มองต่างมุม

 

    เมื่อวานผมมีโอกาสได้เข้าร่วมฟังวิชาการในโครงการพัฒนาการดูแลผู้ป่วยในระบบส่งต่อ ความตั้งใจจริงๆเรื่องความรู้เป็นเรื่องรองเพราะคิดว่าคงหาอ่านเพิ่มเติมได้ไม่ยาก แต่ที่เข้าไปจังหวัดเพราะมีภารกิจที่สามารถทำได้หลายอย่างพร้อมกัน อย่างแรกก็คือการได้เข้าไปเยี่ยมหลวงตาที่นอนป่วยอยู่แผนกอายุรกรรม อย่างที่สองคือได้เข้าไปติดต่อธนาคาร และสุดท้ายสำคัญคือคิดว่าอยากไปอัพเดทความสัมพันธ์กับบรรดาเหล่าสต้าฟในรพ.จังหวัดสักหน่อย เพราะมีน้องใหม่ๆจบมาหลายคนที่ผมไม่คุ้นหน้าอย่างน้อยให้รู้ว่าคนที่เราจะส่งคนไข้ไปพบ หน้าตาเป็นอย่างไร หรือถ้าโชคดีอาจได้พูดคุยด้วย มีความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้นขณะนั่งฟัง

-ผู้บรรยาย(ล้วนแต่เป็นแพทย์เฉพาะทาง) เจตนาเตรียม slide เพื่อพูดให้แพทย์(โดยเฉพาะแพทย์ที่อยู่ รพช.)ฟัง แต่คนฟังส่วนใหญ่เป็นพยาบาล ซึ่งเรื่องการรักษาทั้งหมดมันเป็นคอขวดอยู่ที่แพทย์ ดังนั้นตลอดการบรรยาย ก็จะมีคำฝากไปถึงแพทย์ว่าอย่างนั้นอย่างนี้เสมอ...บางทีสิ่งนี้อาจยิ่งสร้างความไม่เข้าใจในการทำงานเป็นทีมที่ รพช.มากยิ่งขึ้น จากประสบการณ์ของผม ซึ่งมีโอกาสจะขยายความต่อ

-บางเรื่องไม่เห็นอยากรู้ ไม่เกิดประโยชน์ในการตัดสินใจรักษา เพราะบางทีเพียงเราไม่แน่ใจก็ต้องส่งเข้ามาหา รพ.ใหญ่อยู่ดี

     ยกตัวอย่างสิ่งที่อยากรู้ เพื่อการดูแลคนไข้เช่น ถ้าวินิจฉัยได้ว่า คนไข้เป็นต้อกระจก อยากผ่า คนไข้(และผม)อยากรู้ว่าเมื่อหมอส่งตัวมาถึง รพ.จังหวัดแล้วจะเป็นยังงัยต่อ ต้องเตรียมตัวอย่างไร จะต้องเดินทางกี่รอบ หรือมาแล้วได้ผ่าเลย คิวยาวมั๊ย รอดำนาเสร็จก่อนได้มั๊ย ถ้าผ่าแล้วต้องนอน รพ.หรือเปล่า..กี่วัน? อย่างนี้เป็นต้น

 

 

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• คำถามแบบนี้
• ชาวบ้านอยากรู้ครับ
• แต่บางครั้งที่โรงพยาบาลไม่มีคนสื่อสารให้เข้าใจครับ
• อยากรู้ว่าเมื่อหมอส่งตัวมาถึง รพ.จังหวัดแล้วจะเป็นยังงัยต่อ ต้องเตรียมตัวอย่างไร จะต้องเดินทางกี่รอบ หรือมาแล้วได้ผ่าเลย คิวยาวมั๊ย รอดำนาเสร็จก่อนได้มั๊ย ถ้าผ่าแล้วต้องนอน รพ.หรือเปล่า..กี่วัน?

[หมอสีอิฐ]

อาจารย์ขจิตครับ สิ่งนี้เป็นประเด็นหนึ่งที่ประเทศเราต้องพัฒนาระบบแพทย์ประจำตัวหรือแพทย์ประจำครอบครัว(Family Doctor) ที่สามารถเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำประสานงานให้กับผู้ป่วยของตนเองได้...

[ขจิต ฝอยทอง]

ผมพบว่า ชาวบ้านไกลๆๆเดินทางมาพบหมอลำบาก ในระดับตำบล ในระดับอำเภอมีหมออยู่น้อยมากครับ ถ้าในเมืองพอทำได้ครับ ที่สำคัญชาวบ้านมารอคิวที่โรงพยาบาลแต่เช้า บ่ายถึงได้ตรวจรักษาครับ...(ขนาดผมอาจารย์มหาวิทยาลัย เพิ่งมาจากไร่แต่งตัวแบบชาวบ้านไป ยังโดนดุเลย ชาวบ้านอายุมากๆๆจะเหลือหรือครับ)

[ขจิต ฝอยทอง]

• เอาข้อมูลมายืนยัน
• เราสองคนทำ HHC ด้วยกันทั้งคู่ เจอทั้งคู่เลยครับ
• เหตุเกิดที่โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
• http://gotoknow.org/blog/yahoo/329969

[หมอสีอิฐ]

ที่ผมทำงานอยู่ รอไม่นานครับ ไม่ว่างโทรมานัดผมได้ หรืหากเพียงแค่มาฟังผลเลือดบางอย่างโทรมาก็ได้ ผมดูแลประชากรในเขตรับผิดชอบ แบบแพทย์ประจำตัว(ประจำครอบครัว) พยายามจะเชื่องโยงบทบาทการเป็นผู้ประสานงานการส่งต่อในกรณีที่ผมรักษาไม่ได้หรือ เครื่องมือไม่พอ วันนั้นที่เข้าไปร่วมฟังวิชาการในโรงพยาบาลประจำจังหวัดก็เพื่อจะไปบอก พี่ๆน้องๆแพทย์ของผมว่า ช่วยดูแลคนไข้ของผมแบบ VIP ด้วยครับ

[namsha]

เห็นด้วยกับคุณหมออย่างยิ่งค่ะ ว่าการรักษาเป็นเรื่องของแพทย์ บางทีนัดสำคัญๆส่งพยาบาล ER ไปประชุม หรืออย่างเก่งก็ส่งหัวหน้า ER ไป ก็มีเรื่องฝากโยนกันไปมา บางทีแพทย์ไปไม่ครบ แพทย์ยังตกลงกันไม่ได้ พยาบาลที่ไปก็บอกว่าไปฟังแพทย์เค้าเถียงกันมา เราพูดไปเค้าก็ไม่ค่อยฟังเรา ว่าเข้าไปนั่น

เรื่องสำคัญคือการนั่งคุยกันกัน บางครั้งอาจไม่ต้องนัดหลายครั้งเหมือนที่เป็นอยู่ก็ได้นะคะ

สรุปว่าจังหวัดไหนๆ การพูดคุยกันระหว่างโรงพยาบาลใหญ่กับโรงพยาบาลเล็กคงคล้ายๆกัน และการแก้ปัญหาก็คงไม่ต่างกัน ระบบงานและระบบบริการจึงเป็นเหมือนที่เป็นๆอยู่

[หมอสีอิฐ]

อย่างนี้ต้องปฏิรูป หรือทำแผนปรองดอง อย่างสมานฉันท์หรือปล่าวครับเนี่ย

[Phornphon]

สวัสดีครับคุณหมอ

แวะมาเยี่ยมครับ....

[Kesanee Sottas]

การพัฒนาเครือข่าย ส่งต่อ มีความสำคัญ ทำอย่างไรคะ ถึงจะเกิดตรงนี้แบบทั่วถึง ดูแลร่วมกัน สื่อสาร ใช้ข้อมูลร่วมกัน ต่างประเทศยอมรับว่า Networking ข้อมูล การส่งต่อฯลฯ strong มากค่ะ

เมื่อวานก็ส่งต่อเคสเด็ก Osteosarcoma in palliation ไป รพ. เสลภูมิ เพราะที่นั่นมีพยาบาลที่ทำ palliative สู่ชุมชนที่เข้มแข็ง และเรารู้จักกันในเครือข่าย APN ทำยังไงก็ได้ที่จะให้เขาได้รับบริการ เข้าถึงบริการได้ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้าน ในโรงพยาบาล หรือชุมชน ตอนนี้คือทำให้ดีที่สุดภายใต้บริบท หรือข้อจำกัด ได้เท่าไร  เท่านั้น เพราะได้ทำดีที่สุดแล้ว

ขอบคุณค่ะ