บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าของตัวเอง (19) : แม่...

 

1

แม่..
นั่นใช่ไหมรักแท้-แม่บอกกล่าว
ทุ่งกว้าง, หลายหลากมากเรื่องราว
นั่นใช่ไหมสีขาวของชีวิต

 

2

แม่จบปอสี่มีความรู้
จับปูจับปลามาทั่วทิศ
ถอนกล้าหว่านดำงามวิจิตร
เก็บเกี่ยวผลผลิต-ชีวิตแม่ 

แม่ไม่เคยบอกเล่าเรื่องการเมือง
แต่หาใช่ขุ่นเคืองกับเรื่องแย่แย่
แต่แม่ชอบชี้บอก- “นั่นดอกแค
นั่นสะเดา" ...ฝากดูแลให้แตกใบ

“นั่นต้นตาลต้นมะกอก” -บอกลูกรัก
ฝากฟูมฟักแลดูให้อยู่ได้
“นั่นทุ่งนา”  มรดก, รกรากใจ
ปู่ย่าถากถางไว้ให้เลี้ยงตน 

แม่ไม่เคยโทษดินโทษฟ้า
แต่แม่บอก “เราต้องกล้าจะฝ่าพ้น”
แม่บอก “ความรู้มีอยู่กับทุกคน
ในโรงเรียน-โรงคน-โรงนา”

 

3
แม่
นั่นใช่ไหมรักแท้ที่แม่ว่า...
ทุ่งแห่งรัก ทุ่งแห่งศรัทธา
ฝากลูกหลานแวะมา...”ดูแล”

 

 

....

15 สิงหาคม 53
บ้านเกิด,ทุ่งแห่งการเกิดของชีวิต

 

[นาย ธนา นนทพุทธ]

สวัสดีครับ   เขียนได้สุดยอดเลยครับ   ชื่นชมในความสามารถครับ  ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

[krugui]

ซาบซึ้งกับบันทึกที่ระลึกถึงแม่....

มาอีกแล้วสามหนุ่มสามมุม   ดูท่าทางมีความสุขกับสิ่งรอบตัวและธรรมชาติที่ธรรมชาติมากๆ  ทำให้นึกถึงชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะสดใส...

ขอบคุณกับบันทึกที่อ่านแล้วรู้สึกดี..

[Boo]

สามบักหำน้อยมาให้ชมอีก ชอบๆ ยินดีกับภาพแห่งความสุข อบอุ่น ณ บ้านเกิดค่ะ ;)

[forrainn]

ชอบการเขียนของพี่มากเลยค่ะ ทำให้เราได้เห็นและได้รู้สึกตามความเป็นจริงที่เกิด ได้เห็นความเป็นอยู่อย่างแท้จริง ขอติดตามงานเขียนของพี่ไปตลอดนะคะ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ คุณธนา นนทพุทธ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ
ไม่รู้จะบอกรักแม่ด้วยถ้อยคำใดดี
เมื่อคืนเลยนั่งเขียนกลอนสดๆ แบบดิบๆ ด่วนๆ..
คิดยังไง ก็เขียนแบบนั้น ไม่ขัดเกลา เพราะอยากให้มันมีความสด...
คิดว่าจะเอาบันทึกนี้ปริ้นออกมา
และใส่กรอบไปแขวนไว้ที่บ้านด้วยเหมือนกัน

...

ขอบคุณ นะครับที่แวะมาให้กำลังใจ

 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ.  krugui Chutima

วันแม่...
แต่ผมพาลูก ไปฝากให้แม่สอนพิเศษให้ซะเฉยเลย
เป็นหลักสูตรว่าด้วยท้องทุ่งและลมหายใจของรากเหง้า...

ภาพนี้บันทึกเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 53
หลังจากลุยโคลนกันมายกใหญ่ๆ..
เลยให้รางวัลด้วยการลงเล่นน้ำ...

สนุก สดชื่น และมีชีวิตตามประสาพวกเขา

ได้แต่หวังว่า  เขาจะเรียนรู้และสัมผัสได้ว่า
ที่ตรงนี้...คือ ...บ้าน ของพวกเขา..

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ คุณปู..poo

เด็กๆ สนุกกันใหญ่ครับ..
มาแล้วไม่อยากกลับสารคาม
ยังแซวๆ อยู่เลยว่า "ระวัง..ปลาตอดจู๋"...

 

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..forrainn

รู้สึกเป็นเกียรติที่จะมีคนติดตามงานเขียนของผม..
จริงๆ กลอนบทนี้ ไม่ได้ดีดเนอะไรเลย...
ในทางวรรณศิลป์ หรือวรรณกรรมนั้น  ธรรมดามากๆ...
เป็นเหมือนกลอนเปล่าที่มีฉันทลักษณ์ธรรมดาๆ
แต่ก็อยากเขียนเท่าที่มีศักยภาพ..
และเขียนเท่าที่เรารู้สึก...

ขอบคุณอีกครั้ง นะครับ

 

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

                     พี่มาร่วมประทับใจในความรัก

                     ที่ประจักษ์แห่งพระคุณอุ่นอกเสมอ

                     ทุกเช้าค่ำเฝ้ารำพึงคิดถึงเธอ

                     ขอบำเรอให้สุขสันต์นิรันดิ์เอย

[ครูยุ]

สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน

ภูมิใจน่ะค่ะ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้แม่ ไม่ได้ทำให้เฉพาะในวันแม่

ตลอดกาลเวลาที่ผ่านมา ขอบคุณบันทึกเพื่อแม่..ค่ะ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับคุณแผ่นดิน

-..."นั่นใช่ไหมรักแท้ที่แม่ว่า...

ทุ่งแห่งรัก ทุ่งแห่งศรัทธา

ฝากลูกหลานแวะมา...”ดูแล”

-ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับพี่ใหญ่ นงนาท สนธิสุวรรณ

กลับมาอ่านบันทึกเก่าๆ..เพื่อทบทวนชีวิต
ปีนี้ แม่แทบไม่ต้องดำนา  เพราะสุขภาพไม่ดี
แต่มีเพื่อนบ้านจำนวนหนึ่งมาช่วยลงแขกดำนา
ตกเย็น เพื่อนบ้านก็จับปลาในแปลงนากลับไปทำอาหารเย็น...

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

ครับ..ครูยุ

สำหรับผม รักแม่ แต่ก็ยังไม่กล้ากอดแม่...

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ อ.เพชรน้ำหนึ่ง

ผ่านไป 6 ปี กลับมาอ่านอีกครั้ง อารมณ์ความรู้สึกที่มีต่อแม่ ไม่ต่างกันมากนัก เพราะเรื่องราวของแต่ยังคงมีตัวตน แจ่มชัดและมีชีวิตอยู่เสมอ

ขอบพระคุณครับ