เมื่อตัดสินใจร่วมงาน GotoKnow forum 2
หลังจากได้รับข่าวว่าจะมีการจัดงาน GotoKnow Forum ครั้งที่ 2 ตั้งแต่เมื่อเดือนมีนาคม จากคำบอกเล่าของหนูมะปรางเปรี้ยว ก็ยังลังเลว่าจะมาร่วมงานดีหรือไม่
ด้วยเหตุผล คือ ติดเรียนและวุ่นวายกับงานที่บ้าน
แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจลงทะเบียนเข้า่่ร่วมงานไปเมื่อวานนี้ ตามการบีบบังคับแกมขู่เข็นของมะปราง 555 ล้อเล่นค่ะ
ความจริงก็คือ มะปราง Chat มาบอกให้มาร่วมหน่อยเถอะเพราะคนน้อยเหลือเกิน ครั้งแรกที่ได้ยินบอกตามตรงว่าไม่ค่อยเชื่อนัก เพราะเมื่อปีที่แล้วคนมาลงทะเบียนเยอะเหลือเกินแทบจะต้องคัดคนออก แล้วปีนี้คนจะมาน้อยได้อย่างไร
สุดท้ายเมื่อเข้าไปดูยอดผู้เข้าร่วมงาน (เช็คยอดผู้เข้าร่วมงาน) แล้วรู้สึกใจหายเหลือเกิน เพราะคนน้อยมาก ความคิดแรกที่ผุดมาคือ สงสารน้องๆ ทีมงานเหลือเกิน เพราะสี่รู้ดีว่าการเตรียมงานจะจัด GotoKnow Forum ในแต่ละครั้งนั้นเหนื่อย และหนักมากเพียงใด สำหรับเด็กๆ อายุไม่ถึง 30
เริ่มตั้งแต่
- คิด Theme ของงาน
- เริ่มกำหนดวัน
- คิดกิจกรรมในวันงาน
- สำรวจพื้นที่ทั้ง โรงแรม ร้านอาหาร
- เลือกสรรอาหารคาว หวาน ชิมกันจนท้องจะแตก
- ตระเวณหาร้านขนมเค้กเพื่อให้ได้เค้กอร่อยๆ
- จัดเตรียมของที่ระลึกต่างๆ เลือกแล้วเลือกอีก เสื้อที่จะแจก เลือกแล้วเลือกอีกเพื่อให้ได้ของที่ระลึกและเสื้อที่ดีที่สุด ทะเลาะกับร้านจนแทบจะเลิกจ้างกันไป แต่ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ดีสุดสำหรับผู้ร่วมงาน
- เตรียมงานประชาสัมพันธ์ เพื่อกระตุ้นสมาชิกให้มาร่วมงาน
- เตรียมเอกสาร หนังสือเชิญ
- และอื่นๆ อีกมากมาย
เรียกได้ว่านับตั้งแต่วันแรกที่เริ่มคิดจัดงาน จนกระทั่งวันสุดท้ายก่อนที่จะจัดงาน สมาชิก UsableLabs จะทำงานกันหนักมาก แทบจะกินนอนกันในที่ทำงานเลยก็ว่าได้
แม้ว่าปีนี้สี่ไม่ได้อยู่ ณ ที่ตรงนั้นแล้ว ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในทีมงานเพื่อเตรียมงานครั้งนี้แต่ก็คิดว่าทุกอย่างไม่น่าจะต่างกันจากปีที่แล้วเลย
เพราะฉะนั้นครั้งแรกที่เห็นยอดผู้เข้าร่วมกิจกรรม บอกตามตรงว่าสี่ใจหาย และสงสารน้องมาก เพราะฉะนั้นสี่จึงตัดสินใจเข้าร่วมงานครั้งนี้ โดยไม่คิดอะไรมากมายอีกต่อไป เพียงแค่ต้องการไปร่วมงานเพื่อส่งกำลังใจให้น้อง ไปรับและเติมเต็มความรู้ต่างๆ และไปเพื่อพบพี่ น้อง เพื่อนพ้องสมาชิก GotoKnow แบบตัวเป็นๆ
สี่ไม่รู้ว่าเหตุใดครั้งนี้ผู้เข้าร่วมงานถึงน้อยนัก อาจจะเป็นเพราะสถานการณ์การเมือง เศรษฐกิจ หรือเหตุผลส่วนตัว และสี่คงไม่มีสิทธ์จะไปบอก หรือบีบบังคับให้ใครมาร่วมงานนี้ได้ นอกจากได้แต่รอคอยด้วยความหวังว่า เมื่อวันงานมาถึงสี่จะได้เจอผู้เข้าร่วมงานที่น่ารักอีกครั้ง และมีโอกาสได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับทุกๆ ท่าน พร้อมทั้งน่าจะมีโอกาสเล่นน้ำทะเลสงขลาด้วย (เป็นเรื่องที่อยากทำ 555) ที่สำคัญอยากจะเห็นรอยยิ้มปนร่องรอยเหนื่อยๆ ของทีมงาน (จะไปแอบนับตีนกาของมะปรางด้วย)
เอาล่ะ บ่นมาตั้งมากมายน่าจะถึงเวลาจบบันทึกฉบับนี้ซะที และหวังว่าจะได้เจอทุกท่านในงานนะค่ะ :)
อยากเห็นภาพเหล่านี้อีกครั้งรึเปล่า ?
ถ้ายังอยากเห็น อย่าลืมมาเจอกันนะค่ะ
ความเห็น (5)
พอลล่าก็เสียดายมากๆ ไม่ได้ไปเพราะ เดินทางหนักมากๆเลยค่ะพี่สี่
ฝากบอกไปยังทุกท่านว่าอยากไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้มะปรางและน้องๆที่น่ารักทุกคนเลยค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสี่
- คิดถึงงานครั้งก่อนมากค่ะ
- คิดถึงน้องสี่ค่ะ...ยังไม่เคยลืมเหตุการณ์แสมพันธภาพที่ดีค่ะ
สวัสดีค่ะพอลล่าคนสวย
เสียดายมากเลยนะค่ะ อยากเจ้ออยากเจอค่ะ
แล้วจะลากมะปรางมาอ่านบันทึกนะค่ะ +ความคิดเห็นของพอลล่าค่ะ
คิดถึง+ดูแลตัวเองนะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูคิม
สี่ก็คิดถึงค่ะ ทุกอย่างแม้ไม่ชัดเจนมาก แต่ก็จดจำความรู้สึกและอยากกลับไปเห็นภาพเหล่านั้นอีกครั้งค่ะ
แล้วเจอกันนะค่ะคุณครูคิม
คิดถึงค่ะ
แวะมาทักทายครับ...