บันทึกที่ 2 ทบทวนชีวิต
คนเราควรมีอดีตอยู่ข้างหลัง แต่จงมีความหวังอยู่ข้างหน้า
ชีวิตหลังจากเรียนจบชั้น ป. ตรี มาฉันทำงานมาหลายที่ที่แรกเป็นที่แรกที่ฉันได้รับประสบการณ์ในการทำงานมาก ทั้งทางภาษา การทำงานเป็นกลุ่ม การใช้คอมพิวเคอร์โปรแกรมต่างๆที่ไม่เคยใช้มาก่อน เช่น Illustrator , Auto Cad เป็นต้น หัวหน้าบอกเสมอว่ามาทำงานที่นี่ต้องเป็นคนเข้มแข็ง อดทน ขยัน เก็บเกี่ยวความรู้และประสบการณ์ในการทำงานให้ได้มากที่สุด
แต่การทำงานก็ไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้เพราะพิษเศรษฐกิจประกอบกับการ ประท้วงทางการเมืองในปี พ.ศ 2550 ทำให้ต้องถูกจ้างออกจากงาน เป็นสิ่งที่ผิดหวังและเสียใจแต่ก็ต้องยอมรับความเป็นจริง
และในเวลาไม่นาน ชีวิตก็พลิกผัน ฉันได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวที่ทำงานที่ อบต.ที่บ้านว่าที่โรงเรียนสันป่าตองต้องการครูจ้างสอนฉันจึงไปติดต่อและได้ทำงานในเวลาต่อมา ทำให้ฉันได้เป็น "ครู " มาจนวันนี้
การที่ได้มาเป็น ครู ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้เพราะด้วยความไม่พร้อมและปัญหาต่างๆในช่วงแรกในการสอนทำให้ไม่ค่อยมีกำลังใจในการทำงานเท่าที่ควร จึงได้ปรึกษาอาจารย์ที่สอนด้วยกันและได้ข้อคิดในการทำงานหลายอย่างที่จำได้ขึ้นใจคือ ชีวิตเหมือนกินมะขามป้อม เป็นการมองชีวิตที่ ถึงแม้จะมีอุปสรรคมากมายแต่จงอดทนเพื่อรอความสุขที่จะได้รับในอนาคต เหมือนการกินมะขามป้อมถึงแม้ว่าตอนเรากินตอนแรกจะรู้สึก ฝาด และขม แต่พอได้กินน้ำเข้าไปกลับรู้สึกหวาน ก็เหมือนชีวิตที่ได้กล่าวมาข้างต้น
และไม่นานอาจารย์ได้พาไปฟังการบรรยายธรรมโดยพระอาจารย์ทั้งชาวไทยและชาวไต้หวันที่ สถานธรรมแห่งหนึ่งในจ.เชียงใหม่เป็นเวลา 2 วัน เป็นการฟังบรรยายธรรมวันละ 5 เรื่อง เป็นการฟังการบรรยายธรรมที่ไม่น่าเบื่อเลยและเป็นเรื่องแปลกมากที่คนที่มาฟังการบรรยายล้วนเป็นวัยรุ่นเป็นส่วนใหญ่
สถานธรรมแห่งนี้ทำให้ฉันได้ค้นพบตัวเองและมีความตั้งใจในการทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ มีจิตอาสา ช่วยเหลือผู้อื่น ถึงแม้ว่าหลายๆคนอาจจะบอกว่ามันเป็นเรื่องทั่วไปที่ทุกคนจะทำเช่นนี้ แต่หากทำแค่เพียงคำพูดก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทำ ที่นี่สอนให้เข้าใจการใช้ชีวิตและที่สำคัญการสำนึกในพระคุณของพ่อแม่ซึ่งบางทีเราอาจจะลืมไปบ้าง ซึ่งที่ผ่านชีวิตก็ไม่ได้ราบรื่นเหมือนคนอื่น ๆ มีแต่อุปสรรคและปัญหาทั้งเรื่อง ความรัก ความเสียใจ ความผิดหวังมากมาย ฉันได้มีโอกาสในการแสดงความสำนึกในพระคุณของแม่ โดยการไปกราบเท้าขอโทษแม่ในสิ่งที่เราเคยทำผิดไว้ในอดีตและแม่ยกโทษให้ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันมีความสุขที่สุด ไม่ผิดหวังเลยที่ได้เข้ามาฟังการบรรยายธรรมครั้งนี้ และก็ได้ปฏิบัติธรรมด้วยความตั้งใจมาจนถึงปัจจุบันนี้
สิ่งนี้เองที่ทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจในการทำงาน และทำงานด้วยความตั้งใจ อยู่ในศีลธรรม ช่วยเหลือผู้อื่น ไม่เบียดเบียนสัตว์และผู้อื่น และสำนึกถึงพระคุณของพ่อแม่อยู่ตลอดเวลา
ก้าวต่อไปนับจากนี้ไปจะเป็นก้าวที่ดีต่อไปในอนาคต
ความสุขในชีวิตไม่ได้หาได้ด้วยเงินแต่เป็นความสุขที่หาได้ด้วยใจ
ความสุขที่ได้เป็น "ครู"
ความเห็น (8)
ขอบคุณครับที่เข้าไปอ่าน เป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะครับ
แล้วเจอกันนะครับ/โจ๊คดีปี๋ใหม่เมืองเน้ออ
ตั้งแต่ได้ทำงานมาหลายที่แล้วรูสึกว่าตอนนี้ไม่มีความมั่นใจกับที่ทำงานที่ทำอยู่ตอนนี้เลย
รู้สึกอึดครับ
ขอบคุณเจ้าคุณ ศิลป์"สติ"
ที่เข้ามาอ่าน
เขียนบันทึกไม่ค่อยเป็นเลย
แล้วเจอกันเจ้า
ขอบคุณค่ะ คุณ มึงมันรั้น
ที่เข้ามาอ่าน
อย่าพึ่งท้อนะ สุ้ต่อไป สู้ สู้
ค่อยๆเขียนไปเรื่อยๆ ครับ เด๋วก็ดีเอง มีไรก็เข้ามาถามกันได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจ
จริงๆแล้วก็กันเองนะครับ ทำ โปรแกรมกราฟฟิคเป็นด้วยแลกเปลี่ยนความรู้กันได้นะครับ ยินดีๆ
สู้ๆๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณเจ้า คุณ ไข่ตุ๋น
ที่เข้ามาให้กำลังใจ
เป็นกำลังใจให้เช่นกัน
อดีต..................................................................................................................................................................คือ เงา ของ ปัจจุบัน เรียนรู้สิ่งผิดพลาด แล้วทำในสิ่งที่เห็นที่เป็นในปัจจุบันให้ดีที่สุด.