ก้าวแรกของฉัน


มนุษย์ทุกคนเกิดมาต้องมีก้าวแรกเหมือนกัน

            มนุษย์ทุกคนเกิดมาต้องมีก้าวแรกเหมือนกันทั้งนั้นขึ้นอยู่ว่าก้าวแรกของแต่ละบุคคลนั้นจะเป็นในลักษณะใด บางคนก็เริ่มก้าวแรกที่ดีโดยมีพ่อแม่เป็นผู้ดูแลในการเริ่มจะก้าวเดินอยู่ใกล้ ๆ ไม่ห่างคอยเฝ้าดูแลห่วงใยกลัวลูกจะได้รับอันตราย แต่บางคนนั้นก็อาจจะมีแค่พ่อหรือแม่ไม่ก็ปู่ ย่า ตา ยาย ที่เป็นผู้ดูแลในการที่จะเริ่มก้าวเดินในครั้งแรกของชีวิต

                แต่สำหรับผมแล้วผมมีพ่อแม่คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ ไม่ยอมห่างถึงผมอาจจะจำความไม่ได้แต่ก็รู้สึกว่าพ่อแม่ท่านเป็นคนที่เรารักเรามาก ผมว่าก้าวแรกของผมเป็นก้าวแรกที่แสนอบอุ่นมาก ๆ พอโตขึ้นมาหน่อยพอที่จะไปเรียนในระดับประถม ก้าวแรกที่เข้าไปเรียนนั้นก็ไม่พ้นพ่อแม่อีกที่คอยดูแลรับส่งไปโรงเรียนและคอยอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีพอจบการศึกษาในระดับประถมศึกษาก็ได้ไปศึกษาต่อในระดับมัธยม ก้าวแรกที่เข้าไปเรียนผมต้องปรับตัวในการเรียนมากขึ้น เพราะในการเรียนในระดับนี้มันแตกต่างจากระดับประถมขึ้นมาหน่อยและบวกกับผมได้มีโอกาสเป็นนักกีฬาด้วยมันก็ใช้เวลามากพอสมควรกว่าจะปรับตัวได้ พอจบการศึกษาในระดับมัธยมผมก็ได้ศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ก้าวแรกที่เริ่มเข้ามาเรียนผมก็รู้สึกว่ามันยากเพราะมันเป็นการเรียนการสอนที่แตกต่างจากการเรียนในระดับมัธยม ในระดับมัธยมนั้นอาจารย์จะมีบทบาทต่อนักเรียนมาก คืออาจารย์เป็นผู้จ้ำจี้จ้ำไชยตลอดไม่ว่าจะเป็นการให้ส่งงานและให้ตั้งใจในการเรียน แต่พอผมได้ศึกษาในระดับปริญญาตรีชั่วโมงแรกที่อาจารย์สอน อาจารย์ได้แจกแผนการสอนและอธิบายแนวทางการสอนแล้วก็ปล่อย แต่พอชั่วโมงที่สองอาจารย์ก็ได้มีการอธิบายเนื้อหาและสั่งงาน แล้วให้ไปศึกษาเอง ผมเองก็ไม่เคยได้เรียนในระบบอย่างนี้มาก่อนกว่าผมจะปรับตัวได้ก็นานเป็นเทอม พอปรับตัวกับการเรียนได้ก็เรียนอย่างมีความสุข และในที่สุดก็เรียนจบได้รับปริญญาให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ

                ไม่ว่าก้าวแรกในเรื่องใดก็ตามสำหรับผมแล้วพ่อแม่มีบทบาทกับผมมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นก้าวแรกสำหรับในการก้าวเดินในการเรียนท่านมีบทบาทต่อผมทั้งนั้น ฉะนั้นเราทุกคนไม่ควรจะทำให้ท่านเสียใจและเสียน้ำตา ควรตอบแทนดูแลท่านเสมอเหมือนกับที่ท่านได้เลี้ยงดูส่งเสียเรามาโดยตลอด

หมายเลขบันทึก: 351931เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2010 14:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:41 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ตอบแทนคุณท่านให้มากๆนะครับ

ตอนนี้ผมเหลือแต่แม่ พ่อเพิ่งจากไปจากอุบัติเหตุเมื่อเดือนที่แล้ว

ผมก็จะดูแลแม่อย่างดีครับ...

นายคือคนดี สู้ต่อไปนะ มดเปรี้ยว เรนเจอร์!!!!!!!!

ดูแล และ ตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ให้มาก ๆ นะครับ

อย่าหลงลืมท่าน เพราะท่านไม่เคยลืมเราเลยสักครั้ง

ผมเป็นคนหนึ่งที่จะตอบแทนพระคุณของพ่อแม่อย่างที่สุด

แวะมาทักทายและให้กำลังใจครับ...

มาให้กำลังใจครับ ก้าวต่อไป

เพื่อตอบแทนบุคคลที่คุณรัก

เสียใจกับคุณ phornphon ด้วยครับ

และขอบคุณครับที่

แวะมาทักทายกัน

สวัสดีครับพี่ ศิลป์สติ ที่มาทักทายกัน

ขอบคุณ คุณหัวใจสะพายแป้ ที่มาทักทายกัน

ขอบคุณ คุณ ไม้แซ่ ที่ให้กำลังใจ

กันนะครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท