หนังสือที่ฉันรัก
เรื่อง เดินตามรอยพ่อ
พระบาทสมเด็กพระเจ้าอยู่หัว “พ่อของแผ่นดิน” พระองค์ทรงมีพระอัจฉริยภาพ ทรงมองการณ์ไกลเสมือนหนึ่งเล็งเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า ที่อาจจะเกิดขึ้นกับพื้นแผ่นดินไทย พระองค์ทรงพระราชทานปรัชญา “เศรษฐพอเพียง” เป็นแนวทางในการพัฒนาประเทศมาเป็นเวลานานแล้ว และดูเหมือนว่าในสถานการณ์ปัจจุบันต่างๆ จะไม่เกิดขึ้นกับประเทศไทย ถ้าแนวทางเศรษฐกิจนี้ไม่ถูกละเลย และเป็นที่ปฏิบัติอยู่ในจิตสึกนึกของพสกนิกรชาวไทย และที่สำคัญคือผู้ที่ทำหน้าที่ผู้นำประเทศและดูแลความสงบสุขเรียบร้อนในบ้านเมือง
แก่นแท้ของชีวิตที่พอเพียงหาไม่ใช่การถอยหลังลงคลอง หาใช่นิยามความเชยที่คนรักวัตถุนิยมแอบคิดในใจ หากแต่คือการที่ได้ครอบครองกระเป๋าใบละ 50,000 ก็ไม่ได้บ่งบอกอะไรนอกจากรสนิยมของเจ้าของ ผู้คนเดินขวักไขว่สวนกันไปมาอย่างเร่งรีบจนลืมท้องฟ้า ลืมมองคนที่เดินผ่าน มองเข้าไปลึกๆ แล้วคนเราก็มีเพียงวิ่งตามความสุขที่อยู่บั้นปลายชีวิตเท่านั้น ด้วยความเชื่อที่ถูกฝั่งแน่นอยู่ในหัวว่า ชีวิตที่ต้องทำงานและดิ้นรนแก่งแย่งเท่านั้น จึงจะอยู่รอดและปลอดภัย ในภายภาคหน้าบางคราววัตถุที่เป็นเพียงสัญลักษณ์แห่งความสุขที่มนุษย์อุปโภคขึ้นมา ก็เป็นเพียงแค่ความฉาบฉวยครั้งคราวลมพัดก็ปลิวไปตามลม นอกจากจะไม่ยั่งยืนอยู่ทน ยังมาเอาจิตวิญญาณไปด้วย ความสุขที่ยั่งยืนไม่ได้อยู่ไกลจนถึงขนาดต้องวิ่งตาม ทุออย่างอยู่ที่ใจเพียงแค่เก็บเกี่ยวและเดินช้าๆ เพื่อลองฟังเสียงหัวใจเต้นดูบ้าง ชีวิตที่ฟู่ฟ่างที่ว่าดีหนักหนานั้น ไม่ใช่วิถีที่เหมาะสมแต่อย่างใด สุขแบบตูมตามครั้งเดียวแล้วหาไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต หรือจะสุขทีละนิดแต่สุขนานๆ ได้ปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตที่เคยหรูหรามาสู่วิถีสามัญที่ยั่งยืนดีกว่า
หลายคนมีรถยนต์ไว้ใช้งานจริงๆ แต่ก็มีอีกหลายคน มีรถยนต์เป็นเพียงเฟอร์นิเจอร์ประดับบารมี ประโยชน์ของมันที่แท้แค่เพียงส่งเราถึงที่หมายในแต่ละวัน แต่สิ่งที่ต้องแลกคือน้ำมันอันแพงประหนึ่งทองกับมลพิษที่ต้องพ้นระบายไปในอากาศหากมองเพียงประโยชน์และหน้าที่ของรถยนต์ นั่งรถโดยสารประจำทางก็เหมือนกันถึงที่หมายเหมือนกันได้เหมือนรถยนต์ แม้จะต้องแลกด้วยเหงื่อเพียงเล็กน้อย และอาจต้องตื่นเช้ามากกว่าเดิม ได้เดินมากขึ้นแต่สิ่งที่ได้คือแข็งแรงขึ้นเห็นโลกมากขึ้น เพราะบนรถเมล์มีคนทุกระดับทุกประทับใจ เป็นเพียงหนึ่งในกิจวัตรประจำวันที่ต้องเจอทุกวันเป็นเรื่องธรรมดา บางคนมีความสุขกับการได้กินของแพงๆกินของนอก ทั้งที่รสชาติและคุณค่าได้แต่แตกต่างกัน ปรับเปลี่ยนวิถีเป็นเพียงอิ่ม แต่ครบถ้วนไปด้วยคุณค่าสารอาหารที่จำเป็นในชีวิตบริโภคอย่างพอเพียงเพื่อให้ชีวิตอยู่ได้อย่างพอเพียง ของแพงไม่ได้อปลงว่าอร่อย ภัตตาคารหรูไม่ได้แปลว่าสะอาดกว่าฝีมือของแม่ลองปลูกผักสวนครัวกินเองดูบ้าง คุณอาจจะพบว่า เวลากินผลผลิตจากฝีมือตนเองความภูมิใจนั้น เป็นอาหารที่อร่อยที่สุด ที่หากินที่ไหนได้ในโลก
ชีวิตฟู่ฟ่างสังคมเมือง เป็นความโหวเหวกท่ามกลางความโดดเดี่ยว ต่างคนต่างทำหน้าที่ขวนขวายแก่งแย่งได้มาแทบบ้าตาย หลายคนอาจฉุดคิดได้ว่า ตัวตนของคุณไม่ใช้แบบนี้มองซ้ายเป็นตึก มองขวาเป็นที่เต็มไปด้วยควัน มีคนเคยกล่าวว่า “มนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ” เพราะฉะนั้นเมื่อมนุษย์ทำการใดก็จะส่งผลถึงธรรมชาติด้วย ฉะนั้นจงภูมิใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ คนไทยมีอะไรหลายอย่างที่ต่างชาติไม่มี แต่ในทางกลับกันความไม่มีไม่ได้หมายความว่าขาด บางครั้งก็อาจไม่เหมาะสมกับวิถีของเรา มองเรื่องเล็กๆ ใกล้ตัวแล้วขยายวงสู่เรื่องใหญ่ ชีวิตก็ดำรงอยู่ได้อย่างที่ควรจะเป็น ไม่แก่งแย่งไม่แข่งขัน เพียงช่วยเหลือเกื้อกูลกัน นั่นแหละคือแก่นแท้ของความสุข แล้วความสุขที่แท้และยั่งยืน จะงอกงามตามธรรมชาติ ในหัวใจของคุณเมื่อคุณมีความพอกับทุกสิ่งในชีวิต
ความเห็น (2)
สวัสดีคะ คุณ หนอนผีเสื้อ
ได้อ่านบันทึกข้างบนแล้วรู้สึกดีมากเลยคะ
ทำให้ได้กลับมาทบทวนการใช้ชีวิตของตนเอง
การได้เดินตามรอยพ่อ ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งสำหรับชีวิต
ขอบคุณคะ ^_^