มุมผ่อนคลาย By ชะเอม..บางแค

ความเชื่อ..กลยุทธ์เพื่อความสำเร็จ..ผ่าน (ฉันทะ) ความพึงพอใจ

มุมผ่อนคลาย มาแล้วค่ะ ฉบับนี้ภูมิใจเสนอ “ความเชื่อ..กลยุทธ์เพื่อความสำเร็จ ..ผ่าน (ฉันทะ) ความพึงพอใจ”

เหตุเกิดเมื่อ “ลูกเบื่อการบ้าน” โดยอ้างว่าการบ้านมันยาก ทำไม่ได้โดยไม่มีแม่ช่วย ซึ่งตอนแรก ชะเอม..บางแค ถึงกับเครียด จึงรีบวิ่งเข้ามุมผ่อนคลายของตัวเอง ด้วยการ “นิ่ง..เพื่อตั้งสติ..นิดนึง” ก่อนจะสบตาลูกตรงๆ อย่างตั้งใจด้วยแววตาที่เปี่ยมเมตตา รักใคร่เอ็นดู (Unfake..จริงๆ นะ) แล้วตอบลูกด้วยคำถามว่า

“ลูกกำลัง “คิดและเชื่อ” ใช่ไหม ว่าการบ้านมันยาก ลูกต้องการให้แม่ช่วย แต่แม่กลับ “คิดและเชื่อ” ว่าลูกจะพยายามทำมันให้ได้ด้วยตัวเองก่อน ถ้าตอนนี้ลูกรู้สึกเบื่อ ไม่อยากทำการบ้าน แม่อนุญาตให้ลูกทำอย่างอื่นก่อนตามความพอใจ สักครึ่งชั่วโมง แล้วแม่หวังว่าลูกจะกลับมานั่งที่โต๊ะ และทำการบ้านของลูกให้สำเร็จ” จากนั้นก็กอดลูกให้เต็มๆ รัก หอมแก้มด้วยจนแก้มบุ๋ม พร้อมรอคอยผลลัพธ์ แม้ว่าปฏิกิริยาแรกของลูก จะไม่แสดงให้ ชะเอม..บางแค มั่นใจได้เลยว่า (กรู) จะแก้ปัญหานี้ได้อย่างเรียบร้อย เนื่องด้วย ลูกหน้าหงิกเหมือนม้าหมากรุก แววตามุ่งมั่นว่า (ตรู)..หนูไม่เชื่อแม่หรอก แต่เมื่อกอดกันแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ลูกก็ยิ้มนิดนึง ก่อนวิ่งไปเล่นตามอัธยาศัย

ในทางคริสต์ศาสนา เขาสอนให้ “เชื่อ (Believe) ในพระเจ้า”

ในขณะที่ พุทธศาสนา พระผู้มีพระภาคเจ้าสอนให้ “เชื่อ (Believe) ในเหตุและผล เชื่อภายหลังการใช้สติปัญญาใคร่ครวญพิจารณา และเชื่อภายหลังการปฏิบัติจนเป็นปกติวิสัย”

ความเชื่อในพระเจ้า ทำให้คริสตศานิกชน มีเป้าหมายในการกระทำสิ่งหนึ่ง สิ่งใด และก่อให้เกิดความพยายาม ความมุ่งมั่น เกิดพละกำลังมหาศาลในการทำลายทำนบของอุปสรรคให้ได้ จนประสบความสำเร็จ ไปถึงการสร้างเมืองใหม่บนดาวอังคาร (แล้วมั้ง!)

ในขณะที่ความเชื่อในการใช้สติปัญญา และการปฏิบัติ ทำให้พุทธศาสนิกชน เริ่มต้นการกระทำด้วย “ฉันทะ” [ความพึงพอใจ ในฐานะเป็นสิ่งที่ตนถือว่าดีที่สุดที่เราควรจะได้] ก่อให้เกิดกำลังใจ

ในการทำงาน เมื่อเรามีความพึงพอใจในงานที่เราทำ เราจะทำงานด้วยความพากเพียร [การกระทำที่ติดต่อไม่ขาดตอนเป็นระยะยาวจนประสบความสำเร็จ คำนี้มีความหมายของความกล้าหาญเจืออยู่ด้วยส่วนหนึ่ง] ใช้สติปัญญาใคร่ครวญทุกขณะที่ทำงาน เราจะมี “วิริยะ” ในงาน พยายามที่จะทำงานนั้นให้ดีที่สุด เพื่อผลของงานที่ เอื้อประโยชน์ต่อองค์การ ต่อประเทศชาติ และต่อ (ความอยู่รอด) ของตนเอง เราจะเกิด “จิตตะ” [ความไม่ทอดทิ้งสิ่งนั้น ไปจากความรู้สึกของตัว ทำสิ่งซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ นั้นให้เด่นชัด อยู่ในใจเสมอ คำนี้รวมความหมาย ของคำว่า สมาธิอยู่ด้วยอย่างเต็มที่] โดยอัตโนมัติ สมาธิ ความจดจ่อในงานจะทำให้เราทำงานจนลืมเวลาอาหารกลางวัน ลืมดื่มน้ำ ลืมยืดเหยียดกล้ามเนื้อ หรือบางครั้งลืมเข้าห้องน้ำ และกลายเป็น Office syndrome ในที่สุด (อันนี้ก็เกินพอดีไป ..คงลืมทางสายกลางไปบ้างบางเวลา) และเมื่อจริยาวัตรในการทำงานเป็นเช่นนั้นอย่างต่อเนื่อง เราจะเกิด “ปัญญา” จากการทบทวนคุณภาพของงาน ปรับปรุงพัฒนางานให้ดียิ่งขึ้นตามลำดับ เรียกว่าเกิด “วิมังสา” [ความสอดส่องในเหตุและผลแห่งความสำเร็จ เกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ให้ลึกซึ้งยิ่งๆ ขึ้นไปตลอดเวลา คำนี้รวมความหมายของคำว่าปัญญาไว้อย่างเต็มที่] (ขอบคุณ ที่มา จาก http://www.buddhadasa.com/rightstudydham/itibath4.html เข้าถึงเมื่อ ๔ ส.ค.๒๕๕๓)

ประมาณสี่สิบนาทีต่อมา ชะเอม..บางแค เห็นลูกนั่งตัวตรงอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา จดจ่ออยู่กับการบ้าน ไม่สนใจแม้น้ำผลไม้เย็นๆ ที่นำไปวางให้ ชะเอม..บางแค ไม่ได้พูดอะไรกับลูกอีก ได้แต่ลูบศีรษะลูกเบาๆ กอดเขาหลวมๆ และหอมแก้มเบาๆ ก่อนเลี่ยงมาทำงานบ้านต่อไป แอบยิ้มกับตัวเอง และคิดว่า มุมผ่อนคลายของตัวเองนี่ก็ Work เหมือนกัน (เย้..เย้)

และอีกหลายวันต่อมา ชะเอม..บางแค ยิ่งภูมิใจในความสำเร็จครั้งนี้

อยู่ๆ ลูกก็บอกว่า เขา “เชื่อ” แล้วว่า ถ้าเขาเชื่อว่า..เขาทำได้ เขาก็จะทำได้จริงๆ

ประกอบกับสิ่งที่เห็นคือ ลูกไม่อิดออดที่จะทำการบ้าน ใช้เวลาในการทำการบ้านน้อยลง หรือถ้าทำนานเข้า เขาจะลุกมาบอกว่า “ขอพักเล่น/ ดูการ์ตูน/ แตะบอลกับเพื่อน แป๊บนึง” อาจยังต้องเรียกกลับมาทำการบ้านต่อบ้างบางครั้งที่เล่นเพลิน แต่ลูกก็ยินดี ม้าหมากรุกก็หายไปจากบ้าน (อาจจะชั่วคราว ..หรือตลอดไป ขอใช้เวลาพิสูจน์อีกระยะนะคะ) รอยยิ้มของทั้งแม่ และลูกสดใสขึ้นค่ะ

ชะเอม..บางแค จึง “เชื่อ” ว่า “ความเชื่อ..เป็นกลยุทธ์เพื่อความสำเร็จ ..ผ่าน (ฉันทะ) ความพึงพอใจ” เจง..เจง..จ้า แล้วพบกันฉบับหน้านะคะ