วันอาทิตย์ที่ 4ก.ย.48 วันนี้เป็นวันที่ต้องกลับมาที่มอ. นัดเพื่อนไว้ที่คิวรถตอนบ่าย3 ต้องออกไปรอรถประจำทาง เวลาบ่าย2 เพราะวันอาทิตย์จะไม่ค่อยมีรถ วันนี้ฝนตกทั้งวันเพิ่งหยุดตกแต่ก็มีละอองเล็กน้อย รอรถประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีรถ
แม่กับน้องเลยมาส่งกับรถจักรยานยนต์ ยังไปไม่ถึงไหน ก็มีหมามาจากไหนไม่รู้วิ่งมาตัดหน้า เป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก ตกใจมากเห็นแม่มีรถทับขาอยู่ เข้าไปยกแม่กับน้อง ยังไม่ทันดูแผลตัวเอง จากนั้นก็ยกรถมีคนมาดูหลายคนแต่ไม่มีใครช่วย ไม่มีใครไปบอกที่บ้าน น้องเลยขับรถกลับบ้านไปบอกพ่อทั้งที่ขามีแผลอยู่ ให้พาแม่ส่งรพ.เป็นห่วงแม่มากเพราะแม่เป็นโรคหัวใจอยู่ กินยา warfarin ทำให้เลือดแข็งตัวช้า พอไปส่งแม่ที่รพ.ตัวเองกับน้องก็มาทำแผลที่อนามัยเพราะที่รพ.มีคนป่วยเยอะ หลังทำแผลเสร็จน้าก็มาส่งที่คิวรถ
กลับมาถึงมอ. ประมาณ1ทุ่ม ตอนดึกปวดแผลมากนอนไม่หลับคึดถึงแม่กับน้องตอนนี้คงนอนไม่หลับเหมือนกัน ตอนเช้าก็ต้องไปเรียนทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ต้องมีเพื่อนทำให้แม้แต่มัดผมยังทำไม่ได้ ทำให้เข้าใจความรู้สึกของคนป่วยที่ต้องมีคนอื่นทำให้ และที่โชคร้ายอีกอย่างก็คือเมื่อวันศุกร์อาจารย์สอบไทเก็ก ทุกคนผ่านหมดแล้วเหลืออยู่คนเดียว ต้องติดต่ออาจารย์เพื่อขอสอบ แต่ตอนนี้แผลก็ยังไม่หาย ทำให้ไม่ได้ไปออกกำลังกายคงอีกหลายวันกว่าแผลจะหาย........ แต่ก็คงอีกไม่นาน เกินรอ
ตอนนี้สุขภาพคงดีขึ้นแล้วนะคะ
ผู้ที่ออกกำลังกายเป็นประจำมักจะฟื้นคืนสู่สภาวะปกติได้เร็ว
อุมาพร