มารไม่มี บารมีไม่เกิด

เรื่องจริงที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ มิได้คาดหวังว่า จะว่าใครหรือทำร้ายใครนะคะ แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้และมีส่วนเกี่ยวข้องกัน แพรจึงอยากเล่าไว้เป็นการแบ่งปันประสบการณ์ให้เพื่อนๆที่กำลังทำบุญ สร้างสมบารมี หรือเพื่อนๆที่คิดจะทำ หรือเพื่อนๆที่เคยทำและเคยเกิดเรื่องราวแบบนี้มาก่อนแล้ว (เฮ้อ!...เหนื่อยใจจริงๆค่ะ) ขอให้เรียนรู้เรื่องแพรเป็นตัวอย่าง และแพรขอให้กำลังใจทุกคนที่เคยเจอหรือกำลังเจอเรื่องร้ายๆ ขณะทำบุญเหมือนแพร

เคยไหมค่ะเพื่อนๆ เวลาจะทำบุญ หรือเวลาทำบุญนี่ ต้องมีเรื่องมาให้เราไม่สบายใจ อึดอัดใจ ลำบากใจ เป็นอุปสรรคเล็กๆ จนกระทั่งกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ๆ ขวางเอาไว้ ทำให้เหนื่อยใจ ท้อใจ จนบางครั้งก็เกิดความสงสัยว่า

นี่เรากำลังทำอะไรผิดหรือเปล่า

สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราศรัทธา สิ่งที่เราเรียกว่า ความดี มันเป็นความผิดพลาดในชีวิตหรือ

บุญที่เราทำ เราตั้งใจทำ ผลตอบแทนของบุญ คือ ความทุกข์ในชีวิตเพิ่มขึ้นหรือ

ถ้าตอบว่า “ ใช่” หรือ “ถูกทุกข้อ” แล้วจะเป็นยังไง เราควรจะทำยังไงต่อไป

ถ้าตอบว่า “ไม่ใช่” งั้นจะอธิบายและให้เหตุผลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างนี้ได้อย่างไร

ไม่รู้จริงๆค่ะ อยากขอความเห็นและคำแนะจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ได้อ่านบันทึกนี้มากๆค่ะ

ขอเล่าเรื่องทั้งหมดก่อนนะคะ

ตั้งแต่เริ่มต้นแห่งศรัทธาค่ะ ต้นไม้แห่งศรัทธา ต้นเล็กๆที่เกิดขึ้นในใจแพร จากการที่แพรได้เข้าไปศึกษาและสัมผัสหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง การได้มีโอกาสเข้าฝึกปฏิบัติสมถและวิปัสสนากรรมฐาน การได้รับคำแนะนำสั่งสอนจากครูบาอาจารย์ พระวิปัสสนาจารย์ทุกท่าน

การเรียนรู้ทุกข์ การรู้จักทุกข์ การพยายามเข้าใจทุกข์ที่แท้จริง เท่าที่สติปัญญาอันน้อยนิดของแพรจะเข้าใจได้ จาการลงมือปฏิบัติสมถและวิปัสสนากรรมฐาน

พระพุทธศาสนาเปิดโลก เปิดมุมมองใหม่ ทำให้แพรได้เข้าใจชีวิตและความเป็นจริงของชีวิตมากขึ้น

แพรรู้สึกดีที่ชาตินี้มีได้บุญเกิดมาเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา ได้มีบุญไปปฏิบัติธรรม ถึงยังไม่หลุดพ้น แต่ก็เห็นต้นทางแห่งความพ้นทุกข์แล้ว นี่แหละค่ะ ถึงได้เกิดศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง

วัดป่าเจริญราช http://www.veeranon.com/ เป็นสถานที่แรกที่เปิดโอกาสให้แพรได้เข้าไปเรียนรู้และปฏิบัติธรรมที่นั่น เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตั้งแต่ศาลาปฎิบัติธรรมยังไม่เสร็จ อุโบสถกำลังวางรากฐานลงเสาเข็ม กุฎิกรรมฐานหลังเก่า ด้วยความเมตตาของหลวงพ่อและพระอาจารย์ที่อยู่ในวัดป่าเจริญราช ทำให้แพรได้ฝึกปฏิบัติธรรมบวชเนกขัมมะเป็นเวลา 15 วัน http://gotoknow.org/blog/makingmeditation แพรได้เรียนรู้อะไรมากมาย เท่าที่เด็กใหม่คนหนึ่งจะเรียนรู้ได้ ถึงจะไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดในบางเรื่องก็ตาม

แพรได้เริ่มต้น ศรัทธาอย่างจริงจัง พยายามศึกษาธรรมจากหลวงพ่อ พยายามเผยแพร่ธรรมของหลวงพ่อ พยายามเข้าไปช่วยงานวัดป่าเจริญาราชเท่าที่มีโอกาส งานหนึ่งที่แพรประเมินตัวเองแล้วว่าแพรน่าจะช่วยได้ และแพรอยากช่วยมากๆเลยค่ะ คือ งานบุญกฐิน

ตามโครงการทอดกฐินของวัดป่าเจริญราช จำนวน 999 กอง ๆละ 9,999 บาท เพื่อสร้างอุโบสถวัดป่าเจริญราช มันเป็นเงินที่อาจจะหาได้ง่ายสำหรับคนอื่น แต่สำหรับแพรมันไม่ง่ายเลยค่ะ แต่แพรคิดว่ามันไม่ยากเกินไปถ้าเราตั้งใจและพยายาม

แพรได้เปิดบล็อกเพื่อเปิดปากบอกเล่าเรื่องราวแห่งความศรัทธา http://gotoknow.org/blog/kathinceremony/387458 ที่แพรจะเก็บเงิน แพรจะทำงานพิเศษมากขึ้น และบอกบุญให้แด่เพื่อนๆที่ศรัทธามาร่วมสร้างบุญทอดกฐิน เพื่อสนับสนุนการสร้างอุโบสถ (จำนวนเงินในการสร้างสูงมาก) ของวัดป่าเจริญราช ในปี 2553 นี้ และแพรก็ได้พบกัลยาณมิตรหรือญาติธรรมมากมายที่ศรัทธาและเข้าใจคอยสนับสนุน ให้กำลังใจแพร และบางท่านถึงขนาดโอนเงินมาสะสมในบัญชีบุญ ร่วมด้วยกับแพรอีกค่ะ

แพรถือว่าเป็นปาฏิหารย์มากค่ะ เพราะมันยากนะคะ ที่ใครสักคนที่ไม่รู้จักเรา จะมาสนใจเรา มาเชื่อใจเรา มาศรัทธาในบุญที่เรากำลังทำ ถึงขนาดสละเงินมาร่วมทำบุญกับเรา โดยไม่คิดในแง่ร้ายว่า เราจะเอาเงินไปทำอย่างอื่นหรือไปใช้เอง เป็นเรื่องของจาคะ มากกว่าทานค่ะ ในความรู้สึกของแพร

แล้วยังมีคนดีๆ อย่างนั้น อยู่ในโลกใบนี้จริงๆ มันหายากจริงๆนะคะเพื่อนๆ

เคยไหมค่ะ พอเราคิดจะทำบุญหรือกำลังทำบุญใหญ่ จะมีสิ่งเลวร้าย เค้ามาเตือนสติเราอย่างแรง ข้อกล่าวหาที่แพรเจอก็ คือ

1.ทำบุญเอาหน้า

คำนี้ออกจากปากเพื่อนสนิทของแพรเอง ถึงแม้เค้าจะพยายามไม่ด่าแพรตรงๆ แต่ก็ด่าคนอื่นให้แพรได้ยิน เพื่อจะด่าแพรทางอ้อมแทน 555 มีคนในโลกนี้ที่คิดแบบนี้อีกเยอะค่ะ ตัวเองไม่ทำบุญ หรือทำบุญน้อยๆ พอเห็นคนอื่นทำบุญมากกว่า ก็คิดว่า คนอื่นทำบุญเอาหน้า ทำบุญเพราะอยากดัง อยากได้หน้า ฯลฯ เค้าเอาเราไปเปรียบเทียบกับตัวเค้าเองและแสดงให้เห็นว่า การที่เค้าไม่ทำบุญแบบนี้ เค้าทำสิ่งที่ดีกว่า เป็นบุญที่ดีที่บริสุทธิ์กว่าที่แพรกำลังทำ มีสิ่งเลวร้ายมากมายที่เค้าคิดถึงคนอื่นในแง่ร้าย บางครั้งก็กระทำทางวาจาไปเลย ครบองค์ประกอบเลยค่ะ คราวนี้ มโนกรรม กายกรรม วจีกรรม ไม่ทำบุญ ไม่ร่วมบุญ แล้วยังไปว่าคนที่เค้าทำบุญอีก นอกจากนั้นไม่พอค่ะยังทำอะไรบางอย่างเพื่อขวางบุญเพื่อนอีกด้วยค่ะ

แพรจะทำยังไงหรือค่ะ ทำใจค่ะ สำรวจตัวเองว่าเราเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า ถ้าเป็นต้องปรับปรุงตัวเองใหม่ ถ้าไม่เป็น อย่าไปถือสา อย่าไปสนใจค่ะ แพรไม่ใช่คนที่คิดอยากดังหรืออยากเอาหน้าจากการทำบุญ ไม่รู้จะเอามาทำไม ถือมาก็ลำบาก 555 แล้วเจ้าภาพงานกฐิน เจ้าภาพใหญ่จริงๆนะ งานนี้เค้าทำบุญบริจาคกันเป็นล้านค่ะ แพรแค่เจ้าภาพร่วมกฐินสามัคคีคนเล็กๆ กองเดียว 10,000 บาท เนี่ยนะ เล็กน้อยมากเทียบใครเค้าไม่ได้หรอกค่ะ ไม่สามารถเอาไปเป็นหน้าเป็นตาได้เลยค่ะ ถ้าคิดจะเอาหน้าแบบนั้น จริงๆแล้วแพรเปลี่ยนให้ใครเค้ามาคิดดีๆกับแพรไม่ได้ค่ะ แต่แพรเปลี่ยนความคิดของแพรได้ จากความรู้สึกไม่พอใจเสียใจ โกรธ แค้น มาเป็นเมตตา สงสารและให้อภัย คนพูด คนที่ทำกับเราแบบนี้ได้ดีกว่าค่ะ ไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่าย แต่ถ้าเรียนรู้หลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เอาไปปฏิบัติ ก็จะไม่ยากเลยค่ะ ที่จะรู้สึกเมตตา สงสารคนที่ทำกับเราแบบนี้ เพราะอวิชชาหรือความไม่รู้กำลังครอบงำจิตใจเค้าให้มืดบอดอยู่ น่าสงสารมากค่ะ

2. หากินจากการทำบุญ

มันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่จะให้คนที่มองโลกในแง่ร้าย จะกลับมามองโลกในแง่ดีได้ ยิ่งเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับเงินด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เค้าคิดว่าเราทำแบบนี้ เพราะเราอายุน้อยกว่า มีเงินน้อยกว่า แต่ศรัทธามากว่า เค้าก็เลยไม่คิดว่าการที่แพรศรัทธาในการทำบุญทอดกฐิน ชักชวนเพื่อนๆมาร่วมทอดกฐินกันอย่างนี้ แพรจะทำด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ คิดแต่ว่าแพรต้องการหาเงินไปใช้เองแน่เลย มันเป็นสิทธิ์ของเค้านะคะที่จะคิดดูถูก เลวร้ายแบบนั้น แพรเสียใจนะคะ คนอื่นคิดยังไม่เท่าไหร นี่เพื่อนสนิทของแพรเองค่ะ (คนเดิมครับท่าน) ไม่ว่าแพรตรงๆ แต่เอาแพรไปว่ากับคนอื่นค่ะ คราวนี้ตีไข่ ใส่สีไปด้วย คนฟังที่ไม่รู้จักแพรจริงๆก็เชื่อด้วยสิค่ะ เพราะส่วนหนึ่งเค้าเป็นเพื่อนสนิทของแพรค่ะ คนฟังยิ่งเชื่อเลยค่ะ

การเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้หมายความว่าเรามีอะไรเหมือนกัน หรือเราคิดตรงกันนะคะ ไม่ใช่เลยค่ะ มาเป็นเพื่อนสนิทกับแพร มาดีกับแพร คอยซื้อขนมมาให้แพรกิน ไปไหนมาไหนกับแพร ส่วนหนึ่งเพราะเค้าไม่มีคนอื่นค่ะ ก็ชอบทรยศหักหลังเพื่อนขนาดนี้ เพื่อนคนอื่นเค้าก็ส่ายหน้าหนีกันหมดค่ะ ห่างได้ก็ห่าง ถอยได้ก็ถอย แล้วทำไมแพรยังอยู่ละคะ เพราะแพรเชื่ออยู่อย่างหนึ่งค่ะ ตามคำกล่าวของท่านพุทธทาส คนเรานะคะ “ดีก็ดีไม่ทั่ว ชั่วก็ชั่วไม่หมด” เค้าไม่มีใครก็วิ่งมาหาแพรเอง พอเค้ามีคนอื่นแล้วเค้าก็ถอยกลับไปเองค่ะ ถึงแม้นิสัยเค้าจะชอบทำร้ายเพื่อนสนิทหรือคนสนิทด้วยความขี้อิจฉาก็ตาม แต่ความดีของเค้าบางเรื่องทำให้คนอื่นยกโทษให้ ไว้ใจ และก็ยอมให้เค้ากลับมาทำร้ายอีก 555 หนึ่งในนั้นคือ แพรเองค่ะ 55 แพรไม่รู้ว่าตอนที่เค้ากระทำนั้น เค้ารู้สึกตัวหรือเปล่าว่า ที่เค้าคอยเหยียบคนอื่นให้จม คอยแทงข้างหลังเพื่อน มันเป็นบาป มันเป็นกรรม แพรรู้แต่ว่า ชีวิตเค้าน่าสงสารนะคะ ทำบาปโดยไม่รู้สึกตัว ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำบาป น่าสงสารที่เค้าถูกอวิชชาครอบงำ จนกลายเป็นมิจฉาทิฏฐิ ปิดหู ปิดตา ปิดใจเค้า น่าสงสารจริงๆนะคะ คนแบบนี้มีอยู่ในโลกนี้เยอะ ยิ่งคนที่บอกว่าตัวเองนับถือศาสนาพุทธ แต่ไม่เข้าใจและไม่ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เฉพาะในประเทศไทยก็มีเยอะมากค่ะ ไม่งั้นประเทศเราคงไม่เกิดเหตุการณ์รุนแรง ทั้งที่ประเทศเราเป็นดินแดนแห่งพระพุทธศาสนาหรอกค่ะ จริงไหมค่ะ

3. เอาเราไปนินทา

มันแย่ที่สุดเลยค่ะ ต้องมาคอยรักษาใจทุกครั้ง ทั้งๆที่รู้นะคะว่า “ขนาดองค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา” ก็อดใจหายไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาจากเพื่อนสนิทของเรา (คนเดิมอีกแล้วครับท่าน) คราวนี้ไม่ใช่แค่เอาเราไปนินทากับคนอื่นนะคะ เอาเราไปนินทากับหัวหน้าเรา (มาสนิทกับแพร พร้อมๆกับตีสนิทหัวหน้าแพรด้วย) จำเรื่องบัญชีบุญได้ไหมค่ะ “บัญชีบุญ” http://gotoknow.org/blog/kathinceremony/386630

แพรได้เปิดบัญชีใหม่ เพื่อสะสมเงินไปทอดกฐินค่ะ บัญชีใหม่นี่อยู่ใกล้ที่ทำงานแพร แพรเดินลงจากตึกทำงานก็เจอธนาคาร แพรจึงสะดวกที่จะเปิดบัญชีที่นี่ไว้สะสมทรัพย์ไปทำบุญ แล้วแพรเอามาเล่าไว้ในบันทึกนี้ แล้วมีพี่ๆบางคนศรัทธาร่วมบุญด้วย โอนเงินมาสะสมบุญกับแพร เรื่องมันเป็นเรื่องขึ้นมาเลยค่ะ หัวหน้าแพร เรียกแพรไปว่า หาว่าแพรเปิดบัญชีที่นี่เพื่อหาเงิน เอาชื่อเสียงที่ทำงานของแพร หรือชื่อเสียงมหาวิทยาลัยไปหาเงิน ข้อกล่าวหานี่รุนแรงมากนะคะ แพรคิดว่า การที่ใครจะศรัทธาในบุญถึงขนาดโอนเงินมาร่วมบุญด้วย คงไม่ใช่คิดว่า บัญชีนี้เป็นบัญชีทำบุญของมหาวิทยาลัยนะคะ (คิดแบบนี้ดูถูกคนทำบุญน่าดูเลยค่ะ ทั้งที่ธนาคารเป็นสถานที่ฝากเงินและเก็บเงิน แค่เพียงมันเป็นธนาคารเดียวที่อยู่ในมหาวิทยาลัย ชื่อสาขา มันก็ชื่อมหาวิทยาลัย ไม่ได้หมายความว่า มันเป็นบัญชีของมหาวิทยาลัยสักหน่อย จิตใจคับแคบอย่างนี้ คิดให้ร้ายก็คิดไปได้ไกลเลยนะคะ “นินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหินจริงๆค่ะ” แล้วทำไมแพรถึงคิดว่า เพื่อนคนนี้เอาเรื่องแพรไปพูดเสียๆหายๆละคะ ก็เรื่องบัญชีบุญ แพรเล่าให้เค้าฟังคนเดียวค่ะ แพรยังไม่ได้เปิดตัวเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทคนอื่นเลย ที่สำคัญวันที่หัวหน้าแพรเรียกแพรไปคุย ตอนเที่ยงวันนั้นเพื่อนแพรกับหัวหน้าแพรออกไปประชุมสัมมนาข้างนอกด้วยกัน นั่งรถไปด้วยกันค่ะ กลับมาตอนเย็นหัวหน้าแพรเอาระเบิดมาโยนให้แพรเลย เหมือนโดนใครยุมาหลายเรื่อง เลยเล่นแพรทุกเรื่อง สามารถสร้างเรื่องให้มีประเด็นได้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับแพร โดนเยอะค่ะ โดนว่าเรื่องไหนแพรก็ไม่หดหู่ใจเท่าเรื่องบัญชีบุญค่ะ

images แพรขอยืนยันในการทำบุญทอดกฐินด้วยความศรัทธาค่ะ เงินทุกบาทที่ได้มาเก็บไว้ในบัญชีบุญทั้งหมด จะถูกนำไปทอดกฐินปี 2553 นี่ค่ะ และเงินที่เข้ามาในบัญชีบุญ ที่เพิ่งเปิดบัญชีในเดือน ส.ค.นี้ ส่วนใหญ่มันเป็นเงินที่แพรเก็บค่าขนมกับเป็นเงินที่แพรทำงานพิเศษในช่วงนี้ เพื่อนำเงินไปสร้างอุโบสถวัดป่าเจริญราชค่ะ และแพรก็ไม่ได้บังคับให้คนที่สนใจ ศรัทธา อยากร่วมบุญกฐิน ห้ามมาทำบุญร่วมกันกับแพรนะคะ เพื่อนๆพี่ๆที่อ่านมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจทำบุญร่วมโดยการโอนเงินหรือโดยการกล่าวอนุโมทนาบุญก็ได้ค่ะ หรือจะคิดว่ามันไร้สาระ แล้วไม่สนใจก็ได้ค่ะ เห็นไหมค่ะ ไม่มีการบังคับ ทุกคนมีสิทธิ์เท่ากันค่ะ สิทธิ์ที่จะคิดดี ทำดี พูดดี หรือไม่ดีก็ได้ กรรมเป็นสิ่งที่เราสามารถเลือกทำได้ค่ะ เพียงแต่การทำความดี มันทำได้ยากกว่าการทำความชั่วเท่านั้นเองค่ะ

4. การไม่ไว้ใจพระสงฆ์และวัด

ความรู้สึกว่า "ไม่มีพระดีๆ ไม่มีวัดดีๆ จึงไม่อยากร่วมทำบุญน่ะ เอาเงินไปทำบุญกับคนที่เค้าลำบากที่มาออกรายการวงเวียนชีวิตดีกว่า ได้บุญมากกว่าอีก" แพรก็เข้าใจนะคะว่าในสังคมปัจจุบันนี้ หาพระดีๆ วัดดีๆได้ยาก การที่จะทำบุญกับพระรูปไหนหรือวัดไหนถึงจะดี จึงขึ้นอยู่ที่วิจารณญาณของคนทำค่ะ ซึ่งถ้าคิดอย่างใจที่เป็นกลาง เปิดใจให้กว้าง โดยไม่มีมุมมองร้ายๆหรือจิตใจที่คับแคบ (เหมือนเพื่อนสนิทของแพร) จะเห็นว่า วัดทั้งหลายโดยเฉพาะวัดที่มีการฝึกปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เป็นวัดที่มุ่งปฏิบัตินั้น มีคนเข้าไปวัดเพื่อปฏิบัติธรรมกันเยอะมากจนวัดไม่มีสถานที่รองรับได้พอ วัดเล็กๆต้องขยายใหญ่ และต้องมีสิ่งก่อสร้างต่างๆเกิดขึ้นเพื่อรองรับผู้มาปฏิบัติธรรม การที่วัดไหนทำการก่อสร้างที่เป็นประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาและพุทธศาสนิกชน ไม่ใช่ความผิดหรือสิ่งที่ไม่ดีของวัดหรือเจ้าอาวาสนี่ค่ะ ท่านเปิดให้มาร่วมทำบุญด้วยความศรัทธา ไม่ทำท่านก็ไม่ว่า ท่านไม่ได้บังคับเลย พุทธศาสนิกชนท่านใดที่สนใจก็มาร่วมบุญก็มา กับกลายเป็นว่า คนบางคน ไม่ศรัทธาแล้วยัง เอาพระ เอาวัด ไปพูดว่า เสียๆหายๆ (เพื่อนๆเคยเจอคนแบบนี้ไหมค่ะ) อย่าให้เล่าเลยค่ะ บาปกรรมจริงๆค่ะ เราเป็นลูกศิษย์พยายามอธิบาย พยายามปกป้องครูอาจารย์แล้วก็ไม่สามารถทำให้เค้าเข้าใจถูกได้ แพรก็ไม่รู้จะพูดให้เค้าเข้าใจถูกได้ยังไง สำหรับคนบาง บางครั้งเราต้องทำใจแล้วก็ต้องปล่อยเค้าไปค่ะ ตามยถากรรมจริงๆค่ะ

เห็นไหมค่ะ ว่ามีแต่เรื่องขวางใจ ขวางบุญทั้งนั้น มาแต่ละเรื่องก็หนัก ก็แรง ไม่แพ้กัน แล้วจะไม่ให้คนทำบุญท้อใจได้อย่างไรค่ะ ยิ่งทำบุญเยอะ เหมือนกับยิ่งต้องใช้กรรมเยอะ เหมือนทำบุญแล้วมีบุญต้องเอาไปใช้หนี้ เจ้ากรรมนายเวรหรือเจ้าหนี้แพรคงเยอะน่ะคะ รีบมาทวงหนี้กันตรึม..55.. ทำให้แพรต้องเจอเรื่องหนักๆมาทดสอบบุญบารมี กับความตั้งใจจริงของเรา ต้องอดทนกับคำครหานินทา ว่าร้าย การไม่ไว้ใจ การจ้องจับผิด ฯลฯ นี่ขนาดยังไม่ได้แจกซองกฐินใครเลยนะคะ แพรยังโดนแบบนี้ ถ้าแจกซองแล้วจะเจออะไรอีกยังไม่รู้เลยค่ะ เฮ้อ!....น่ากลัวจริงๆค่ะ

สำหรับเพื่อนสนิทของแพร ในเมื่อรู้นิสัยกันอย่างนี้แล้ว เลิกคบคงไม่ง่ายหรอกค่ะ เพราะยังทำงานที่เดียวกัน ยังเห็นกันอยู่ แต่แพรคงห่างๆและระวังคำพูดของตัวเองให้มากกว่านี้ มีอะไรอย่าเล่าให้ฟัง ยิ่งเรื่องดีๆอย่าเล่าให้เค้าฟัง เพราะความอิจฉาของเค้าๆจะรีบทำร้ายแพรทันที แพรละอายใจค่ะ ไม่อยากให้มีเวรมีกรรมต่อกันมากไปกว่านี้ ให้จบๆกันไปดีกว่า น่าเสียใจว่า พอเกิดเรื่องนี้ทำให้แพรต้องลาออกจากงานก่อนกำหนด เพราะหัวหน้าแพรคิดว่าการที่แพรอธิบายเรื่องบัญชีบุญ เป็นการเถียงเค้า (ทั้งที่แพรรู้สึกว่าเค้าละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของแพรนะ) การที่แพรเปิดบัญชีบุญมันเป็นสิทธิของแพรนะคะ แต่กลายเป็นว่าเค้าเอามาหาเรื่องแพรให้แพรไปปิดบัญชี หรือไปเปิดบัญชีที่อื่น (มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย) หาว่าแพร ไม่เชื่อฟังเค้า จะเอาเรื่องแพรไปฟ้องผู้ใหญ่หรือเจ้าของมหาวิทยาลัย เพื่อจะได้ให้แพรออกไป เห็นไหมค่ะใส่ไข่ ใส่สี ทำกันได้เต็มที่ ลำเลิกบุญคุณต่างๆนานาด้วย น่าเสียใจนะคะ แพรเพิ่งรู้ว่าหัวหน้าแพรหูเบา ใจร้าย ไม่จริงใจและไว้ใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ (มีคนเคยบอกแพรยังไม่เคยเชื่อ ตอนนี้เริ่มเชื่อแล้วค่ะ) ขนาดเค้าไม่ให้แพรลากิจไปปฏิบัติธรรม 5 วันที่ยุวพุทธฯ (ถ้านับเสาร์-อาทิตย์ ก็รวมเป็น 7 วันค่ะ ) แพรยังไม่คิดว่า เค้าจะใจร้ายจริงๆ แค่คิดว่าเค้าไม่เข้าใจหลักการปฏิบัติธรรม ไม่รู้ว่าทำไมต้องไปปฏิบัติธรรมเท่านั้นเอง กลายเป็นว่า แพรเจอคนมิจฉาทิฏฐิของจริง เฮ้อ! ...

มันเป็นกรรมของแพรค่ะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกแทงข้างหลัง ถูกหักหลังจากคนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนนะคะ และถูกนินทาว่าร้าย ถูกใส่ความ ถ้าทำใจไม่ได้ก็เสียผู้เสียคนไปแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่เสียคน อาจจะแค่เสียงานนั้นเองค่ะ 555

ยากนะคะที่จะทำใจได้ง่ายๆ กับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เพื่อทดสอบความเข้มแข็งและศรัทธาของเรา ยากนะคะที่จะรู้สึกเมตตา ให้อภัยกับคนที่คิดร้าย และทำร้ายเรา ยากนะคะที่จะห้ามไม่ให้โกรธ อาฆาต เคียดแค้น คนที่ใจร้ายกับเรา แพรต้องผ่านไปให้ได้ค่ะ ช่วงนี้เลยกลายเป็นว่าภาวนาได้ดีค่ะ เพราะต้องคอย "รู้" สึกตัวไว้ตลอด รู้ทันความรู้สึก รู้ทันกิเลสของเรา พยายาม "ดูจิต" ไว้อยู่ค่ะ รักษาใจ 555 เพราะเราก็ศิษย์มีครูนะ เรียนมาตั้งเยอะ ลูกศิษย์คนนี้พอมีปัญหาแล้วไม่เอาสิ่งที่ครูบาอาจารย์สั่งสอนมาใช้ อายครูน่าดูเลยค่ะ