เรื่องเศร้าๆจากคลินิก

ดิฉันเปิดคลินิกหลังจบสูตินรีแพทย์มา4-5ปี    คนไข้ส่วนใหญ่จะเป็นแม่และเด็กเนื่องจากแม่จะเป็นคนพาลูกมาหาหมอ    เมื่อเป็นผู้อำนวยการก็จะได้ทำเฉพาะวันที่ว่าง

เมื่อ4-5ปีที่ผ่านมาจะมีผู้ป่วยที่เป็นเด็กวัยรุ่นทั้งหญิงและชายมาให้รักษาจำนวนมาก     เด็กชายจะมาด้วยหนองใน    ครั้งแรกคุณแม่พามาแต่ครั้งหลังๆจะมาเองและพาเพื่อนมาหาคุณยายหมอด้วยเรื่องกามโรค     ส่วนเด็กหญิงจะมาด้วยกามโรค    ตั้งครรภ์     มีบางคนที่แม่พาไปทำแท้งและมาให้ดิฉันฉีดยาคุมให้ทั้งๆทีอายุแค่15-16ปี      บางคนก็dropและไปคลอดและพาลูกมาหาหมอพร้อมคุณย่าคุณยาย     บางคนก็พาเพื่อนๆมารักษากามโรค    เวลาคุยกันก็ดูแกมีความรู้สึกไม่อาย    เฉยๆ

เมื่อ2สัปดาห์ก่อนดิฉันเจอเด็กอายุ 13  มาหาด้วยอาการประจำเดือนขาด    อยากฉีดยาให้มีประจำเดือน    ดิฉันตรวจปัจสาวะพบว่าตั้งครรภ์     บอกให้แกไม่ต้องตกใจและให้ไปบอกคุณแม่    แกบอกว่าคุณพ่อแยกกับคุณแม่    คุณแม่ไปทำงานต่างจังหวัดกับเพื่อน    ปล่อยให้ลูกอยู่บ้านคนเดียว    แกไปมีเพศสัมพันธ์กับเด็กม.5ซึ่งออกจากโรงเรียนไปแล้ว     แกบอกว่าแม่คงไม่สนใจแต่แกอยากเรียนต่อ     ให้หมอช่วยให้มีประจำเดือน     ดูท่าทางไม่ค่อยวิตกอะไรมาก     ไม่ร้องให้ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะร้องให้เมื่อตรวจแล้วไม่อยากได้ลูก

ปกติดิฉันไม่ค่อยเล่าเรื่องผู้ป่วยแต่งานนี้อยากให้ช่วยๆกันดูลูกหลานและแนะนำคนที่รู้จักที่จะสอนลูกให้รู้จักการปฏิเสธ     การดูแลและรักตัวเอง     ดิฉันไม่แน่ใจว่าระยะยาวสังคมจะดีขึ้นหรือเลวลง     เล่าให้ฟังเพื่อลดความเครียดเวลาเราทำอะไรไม่ได้มากค่ะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

อาจารย์ครับ... นับวันปัญหานี้แบบนี้ จะมีมากขึ้นเรื่อยๆ จนน่าเป็นห่วง นี่ขนาดคลินิกอาจารย์นะครับ..พื้นที่ที่ผมทำงาน ถึงแม้จะห่างไกล และทุรกันดาร ประมาณทุนนิยมเข้ามาช้าหน่อย แต่ก็มีปัญหาอย่างนี้เช่นเดียวกัน เราจะมีวิธีการแก้ไข หรือ แสวงหาความร่วมมือในการแก้ไขปัญหานี้อย่างไร ครับอาจารย์

[อัจฉรา]

เท่าทีปฏิบัติก็จะพยายามให้เด็กเรียนต่อและปลอบให้เด็กรุ้จักคิดมากขึ้นซึ่งอาจจะไม่ช่วยอะไรมากนัก     คงต้องร่วมด้วยช่วยกันหลายๆหน่วยงานค่ะ