ความภูมิใจของฉัน..กับวันที่เดินทางไปกับฯพณฯชวน หลีกภัย ผู้นำที่ยิ่งใหญ่
ก่อนอื่นขอกล่าวถึงผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของฉันหมายถึง นายชวน หลีกภัย นายกรัฐมนตรีคนที่ 20 ของไทย ท่านเกิดเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2481 ที่ตำบลท้ายพรุ อำเภอเมือง จังหวัดตรัง บิดาชื่อนิยม มีอาชีพเป็นครู มารดาเป็นชาวสวนและค้าขาย ชื่อแม่ถ้วน นายชวน หลีกภัย เป็นบุตรคนที่ 3 ในจำนวน 8 คน นี่ก็ใกล้จะถึงวันเกิดครบรอบ 72 ปีของท่านแล้ว
ในวัยเด็ก ท่านเรียนที่โรงเรียนวัดควนวิเศษ และต่อโรงเรียนมัธยมวัดควนวิเศษ ก่อนย้ายไปโรงเรียนตรังวิทยา ได้รับรางวัลเรียนดี เรียงความดีเด่น และเก่งวาดเขียน นายชวน หลีกภัย เข้ากรุงเทพฯ เรียนเตรียมศิลปากร ก่อนที่จะไปสมัคร เรียนคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์คู่กันไป พร้อมกับรับจ้างเขียนป้ายโฆษณาไปด้วย ท่านจบเตรียมศิลปากรปีที่ 3 เมื่อ พ.ศ. 2502 และ 3 ปีต่อมา จึงจบเนติบัณฑิตไทยรุ่นที่ 17 ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
บนเส้นทางการเมืองของท่าน เริ่มต้นเมื่อ ปีพ.ศ. 2512 ท่านลงเล่นการเมืองสมัครเป็น ส.ส. ซึ่งได้รับคะแนนถล่มทลายเป็นที่ 1 และการลงเลือกตั้งทุกครั้งนายชวน หลีกภัย จะได้รับเลือกด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น และท่านได้สั่งสมบารมีที่ยิ่งใหญ่บนเส้นทางการเมือง เป็นเจ้ารัฐมนตรีหลายกระทรวง ดังนี้
จากประสบการณ์การบริหารงานที่มากมายทำให้ท่านได้รับคำยกย่อง ในด้าน
ยึดมั่นในหลักการประชาธิปไตย และยึดถือในเรื่องของหลักการเป็นอย่างมาก
เป็นนักการเมืองที่มือสะอาด จนได้รับฉายา Mr. Clean (นายสะอาด) นอกจากนี้ภาพที่พบจากสื่อมักแสดงให้เห็นว่าใช้ชีวิตอย่างสมถะ[
เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกที่กล้าประกาศว่า รมต. ว่าการกระทรวงกลาโหม ไม่จำเป็นต้องเป็นทหาร แสดงให้เห็นถึงบุคลิกผู้นำและบริหารปราศจากอำนาจของทหารได้เป็นอย่างดี
ทั้งหมดนี้เป็นประวัติย่อๆของท่านที่ฉันและท่านทั้งหลายรู้จักผ่านทางอินเตอร์เน็ทต์ แต่อาจมีหลายอย่างที่หลายท่านอาจไม่เคยได้รับรู้ หลายท่านอ่านแล้วอาจรู้สึกเฉยๆ เว้นแต่หากท่านได้ใกล้ชิดกับท่านแล้วจะสัมผัสได้ถึงมิติที่ยิ่งใหญ่ มิติแห่งความศรัทธา มิติแห่งความเป็นแบบอย่าง มิติแห่งความมีเมตตาเอื้ออารี เป็นผู้ให้และแบ่งปัน มีความใส่ใจกับเรื่องที่ละเอียดอ่อน มิติแห่งความพอเพียง เรียบง่าย มิติแห่งการนำอย่างสุขุม
****เหตุเกิดกับฉันเมื่อวันที่ 23-07-2553 วันศุกร์ที่ผ่านมานี่เอง ในวันนั้นเป็นวันที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ จัดนิทรรศการภาพถ่าย "Pictures for life" ซึ่งฯพณฯ ชวน หลีกภัยมาเป็นประธานในพิธีเปิด สำหรับตัวดิฉันเองงานนี้ไม่ได้ถูกมอบหมายหน้าที่อะไรเป็นพิเศษ รับผิดชอบแผนกต้อนรับทั่วไปตามที่ฝ่ายบริการพยาบาลแจ้งมา
*****เช้าวันนั้นดิฉันเดินทางไปส่งลูกสาวเพื่อขึ้นรถที่หน้าอาคาร 3 คณะพยาบาลศาสตร์ไปโรงเรียนธิดานุเคราะห์เหมือนเดิมเช่นทุกวัน จากนั้นก็เดินมาที่ทำงานประมาณ07.17 น นั่งเคลียร์งานที่โต๊ะทำงาน เสร็จแล้วดูนาฬิกายังไม่ถึงเวลานัดหมาย ก็เลยผัดหน้าทาแป้งอีกเล็กน้อย จากนั้นก็ได้รับโทรศัพท์จากท่าน ดร.สมสมัย สุธรศานต์ หัวหน้าฝ่ายบริการพยาบาลให้เตรียมอุปกรณ์การตรวจร่างกายไปที่ห้องรับรอง พร้อมคุณนภาศิริ โชติแก้ว และน้องพนักงานช่วยการพยาบาลอีก 1 คน ซึ่งท่านศ.นพ.กรีฑา ธรรมคัมภีร์ จะเป็นผู้ตรวจให้
*****ฯพณฯ ชวน หลีกภัยมาถึงโรงพยาบาลประมาณ 8.30 น. ท่านบอกกับศ.นพ.กรีฑา ธรรมคัมภีร์ ว่าท่านสบายดีแล้ว อาจเป็นเพราะท่านนอนดึก ตื่นเช้าก็เลยอ่อนเพลียเล็กน้อย แต่ตอนนี้หายดีแล้ว ดิฉันได้ขออนุญาตท่านถ่ายรูปไว้ด้วย ท่านก็อนุญาตให้ถ่ายได้ จากนั้นก็ให้ท่านพักผ่อน และพูดคุยกับผู้บริหารในห้องรับรองอีกห้องหนึ่ง ดิฉัน Stand by อยู่ที่ห้องเดิม จนกว่าจะถึงพิธีเปิด
*****เมื่อถึงพิธีเปิด ทุกคนก็ลงมาที่ห้องโถงหน้าโรงพยาบาลรวมทั้งดิฉันตามลงมาที่หลัง จากนั้นดิฉันก็เดินไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ คิดว่ารอขึ้นไปเก็บของเมื่อเสร็จพิธีการ แต่ยังไม่ทันได้นั่งเลย พี่นิตยา ไกรวงศ์ เรียกให้ไปช่วยงานพิธีการ ติดดอกไม้ให้ผู้ที่บริจาคและได้รับเชิญมารับหนังสือและประกาศเกียรติคุณ จากนั้นก็อยู่กับฝ่ายพิธีการตลอด (พี่นิตยาให้ทำหน้าที่ถ่ายรูปให้ รูปตัวเองก็เลยไม่มี หรือมีก็น้อยมาก )
ผศ.นพ. อนุพงศ์ นิติเรืองจรัส ประธานชมรมถ่ายภาพ เล่าความเป็นมา การจัดทำหนังสือและนิทรรศการภาพถ่าย
รศ.ดร.บุญสม ศิริบำรุงสุข อธิการบดี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กล่าวต้อนรับ
รศ.นพ.สุเมธ พีรวุฒิ คณบดี คณะแพทยศาสตร์ กล่าวรายงาน
ฯพณฯชวน หลีกภัย กล่าวเปิดงาน มอบหนังสือและประกาศเกียรติคุณให้กับผู้บริจาคเงินซื้อรถพยาบาล
ตัดริบบิ้นเปิดนิทรรศการบริเวณสถานที่แสดงภาพถ่าย
ชมนิทรรศการภาพถ่าย
ลงนามในสมุดเยี่ยมเพื่อเป็นเกียรติแก่นิทรรศการภาพถ่าย
เยี่ยมเยือนประชาชน
ท่านคณบดีได้มอบหมายให้คุณนิตยา ไกรวงศ์ เดินทางไปกับรถเพื่อไปส่งฯพณฯชวน หลีกภัย แต่เนื่องจากคุณนิตยา ไกรวงศ์ ติดภาระกิจต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่าย ไม่สามารถไปส่งได้ ท่านคณบดีจึงมอบหมายให้ดิฉันเดินทางไปกับฯพณฯชวน หลีกภัย ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ แทน
ออกเดินทางจากโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ประมาณ 11.00 น
ระหว่างเดินทาง ดิฉันและคุณวุฒิ พนักงานขับรถ ไม่รบกวนท่านเพื่อให้ท่านได้พักผ่อนเต็มที่ ก่อนถึงบ้านได้พูดคุยเรื่องการเมืองเล็กน้อย ถึงบ้านฯพณฯชวนฯ ประมาณ13.00 น ตลอดทั้งวันดิฉันยังไม่ได้แนะนะตัวกับฯพณฯชวนเลย กะว่าลงจากรถจะเดินไปแนะนำตัว
*****ถึงบ้านสวน บรรยากาศร่มรื่นเหมือนที่เคยมาเมื่อปี 2549 ดิฉันจึงเล่าท่านฟังว่าดิฉันเคยมาเมื่อ 4 ปีก่อน ตอนนี้ต้นไม้สวยขึ้นกว่าเดิมมาก ท่านบอกว่า สวยแบบบ้านสวน ตอนนี้หน้าฝนต้นไม้ก็เลยงาม
****เข้าไปในบ้านสวน รถจอดมีคนมารับกระเป๋าและของต่างๆ2-3 คน ดิฉันยังไม่ได้เดินไปแนะนำตัว ท่านเปิดประตูรถเดินลงมาถามว่า “ หนูชื่ออะไรนะ ” พอดิฉันบอกชื่อไป ท่านก็ถามถึงอีกคน คุณวุฒิ ก็บอกชื่อไป จากนั้นท่านก็จำชื่อพวกเรา และขานชื่อเราเวลาคุยด้วยตลอด
****จากนั้นท่านพาพวกเราไปนั่งที่ในศาลาประชุม ท่านก็ทำตัวสบายๆ คุณระลึก หลีกภัย เข้ามาถามว่า ทานข้าวกันมาหรือยัง พวกเราก็ตอบว่า ท่านชวนฯ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยง ท่านชวนเลยบอกว่าทานเป็น ชา+ซาลาเปา +ขนมสอดไส้+ขนมจั้ง+ข้าวต้มมัดก็แล้วกัน จากนั้นคุณระลึกก็ให้คนออกไปซื้อ ระหว่างรอก็นั่งคุยกันหลายอย่าง ท่านบอกว่าขนมที่นี่เขาอร่อย ซักครู่ขนมก็มา ท่านก็จัดขนม และถ้วยน้ำชา ให้เราด้วย รู้สึกผิดอย่างไรชอบกล ตกใจและหยิบอะไรไม่ค่อยถูก ท่านก็ทำเป็นเหมือนผู้ใหญ่ใจดี ตัวแบบสบายๆ ใส่เสื้อยืดธรรมดาๆ ลูกขึ้นยืนหยิบโน่นหยิบนี่ให้ดิฉันกับคุณวุฒิ ท่านอาจจะคิดว่าเราไม่กล้าหยิบเอง ทุกอย่างดูเรียบง่าย สมถะ สักครู่ดิฉันก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ได้มีโอกาสคุยกับท่านเรื่องปัญหาความก้าวหน้าของพยาบาลที่สังกัดมหาวิทยาลัย เป็นทีมงานด้านสาธารณสุขที่ขึ้นกับกระทรวงศึกษาธิการ ดูเหมือนจะไม่ได้รับความเป็นธรรมเท่าที่ควร การเข้าแท่งก็แตกต่างจากกระทรวงสาธารณสุข ในส่วนของพยาบาลเองดูแล้วยังไม่เป็นธรรม กลุ่มซี 7 ดูเหมือนว่าจะขยับน้อยที่สุด เรื่องนี้พยาบาลเคยส่งเรื่องร้องทุกข์ถึงท่านนายกอภิสิทธิ์แล้ว ท่านนายกรับทราบ ปัจจุบันไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร ปัจจุบันในส่วนของข้าราชการยังไม่ได้ใช้ระบบแท่ง ส่วนระดับลูกจ้างเริ่มใช้แล้ว ท่านก็รับฟังและสนใจสอบถามในประเด็นที่ไม่เข้าใจ จากนั้นท่านบอกให้พวกเรารอสักครู่ขอตัวไปที่พัก กลับมาพร้อมเสื้อ 2 ตัว บอกว่าไปดูเสื้อมาให้เลือกนานหน่อย เพราะหาตัวใหญ่สุดให้คุณวุฒิ คงใส่ได้พอดีนะ ส่วนของลักษมี คงโตหน่อย พอใส่ได้นะ .....ถึงตอนนี้จะใส่ไม่ได้ได้อย่างไร ท่านใส่ใจให้ขนาดนั้น เห็นมีประชาชนรอพบหลายคน พวกเราก็เลยขอตัวกลับ
****ก่อนกลับขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับท่านชวนด้วย
**** เดินทางกลับ 13.45.น. ตลอดทางดิฉันกับคุณวุฒิก็คุยกันตลอดทางถึงเรื่องราวความประทับใจกับผู้นำที่ยิ่งใหญ่ในวันนั้น เป็นสิ่งที่เหนือความคาดฝัน อิ่มเอมใจ ตลอดการเดินทาง รู้สึกว่าเราได้รับความไว้วางใจให้ดูแลผู้นำระดับนายกรัฐมนตรี โดยไม่มีผู้ติดตามใดๆเลย ขอบคุณที่เราเป็นลูกสงขลานครินทร์เราจึงมีโอกาสได้ทำความดี และนำมาเล่าขานจนวันนี้และวันต่อๆไป
****ลงจากเขาพับผ้าแวะซื้อสะตอกับมังคุด คุณวุฒิ บอกว่าที่นี่ราคาถูกกว่าที่หาดใหญ่
****ถึงอำเภอเขาชัยสน 14.45 น. ฝนเริ่มลงปรอยๆ พี่ตาโกสุมภ์ หมู่ขจรพันธ์ โทรถามเรื่องการเดินทาง ขอบพระคุณในความเป็นห่วง จากนั้นฝนตกหนักตลอดทาง แต่พวกเราก็ไม่เป็นไร เนื่องจากได้พรที่ยิ่งใหญ่จากผู้นำที่ยิ่งใหญ่ ทำให้เราปลอดภัย
****มีคนกล่าวว่า ใครได้พรจากฯพณฯชวน หลีกภัย แล้วจะเจริญก้าวหน้า เท่านี้เรายิ้มไม่หุบแล้วหละ
****แล้วดิฉันกับคุณวุฒิก็ถึงหาดใหญ่ 16.30 น โดยสวัสดิภาพ
บรรยากาศเมื่อ 18-03-2549 ครั้งนั้น OPD ไปจัดสัมมนาที่ทะเลอันดามัน จ.ตรัง ทีมสัมมนา แวะเยี่ยมชมบ้านสวนของฯพณฯชวน หลีกภัย ก่อนลงเที่ยวทะเล ครั้งนั้นไม่ได้พบฯพณฯชวนฯ มีคุณระลึกน้องชายเป็นคนนำเยี่ยมชมสวน
ที่ขาดไม่ได้คือไปดูจอมปลวกดันเก้าอี้ท่านนายก
ได้ใกล้คนดี ดีใจด้วยครับ
ใจน้อมคำนับ รับท่านด้วยดี
อากาศร้อนๆ คิดถึงทะเลตรังเมื่อคราวที่OPD จัดสัมมนา "เบิกฟ้าอันดามัน สานสัมพันธ์OPD 2006 " เราจัดสัมมนาที่ทะเลตรัง-กระบี่ เมื่อวันที่ 18-19 มีค 2549 ดูบรรยากาศแล้ว จะได้คลายร้อนลงบ้าง
ขอเชิญชวนและติดตามเยี่ยมชมเพิ่มเติมได้ที่นี่