สมมุติว่ารัก
เหม่อมองจันทร์วันนี้สีซีดหม่น
โลกพิกลเงียบเหงาเศร้าซึมแสน
นภาว่างเวิ้งว้างห่างไกลแดน
ฤๅคลอนแคลนแกนรักจะหักพัง
ยามรักชื่นรื่นรมย์สมใจหมาย
ชีวีคลายระทมสมสิ่งหวัง
สุขสราญหวานใจไยชิงชัง
ดุจกักขังยื้อยุดฉุดมาครอง
ไกลสุดตาพนาไพรเคยได้พลอด
เว้าอ้อนออดกอดเกยเชยชิดสอง
ป่านฉะนี้ลืมหรือไรใครเคยปอง
ลืมเลยล่องหายลับไม่กลับมา
อุทยานสุดฟ้าพาท่องเที่ยว
มิเดินเดี่ยวเคลียคลอพอหรรษา
ดอกไม้งามเพลินพิศติดอุรา
สุขหนักหนารักเรามิเศร้าเลย
ยังย้ำเตือนเดือนปีที่ผันผ่าน
คราซึ้งซ่านใจนักเกินจักเอ่ย
อนิจจังฝังไออุ่นได้คุ้นเคย
ฟังคำเย้ยเยาะเหน็บเจ็บใจชา
เรื่องสมมุติทั้งนั้นฉันเธอพบ แล้วก็จบลงอย่างไม่กังขา โอกาสดีได้พบมิตรกัลยา คือธรรมาแสนสงบจบโลกลวง...
ความเห็น (3)
เหม่อมองจันทร์วันนี้สีซีดหม่น ดูพิกลไม่เหมือนจันทร์วันก่อนหรือ
ก็พระจันทร์ดวงเดียวกันนะอือ ไม่พิลึกกึกกือตรงไหนเลย
ก็กระต่ายตัวน้อยคอยมองอยู่ ตาเจ้าชู้น่าชังยังเปิดเผย
ไม่เคยพบเห็นผู้ใดทำเชยๆ พิโธ่เอ๋ยมาดเจ้าชู้ประตูดิน
จันทร์ดวงเก่ามองเศร้าหม่น
เพราะจิตคนมันเศร้าหนอ
ทุ่มเทใจใฝ่ถักทอ
รักไม่ต่อพอกันที
สวัสดีค่าครูดาหลา
- ตามมาอ่าน
- มาบอกว่ารู้จักต้นไม้ที่พี่บอกด้วย
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/124011