(กาล)ครั้งหนึ่ง ในช่วงกลางเดือนเมษายน พ.ศ. 2553
เราตัดสินใจเดินเท้าออกจากที่ทำงาน โดยชวนกันเดินมากับเพื่อนร่วมงานหนึ่งคน
ที่เป็นเพื่อนใหม่ในวันเวลาที่ย้ายมาทำงานที่นี่ เกือบหนึ่งปี
แต่เป็นคนที่รู้จักจนรู้ใจกันมานาน แสนนาน ตั้งแต่สมัยที่เราทั้งสองเป็นนักเรียนของที่ทำงานแห่งนี้
เราเดินเพราะสาเหตุเป็นเลิกงานของวันศุกร์หนึ่ง
เป็นช่วงมีงานกาชาดอีกหนึ่ง
เป็นระยะเวลาของการชุมนุมเรียกร้องทางการเมือง จากเหตุการณ์ความขัดแย้งทางการเมือง อีกหนึ่ง
รถจึงติด แสนติด
และเหตุผลที่เดินจริง ๆ เพราะ เป็นวันอยากเดิน
เราสองคนเดินข้ามถนน ออกจากที่ทำงานทางประตูหลังบ้าน
เดินข้ามถนน ข้ามไม้หมอนของทางรถไฟ แล้วลัดเลาะ เลียบไปตามสุมทุมพุ่มไม้ริมทางรถไฟ
ข้ามถนนอีกหนึ่งสาย มาใช้เส้นทางรอบ ๆ พระราชวังจิตรลดา โดยเดินเลียบริมฝั่งวัง
เป็นทางเท้าริมถนน สายที่มุ่งหน้าตรงไปถนนราชวิถี วางแผนว่าจุดหมายของการเดินเท้า คือจุดทางขึ้นสะพานกรุงเทพฯ(ซังฮี้)
ถ้ารถเบาบางลง เราจะเรียกแท้กซี่เพื่อไปยัง สถานีขนส่งสายใต้ เพื่อกลับจังหวัดนครปฐม ทั้งสองคน
อากาศวันนั้น ร้อน อบอ้าวมาก
เดินกันแบบช้า ๆ เดินทอดน่อง คุยเรื่องราวความหลัง ความปัจจุบัน ความยุ่งวุ่นวายของเหตุการณ์บ้านเมือง คุยกันพลางเดินพลาง
เราเอง เดินไป สองตามองดินที่มีไม้สวยงามที่ปลูกไม้ประดับ รอบ ๆ พระราชวังไปด้วยตลอด ส่วนใหญ่เป็นไม้ล้มลุก ไม้ดอกต้นเล็ก ๆ อายุไม่นาน
"เอ๊ะ นั่นต้นอะไรนะ" เราชี้ถามเพื่อน
ใบเขียวอ่อน และเข้ม ใบมันปลาบ ลำต้นตรง แข็งแรง สูงประมาณแปดเซ็นติเมตรเห็นจะได้ มีใบทั้งใบอ่อนแรกผลิจากเมล็ด และใบรอง ๆ รวม ๆ กันได้หกถึงเจ็ดใบ
"ต้นอะไรนะเธอ ดูคุ้น ๆ จัง"
"เอ ไม่แน่ใจ"
"ไทร หรือเปล่า..ม่านไทรย้อยห้อยระย้า.."เราฮัมเพลงขึ้นมานิดหนึ่ง
"โอยอยากได้ อยากได้ เก็บไปดีกว่า คิดว่าขอพระราชทานไปปลูกเป็นศรีแก่บ้านใหม่ของเรา"
ปลูกและเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เกือบปีแล้ว แต่ในความรู้สึก บ้านอันเป็นวิมานของเรา ยังดูใหม่ อบอุ่นเสมอ
"เธอจะเก็บยังไง" เพื่อนถาม เพราะเธอไม่ใช่นักเก็บต้นไม้แบบเรา
"เก็บสิ เก็บสิ ฉันจะช่วย" แม้เธอไม่เคยเก็บ ไม่รู้ลู่ทาง แต่แรงเชียร์มีพลังเชียว
"เอ้าเธอดูนะ ขอสำรวจก่อนว่ามีอะไรในกระเป๋านี้บ้าง กล่อง..ไม่มี..มีกระดาษโน้ตแข็ง ๆ มีกระดาษทิชชู เอาล่ะ ได้การ.."
*ขอพักไว้นิดนะคะ น่าเอารูปมาลงประกอบ
อยากทราบด้วยว่า จริง ๆ แล้ว คือต้นอะไร
ใครทราบบอกด้วยค่ะ
โปรดรอดูภาพต้นไม้ ค่ะ
เหตุการณ์นี้ คิดแบบคณิตศาสตร์ เปรียบความน่าจะเป็นที่เราจะเห็นเจ้า
ได้โอกาสที่จะขุด กล้าขุดจริงเพราะมีคนลุ้น
เก็บเดินทางข้ามจังหวัดโดยไร้ภาชนะ หอบหิ้วใส่กระเป๋าสะพาย...
จวบกระทั่งวันนี้
วันที่เจ้าผ่านปฐมวัย จนได้ลงกระถางใบโต ความน่าจะเป็นมันเท่าไหร่หนอ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ภูสุภา ใน เด็ดดวงมาลามาร้อย(พวง)มาลัย
คำสำคัญ (Tags)#ต้นไม้#เก็บ#ปลูก#ความน่าจะเป็น
หมายเลขบันทึก: 360697, เขียน: 22 May 2010 @ 20:32 (), แก้ไข: 20 Nov 2014 @ 22:19 (), สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน, ความเห็น: 11, อ่าน: คลิก
