ทบทวนบทเรียนในชีวิต

เสียทั้งเงินทอง และยังต้องเจ็บตัวอีก

       บันทึกบทเรียนชีวิต

          ครั้งหนึ่งในช่วงอายุประมาณ  18  ปี  เป็นช่วงที่มีเพื่อนมากมานไปไหนมาไหนด้วยกันกลุ่มใหญ่  และเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตมีแต่ความสนุกสนาน  แต่เหตุการณ์วันที่ต้องจดจำเป็นบทเรียนวันนั้นเป็นวันขึ้นปีใหม่  เป็นช่วงเทศกานต์ที่มีการเลี้ยงสังสรรค์  พวกเราสังสรรค์กันที่บ้านเพื่อนได้พักใหญ่  และได้ตกลงกันไปต่อที่ผับแห่งหนึ่งอยู่ในละแวกถนนเลียบคลองชลประทาน จะเปิดประมาณ 19.00-01.00  น.  แต่วันนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เริ่มดื่มเหล้า  แต่ก็พยายามไม่ดื่มมาก  เพราะรสชาติในครั้งแรกที่รู้สึกได้  คือ  ขม  ไม่อร่อย  กว่าจะกลืนลงคอได้  อมไว้ในปากตั้งนาน  มันไม่เหมือนน้ำอัดลมหรือน้ำหวานที่มีรสหวาน  หอม  อร่อย  แต่คนอื่นๆ  ก็ดื่มและเต้นกันอย่างสนุกสนาน  และในเวลาประมาณ 22.45 น.  ก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น  เก้าอี้ลอยขึ้นด้านบนข้ามหัวไป  และก็ตกลงพื้น แต่ไม่มีใครเป็นอะไร  และทุกคนก็เริ่มตกใจ  ต่างวิ่งหนีกันอย่างอลหม่าน  เพราะมีคนตีกันอยู่ด้านหน้าใกล้กับเวทีนักร้อง  หนึ่งในนั้นมีเพื่อนฉันอยู่ด้วยประมาณ  2-3 คน  ดังนั้นคนที่เหลือจึงต่างพากันเข้าไปห้ามไว้   เพื่อไม่ให้มีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นมากไปกว่านี้  บางคนก็หัวโน  บ้างก็ตาเขียว 
เพราะถูกลูกหลง แต่สักพักตำรวจก็มาถึงและนำตัวคนที่ตีกันไปที่โรงพักเพื่อให้ความถึงสิ่งที่เกิดขึ้น  พวกเราทั้งหมดที่เหลือได้นั่งรอเพื่อนที่โรงพักอยู่จนเช้า  เพราะกฏของโรงพักให้ประกันตัวในตอนเช้า  และต้องให้ผู้ปกครองมารับเท่านั้น  พอผู้ปกครองมาถึงเราทุกคนโดนด่ากันหมดเลย  แต่ก็คิดว่าสมควรแล้วที่โดนด่า  เพราะอยากพากันไปกินเหล้า  อีกอย่างถ้าเขาตรวจแอลกอฮอล์  ถึงอย่างไรก็ผิดอยู่ดีเพราะกินเข้าไป  มากมายจนกระทั่งใครเป็นใครก็ยังไม่รู้มันสับสนไปหมด  เช้ามาก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองอีก  คิดแล้วคิดอีก  ต่อไปจะไม่กินเหล้าอีกแล้ว  เสียทั้งเงินทอง  และยังต้องเจ็บตัว  ซึ่งเหตุการณ์นี้จะจำไว้เป็นบทเรียนชีวิตตลอดไป