ความเศร้า

 

        วันนี้เป็นวันพุธดิฉันได้ตื่นนอนตอนเช้าไปแห่เทียนพรรษารู้สึกตื่นเต้นมากค่ะ ได้เดินขบวนรู้สึกว่ามีความสุขและยังได้ฟังพระเทศน์ค่ะ รู้สึกว่ามีความสุขแบบบอกไม่ถูกแต่ที่วัดที่ไปก็มีเรื่องที่น่าเศร้าอยู่มียายคนหนึ่งแก่ได้เสียชีวิต ขณะแกเสียยังไม่มีลูกหลานญาติของแกมากันเลย มีแต่คนที่อยู่ข้างบ้านแก ดิฉันรู้สึกเสียใจและสงสารแกจังถึงดิฉันจะไม่ใช่ลูกหลานแกดิฉันก็สงสารแกอยู่ค่ะ เพราะนึกถึงพ่อกับแม่และคนที่อยู่ที่บ้านค่ะดิฉันจะไม่ทอดทิ้งท่านค่ะเพราะคนเราต้องรู้จักการกตัญญูต่อผู้มีพระคุณค่ะ

     อยากให้เยาวชนสมัยนี้ดูแลคนแกหรือผู้สูงอายุอย่าทอดทิ้งท่าน เพราะตอนที่เราเด็กๆท่านก็ได้เลี้ยงดูเราแต่ในยามท่านแกชราเราก็ต้องเลี้ยงดูท่าน