งานของฉัน

ไม่มีคำว่าสายถ้าคิดจะเริ่มต้น

หากกล่าวถึงเรื่องราวของผมนั้นมันยาวมากๆและน่าจะเป็นสิ่งที่น่าจะจดจำและเป็นบทเรียนทุกๆวันผมจะต้องคิดถึงอนาคตที่ยังมองไม่เห็นนั้นเป็นสิ่งที่ผมจะต้องทำมันให้ได้และไปให้ถึงและทำมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมไม่รู้นะว่าเรื่องราวของผมมันเป็นบททดสอบหรือเป็นโชคชะตาที่จะพิสูจน์ให้ผมเดินต่อไปด้วยความระมัดระวังหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมจะต้องแก้ไขและปรับปรุงมันให้ดีขึ้นและสิ่งที่ไม่สามรถแก้ไขได้เลยมันก็มี โดยเฉพาะงานที่ผมทำทุกวันนี้ผมจะต้องรับผิดชอบตัวเองตลอดเวลาที่ผมออกจากบ้านมันเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่ให้ผมมาว่าผมจะต้องเข้มแข็งและเดินทางอยู่ในความดีและไม่เบียดเบียนคนอื่นซึ่งนั้นก็เป็นสิ่งที่ผมปฏิบัติมาตลอดเวลา แต่บางครั้งชีวิตผมมันเหมือนสวรรค์ไม่มีตา แต่นั้นเป็นเพียงความคิดบางส่วนของผมที่ผิด แต่สิ่งที่ผมต้องเรียนรู้อย่างฉลาก คือ การอยู่ในสังคมหมู่มากที่จะต้องวางตัวและรู้สิทธิและหน้าที่ของตนเองว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะมีชีวิตที่ดีและไม่ทำให้ใครเดือกร้อนและเรียนรู้ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตที่ต่างคนต่างมาจากแต่ละที่ที่จะต้องปรับตัวเองและทำตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ และสิ่งที่ผมตั้งใจมาตลอดคือ การเคารพในความคิดของคนอื่น และควรให้เกียรติผู้อื่น ในแต่ละวันที่ผมได้ใช้ชีวิตนั้นผมอยู่ด้วยความระมัดระวังและเคารพกฎหมายบ้านเมือง มันเป็นสิ่งที่ยากที่ใครสักคนที่จะมีความฝันที่อยากให้ตนเองมีชีวิตที่สดใสและมีครอบครัวที่อบอุ่น และได้ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง ตลอดเวลาผมได้แต่ฝันว่าสักวันถ้าผมได้เป็นครูผมจะใช้ชีวิตอย่างพอเพียงเดินตามแนวทางพ่อหลวง ซึ่งนั้นผมคิดว่าถ้าหากสังคมไทยเราใช้ชีวิตและเดินตามแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงก็คงไม่มีใครยากคน เราควรจะเริ่มตั้งแต่ตัวเราก่อน และที่สำคัญที่สุดของชีวิตผมคือ การได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่และได้ดูแลท่านในวัยชราเหมือนตอนที่ท่านดูแลเรามาทั้งชีวิต อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพ่อแม่และคอยดูแลและรับใช้ท่าน แค่นี้ชีวิตผมก็มีความสุขแล้วไม่ขออะไรมากขอแค่ได้อยู่พร้อมหน้าพี่น้องครอบครัวและทานข้าวพูดคุยกันอย่างมีความสุข พร้อมเราไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งสำคัญที่สุขเราควรทำในสิ่งที่ใจต้องการ ก่อนที่มันจะหมดเวลา และทุกๆวันที่ผมใช้ชีวิตนี้ผมอยากใช้ชีวิตอยู่แถวบ้านเป็นครูดอยให้ความรู้กับเด็กๆและอยู่กับธรรมชาติ มีแต่รอยยิ้มให้กันตลอดเวลาและหาของกินในป่าใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างคุ้มค่า ไม่ต้องกลัวว่าจะอดตาย หรือ มีคนจะมาฆ่า และที่สำคัญ บรรยากาศดีไม่มีพิษ  ผมไม่รู้นะผมคิดว่าสังคมแออัดสอนให้คนเห็นแก่ตัว ต้องทำตัวแข็งกับคนอื่นตลอดเวลา สำหรับผมต้องแข็งขังกับตัวเองเท่านั้นจะเป็นสิ่งที่สร้างคุณค่าแห่งความเป็นคนและทำความดีอยู่ตลอดเวลาช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่พอจะช่วยได้ การได้แสดงให้ใครเห็นว่าเรามีความจริงใจให้เขานะมันเป็นสิ่งที่เราต้องทำและจะติดตัวเราไป

                สุดท้ายนี้การใช้ชีวิตของผมแต่ละวันมีทั้งสุขและทุกข์อยู่ที่เราจะใช้ชีวิตอย่างไรและวางแผนกับการใช้ชีวิตแบบไหนที่จะให้ตนเองมีความสุขและไม่ไปสร้างความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น ทุกวันนี้สิ่งที่ผมต้องทำเป็นประจำคือ การทำความดีและใช้ชีวิตอย่างพอเพียง