ชีวิตเหมือนดวงอาทิตย์

สวัสดีครับวันนี้ผมมีข้อคิดเล็กๆ ที่จะมาบอกเล่าให้ทุกท่านอ่านกันเล่นๆ เป็นแนวคิดกันนะครับ

เราจะสังเกตได้ว่าตอนเช้าเราตื่นขึ้นมาเราเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก

พอตอนเที่ยงวันพระอาทิตย์ก็จะอยู่ตรงกลางศีรษะของเรา

และหายลับไปในทิศตะวันตกเวลาเย็น

เปรียบกับชีวิตคนที่เรามาจากจุดใดสักวันเราก็จะกลับสู่จุดนั้น มีอำนาจก็จะกลับไปไม่มีอำนาจ เขาทำนองมาตัวเปล่าก็ต้องไปตัวเปล่า เป็นอนิจังครับ แต่สิ่งเดียวที่ผมว่าไม่หมดไม่หายก็คือความดี ความดีเปรียบเหมือนแสงของดวงอาทิตย์ไม่ว่าจะลับขอบฟ้าไป หรือในยามราตรี ก็ยังคงเห็นแสงนั้นผ่านดวงดาว และดวงจันทร์ตลอด ความดีก็เหมือนกันไม่ว่าจะตายไปแล้วกี่ร้อยปี ความดีก็คงอยู่เป็นเรื่องภาคภูมิของคนรุ่นต่อไปครับ

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

คุณเห็ดโคนยังเป็นนักศึกษาอยู่ นำเสนอและคิดเช่นนี้ ดีใจแทนครับ

[เห็ดโคนดังที่บ้านตาก]

ขอบพระคุณท่านครูหยุยมากนะครับ ผมแค่คิดว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัว

ที่เปรียบเปรยให้คนอื่นๆ เห็นได้ง่ายและเข้าใจครับ