GotoKnow

เล่าเรื่องที่สนามหลวง

สมาคมสร้างสรรค์กิจกรรมอิสรชน(องค์กรสาธารณประโยชน์)
เขียนเมื่อ 29 เมษายน 2010 20:45 น. ()
แก้ไขเมื่อ 27 พฤษภาคม 2012 15:29 น. ()
ผมกลับนั่งนิ่ง ๆ คิดทบทวน ขั้นตอนกระบวนการต่าง ๆ ที่เคยดำเนินการกับ ชีวิตที่ดับดิ้น ที่คลองหลอด สนามหลวง หลาย ๆ ชีวิตที่ผ่านมา ก็ต้องยอมรับว่า การจัดการร่างไร้วิญญาณหลังความตาของ คนที่ไร้นาม ไร้ญาติ ไร้ราก ในประเทศนี้ ยังไม่มีทางออกที่ดีไปกว่า ฝังและรอให้ญาติมาแสดงตัว เพื่อพิสูจน์ความเป็นญาติ และดำเนินการใดใดกับร่างนั้นต่อไป ... ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อปีกลายที่ เราอุตส่าห์ติดตามหาญาติได้ เพื่อมารับศพออกจากโรงพยาบาล และนำมา ฌาปนกิจ ที่วัดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากสนามหลวงเท่าไรนัก โดยที่ญาติออกค่าใช้จ่ายเพียงส่วนหนึ่ง(ค่าปัจจัยถวายพระ ค่าดอกไม้ ) นอกนั้น อิสรชน และคนสนามหลวง ช่วยกันลงขัน เป็นค่าเมรุ ค่าไฟ ค่าถ่าน ด้วยงบประมาณ 5,000 บาท ทุกคนในวันงานได้แต่ ส่งวิญญาณนั้นด้วยความสงบ พร้อมกับคำถามในใจที่ว่า เราจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกซักกี่ครั้ง ??

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาไปลงพื้นที่ คลองหลอด สนามหลวง เพื่อทำงานตามปกติ แต่ได้ทราบข่าวที่สลดหดหู่ใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าคือ มีคนสนามหลวงเสียชีวิตอีกแล้ว เที่ยวนี้ 3 ศพ หนึ่งในนั้น ตกน้ำริมคลองหลอดตาย ?? คำถามที่ก้องอยู่ในหู คือ จะมีคนตายที่นี่อีกซักกี่คน รัฐ และ สังคม ถึงจะเห็นคนที่นี่ ด้วยความเข้าใจ และมาร่วมกันบรรเทาปัญหา สร้างทางเลือกใมนการแก้ไขปัญหาร่วมกันอย่างจริงจัง ไม่ใช่ทำแบบขอไปทีอย่างทุกวันนี้

และเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ระหว่างที่ตระเวนรับของบริจาค เสียงโทรศัพท์จากคนสนามหลวงก็ดังขึ้น พร้อมกับคำปรึกษาที่ยิ่งฟังแล้วยิ่งสลดใจ “พี่นที ครับ พี่พอมีวิธีจะเอาศพของ เดช ที่จมน้ำตายออกจากโรงพยาบาลได้มั้ย ผมรวบรวมเงินกันได้ อยากจะจัดการเผาศพให้เขา” ผมถามกลับว่า ติดต่อญาติหรือ มีหลักฐานอะไรบ้างมั้ย ทางปลายสายตอบกลับมาว่า เดช ไม่เหลือญาติพี่น้องแล้ว ตัวคนเดียว แต่เขาจำชื่อจริงนามสกุลจริงได้ ผม ตอบไปว่า หากเราตามญาติเขาไม่เจอ หรือเขาไม่มีญาติ ก็ลำบาก เพราะต้องให้ญาติมามอบอำนาจให้เราดำเนินการแทน หากไม่มี เราก็ทำอะไรไม่ได้ ศพนั้น ก็ต้อง เป็นศพไม่มีญาติ นอนอย่างเดียวดายในผืนดินที่ไหนซักแห่ง 10-20 ปี ก่อนจะทำพิธีขุดขึ้นมาเผาอย่างศพไม่มีญาติ ?? ปลายสายฟังแล้วอึ้งไปนิดนึง ถามผมต่อวา แล้วจะเอายังไงกันดี ผมก็ได้แต่ตอบไปว่า เอาไว้เราพบกันวันศุกร์ มาช่วยกันคิดว่า เราจะทำอย่างไรกันดี ปลายสายวางสายไปด้วยอาการผิดหวัง... ศุกร์นี้ ถึงจะเริ่มคุยเพื่อหาทางออก

ผมกลับนั่งนิ่ง ๆ คิดทบทวน ขั้นตอนกระบวนการต่าง ๆ ที่เคยดำเนินการกับ ชีวิตที่ดับดิ้น ที่คลองหลอด สนามหลวง หลาย ๆ ชีวิตที่ผ่านมา ก็ต้องยอมรับว่า การจัดการร่างไร้วิญญาณหลังความตาของ คนที่ไร้นาม ไร้ญาติ ไร้ราก ในประเทศนี้ ยังไม่มีทางออกที่ดีไปกว่า ฝังและรอให้ญาติมาแสดงตัว เพื่อพิสูจน์ความเป็นญาติ และดำเนินการใดใดกับร่างนั้นต่อไป ...  ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อปีกลายที่ เราอุตส่าห์ติดตามหาญาติได้ เพื่อมารับศพออกจากโรงพยาบาล และนำมา ฌาปนกิจ ที่วัดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากสนามหลวงเท่าไรนัก โดยที่ญาติออกค่าใช้จ่ายเพียงส่วนหนึ่ง(ค่าปัจจัยถวายพระ ค่าดอกไม้ ) นอกนั้น อิสรชน และคนสนามหลวง ช่วยกันลงขัน เป็นค่าเมรุ ค่าไฟ ค่าถ่าน ด้วยงบประมาณ 5,000 บาท ทุกคนในวันงานได้แต่ ส่งวิญญาณนั้นด้วยความสงบ พร้อมกับคำถามในใจที่ว่า เราจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกซักกี่ครั้ง ??

กระบวนการดูแลคนที่สนามหลวง คลองหลอด ไม่ได้มีแค่ จะเอาเขาไปอยู่ที่ไหน แต่ มันต้องดูแลทั้งระบบตั้งแต่เกิดจนถึงตาย การเอาคนออกจากพื้นที่ มันเป็นเพียง หนึ่งในเส้นทางของชีวิตที่สนามหลวง ความไว้วางใจ ความเป็นเพื่อน ความละเอียดถี่ถ้วนในชีวิต การเป็นสะพานให้คนอื่น ๆ ได้เข้ามาเรียนรู้ชีวิตที่นี่ เพื่อเปิดโลกทัศน์และเปิดใจคนเหล่านั้นให้ยอมรับในความแตกต่าง ยอมรับในความเหลื่อมล้ำทางสังคม โดยเปิดใจ จึงจะเป็นหนทางรอดหนทางแรก ๆ ที่สังคมควรพิจารณา เรื่องง่าย ๆ ที่สามารถทำได้ คือ การถามใจตัวเอง และ ลบอคติเดิม ๆ ที่มีอยู่ในใจ เพื่อให้โอกาสตัวเองเรียนรู้ชีวิตที่ต่างออกไป โดยมีปลายทางว่า เมื่อกลับไปที่บ้านไปที่ครอบครัว จะดูแลกันอย่างดี ไม่ปล่อยให้ใครที่บ้านออกมาสู่ที่สาธารณะ ออกมาสู่ถนน ออกมา ตายข้างถนน โดยที่ไม่มีใครรับรู้ ???

 

นที สรวารี

สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน


ความเห็น

ยังไม่มีความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท
ภาษาปิยะธอน (Piyathon)
เขียนโค้ดไพทอนได้ด้วยภาษาไทย