หนานเกียรติ
เกียรติศักดิ์ หนานเกียรติ ม่วงมิตร

เยือนยะลา


“...เทือกเขาบูโดทาบทะมึนไกล มากมายความลับ
กี่ดวงชีวิตที่มอดดับ สังเวยความเชื่อแยกดินแบ่งฟ้า...”

บทเพลง “ทบ.๒ ลูกอีสาน” ของ “ไผ่ พงศธร” แว่วมาในห้วงคำนึง เมื่อผมนั่งรถโดยสารเข้าสู่เมืองยะลา

จะว่าไปแล้วการสื่อสารเนื้อหาของเพลงนี้ก็ยิ่งทำให้ผมจินตนาการเมืองนี้ไปอีกขั้น

“...บ้านเมืองขัดแย้ง สายตาระแวงพาให้ว้าเหว่
ชีวิตดั่งเรือลำน้อยลอยเล แขวนบนเส้นด้ายปลายกระบอกปืน..”

การเดินทางไปทำงานต่างถิ่นในคราวนี้ แม้ไม่ว้าเหว่ด้วยมิได้เดินทางโดยลำพัง แต่ก็จำต้องระมัดระวังและหวาดระแวง

รถค่อยเคลื่อนตัวพาไปส่งที่พัก

เพื่อนร่วมทางบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเมืองนี้ให้รับรู้เป็นระยะ

กระทั่งได้ออกมาสัมผัสเมือง พบปะผู้คนในเย็นย่ำและหัวค่ำ

ที่สนามกีฬาในช่วงเย็น

ผู้คนออกจากบ้านมาเล่นกีฬาอย่างคับคั่ง ทั้งเด็ก วัยรุ่นหนุ่มสาว เรื่องไปกระทั่งถึงคนเฒ่าคนแก่ ทั้งหญิงชาย ไม่เว้นแม้แต่หญิงสาวชาวมุสลิม ที่ผมแอบมองความงามของเธอหลายคน

บนโรงยิมผมเห็นผู้คนเต้นแอโรบิคอย่างหนาตา หญิงสาวมุสลิมบางคนมองตอบผม กระทั่งต้องหลบสายตาด้วยความเขินอาย คว้าโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปแก้เก้อ

ด้านล่างโรงยิมผู้สูงอายุหลายคนล้อมวงเล่นตะกร้อกันอย่างสนุกสนาน

ที่ริมสนามอีกด้านหนึ่งคุณลุงอายุน่าจะมากกว่าหกสิบไปหลายปี เดาะลูกฟุตบอลทั้งเท้าและศรีษะอย่างคล่องแคล่ว ผมมองด้วยความทึ่งและได้รับรอยยิ้มตอบจากคุณลุง จึงขออนุญาตถ่ายภาพ

ถนนรอบในสนามฟุตบอล เต็มไปด้วยหญิงชายที่กำลังวิ่งออกกำลังกาย รวมทั้งเพื่อนร่วมทางกับเจ้าบ้านอีกคนหนึ่ง

ผมคิดในใจว่านี่หรือคือเมืองที่อยู่ในภาวะ “...บ้านเมืองขัดแย้ง สายตาระแวงพาให้ว้าเหว่...”

ทำไมใบหน้าแต่ละคนปนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม จะเรียกกว่ามากกว่าคนเมืองกรุงด้วยซ้ำไป

ความประหลาดใจเพิ่มขึ้นเมื่อถึงช่วงค่ำเมื่อกัลยาณมิตรผู้เป็นเจ้าบ้านพาไปรับประทานอาหารเย็นในตลาด

ถนนเต็มไปด้วยยวดยายนานาชนิด ผู้คนดูขวักไขว่แม้สายฝนจะโปรยปรายกว่าจะหาที่จอดรถได้ก็วนไปมาอยู่หลายรอบ

ข้าง ๆ โรงแรมที่พัก ผับและคาราโอเกะก็เตรียมพร้อมจะเปิดให้บริการ

เป็นเพราะความหวาดระแวงและระวังตัวเอง จึงมิได้เดินไปสำรวจสถานที่เหล่านั้น แต่ก็คาดว่าผู้คนน่าจะไปใช้บริการไม่น้อย

เช้าขึ้นมาที่ร้านอาหารเช้าแห่งหนึ่งคนก็คับคั่ง ขนาดเกือบไม่มีที่นั่งรับประทานอาหาร ทั้งที่อยู่ไม่ไกลจากโชว์รูมมาสสด้าที่เพิ่งถูกวางระเบิดไปไม่นานนี้ ซากความเสียหายยังปรากฏต่อสายตาผู้ผ่านไปมา

การรับประทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่ง ก็เช่นเดียวกัน ผู้คนคับคั่งแน่นร้านราวกับว่าไม่มีเรื่องราวร้ายใด ๆ ปรากฏขึ้นในเมืองนี้

ผมเขียนบันทึกมาสารภาพว่า

จินตนาการของผมเกี่ยวกับเมืองแห่งนี้ผิดพลาดไม่น้อย

แม้ว่าเมืองนี้จะอยู่ในภาวะที่ไม่ปกติ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าหวาดระแวงมากนัก

ใครอยากมาเยือนยะลา ยกมือเชียร์สองข้างเลยครับ

คำสำคัญ (Tags): #ยะลา
หมายเลขบันทึก: 374769เขียนเมื่อ 13 กรกฎาคม 2010 19:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

ขอบคุณคะเรื่องเล่าไม่มีอะไรที่น่ากลัวอย่างที่คิด

เป็นเมืองที่อบอุ่นนะคะ

พี่ใหญ่เดินทางไปภาคใต้บ่อยๆ...ไม่พบบรรยากาศแห่งความรุนแรงเลยค่ะ..เหมือนกทม.ช่วงที่มีการชุมนุมทางการเมือง..หากเรามิได้เข้าไปอยู่บริเวณนั้น  หรือ ณ เวลาวิกฤต..เราเหมือนอยู่คนละมิติ..

ชอบเมืองยะลา ค่ะ

มาอ่านแล้วรู้สึกสบายใจ ค่ะ

จริงยะลาเมืองน่าอยู่มาก

ขอบคุณน้องหนานเกียรติมาก ทีนำข้อมูลดีๆ จากเมืองยะลา มาเล่าสู่กันฟัง ช่วยถ่วงน้ำหนักข่าวร้ายผ่านสื่อที่.....จนดูเหมือนถูกสร้างให้เกิดภาพที่น่าหวาดกลัวแก่คนทั่วไปค่ะ ถ้าเราช่วยกันนำสิ่งดีๆ...ที่มีอยู่ทุกด้านในเมืองยะลามากบอกเล่าเก้าสิบ อย่างสม่ำเสมอ น่าจะช่วบลบภาพที่น่าหวาดกลัวได้มากเลยนะค่ะ

เคยไป ครั้งนึงครับ เมื่อปี 50 ไป อบรม นักศึกษาพญาบาลที่ ร.พ. ยะลาครับ ไปกับ กลุ่มละคร มะขามป้อม

ก็ลุ้นเหมือนกันครับ ทหาร เต็ม เลย เซเว่น ตอนนั้น ปิด 4 ทุ่มครับ ที่ตลก คือ อาจารย์ ที่ว.ยะลา ถามว่า สนใจไปเบตงไม๊

.... ผมก็ สนใจซิ อยากไปมานานแล้ว เจ้า อำเภอที่ สามารถออกเป็น ทะเบียน เบตงได้เนี่ย ...

.... อาจารย์แกว่า ที่เบตงปลอดภัยมาก แต่ระหว่างทางเนี่ย หุหุ.............. ไม่อยากคิด ผมเลย ไม่ไป 5555

ขนาดอยู่ใกล้ ๆ จะไปเที่ยวปัตตานี ยะลา นราธิวาส

ยังไม่ได้ไปส่ะทีค่ะ

อืมมมมม.....

นึกว่าจะน่ากลัวเหมือนข่าว  แต่พอมาอ่านบันทึกนี้ก็เหมือนบ้านเราปกติทั่วๆไป

หรือว่ามันเกิด......เป็นระยะๆ

ยังไงๆก็ขอคิดดูก่อนถ้าจะไปค่ะ

สวัสดีค่ะ  หนานเกียรติ

จินตนาการผิด  ดีกว่าทำผิดค่ะ

วันนี้เอง namsha ก็ได้บอกกับเพื่อนๆว่า "จินตนาการผิด"  ได้ทำหน้าที่ประสานกับอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นเวลาหลายเดือนทางโทรศัพท์บ้าง  ทาง e-mail บ้าง  โดยไม่เคยเห็นหน้ากันเลย  วันนี้ได้พบกับอาจารย์ตัวจริง  เสียงจริง  จินตนาการถูกอยู่อย่างเดียวคือ  ใส่แว่นตา อิอิ ดีกว่าไม่ถูกเลย

ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ

พี่ดามาขออนุญาต นำความรักของคุฯหนานเกียรติ เขียนบันทึกนะคะ

สวัสดีค่ะ พี่หนานเกียรติ

มาติดตามอ่านบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ

รู้อย่างนี้แล้วก็สบายใจค่ะ

ไม่อยากให้บ้านเมืองเราต้องวุ่นวาย

อยากให้คนไทยรักและสามัคคีกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับ เรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันให้ได้ติดตามค่ะ

ขอบคุณค่ะ

มาเยือนยะลาด้วยคนค่ะ

คนเรามีหลายมุมจริงๆนะคะ

ไม่ได้มาทักทายนาน น้องหนานคงสบายดีนะคะ

  • สวัสดีค่ะ
  • คุณหนานเกียรติ "เยือนยะลา" ไม่เห็นแวะเยือนพะโต๊ะบ้างเลยค่ะ ....
  • คุณหนานเกียรติ และหลานเฌวาสบายดีนะค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

                            

ช่วงนี้คงยุ่ง

ยังไม่เคยชิมกาแฟที่ De'Musoi  เลย

เช้าๆอย่างนี้กาแฟสักถ้วยนะคะ

       คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาทักทาย และมาหย่อนความระลึกถึงกันค่ะ 
  • ช่วงนี้เข้าหน้าฝนแล้วรักษาสุขภาพด้วยค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

                   

สวัสดีค่ะท่านหนานฯ

เมืองยะลา เมืองเล็กๆ ที่สะอาดมากๆ เป็นเมืองที่น่าอยู่มากๆค่ะ รอวันชายแดนใต้สงบ สาธุ

สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ

แวะมาฟังเรืองเล่าจากเขาบูโดค่ะ

ต่างภูมิลำเนา แตว่าเฮาก็เป็นคนไทย...

เสียงโอละเห่ของแม่แว่วมา

หัวใจครวญว่าคิดฮอดแม่เด้

ขอเป็นกำลังใจให้นักรบผู้กล้าค่ะ

ขอบคุณเรื่องดีๆที่แบ่งปันค่ะ

สวัสดีค่ะ

ดีจังค่ะ

ช่วยกันแก้ไขความเข้าใจที่อาจคลาดเคลื่อนค่ะ

มีดอกไม้มาฝาก

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท