“...เทือกเขาบูโดทาบทะมึนไกล มากมายความลับ
กี่ดวงชีวิตที่มอดดับ สังเวยความเชื่อแยกดินแบ่งฟ้า...”
บทเพลง “ทบ.๒ ลูกอีสาน” ของ “ไผ่ พงศธร” แว่วมาในห้วงคำนึง เมื่อผมนั่งรถโดยสารเข้าสู่เมืองยะลา
จะว่าไปแล้วการสื่อสารเนื้อหาของเพลงนี้ก็ยิ่งทำให้ผมจินตนาการเมืองนี้ไปอีกขั้น
“...บ้านเมืองขัดแย้ง สายตาระแวงพาให้ว้าเหว่
ชีวิตดั่งเรือลำน้อยลอยเล แขวนบนเส้นด้ายปลายกระบอกปืน..”
การเดินทางไปทำงานต่างถิ่นในคราวนี้ แม้ไม่ว้าเหว่ด้วยมิได้เดินทางโดยลำพัง แต่ก็จำต้องระมัดระวังและหวาดระแวง
รถค่อยเคลื่อนตัวพาไปส่งที่พัก
เพื่อนร่วมทางบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเมืองนี้ให้รับรู้เป็นระยะ
กระทั่งได้ออกมาสัมผัสเมือง พบปะผู้คนในเย็นย่ำและหัวค่ำ
ที่สนามกีฬาในช่วงเย็น
ผู้คนออกจากบ้านมาเล่นกีฬาอย่างคับคั่ง ทั้งเด็ก วัยรุ่นหนุ่มสาว เรื่องไปกระทั่งถึงคนเฒ่าคนแก่ ทั้งหญิงชาย ไม่เว้นแม้แต่หญิงสาวชาวมุสลิม ที่ผมแอบมองความงามของเธอหลายคน
บนโรงยิมผมเห็นผู้คนเต้นแอโรบิคอย่างหนาตา หญิงสาวมุสลิมบางคนมองตอบผม กระทั่งต้องหลบสายตาด้วยความเขินอาย คว้าโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปแก้เก้อ
ด้านล่างโรงยิมผู้สูงอายุหลายคนล้อมวงเล่นตะกร้อกันอย่างสนุกสนาน
ที่ริมสนามอีกด้านหนึ่งคุณลุงอายุน่าจะมากกว่าหกสิบไปหลายปี เดาะลูกฟุตบอลทั้งเท้าและศรีษะอย่างคล่องแคล่ว ผมมองด้วยความทึ่งและได้รับรอยยิ้มตอบจากคุณลุง จึงขออนุญาตถ่ายภาพ
ถนนรอบในสนามฟุตบอล เต็มไปด้วยหญิงชายที่กำลังวิ่งออกกำลังกาย รวมทั้งเพื่อนร่วมทางกับเจ้าบ้านอีกคนหนึ่ง
ผมคิดในใจว่านี่หรือคือเมืองที่อยู่ในภาวะ “...บ้านเมืองขัดแย้ง สายตาระแวงพาให้ว้าเหว่...”
ทำไมใบหน้าแต่ละคนปนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม จะเรียกกว่ามากกว่าคนเมืองกรุงด้วยซ้ำไป
ความประหลาดใจเพิ่มขึ้นเมื่อถึงช่วงค่ำเมื่อกัลยาณมิตรผู้เป็นเจ้าบ้านพาไปรับประทานอาหารเย็นในตลาด
ถนนเต็มไปด้วยยวดยายนานาชนิด ผู้คนดูขวักไขว่แม้สายฝนจะโปรยปรายกว่าจะหาที่จอดรถได้ก็วนไปมาอยู่หลายรอบ
ข้าง ๆ โรงแรมที่พัก ผับและคาราโอเกะก็เตรียมพร้อมจะเปิดให้บริการ
เป็นเพราะความหวาดระแวงและระวังตัวเอง จึงมิได้เดินไปสำรวจสถานที่เหล่านั้น แต่ก็คาดว่าผู้คนน่าจะไปใช้บริการไม่น้อย
เช้าขึ้นมาที่ร้านอาหารเช้าแห่งหนึ่งคนก็คับคั่ง ขนาดเกือบไม่มีที่นั่งรับประทานอาหาร ทั้งที่อยู่ไม่ไกลจากโชว์รูมมาสสด้าที่เพิ่งถูกวางระเบิดไปไม่นานนี้ ซากความเสียหายยังปรากฏต่อสายตาผู้ผ่านไปมา
การรับประทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่ง ก็เช่นเดียวกัน ผู้คนคับคั่งแน่นร้านราวกับว่าไม่มีเรื่องราวร้ายใด ๆ ปรากฏขึ้นในเมืองนี้
ผมเขียนบันทึกมาสารภาพว่า
จินตนาการของผมเกี่ยวกับเมืองแห่งนี้ผิดพลาดไม่น้อย
แม้ว่าเมืองนี้จะอยู่ในภาวะที่ไม่ปกติ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าหวาดระแวงมากนัก
ใครอยากมาเยือนยะลา ยกมือเชียร์สองข้างเลยครับ
ขอบคุณคะเรื่องเล่าไม่มีอะไรที่น่ากลัวอย่างที่คิด
เป็นเมืองที่อบอุ่นนะคะ
พี่ใหญ่เดินทางไปภาคใต้บ่อยๆ...ไม่พบบรรยากาศแห่งความรุนแรงเลยค่ะ..เหมือนกทม.ช่วงที่มีการชุมนุมทางการเมือง..หากเรามิได้เข้าไปอยู่บริเวณนั้น หรือ ณ เวลาวิกฤต..เราเหมือนอยู่คนละมิติ..
ชอบเมืองยะลา ค่ะ
มาอ่านแล้วรู้สึกสบายใจ ค่ะ
จริงยะลาเมืองน่าอยู่มาก
ขอบคุณน้องหนานเกียรติมาก ทีนำข้อมูลดีๆ จากเมืองยะลา มาเล่าสู่กันฟัง ช่วยถ่วงน้ำหนักข่าวร้ายผ่านสื่อที่.....จนดูเหมือนถูกสร้างให้เกิดภาพที่น่าหวาดกลัวแก่คนทั่วไปค่ะ ถ้าเราช่วยกันนำสิ่งดีๆ...ที่มีอยู่ทุกด้านในเมืองยะลามากบอกเล่าเก้าสิบ อย่างสม่ำเสมอ น่าจะช่วบลบภาพที่น่าหวาดกลัวได้มากเลยนะค่ะ
เคยไป ครั้งนึงครับ เมื่อปี 50 ไป อบรม นักศึกษาพญาบาลที่ ร.พ. ยะลาครับ ไปกับ กลุ่มละคร มะขามป้อม
ก็ลุ้นเหมือนกันครับ ทหาร เต็ม เลย เซเว่น ตอนนั้น ปิด 4 ทุ่มครับ ที่ตลก คือ อาจารย์ ที่ว.ยะลา ถามว่า สนใจไปเบตงไม๊
.... ผมก็ สนใจซิ อยากไปมานานแล้ว เจ้า อำเภอที่ สามารถออกเป็น ทะเบียน เบตงได้เนี่ย ...
.... อาจารย์แกว่า ที่เบตงปลอดภัยมาก แต่ระหว่างทางเนี่ย หุหุ.............. ไม่อยากคิด ผมเลย ไม่ไป 5555
ขนาดอยู่ใกล้ ๆ จะไปเที่ยวปัตตานี ยะลา นราธิวาส
ยังไม่ได้ไปส่ะทีค่ะ
อืมมมมม.....
นึกว่าจะน่ากลัวเหมือนข่าว แต่พอมาอ่านบันทึกนี้ก็เหมือนบ้านเราปกติทั่วๆไป
หรือว่ามันเกิด......เป็นระยะๆ
ยังไงๆก็ขอคิดดูก่อนถ้าจะไปค่ะ
สวัสดีค่ะ หนานเกียรติ
จินตนาการผิด ดีกว่าทำผิดค่ะ
วันนี้เอง namsha ก็ได้บอกกับเพื่อนๆว่า "จินตนาการผิด" ได้ทำหน้าที่ประสานกับอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นเวลาหลายเดือนทางโทรศัพท์บ้าง ทาง e-mail บ้าง โดยไม่เคยเห็นหน้ากันเลย วันนี้ได้พบกับอาจารย์ตัวจริง เสียงจริง จินตนาการถูกอยู่อย่างเดียวคือ ใส่แว่นตา อิอิ ดีกว่าไม่ถูกเลย
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
พี่ดามาขออนุญาต นำความรักของคุฯหนานเกียรติ เขียนบันทึกนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่หนานเกียรติ
มาติดตามอ่านบันทึกที่มีคุณค่าค่ะ
รู้อย่างนี้แล้วก็สบายใจค่ะ
ไม่อยากให้บ้านเมืองเราต้องวุ่นวาย
อยากให้คนไทยรักและสามัคคีกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับ เรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันให้ได้ติดตามค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มาเยือนยะลาด้วยคนค่ะ
คนเรามีหลายมุมจริงๆนะคะ
ไม่ได้มาทักทายนาน น้องหนานคงสบายดีนะคะ
ช่วงนี้คงยุ่ง
ยังไม่เคยชิมกาแฟที่ De'Musoi เลย
เช้าๆอย่างนี้กาแฟสักถ้วยนะคะ
สวัสดีค่ะท่านหนานฯ
เมืองยะลา เมืองเล็กๆ ที่สะอาดมากๆ เป็นเมืองที่น่าอยู่มากๆค่ะ รอวันชายแดนใต้สงบ สาธุ
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
แวะมาฟังเรืองเล่าจากเขาบูโดค่ะ
ต่างภูมิลำเนา แตว่าเฮาก็เป็นคนไทย...
เสียงโอละเห่ของแม่แว่วมา
หัวใจครวญว่าคิดฮอดแม่เด้
ขอเป็นกำลังใจให้นักรบผู้กล้าค่ะ
ขอบคุณเรื่องดีๆที่แบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะ
ดีจังค่ะ
ช่วยกันแก้ไขความเข้าใจที่อาจคลาดเคลื่อนค่ะ
มีดอกไม้มาฝาก