ผิด..ที่ใคร???
ผิด..ที่ใคร???
วันนี้ไปถึงโรงเรียนตอนเช้านักเรียนมาบอกว่า"น้องเจ"(ชื่อสมมุติ)กลับบ้านไปแล้ว เพราะถูก"เด็กชาย ก." ทำให้เลือดออก ครูได้ยินแล้วก็ตกใจ "เลือดออกที่ไหน ออกมากไหม แล้วเขากลับบ้านไปกับใคร" สืบได้ความว่า ตอนเช้าๆมีผู้ปกครองมาส่งลูกหลาน มาเจอเหตุการณ์เข้า ก็ไปส่งข่าว ให้ผู้ปกครอง "น้องเจ" มาดูลูกและรับกลับบ้านไป
สอบสวนต่อไป "เด็กชาย ก." คู่กรณียังอยู่ เรียกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ได้คำตอบว่า"เขาทำผมก่อน" ประเด็นปัญหาอยู่ที่ "เด็กชาย ก." เป็นคนไม่เคยยอมใคร และชอบแกล้ง ชอบรังแกเด็กๆที่ตัวเล็กกว่า เขาเป็นเด็กตัวเล็ก แต่ใจไม่เล็ก และจะต่อสู้กับทุกคนที่เข้ามา..และคิดว่ามาทำร้ายเขา
เด็กชาย ก. อยู่กับยาย ไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่ จากการบอกเล่าของยาย"พ่อแม่ของเขาไม่เคยกลับมาดูลูกคนนี้เลย ตั้งแต่พามาให้เลี้ยง จนตอนนี้ 8 ขวบแล้ว" ยายมีอาชีพรับจ้างเล็กๆน้อยๆ มีรายได้วันละ 80 บาท ต้องเลี้ยงดูกัน 2 คน ยายหลาน เขาไม่เคยได้กินนมที่ใช้สำหรับเลี้ยงเด็ก โอ! ฟังแล้ว..หนาวในใจ!!
ไม่ต้องพูดถึงความรักความอบอุ่นที่จะได้รับ ยายเองก็ไม่ได้อยากจะรับเลี้ยงดูแล เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยรับภาระเลี้ยงพี่ชายเขา จนโตแล้วผันตัวเองไปอยู่"บ้านเมตตา" ยายบอกอนุญาตให้ลงโทษเด็กชาย ก.ได้ทุกกรณี จะได้เข็ดหลาบจำ ไม่เกเรอีก...จะถูกหรือ..?? เขา..คงได้รับบาดแผลมามากพอแล้ว.. !!
เด็กชาย ก. เกิดมาผิด..ที่เป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ต้องการ
ผิด...ที่ระงับอารมณ์ตนเองไม่ได้
ผิด...ที่คิดว่าต้องสู้เท่านั้นจึงจะรอด
ผิด..เพราะอะไร
ใครต้องรับผิดชอบ...กับภาระนี้???
ความเห็น (17)
อ่านแล้วสะท้อนใจเวทนาเด็กๆที่ขาดความอบอุ่น ถูกผลักใส ไม่มีคนให้ความรักอบรมสั่งสอน..หัวใจดวงน้อยๆจึงต้องใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาชีวิต เพื่อความอยู่รอด..ขอบคุณค่ะที่ครู ป.1 ใช้หัวใจของความเป็นครูดูแลกรณีของเขาด้วยความเอาใจใส่...
ไม่ผิดหรอกครับ..ถูกต้องที่สุด
ความรักและความอบอุ่นที่ขาดหายไป หล่อหลอมจิดใจให้แข็งกระด้าง ต่อผู้คน
เขาจำเป็นต้องต่อสู้ ตามสัญชาตญาณ
ตราบใดที่สังคมไทยยังไม่"พอเพียง" เราก็จะพบเจอกับเรื่องเหล่านี้... จนชินชา
นี่แหละครับ...ภาระงานที่ยิ่งใหญ่ของครูไท
คนเป็นครูจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ประจำ....
เด็กขาดพ่อ ขาดแม่ หรือขาดทั้งพ่อและแม่
แต่บางคนมีพร้อมทั้งพ่อแม่....ก็ยังเป็นปัญหา
ดช. ก ผิดตั้งแต่แรกแล้วที่เกิดมาเป็นลูกของพ่อแม่เขาเพราะไม่มีทางเลือก
ก็คงต้องเป็นครูและโรงเรียนที่ต้องพยายามเยียวยาจิตใจของเด็กคนนี้ ให้ความรักและดูแลเอาใจใส่เพิ่มอีกนิด สนใจสอดส่องและใกล้ชิดอีกหน่อย ถึงจะเหนื่อยและมีภาระเพิ่ม....ก็คงต้องยอม เพื่อเติมให้เขาได้เป็นคนดีต่อไป
เอาใจช่วยนะคะน้องตัวประจำ......
ต่อไปจะเป็นยังไงค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ ครูป.1
อ่านแล้วก็เห็นใจทั้งคู่ คนหนึ่งต้องเจ็บ อีกคนก็มีแผลให้เจ็บเช่นกัน
เด็กๆคือผ้าขาว เด็กๆคือไม้อ่อน ได้รับการขัดเกลาจิตใจ ได้ความรัก ได้โอกาสจากคนใกล้ชิด จากสังคม เขาคงดีขึ้น
เป็นกำลังใจให้คุณครูที่ต้องดูแลเด็กๆในรั้วโรงเรียนค่ะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ัพี่ครูป.1 มาเยี่ยมเอาดึกค่ะเพราะยุ่งมากๆๆกับงานค่ะแต่เพราะคิดถึงจึงมาหาให้ได้ อิอิ..เด็กเค้าได้เรียนรู้กับชีวิตอีกด้านหนึ่งแล้วล่ะ..
-
...สวัสดีครับ
ครู ป. 1 พี่แฝดคนละฝา...เป็นอันว่าเราน่าจะรู้ต้นตอของปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็คงจะได้เพียงแค่ช่วยผ่อนปัญหาลงมาได้บ้างก็เท่านั้นตามความสามารถของแต่ละคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็ดท่านั้น ถ้าหากว่าทุกคนต่างปัดปัญหาออกไป สังคมในภายภาคหน้านั่นแหละจะเดือนร้อนกันทั้งหมด เพราะฉะนั้นเราช่วยอะไรได้ ก็ช่วย ถ้าจะรอความหวังจากผู้หนึ่งผู้ใด คงรอชาติหน้าตอนสาย ๆ สังคมมนุษย์เท่านั้นที่จะเข่นฆ่ากันเอง แล้วก้อช่วยเหลือกันเอง ...ช่วยได้เท่าที่เราจะมีความสามารถก็คงเป็นที่พอใจแล้ว...วันนี้เป็นจริงเป็นจังหน่อยนะครับ...
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกนี้แล้ว
รู้สึกสะเทือนใจค่ะ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ