่าทานบรรยากาศดี ๆค่ะคุณ แสงแห่งความดี
เราทุกคนล้วนมีส่วนของ "ความดีงาม" อยู่เสมอ คนไม่มีรากเชื่อเช่นนั้นค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่กานดา น้ำมันมะพร้าว
แกงส้มดอกขจร...น่าอร่อยนะคะ
น้องชอบแกงส้มทุกชนิดค่ะ แต่ไม่เคยทานแกงสัมดอกขจรสักที
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับมาชื่นชมคุณครูด้วยคนครับ
สวัสดีค่ะ
- ไม่ค่อยได้เข้ามาในบ้านนี้แบบนานๆเหมือนก่อน
- ส่วนใหญ่ แว๊บไปแว๊บมาแบบน้าผี อิๆๆ ภาระมันมีให้ทำ
- นานมากแล้วที่ไม่ได้เข้ามาทักทาย
- แต่มาวันนี้ไม่ผิดหวังเลย ได้ข้อคิดกลับไปมากมาย
- ชอบตรงที่ว่าการเขียนเรื่องดีดีเป็นหน้าที่ของเรา
- พี่เขียนไม่เป็นแต่คงได้ความคิดตรงนี้ไปใช้
- คิดเรื่องดี พูดเรื่องดีและ ทำแต่สิ่งดีดี เป็นหน้าที่ของเรา
- ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน ค่ะ/มีความสุขมากๆนะคะ
มาคารวะท่านอาจารย์ถวัลย์ มาศจรัสด้วยคนค่ะ
ไม่แปลกใจที่ศิษย์ของท่านจะชื่นชมและศรัทธาท่านมากมาย
"สอนแบบไม่สอน"นี้แล เยี่ยมยุทธยิ่งนัก ..^__^..
เช้านี้อากาศสดชื่นนะคะ
เอาครอบครัวหมีแพนด้ามาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
ดีใจที่ได้เห็นตัวหนังสืออารมณ์ดีและความห่วงใยที่เปี่ยมล้นเสมอ ๆ มาเยือนกันอีกครั้งค่ะ
อาจารย์ถวัลย์ เกษียณอายุราชการก่อนอายุ 60 ปี แต่เชื่อได้ว่าท่านคงได้ไปสร้างสรรค์งานอีกมากมายค่ะ
รักษาสุขภาพมากค่ะ
(^___^)
สวัสดียามบ่ายค่ะ
มาส่งความคิดถึงให้ค่ะ....
พรุ่งนี้วันหยุด คงได้พักผ่อนกับหลานๆ นะคะ
มีโปรแกรมไปพักผ่อนที่ไหนหรือเปล่าคะ...
ขอให้เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงนะคะ
คิดถึงทุกวัน... แม้ไกลกัน... มิมีวันจางหาย
บ๊าย....บายค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยนะคะ.สอนแบบไม่สอน..ขอบคุณมุมมองดีดี..สบายดีนะคะ
- รู้สึกชื่นใจและสุขใจ
- หลังการอ่านบันทึกจบลง
- ซึ้งค่ะ..กับวิธีการที่แยบยล
- ในการสร้างคนแบบมืออาชีพของท่าน
- "อาจารย์ถวัลย์ มาศจรัส"..
- มาร่วมคารวะครูดีที่ยิ่งใหญ่ในโลกา
- แป๋มรู้สึกเช่นนี้จริงๆค่ะ.
อ้าว อ.ถวัลย์ท่านจะเกษียณแล้วหรือครับ
ยังดูหนุ่มและกระชุ่มกระชวยมาก ๆ เลย
มาร่วมแสดงมุทิตาจิตด้วยครับ
พงษ์จรัส มาศจรัส
ไม่ทราบว่าท่านยุจังหวัดไหน