ความดีที่ถูกทำลาย(ล้าง)


มีแต่คนดีและความดีที่ถูกทำลาย(ล้าง)ลงไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ เอาตัวรอด

     เช้าวันที่ 7 ก.ค.49 ผมตื่นขึ้นมาที่โรงแรมรามายะลา ซึ่งมรภ.ยะลาได้เปิดให้พักหลักจากเสร็จสิ้นภารกิจการทำหน้าที่คุณอำนวยแก่ทีมงาน KM และการบรรยาย KM แก่ จนท.ทั้งหมด ผมเปิดทีวีก็ได้ทราบข่าวว่ามีการลักทรัพย์มากมายจำนวนกว่า 100 กว่าล้าน จากบ้านของหม่อมหลวงภูวดล ฯ ที่ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี ทราบรายละเอียดจากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ที่พนักงานนำวางอยู่ในห้อง ก็พบว่าโจรคือชายผู้ที่เจ้าของบ้านนำมาชุบเลี้ยงอย่างดี แล้วต่อไปใครที่มีโอกาสดี ๆ จะกล้าหยิบยื่นโอกาสนั้นแบ่งปันให้กับคนอื่น คงกลัวและปกป้องตนเองกันหมด กลายเป็นสังคมที่เห็นแก่ตัว

     คนที่โดนรถชน นอนบาดเจ็บอยู่ข้าง ๆ ถนน มากนักต่อนัก ที่คนขับรถโดยทั่วไป จะถูกสอนไว้ให้เป็นบทเรียนว่าอย่าจอดรถผลีผลามลงไปช่วยดู ช่วยเหลือ เพราะจะถูกทำร้ายโดยญาติที่มาถึง หรือไม่ก็จะถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ชน หรือมีส่วนทำให่เกิดการชนเกิดขึ้น แม้จะพิสูจน์ได้จริงในภายหลัง แต่แน่นอน หากต้องขึ้นโรงขึ้นศาล บ้านเรากล่าวไว้ว่า “หายนะ” จะมาเยือน นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่ตอกย้ำว่า ความดีได้ค่อย ๆ ถูกทำลายลงไปเรื่อย ๆ และยิ่งทวีคูณมากขึ้น มากขึ้นในปัจจุบัน

     การที่คุณครูตีเด็กตามความเหมาะสมในอดีต ตั้งแต่รุ่นผมยังเรียนอนุบาลจนถึงประถมศึกษา 6 ไม่เห็นใครเคยกลับไปฟ้องพ่อแม่ ไม่เคยได้ยินพ่อแม่จะมาฟ้องร้องครูว่าตีลูกเขา ไม่เคยเห็นครับว่า คุณครูจะต้องถูกลงโทษทางวินัยเพราะไปตีเด็กเพื่อสอนสั่งให้เป็นคนดี หากแต่วันนี้การตีเด็กยังทำได้ แต่ต้องนำไม้เรียวมาวัดขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเสียก่อน และถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วย เพื่อจะโดนผู้ปกครองฟ้องร้องเอาภายหลังจะได้งัดมาต่อสู้ นี่ก็เป็นตัวอย่างที่คลาสสิกอีกเรื่องที่จะนำเสนอไว้ให้ได้ทบทวนดู

     สังคมนี้มีแต่คนดีและความดีที่ถูกทำลาย(ล้าง)ลงไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ เอาตัวรอด ส่วนความโอบอ้อมอารีย์ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน จะลดน้อยถอยลงไปเรื่อย ๆ จากเมืองค่อย ๆ คืบคลานแผ่ขยายไปยังชนบท ที่พืชผักรอบ ๆ บ้านเคยแบ่งปัน ก็กลับเป็นการซื้อขาย การนำแกงเมื่อทำเสร็จใหม่ ๆ ไปแจกจ่ายรอบ ๆ บ้านใกล้เรือนเคียง จะมีให้เห็นอีกหรือ คนบ้านติดกันกลับไม่เคยได้พูดกันทั้งปี ก็กลับมีให้เห็นเป็นปกติแทน

หมายเลขบันทึก: 37720เขียนเมื่อ 7 กรกฎาคม 2006 19:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม 2015 08:28 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ชาญวิทย์ -นครศรีฯ

  • เป็นบทความที่อ่านแล้วกินใจเลยครับ  สังคมวันนี้เป็นอย่างที่คุณชายขอบเขียนบันทึกไว้จริง ๆ
  • สังคมเปลี่ยนไปมากครับ แต่คุณครูบางครั้งก็ถูกริดรอดสิทธิ์ ความถูกต้องบางอย่างหายไป จิตวิญญาญของคุณครูลดน้อยถอยลง
  • แต่ขอสนับสนุนคนทำดีทุกๆคนครับ

คุณ ชาญวิทย์

     ขอบคุณมากนะครับ สำหรับคำชื่นชม และอยากตั้งคำถามร่วมกันว่า...วิธีการใด ๆ ที่จะรั้งได้บ้างครับ เราน่าจะได้ช่วยกัน

คุณ ขจิต

     สังคมเปลี่ยนไปจริง ๆ ครับ ผมตั้งข้อสังเกตว่าคนดีก็ไม่กล้าทำดี นี่เป็นสัญญาณอันตรายมากเลยครับ

โลกจะอยู่รอดได้ด้วย*ความดี***คนดี*

หากมีผู้ปิดทองหลังองค์พระปฎิมา

อย่างมิยอมท้อแท้แพ้พ่ายค่ะ ทุกดวงใจคนดี

ขอพลีบทความ *เริ่มอรุณรุ่ง*รับงามใจ

ในทุกลืมตาตื่น

ให้ได้พบเพียงจิตดวงเกษมใสแสนชื่นบาน

ดั่งบัวพ้นน้ำ นะคะดั่งพรพรหม.........

..............

เริ่มรุ่ง! ....   พุดพัดชา  

เริ่มรุ่ง.....
ในราวเมือง..
ที่มิใช่..ราวป่าใหญ่ไพรกว้าง.
ที่ฉันนี้ฝันใฝ่
อยากฝากกายใจไปเริ่มรุ่ง..ในราวพฤกษ์ไพรพนา..

เริ่มรุ่ง.....
เช้าวันใหม่ ทุกดวงใจ ทุกผืนดิน ทุกถิ่นที่..
ต่างมีฝัน ต่างมีหวัง
ต่างยังมีลมหายใจต่อดวงใจรักไปอีกวัน


เริ่มรุ่ง....
ที่ยังมีเสียงนกร้องขันคู จู้จุ๊กกรู
จู้จุ๊กกรูเพราะพริ้งพราว
บรรเลงเพลงแห่งราวไพร.
เพราะยังมีต้นไม้ใหญ่
ให้เกาะคอนขัน..ในบ้านของฉันเอง..


เริ่มรุ่ง.....
ฟ้าหวาน ลมหนาว  เย็นฉ่ำ  เมฆอิ่มใส  
อาบไรแสง สายไหม ลมชื่น อวลหอมดอกไม้
บานเบิกชูช่อชัน ขันแข่งกันกับใบไม้เขียว  
ล้อลมไสว..รอหวานใจชื่นชม..ดมดอม


เริ่มรุ่ง.....
บ้านนี้ ที่ยังมีงามดวงใจใครจะรู้
ที่ทำให้ดวงใจใสชุ่มฉ่ำ
ราวหยาดน้ำค้างหยดพราว
มาให้ดอกไม้ฝัน..สดสว่างกลางใจ  
บานแย้มรับหวัง พลังใจ
ไฟฝัน ในโลกหวัง โลกอนาคต
ที่หมดจดแสนดี ..มิมีท้อแท้แพ้พ่าย...
กับกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลง..


เริ่มรุ่ง.....
ที่ยังมีฝันว่า สักวัน
ใครบางคนที่พิเศษสุดในใจ    
ที่เราแสนภาคภูมิใจในคุณค่าความดี
ที่มีรักแท้ หนักแน่นมั่นคงจะก้าวมาร่วมชายคา  
พาให้ใจเราทุกคนฝันแสนดีร่วมกัน วันเคียงหมอน  
มิจากลาเลยลับไปไกล ไปหนไหนอีกแล้ว...


เริ่มรุ่ง.....
ที่ยังมีกลิ่นดอกไม้หวานหอม
จรุงใจลอยฟุ้งคละเคล้า
มากับสายลมหนาว
หวานอมเศร้าพราวกับหยาดน้ำค้าง
ที่รอระเหยหาย..ยามอรุณร่ำลา..
พายามสายมาเยือนเยี่ยมแทน...


เริ่มรุ่ง.....
ที่มีเช้าแสนดี มีละอองหมอกเย็น  
แสนสบาย มาทายทัก ในบางวัน
พร้อมกับความฝันความรักมากมี
จากทุกดวงใจที่ใสงาม  
มากด้วยรัก..ด้วยจริงใจ
ที่ยินดีมอบให้ไร้ร้องขอ...


เริ่มรุ่ง.....
กับใจดวงดี ที่รู้จักมองโลกให้เป็น
แลเห็นงาม ไม่มืดบอด รู้รัก รู้ให้ รู้ห่วงใย
เข้าใจอดทนต่อความเป็นไป ผันแปร  
ไม่แน่ไม่นอนของโลกที่หมุนวน
ยอกย้อนลวงหลอนหลอกใจ ให้มากบทเรียน
มากประสบการณ์สอนใจฝากจำจด..


เริ่มรุ่ง.....
ที่รู้ค่าการมีชีวิต ที่ถูกลิขิตมาให้แสนโชคดี
มีดวงตาดวงใจเห็นในธรรมชาติเงียบสงบงาม
มีพลังใจว่าได้เกิดมาในแผ่นดินร่มเย็น
ได้พบพระพุทธศาสนาที่ส่องสว่างนำเส้นทางใจ
ให้แลเห็นในความว่างความพอดี พอดี..


เริ่มรุ่ง.....
ในวันนี้..ขอทุกชีวี คิดแต่เรื่องดี
ให้เรามีพลังสร้างฝันให้เป็นจริง  
พบทุกสิ่งที่หวัง
และมีความสุข กับคนดี คนเดียวในดวงใจ..
ขอให้มีใครสักคนนอนเคียงข้างยามเริ่มรุ่ง..
ตราบวันนี้ ตราบชั่วชีวี และชั่วฟ้าดินสลาย...

 

 

คุณ ............. ครับ

     อ่านแล้วสะท้อนอะไรได้เยอะเลยนะครับ เริ่มรุ่ง...ย่ำค่ำ ให้อารมย์ความรู้สึกที่แตกต่างครับ

  • ตามมาอ่านกลอนข้างบนครับ
  • จะตามไปอ่านเรื่องของพ่อต่อ

อ.ขจิต

     อ่านกลอนข้างบนแล้วเป็นไงบ้างครับ บอกเล่าความรู้สึกกันบ้างนะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท