กลับมามองตัวเอง
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาชั่วโมงวิชา “นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษา” อาจารย์ให้ชมวีดิทัศน์ เรื่องหนึ่ง โดยเนื้อหาเกี่ยวกับความรักของแม่ที่มีต่อลูก ยอมทำทุกอย่างเพื่อลูก
เมื่อได้ชมจบแล้วก็มานั่งนึกถึงอดีตที่ผ่านมาว่าแม่นั้นรักฉันมากแค่ไหน ชีวิตของฉันเติบโตมาจากครอบครัวเกษตรกร พ่อแม่ทำนาทำไร่ สมาชิกในครอบครัวมี 4 คน คือ พ่อ แม่ ฉัน และก็น้อง ตอนนี้มีสมาชิกเพิ่มอีก 2 คน คือ น้องสะใภ้ และก็หลานชาย
ชีวิตของฉันไม่มีเรื่องอะไรให้ตื่นเต้นเหมือนกับเด็กคนอื่นหรอก ฉันเรียนจบชั้นมัธยมปลายแล้วก็ต่อ ปริญญาตรี ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ วิชาเอกภาษาไทย วิชาโทภาษาญี่ปุ่น คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ การเรียนในระดับมหาวิทยาลัยนั้น ค่าใช้จ่ายสูง ทำให้พ่อแม่ต้องทำงานหนักเพื่อจะให้ฉันได้เรียนหนังสือในสาขาวิชาที่ฉันอยากจะเรียน เมื่อก่อนฉันไม่รู้เลยว่าพ่อแม่ต้องทำงานหนักแค่ไหนกว่าจะได้เงินมาให้ฉัน จนกระทั่งฉันได้ทำงานจึงรู้ว่ากว่าที่เราจะได้เงินมาเราต้องใช้แรงกายแรงใจมากแค่ไหน
ฉันรู้ว่าความรักของพ่อและแม่ยิ่งใหญ่มาก ถ้าพ่อแม่ขอให้ฉันทำอะไรให้ฉันจะรีบทำให้ทันทีและช่วยเหลือพ่อแม่เท่าที่ทำได้ เพื่อไม่ใช้ท่านทั้งสองต้องเหนื่อยอีก งานบ้านไหนที่ทำได้ก็จะทำให้ พ่อแม่จะได้ไม่เหนื่อย ตอนนี้พ่อแม่ไม่ต้องทำงานหนักแล้ว อยู่บ้านเลี้ยงหลาน แต่พ่อแม่ก็ออกไปทำไร่ทำนาบ้าง เพราะพ่อแม่บอกว่าอยู่เฉยๆแล้วเบื่อไม่มีอะไรทำ ตอนนี้ฉันทำงานเงินเดือนที่ได้มาก็จะให้แม่ครึ่งหนึ่งสำหรับใช้จ่ายในครอบครัว ฉันทำอะไรฉันมักจะคิดถึงความรู้สึกของพ่อแม่ก่อนเสมอ ฉันจึงไม่ค่อยมีปัญหาหรือเรื่องที่ทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจหรอก เพราะฉันเชื่อเรื่องเวรกรรม ว่าหากเราทำกับพ่อแม่ยังไง อนาคตเรามีครอบครัวลูกก็จะทำกับเราอย่างนั้น หรือมากกว่าที่เราทำ ฉันจึงไม่ทำเรื่องอะไรให้พ่อแม่ไม่สบายใจ หรือทุกข์ใจ
ฉันอยากบอกพ่อกับแม่ว่า “ฉันรักพ่อกับแม่มาก และขอบคุณสำหรับความรัก ความห่วงใย ที่พ่อแม่มีให้มาตลอด ฉันสัญญาว่าจะดูแลพ่อแม่อย่างดีเหมือนกับที่ท่านเคยเลี้ยงดูมา”
ความเห็น (15)
ดีครับเป็นลูกที่กตัญญู เอาใจช่วยนะครับ
ขอบคุณค่ะ ครูเพื่อชีวิต ที่แวะมาเยี่ยม
เล่นเป็นจ้า เล่นซึงครับ กลอง/กีต้าร์ แล้วก็ เบส นิดหน่อยครับ
สวัสดีค่ะ คุณบุษรา
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ถ้ามีอะไรแนะนำก็บอกได้นะคะ
สวัสดีจ๊า
แวะมาทักทาย
เอาใจช่วยน่ะค่ะ...
สวัสดีเจ้า..
เป็นลูกที่ดีจริงๆ
นี่เป็นแบบอย่างของน้องได้เลยนะค่ะ
ดีแล้วที่เป็นคนดีของพ่อแม่และสังคม
ขอบคุณค่ะ ฟรุ๊ตสลัด
แวะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ Takachi
ว่างๆจะไปอ่านบันทึกนะคะ
ขอบคุณนะจ๊ะ ดอกเอื้องป่า
ไม่รู้จะเป็นแบบอย่างให้น้องได้หรือเปล่าน่ะสิ
ซึ้งค่ะ เพื่อน
เข้ามาทักทายด้วย
แบบว่าในที่สุดก็หาทางดูบล็อกของคนอื่นได้ซักที
สวัสดีเพื่อนจ้า พ่อกับแม่ทำทุกอย่างเพื่อเรามามาก บางครั้งเราก็หลงลืมไป การได้ทบทวนชีวิตเป็นสิ่งดีนะ
ใช่แล้วโจ้
ถึงอยากที่จะเป็นครูไง
แหม เพื่อน ๆ มาเยี่ยมเยอะนะ ;)