ก้าวแรกสู่ความหวังที่ฉันฝัน

ท้อแต่ ไม่ถอย

        ก้าวแรกสู่ความหวังที่ฉันฝัน ผมคิดว่าคนเราทุกคนย่อมมีความฝันแต่ความฝันนั้นแต่ละคนคงจะฝันเหมือนกันหรือไม่เหมือนกันก็ขึ้นอยู่ที่เราจะฝันถึงอะไร สิ่งที่ผมฝันก็คือก้าวแรกที่ได้มาเรียนวิชาชีพครู และสิ่งที่หวังคือการที่ได้เป็นครู

        ก้าวแรกของการทำงานของผมคือการที่ได้ทำงานด้านการพัฒนาในชุมชนและได้ร่วมงานกับหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง เช่นโรงเรียน/องค์การบริหารส่วนตำบล/ชุมชนและตัวของเด็กเอง สิ่งที่ผมฝันในก้าวแรกของการทำงานคืออยากให้ชุมชนมีความเข้มแข็งและช่วยเหลือตัวเองได้ร่วมถึงเด็กๆในโรงเรียนห่างไกล โดยผมและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้เข้าไปให้ความเข้าใจและความรู้เบื้องต้นแก่ชุมชน ผมรับหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ภาคสนามดูแลพื้นที่1 ตำบลเด็กประมาณหกร้อยกว่าคน ซึ่งเป็นพื้นที่ห่างไกลความเจริญพอสมควร และสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมอยากเป็นครู คือการที่เห็นเด็กๆที่อยู่ห่างไกล ได้เรียนหนังสือบ้าง ไม่ได้เรียนบ้าง เพราะบ้างโรงเรียนก็มีครูแค่คนเดียวสอนตั้งแต่ ป.1-ป.6 ทางไปโรงเรียนแสนลำบากมาก มันทำให้ผมนึกถึงการทำงานของพ่อหลวงของเราว่าท่านยอมไปทุกที่ ที่มีความยากลำบาก ถึงจะยากลำบากขนาดไหนท่านก็ยอม และเราเองเป็นลูกของท่านเราจะทำแบบอย่างท่านไม่ได้เลยหรือ ดังนั้นความฝันของผมจึงเกิดขึ้นเป็นก้าวแรกของการเรียนวิชาชีพครู ผมเองหวังไว้ว่าถ้าสามารถทำความฝันของตัวเองได้ ผมเองจะตั้งใจเป็นครูที่ดีให้ได้เหมือนตัวอย่างครูที่ดีในสังคม หรือแม้ว่าตัวผมเองจะไม่สามารถทำความฝันให้สำเร็จได้ อย่างน้อยตัวผมเองก็ยังได้เล่าเรียนวิชาชีพครูมา ผมยังเชื่อว่าผมยังนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในการทำงานได้

     ในชีวิตของคนเราทุกคนย่อมมีความฝันและก้าวแรกกันทุกคน เราทุกคนสามารถที่ฝันได้ว่าเราอยากเป็นอะไร เรียนอะไร แต่เราไม่สามารถเลือกได้ว่าเป็นอะไร แต่สิ่งที่เราจะทำได้คือก้าวแรกของการลงมือ ทำในสิ่งที่เราจะทำเมื่อเราทำก้าวแรกสำเร็จแล้วก้าวต่อไปก็คือความฝันที่เราจะทำให้สำเร็จและไปถึงจุดหมาย ผมขอให้ทุกท่านที่มีความฝันจงทำความฝันของท่านให้สำเร็จ ผมเชื่อว่าถ้าเราไม่ท้อและไม่ถอยเราจะถูกทุกๆคนเรียกว่า คุณครู